Leita í fréttum mbl.is

Færsluflokkur: Stjórnmál og samfélag

Það sem Reykjavík aldrei varð !

 

 

 

Þegar Háskóli Íslands var stofnaður í Reykjavík 1911, á aldarafmæli Jóns Sigurðssonar, var því lýst yfir með fjálg-legum orðum að skólinn ætti að verða háborg íslenskrar menningar og varnarþing þjóðlegra gilda. Það gekk kannski eitthvað eftir fyrstu árin, en sannarlega ekki til lengdar !

 

Erlend áhrif fóru fljótt að útvatna íslensk menningargildi innan háskóla-samfélagsins og höfuðborgarinnar. Alda-gamall, landlægur undirlægjuháttur gagn-vart útlendingum fór þar fljótt á kreik og kreppti að þjóðlegum hugsunarhætti. Sjálf-stæðisbaráttan missti hugsjónaleg áhrif sín og menn urðu einhvernveginn viðskila við íslenska arfleifð sína og virtust ekki gera sér neina grein fyrir því !

 

Háskólinn varð því eiginlega aldrei nein háborg íslenskrar menningar og enn síður þegar frá leið. Útlendingar fóru fljótt að hreiðra þar um sig og brátt þótti íslenskum háskólaborgurum það svo dæma-laust gaman að vera þannig beintengdir inn á heimsmenninguna, að íslenska menningin varð smám saman hornreka í sínum eigin skóla, þeim skóla sem stofnaður var henni til varnar og viðgangs. Það hafði verið stefnt að stóru, en þegar til kom voru menntamenn landsins enganveginn færir um hlutina !

 

Hugmynd um að reisa einhverja háborg íslenskrar menningar á Skólavörðuholti fór líka forgörðum, enda virðist sem þar hafi verið um nokkuð loftkennda pælingu að ræða, sem tæpast komst á það stig að vera rædd af einhverri alvöru. En kannski mun þó áhugi valdaelítunnar hafa þá verið farinn að beinast að öðrum menningarheimum og snobbaðri eftirfylgni við þá !

 

Reykjavík - var sem vitað er - hálfdanskur bær fyrir fullveldis-tökuna, og menn héldu víst að eftir þau tímamót myndi borgin færast meira til þjóðarinnar, en það varð ekki. Borgin færðist fjær þjóðinni og þó að dönsk áhrif dvínuðu, stórjukust þar bresk áhrif og síðan bandarísk, eftir því sem Ameríkanar tóku alls staðar yfir áhrif Breta og kenndu þeim að hafa sig hæga !

 

Bretar höfðu ráðið öllu á Íslandi á fyrri stríðsárunum því Danir fengu ekkert við því gert. Bretar réðu jafnvel verðlagi á öllum okkar útflutningsvörum og níddust á okkur eins og öllum öðrum sem þeir gátu níðst á. Það var ekkert við þá að virða á neinn hátt. Þeir höfðu hér alvaldan fulltrúa sinn Eric Grant Cable að nafni, sem drottnaði yfir málum lands og þjóðar í þeirra þágu !

 

Arðrán Breta og yfirgangur á Íslandi á þeim tíma var kapítuli kúgunar út af fyrir sig. Og Danir sögðu ekki orð, enda lágu þeir hundflatir fyrir Bretum og óttuðust jafnframt að styggja Þjóðverja. Og alltaf þurftu innlendir ráðamenn okkar að fylgja þeirri gömlu uppskrift að sleikja upp þá útlendinga sem völtuðu yfir okkur dag hvern með algjörlega samviskulausu ráðslagi ræningjans !

 

Sumir ráðamenn lands og þjóðar allt til þessa dags, hafa aldrei séð útfyrir Reykjavík í þjóðlegu tilliti. Síðustu þrjátíu árin og ríflega það höfum við miklu frekar verið borgríki en þjóðríki. Landsbyggðin hefur allan þann tíma verið arðrænd af höfuðborginni. Miðað við tímana fyrir fullveldi var landsbyggðin komin í neyðarhlutverk Íslands en höfuðborgin í yfirgangs-hlutverk Danmerkur og þó líklega öllu verri !

 

Enginn hluti Íslands er í dag óþjóðlegri en höfuðborgin. Þar kennir núorðið margra grasa fjölþjóðlegs gróðurs og þeim fjölgar stöðugt sem ekki eru íslensk og verða sennilega aldrei íslensk. Þar er jafnvel ýmislegt illgresi farið að rótfesta sig eins og í Svíþjóð og víðar. Það mun sannast í komandi tíð þjóðinni til böls og skaða !

 

Hérlend stjórnvöld hafa aldrei verið íslensk með þeim hætti að setja þjóðarhagsmuni í forgang. Hagsmunir útlendinga hafa þar alltaf verið settir hærra og nú er svo komið, að Reykjavík er orðin hálfútlend eins og hún var hálfdönsk fyrir 1918. Höfuðborgin virðist ekki eiga neina hugarfarslega samleið með landsbyggðinni svo það eru nú tvær þjóðir í landinu – en aðeins önnur íslensk !

 

Reykjavík varð því aldrei það sem hún átti að verða og Háskóli Íslands ekki heldur. Þessi þjóðlegu virki urðu fljótt galopin fyrir öllu aðstreymi útlendra áhrifa og ekki síst þeirra sem verri þóttu. Andavaldið í borginni kom líka snemma að utan og það er ekki íslenskt. Þar mun öllum ætlað nú að nærast á óheilbrigðum graut í óþjóðlegri skál !

 

Íslendingar sem búa á landsbyggðinni finna yfirleitt til léttis þegar þeir ljúka erindum sínum í höfuðborginni og geta farið heim. Lífið í óðaþéttbýlinu á suðvesturhorninu fellur þeim fæstum að huga og hjarta. Það er sannarlega ekki í anda þess sem að var stefnt í eina tíð. Líklega er það ekki langt frá lagi sem kemur fram í vísu sem Enginn Allrason orti fyrir skömmu, á leið heim frá Reykjavík :

 

Innflytjendur undir sig

alla leggja pólitík.

Vinna í öllu aukin stig,

eiga þegar Reykjavík !


Konur Salómons !

 

 

Álfan okkar Evrópa, og þá einkum norður og vesturhluti hennar, hefur á seinni árum verið að taka við stórum hópum af kvenfólki, sem ég held að megi alveg í sögulegu samhengi nefna ,,konur Salómons.“ Konur þessar koma frá Fjarskanistan og öðrum sambærilegum löndum, austan og sunnan úr heimi, og setjast að hér og þar á fyrrnefndum Evrópuslóðum, flestar í leit að betri lífskjörum og líklega sæmilega vel stæðum mökum !

 

Salómon konungur í Ísrael var sagður á sínum tíma hafa þegið sérstaka viskugjöf frá Guði, en það var reyndar á meðan hann gekk í fullri hlýðni á vegi þeim sem Guð ætlaði honum að ganga. En Salómon miklaðist af völdum sínum og velgengni og hætti að fylgja ljósi visku þeirrar sem honum hafði verið gefin. Ritningin segir að hann hafi tekið sér útlendar konur og þær hafi snúið hjarta hans frá Guði !

 

Þannig voru konur Salómons. Þær voru útlendar, þær höfðu aðra siði og aðra trú, og þær sveigðu huga þessa vitrasta manns heims á þessum tíma frá uppsprettu alls veldis hans sem var blessun Guðs. Hvað má þá segja um aðra menn sem hafa tekið sér útlendar konur og afhent þeim umráða-réttinn yfir lífi sínu og dómgreind, eins og fjölmörg dæmi sanna, fyrr og síðar ?

 

Fyrst Salómon, þessi mikli spekingur, féll fyrir þessu innanbúðar Evubragði, þarf varla að undrast, að aðrir menn hafi beðið þar svipaðan ósigur, menn sem búið hafa að minna atgervi og þar með talið minni visku. Skyldi kannski viskunni alltaf vera hætt í hugum karla þegar konur eru annarsvegar ?

 

Ritningin segir að Salómon hafi átt sjö hundruð eiginkonur og þrjú hundruð hjákonur.....! Það hljóta allir að sjá, að við þær aðstæður hlýtur sú viska Salómons sem gefin var af Guði, hafa verið horfin úr höfði hans með öllu. Það getur engin viska verið fólgin í því að eiga svona margar konur. Flestir menn fá yfirleitt nóg af því að eiga eina, jafnvel þó hún sé af þeirra eigin þjóð !

 

Ritningin greinir líka frá því að sambúð við þrasgjarna konu sé helst sambærileg við sífelldan þakleka. Og ef til vill hefðu Sókrates og fleiri tekið undir það. Konur af því tagi sem konur Salómons eru sagðar hafa verið, hljóta sem fyrr að vera varhugaverðar í besta falli og stór-hættulegar í versta falli !

 

Þær kunna vafalaust til fulls þá tálsins list að leiða menn sína svo afvega, að þeir rati aldrei aftur til síns heima og glati öllu sem áður kann að hafa gert þá virðingarverða sem menn. Slík örlög hljóta að verða mörgum manninum að algjörri feigðarsnöru !

 

Það er sennilega lýsandi dæmi um skort karlmanna á visku, að sumir þeirra hafa sótt sinn eigin heimilisófrið yfir þveran hnöttinn og ekki sparað neitt í þeirri eftirsókn. Glatað svo öllum yfirráðum yfir eigin lífi. Það er greinilega eitthvað annað sem ræður slíku háttalagi hjá þeim en greindarleg heilastarfsemi. Sennilega er hin líkamlega stjórnunarforsenda þeirrar vitsmunalegu vanhegðunar staðsett talsvert neðar á kroppnum, ef að líkum lætur !

 

Það vill líklega verða mörgum dýr munaður þegar allt er talið með, að sækjast eftir konum Salómons og því sem þeim kann að fylgja. Það mun því löngum bestu gegna, að menn noti glórutengda innviði sína, ef þeir eru fyrir hendi, til að byggja líf sitt á undirstöðu sem getur haldið. Hollastur er heimafenginn baggi svo slíkrar undirstöðu ættu menn því kannski ekki að leita langt yfir skammt !

 

 


Hve mörg geta fórnarlömb tíðarandans orðið ?

 

 

 

Í sjálfsköpuðum hæstarétti tíðarandans taka sér öðrum fremur sæti sjálfumglaðir sagnfræðingar og sambærilegir sérgæðingar, sem segjast þjóna greiningu sannleikans í hvívetna, þó óhrein fylgja með falskari þáttum búi náttúrulega í og með undir afhjúpunaráráttu þeirra og athyglissýki. En þeir virðast löngum vilja stunda það helst núorðið að velta við hverjum steini á vegslóðum fortíðar til að finna eitthvað sem orðið getur látnu fólki til áfellis !

 

Þegar slíkir menn vilja leggja dóm siðbreyttrar samtíðar á líf fólks frá fyrri tíð, er ýmsu ýtt af stað sem enginn veit hvar endað getur. Þar kunna að vera um að ræða einhverskonar galdraofsóknir í nýjum stíl, faldar undir yfirborði einhverrar sannleiksleitar, sem sögð er hafa verið þreytt til þess að frelsa almenning frá arfboðinni tiltrú á eitthvað sem ekki var ekta. Og þeir sem grafa misfellurnar upp, segjast alfarið vera að þjóna því sanna, góða og gildisbæra !

 

Nú er það svo, að það lýsir líklega nokkuð vafasömum eðlisþáttum hjá hinum nýju rannsóknarréttarmönnum, að leita fórnar-lamba meðal látins fólks, því ekki verður aftökum þar viðkomið af augljósum ástæðum. En fleira er löngum hægt að drepa en manneskjur einar, enda sannast það oft !

 

Stundum virðist talin rík þörf á því að drepa eftirlátinn orðstír og tryggja að dauðir menn eigi sér aldrei viðreisnar von og það er víða gert, ekki síst í siðvilltum samtíðaranda, sem vill oft hatast við það sem fyrri tíð hefur sett á stalla. Það ætti að kenna okkur þá lexíu að setja ekki neinn eða neitt á stalla svo seinni tíma menn geti rifið það niður !

 

En endurmatsfylgjendur nýrrar söguskoðunar munu samt sem áður vilja að einhverjir verði settir á stalla áfram, því eitthvað verði börn komandi tíðar þó að fá að rífa niður. Þar ræður tímalaus samkennd slíkra niðurrifsmanna afstöðunni til málanna, því þeir finna þar líklega til skyldleikans í gegnum niðurrifsafl allra tíma !

 

Sú tilhneiging að dæma fólk annars tíma með þeim rökum sem látin eru gilda í tíðaranda yfirstandandi dags löngu síðar, er mjög varhugaverð í ljósi almennrar skynsemi. Þar veit enginn hvar staðar skuli numið svo hinar andlegu aftökur geta orðið óteljandi !

 

Því sá maður er ekki til sem hefur ekki í einhverju stýrt málum til vansa í sínu lífi. Og þegar sá vansi er látinn þurrka út allt sem viðkomandi hefur gott gert, verður útkoman með einum eða öðrum hætti samfélaginu öllu til tjóns !

 

Og þegar fyrirgefningarleysi vegvilltrar samtíðar ýtir á eftir grimmum og harðvítugum fordæmingarandanum, svo hann geti fullkomnað sitt eyðileggingarverk, verður í raun enginn einstaklingur sem lifað hefur í samfélaginu óhultur fyrir slíkum eftirtilveru árásum. Borgaralegt öryggi verður þar með gert að engu og dauðans alvara ver þar engan lengur. Afhjúpunarstefnan fær að dansa um allan samfélagssalinn fyrir tilverknað hins nýja rannsóknarréttar og fallöxin er smurð til notkunar á nýjan leik !

 

Svo fórnarlömb hinnar nýju söguskoðunar geta orðið býsna mörg áður en málum lýkur með þeim óhjákvæmilegu afleiðingum - að samfélagið verður þá að öllum líkindum endanlega hrunið – vegna eigin ávirðinga !

 

 


Vesturveldin spila stöðugt á falskar nótur !

 

 

Vesturveldin hafa í áratugi reynt að búa til rússneska frelsishetju til höfuðs rússneskum stjórnvöldum, en það hefur aldrei tekist. Rússneskja þjóðin virðist vera með þeim ósköpun fædd, að vilja ákveða sjálf hverjir séu hennar frelsishetjur og mikilmenni liðinnar sögu. Það er alveg sama hvað sumum mönnum hefur verið lyft hátt í fjölmiðlum og stjórnmálaumræðu Vesturlanda, þeir hafa ekki orðið neinar hetjur í Rússlandi eða talist merkilegir menn þar !

 

Aðalástæða þess er náttúrulega sú staðreynd sem Rússar almennt vita, að mönnum hefur verið lyft svona hátt vegna þess að þeir þjóna pólitískum markmiðum þeirra þjóða sem mest hafa fjandskapast við Rússa. Margir líta á þá sem föður-landssvikara. Svipuð viðhorf myndu líklega gilda við sömu aðstæður í mörgum löndum, jafnvel á Vesturlöndum !

 

Rússar eru ekkert óvanir því að þurfa að verja land sitt. Þeir urðu fyrir margföldum innrásum í lok fyrra stríðs og þeim innrásum var yfirleitt stjórnað að vestan og fjármagnaðar þaðan. Reynt var að gera hvítliðahershöfðingjana Denikin, Judenitsj, Kolsjak og Wrangel og fleiri slíka að rússneskum þjóðhetjum, en glæpir þeirra gegn eigin þjóð urðu svo alræmdir að þjóðin sneri baki við þeim. Vitað var að þeir þjónuðu erlendu valdi og þeir gátu því hvergi áunnið sér traust innanlands sem gat staðið undir sér !

 

Hægt er að nefna ýmsa fleiri einstaklinga sem reynt hefur verið að upphefja með svipuðum hætti. Það má nefna Boris Pasternak sem fékk Nóbelsverðlaunin eins og ekkert væri, ekki síst út á pólitíska verðleika, Andrei Sinyavsky, Yuli Daniel, Aleksander Solsjenitsyn, fylliraftinn Boris Jeltsin og nú síðast Alexei Navalny. En enginn þessara manna náði að vinna sér viðhlítandi traust í Rússlandi, bara á Vesturlöndum, og aðeins fyrir það eitt að vera andvígir stjórnvöldum heimafyrir !

 

Fólk á Vesturlöndum ætti öllu heldur að hugsa um örlög Julians Assanges en velta sér upp úr dauða Alexeis Navalnys. Navalny var bara nytsamlegur fyrir CIA og sambærilegar skuggastofnanir á Vestur-löndum, en Julian Assange hefur gert mikið í því að afhjúpa glæpaverk stjórnvalda ,,hins frjálsa heims“ eins og það er víst kallað, og unnið þar afrek fyrir almannaheill. Fyrir það er hann þegar orðinn, að margra áliti, píslarvottur að verðleikum. Meðferðin á Assange verður alla tíð þeim stjórnvöldum til háborinnar skammar sem eru ábyrg fyrir henni !

 

Frelsisleiðtogar Katalóníumanna hafa verið ofsóttir fyrir alveg fullkomlega réttmætar kröfur og þar hafa engin lýðræðisleg gildi verið virt af valdhöfum Vesturlanda. Bandaríkin, Litla-Bretland, Frakkland og líklega Þýskaland, öll þessi Natóríki virða engar lýðræðislegar leikreglur þegar frelsi fólksins heima fyrir lætur kröfurnar beinast að þeim. Skotar og Walesbúar þurfa ekki heldur að búast við neinni miskunn, ef þeir hyggjast leita þjóðlegs frelsis og láta af fylgispekt við London. Nató er nefnilega fyrir löngu orðið kúgunarafl í Vestur-Evrópu og því er beinlínis ætlað að vera það, svo fólk þegi þar og hlýði valdinu !

 

Fulltrúar framangreindra ríkja rausa um ástand frelsismála í Rússlandi eða Kína alla daga, en þeim er alfarið sama um mannfrelsi í eigin löndum. Þeir hafa sýnt það margsinnis. En óþverralegar lyga-fréttastofur Vesturlanda sjá um að mata almenning þar á áróðursfæðu, svo að sem flestir haldi þar áfram að trúa því, í yfirþyrmandi upplýsingafátækt sinni, að Vesturlönd hljóti alltaf að standa fyrir allt sem er gott og blessað !

 

Nú hafa hin fasistísku yfirvöld Úkraínu gert öfgamanninn Stefan Bandera að frelsishetju í Kyiv. Einhverntíma hefðu það þótt fréttir að andstæðingar nazista í seinni heimstyrjöldinni, færu að hefja upp og lofsyngja nafn fasista eins og Bandera. En staða mála sýnir hversu nöturleg og nauðvarnarleg hetjufátæktin er orðin í blekkingaheimi þessara manna, ef menn skyldi kalla. Sumt er samt þess eðlis, að það verður seint hægt að gera úr því glansmynd, þó sumir reyni að sérhæfa sig í því að búa til falsmyndir !

 

Þjóð og alþýðu Úkraínu hefur í raun verið skipað að hylla mann sem hafði ekkert sér til gildis og var þjóð sinni enginn gæfumaður. Sú hylling er áreiðanlega veitt með miklu beiskjubragði í munni af fjölda fólks í Úkraínu, fólki sem veit hvers konar maður Bandera var, og veit jafnframt að hann verðskuldar enga hyllingu og allra síst af höndum eigin þjóðar !

 

Sérhver þjóð metur sína afreksmenn í ljósi reynslu sinnar og sögulegs veruleika og þar ráða og eiga að ráða niðurstöðum miklu ærlegri sjónarmið en þau sem koma frá sálarlegum sorphaugum erlendrar íhlutunarsemi !


,,Gefðu, að móðurmálið mitt " !

 

 

Hinn ágæti öldungur Sigurjón Björnsson sagði fyrir nokkru í viðtali, að sennilega væri sú röksemd drýgst á metum varðandi þá staðreynd að við Íslendingar höfum þraukað í gegnum óblíðar aldir hér á þessari eyju í úthafinu, að okkur hefur tekist af þeim sökum að varðveita tungu okkar óbrjálaða – dýrustu perluna sem við sem þjóð eigum !

 

Og auðvitað hittir Sigurjón þar fyrir kjarna málsins, sem er jafnframt kjarni tilvistarmáls okkar Íslendinga. En kunnum við núorðið að meta þessa perlu sem þjóðtungan er ? Kann unga fólkið okkar að meta hana ? Ég held að þar vanti nokkuð mikið á þótt dagur íslenskrar tungu fái að vera til, því allir hinir dagarnir í árinu virðast notaðir íslensku máli til óþurftar og ríflega það !

 

Þegar við skoðum eftirfarandi hið þjóðfræga erindi Hallgríms Péturssonar frá 17. öld, getum við séð hvernig kjarna-atriði sígildra þjóðlegra baráttumála eru í raun sundurtroðin nú til dags og það af okkur sjálfum :

 

Gefðu, að móðurmálið mitt,

minn Jesú, þess ég beiði,

frá allri villu klárt og kvitt,

krossins orð þitt útbreiði

um landið hér, til heiðurs þér,

helst mun það blessun valda,

meðan þín náð lætur vort láð

lýði og byggðum halda.

 

Við þurfum að vernda málið okkar sem þann fjársjóð sem það er. Og við þurfum að nota það til að útbreiða sannleiksorð en ekki lygar. Við þurfum að fylgja þeirri trú sem er samofin allri okkar menningu og í raun sú blessun sem hefur varðveitt okkur sem þjóð. Meðan við gerum það heilshugar, verður náð Guðs yfir þjóð og landi og byggðir munu viðhaldast og þjóðin glatar þá ekki rótum sínum. Þannig er boðun Hallgríms Péturssonar í þessu innblásna þjóðræktarerindi !

 

En í raun gerum við ekkert af þessu nú til dags. Við spillum tungumálinu dags daglega, við útbreiðum lygar en ekki sannleika, ekki síst í fjölmiðlunum og skólunum. Við teljum okkur ekki í neinni þörf fyrir Guðs blessun og hundsum hana eins og við hundsum rætur okkar og þjóðerni. Við svífum í lausu lofti í flestum efnum og náum hvergi að standa föstum fótum á kjarnamálum lífs og sálar !

 

Sá sem sagði ,,Leyfið börnunum að koma til mín“ fær ekki lengur aðgang að grunnskólum landsins, og þar virðist lestrarkunnátta orðin með þeim hætti að sagt er að sumir nemendur fari þar jafnvel frá námi ólæsir !

 

Þurfum við ekki að spyrja okkur, vegna alvarleika stöðunnar : Á hvaða leið erum við ? Göngum við þar til góðs ? Hvað er framundan ?

 

Leiðréttum við stefnuna í tíma eða förum við fram af feigðarbjargi hinna sívaxandi ranghugmynda, sem vaða nú uppi sem óðast, og tortímum okkur þar svo með sjálfkrafa hengingu ?

 

Valið um það er vonandi enn í okkar höndum !

 

 


Fjölmenning – draumsýn óraunveruleikans !

 

 

 

Bandaríkin eru líklega eitt skýrasta og þekktasta dæmið um fjölþjóðasúpu meðal ríkja jarðarinnar. Þar hefur verið reynt að skapa fjölmenningu í nærri 250 ár. En hin svokallaða bandaríska þjóð er ekki til sem slík. Í landinu er aðeins óskilgreind samhræra margra þjóðarbrota sem eiga tiltölulega litla samleið og jafnvel enga !

 

Þessvegna er lögð svo mikil ofuráhersla á fánann í Bandaríkjunum. Það er nánast það eina sem íbúar Bandaríkjanna telja sig allir eiga hlutdeild í. En sú sameign dugar skammt, þegar sameiginlegar þjóð-legar rætur eru ekki til og munu að öllum líkindum aldrei verða til. Ameríka hefur því ekki neina burði héðan af til að verða mikil aftur, sama hvað sumir segja !

 

Allan síðari hluta 20. aldarinnar og áfram eftir það, var þó rekinn mikill áróður fyrir því að búa til eftirlíkingar um alla Evrópu af hinu óhæfa bandaríska fjöl-þjóðamynstri. Innanlands vandamál hafa mjög víða í álfunni verið keyrð í óleysanlega hnúta með hömlulausum innflutningi fólks af öllu tagi. Í mörgum tilvikum fólks sem kemur aldrei til með að geta átt samleið og mun bara skapa ófrið í áður tiltölulega friðsömum löndum !

 

Og ófriðarandinn og öryggisleysið hefur sannarlega aukist um alla Evrópu af þessum sökum. Svíar sem höfðu búið við frið í meira en tvö hundruð ár, hafa nú sagt skilið við friðarstefnu og hlutleysi í alþjóðadeilum og ánetjast hernaðar-bandalagi. Innanlandsástandið hjá þeim var orðið á mörkum þess að vera stjórnhæft. Þeir töldu sig þurfa á verndara að halda og hafa farið úr öskunni í eldinn !

 

Megi þeir uppskera í þeim efnum eins og þeir eru að sá til, í vandræðum sínum og ótta. Enginn friður getur með nokkrum hætti fylgt stríðsfabrikku eins og Nató !

 

Enn horfa samt Vestur-Evrópuþjóðir til Bandaríkjanna eftir hervörnum ásamt þeim vandræðakostnaði sem þeim fylgir. Enn neita úrkynjaðir Bretar, frelsisdauðir Frakkar og þreklausir Þjóðverjar að horfast í augu við blákaldar staðreyndir !

 

Bandaríkin geta nefnilega ekki lengur verið þeim til varnar eins og verið hefur, því það kostnaðarferli er farið að koma illa niður á efnahagslegum styrkleika bandaríska alríkisins. Og um það snúast komandi forsetakosningar í Vesturheims-veldinu ekki svo lítið, meðal annars !

 

Joe Biden og valdaklíkan í kringum hann vill halda í heimsvaldastefnuna og allan viðbjóðinn sem henni hefur fylgt, en margir telja að Trump vilji gjörbreyttar áherslur í alþjóðapólitík. Það kann brátt að koma í ljós hverjar þær áherslur eru og sumir vænta mikils af þeim breytingum, þó enginn viti í raun hvað þær innifeli !

 

Hvorugur umræddra frambjóðenda er samt geðfelldur sem slíkur, en Biden hefur þó komið fram sem töluvert verri forseti en við var búist. Hann virðist í verkum sem orðum vera strengjabrúða þeirra sem tala fyrir stríði og það miklu stríði. Báðir eru mennirnir svo orðnir of gamlir og í rauninni ættu þeir hvorugir að þykja boðlegir í embætti forseta Bandaríkjanna og Biden þó enn síður !

 

Á komandi árum verða mikil umskipti á mörgu í heiminum. Þau umskipti eru þegar byrjuð. Það er farið að hugsa víða um tjónareikninga á Bandaríkin og Vestur-veldin og þá ekki síður Atlantshafs-bandalagið. Stórir hlutar heimsins hafa fengið nóg af vestrænum yfirgangi og heilu löndin verið sprengd og rústuð !

 

Hatrið í garð Vesturveldanna vex stöðugt meðan slíkt heldur áfram að gerast. Nýir valdapólar eru líka að skýrast í alþjóð-legu samhengi og taka sér stöðu svo sem Rússland, Kína, Indland og fleiri ríki sem ganga fyrir leiðandi þjóðlegri forustu !

 

Það er miklu minna til eftirbreytni frá Bandaríkjunum en menn hafa haldið lengi vel. Bullandi pólitísk spilling og siðspillt auðvald hrekur þar allt sem heilbrigt getur talist niður í botnlaust hyldýpi örvæntingar og haturs. Bandarískur almenningur býr ekki við neitt öryggi innan ætlaðra vébanda !

 

Heimsvaldaskeið Bandaríkjanna er nánast á enda runnið og það hefur ekki skilað íbúum ríkisins neinni hamingju en hinsvegar mikilli og hratt versnandi borgaralegri vanlíðan. Sú vanlíðan hefur kostað mörg mannslíf til þessa og gerir enn !

 

Glæpatíðni í Bandaríkjunum er með því hæsta sem þekkist í veröldinni. Allir eiga byssur, öll heimili eru full af skotvopnum. Ef þú opnar þar skúffu er líklegt að það fyrsta sem þú sjáir sé fullhlaðin skammbyssa. Krakkarnir taka slík vopn stundum með sér í skólana og afleiðingarnar láta ekki á sér standa !

 

Menn ganga varla yfir götu í Bandaríkjunum án þess að sjá ofbeldi í einhverri mynd. Og þar virðist lögreglan enginn eftirbátur annarra. Ofbeldið er alls staðar í hæstu hæðum. Allir virðast á verði fyrir nágrönnum sínum. Morðingjar geta leynst hvar sem er innan um almenna borgara !

 

Huglæg lífsfirring er orðið víðtækt þjóð-félagslegt vandamál og markar allt bandarískt mannlíf meinsemdum sem gera lítið annað en að versna. Er fólk í öðrum löndum virkilega á þeirri skoðun - að í bandarísku samfélagi sé einhver fyrirmynd á ferðum eða fjölmenning sem gengur upp ?

 

Fólk flýði forðum ófrelsið og kúgunina í gamla heiminum og hélt yfir hafið til nýja heimsins. Nú er sá heimur síst betri en sá gamli var. Fólk flutti með sér mein-semdirnar. Hinir kúguðu innflytjendur byrjuðu strax að kúga frumbyggja landsins og neita þeim um öll mannréttindi. Það var kúgunin gegn rauða fólkinu. Svo kom þrælahaldið með öllum þeim hryllingi sem því fylgdi. Það var kúgunin gegn svarta fólkinu. Hvar var hið háttlofaða banda-ríska frelsi þegar svo var komið ? Það var bara fyrir ríka fólkið og stórborgarana !

 

Bandaríska stórborgarastéttin fór þá þegar hamförum í græðgi sinni og auðgunarsókn og níddist á öllu sem fyrir varð. Það var engu þyrmt í þeim galdraofsóknum og margt eyðilagt sem hefði getað skilað miklum og góðum ávöxtum, ef menn hefðu bara þjónað almannaheill !

 

En það var aldrei í hug þeirra sem réðu að gera það. En nú er sem betur fer, senn komið að skuldadögum fyrir bandaríska afætuhyskið og stórborgarana og ríkis-ófreskjuna sem þeir komu á fót, og því ber vissulega að fagna um veröld alla !

 

Heimurinn er alfarið að snúa baki við þeirri forustu sem Bandaríkin hafa veitt honum í ríflega mannsaldur, forustu sem hefur gert þessa veröld okkar talsvert mikið verri en hún var og verið öllu mannkyninu til meira tjóns en nokkur fær skilið til fulls eins og sakir standa. Það mun þó ekki leynast til lengdar !

 

Bandaríska fjölmenningardraumsýnin er fallin af stalli. Hún er jafnframt orðin að martröð margra landa í Evrópu. Ný forusta með nýja hugsun í málefnum álfunnar verður að skapast í komandi tíð og opna leiðir til þess að þjóðleg lausnarúrræði verði sett í fullan forgang sem fyrst. Það er löngu tímabært. Ekkert annað getur bjargað Evrópu frá dauða og algerri menningarlegri tortímingu !

 

 

 

 


Eru íslenskir pólitíkusar bara gauð og fótaskinn annarra ?

 

 

 

Af hverjum þurfum við Íslendingar alltaf að standa í endalausri sjálfstæðisbaráttu ? Af hverju hefur allur tíminn frá fullveldi og síðan lýðveldi farið í það að verja þau gildi sem áttu að vera komin í höfn ? Höfum við nokkurntíma spáð í það ?

 

Höfum við nokkurntíma hugleitt, vitað og viðurkennt, að meginástæðan fyrir því hefur í raun og veru verið það hræðilega harmsefni íslenskrar sögu, að hér hafa alltaf verið nógir til að ganga erinda erlends valds !

 

Í sögu Jóns Þorkelssonar Skálholtsrektors, eins af bestu sonum Íslands á 18. öld, er vísað til alvarlegra orða hans um útlendingadekur Íslendinga. Þeir hafi jafnan legið hundflatir fyrir útlendingum. Allt hafi verið sleikt upp sem frá þeim kom. Sumir útlendingar hafi komið hingað bláfátækir, en innan fárra ára hafi þeir verið orðnir auðugir menn, vegna arðráns síns á íslenskri þjóð, ekki síst í verslunarmálum. Og enn er það svo, að hér er skriðið fyrir nánast öllu sem kemur utanlands frá !

 

Lítum bara á stjórnmálaflokkana í landinu. Hverjir þeirra skyldu í raun vera heilir í því að halda uppi vörn fyrir íslenskt sjálfstæði ? Hvað segir málsmeðferð þeirra á orkupökkunum um það mál ? Hvernig stendur á þessum eilífa aumingjadómi gagnvart erlendu valdi ? Við höfum skriðið fyrir Norðmönnum, skriðið fyrir Dönum, skriðið fyrir Bretum og skriðið fyrir Könum. Nánast öll saga okkar er saga skriðdýrsháttar og svika gagnvart eigin þjóð og rétti hennar til auðlinda þessa lands !

 

Af hverju tölum við alltaf og ævinlega um Jón Sigurðsson, sem sóma Íslands, sverð og skjöld ? Maðurinn var fæddur 1811 og dó 1879. Hann var nítjándu aldar maður. Uppi fyrir löngu ! En skýringin er einföld. Við gerum það vegna þess að það hefur enginn annar tekið sér þá stöðu sem hann tók sér fyrir þjóðarrétti Íslands. Frá 1879 hefur enginn ráðamaður á Íslandi komist í námunda við Jón Sigurðsson sem íslenskur leiðtogi eða tekið við hlutverki hans í okkar sögu !

 

Segir það okkur ekki töluvert mikið um það hvernig stjórnmálamenn okkar hafa staðið sig eftir daga Jóns Sigurðssonar ? Við höfum sem sagt ekki átt neinn sóma Íslands, sverð og skjöld síðan 1879. Enginn hefur gegnt því landvarnar-hlutverki í sögu Íslands frá því að Jón Sigurðsson lauk sínum lífdögum !

 

Jón Sigurðsson gerði margt fyrir land og þjóð. Hann gerði meðal annars skaða-bótareikning á danska ríkið fyrir arðrán Dana á Íslandi. Það útspil Jóns kom illa við marga í Danaveldi og hreyfði mjög við málum sem höfðu lengi verið í ládeyðu. En hann færði sterk rök fyrir sínu máli. Hann gerði það alltaf. Hann var í því sem öðru ólíkur þeim sem á eftir komu og þóttust ganga í fótspor hans. Þurfum við ekki alvarlega að hugleiða stöðu okkar og hvað sé í raun og veru okkur til gildis – á þjóðlega vísu ?

 

Hvernig væri ef við gerðum tjónareikning á þau ríki sem verst hafa leikið sjálfstæði okkar og þjóðarfrelsi, Noreg, Danmörku, Bretland og Bandaríkin ? Myndi það ekki koma illa við þá sem telja okkur vera og eiga að vera algjöra aumingja og útlendingasleikjur ? Myndi það ekki geta hrist upp í mörgu ?

 

En auðvitað yrði slíkt aldrei gert. Í fyrsta lagi vegna þess að við erum ekki menn til slíkra verka og í öðru lagi vegna þess að við höfum varla átt neina gildisbæra forustumenn sem fyrr segir síðan Jón Sigurðsson var uppi, enda hafa þeir stöðugt versnað sem hafa þóst vera það, allt til yfirstandandi dags !

 

,,Gauð og fótaskinn,“ sagði Jón Helgason forðum í ádeilukvæði sínu Sú þjóð.... sem ort var 1951 vegna Natógaldursins. Skyldi þar ekki hafa komið fram nokkuð réttur dómur varðandi frammistöðu íslenskra stjórnvalda fyrir réttindum íslenskrar þjóðar – allt frá árinu 1918 til dagsins í dag ?

 


Auðgildi mega ekki fá að troða niður manngildi !

 

 

 

Löngum taldist það mannfélögum til gildis að þar væru manngildi metin hærra en auðgildi. En átrúnaður lítilsigldra manna á forsjá þeirra sem auðgast hafa, hefur stóraukist í íslensku samfélagi í seinni tíð, enda hafa auðmenn hér aldrei verið jafn margir og nú og flestir eru þeir það auk þess á miklu veikari forsendum en áður var. Gömlu veldiskarlarnir voru þrátt fyrir allt manneskjulegri á flestan hátt og viðurkenndu samfélagslega ábyrgð sína að vissu marki, öfugt við það sem tíðkast nú til dags !

 

En jafnframt því sem sumir hafa vaðið áfram í hroka og mikilmennsku síðustu árin, virðast þeir orðnir býsna margir sem eru orðnir svo smáir að eigin innviðum, að þeir vilja skríða að hverju beini sem hent er til þeirra undir samfélagsborðið. En jafnvel bein af slíku tagi eru ekki gefins. Þau eru látin í té fyrir þjónkun og hundslega hlýðni. Og manngildi þeirra sem eru þegar á snöpum eftir slíku fóðri, getur varla á nokkurn hátt verið virðingarvert eða búið yfir nokkrum samfélagslegum ávinningi !

 

Það er á engan hátt íslenskt menningarmál, að hér verði stjórnarfar auðræðis og öfgakapítalisma, sérskipað frjálshyggju-form þar sem hinum ríku leyfist allt. Sú sviðsmynd er sannarlega óíslensk, en hún gæti sem best átt við í ,,Kanans landi“ eins og nú er gengið um garða þar í mannlífslegum efnum. Peningahyggjan einber virðist kæfa þar allt sem mannlegt getur talist og eftiröpunarstíllinn hér er að öllu leyti verulega viðbjóðslegur !

 

Á hvaða leið er íslenskt samfélag ? Hafa breytingar í stjórnarfarslegu og lagalegu umhverfi okkar, frá síðustu aldamótum, verið til almenningsheilla ? Nei, þær hafa ekki verið það, ekki frekar en á hinum Norðurlöndunum, sem núorðið eru einnig með allt á hælunum í öllum manngildis-réttarmálum. Samviskulaust auðræði og fyrri tíma fasismi er þar í fullri uppsiglingu, og að því er virðist, með harðlínubundna afstöðu til reiðu fyrir töku tvö !

 

Er slík framvinda íslensku þjóðinni að skapi ? Er þar verið að koma því kerfi á sem þjóðin vill ? Sem sagt, að allur mannréttur verði brotinn niður við innreið fátæktar í landið og auðhyggjan ráði hér lögum og lofum og reisi hér ofar öllu hásæti Mammons ?

 

Á þá að koma því á aftur sem einu sinni var, að almennt fólk eigi kannski þann eina kost að vera á snöpum, undir krásum hlöðnu borði þjóðvilltra og manngildis-snauðra auðkýfinga ?

 

Ég trúi því ekki að íslensku þjóðinni hugnist slík framtíðarsýn. Ég held að hugsjón almenns mannfrelsis eigi meiri tök í hugsunum Íslendinga en svo. Frjálst fólk verður ekki lengi til á Íslandi ef valdaelítan í landinu kemur slíku auð-ræðiskerfi á að fullu og öllu. Og enginn þarf að efast um að hún hefur fullan vilja til þess !

 

Auðræði er andstæða alls sem býr yfir sanníslenskum anda. Og fólk sem enn er íslenskt og vill áfram vera íslenskt, hlýtur að kjósa manngildi ofar auðgildi og neita að vera skriðdýr undir borðum siðlausra arðræningja lands og þjóðar !

 

Við hættum að vera frjáls þjóð í eigin landi, ef við sleikjum upp það sem verst hefur farið með orðspor okkar og alla þjóðarmennt og sýnum því hundslega þrælslund sem enga virðingu á skilið !

 


Sleikjuhátturinn við auðmannastéttina á Íslandi !

 

 

 

Eitt af því sem vandalaust er að taka eftir, og undirstrikar hvað auðvalds-viðhorf ráða orðið miklu í íslensku samfélagi, er hvað margir dómsúrskurðir varðandi skattgreiðslumál auðugra skatt-greiðenda virðast falla ríkinu í óhag og hinum ríku í vil !

 

Það er alkunnugt að skattamál auðkýfinga eru flókin, en þau virðast oftar en ekki sýna fram á lítinn vilja hinna breiðu baka til að taka þátt í rekstri samfélagsins. Og dómskerfið virðist mjög hallt undir velvilja í garð ríkra skattgreiðenda og vilja létta af þeim byrðum ríkidæmisins og þar með hindra að ríkið fái samfélagslegan arð af auðlegð þeirra. Það er eins og krumlur auðvaldsins nái býsna langt inn í kerfið hvað þetta varðar !

 

Nú er það að verða mörgum fleiri ljóst en áður var, að eftir því sem fjölgar fátæku fólki í landinu, rís hér upp auðstétt sem tekur til sín æ stærri hluta af arðsemi auðlinda landsins. Og ríkiskerfið virðist hafa stuðlað grimmt að þeirri framvindu síðustu þrjátíu árin og er þar sannarlega ekki að styðja neina almannahagsmuni. Það eru oligarkar víðar til en í Rússlandi og hvergi eru þeir góðir. Hinn ábyrgðarlausi aflandseyjahugsunarháttur er þannig víða til staðar !

 

Félagshyggjan sem byggði upp íslenska velferðarkerfið, í þágu landsins barna með samhjálp og samstöðu þjóðarinnar í huga, hefur um skeið verið keyrð í baklás af kerfisstuddum græðgisöflum. Sú kefling eðlilegra framfara hefur vísast verið framkvæmd í mörgu með tilstyrk sérgæsku-fullra og mjög svo eigingjarnra sjónarmiða ágjarnrar ríkismafíu !

 

Sú mafía virðist ekki hafa neinar taugar til almennrar velferðar, en virðist öllu heldur vilja sölsa allt undir auðugar sérklíkur í þessu landi eins og hún sjái fyrir sér ágóðahlut af því fyrirkomulagi. Hin vaxandi auðstétt hefur þegar rænt frá þjóðinni stórum hluta af réttmætum arfi hennar og heldur því óþurftarverki áfram í því skjóli sem henni hefur verið búið af hinni óþjóðlegu yfirhirð !

 

Þegar krafa kemur frá skattayfirvöldum, byggð á því að forríkir skattgreiðendur séu að koma sér undan því að greiða skatt af auðlegð sinni til samfélagsins, virðast dómstólar, sem fyrr segir, ekki sérlega hlynntir því að styðja og staðfesta slíka málafærslu !

 

Þegar haft er í huga að dómarar slíkra mála eru líklega ríkisstarfsmenn á yfirlýstum sultarlaunum, virðast dómsorð þeirra oft vera með þeim hætti, að erfitt er að skilja hvað liggur þeim til grundvallar. Hverju og hverjum er þar verið að þjóna ? Eiga sumir alltaf að vera stikkfrí í öllu og geta velt öllu yfir á aðra og þá einkum á almenning ? Er unnið í nafni enn einnar falskrar þjóðarsáttar hvað það varðar ?

 

Hin gamla konungsskipan sem eyðilagði forðum hið frjálsa ættsveitafyrirkomulag evrópskra landa, sækir á nú til dags með djöfullegum krafti auðvalds og yfirgangs. Nú eiga kóngar að ráða á ný, kóngar auðs og valda, kóngar kúgunar og siðlausrar sérgæsku, samviskulausir menn, blindir á allt nema eigin hag !

 

Ætlar íslenskt fólk til sjávar og sveita að láta fara með sig sem réttlausa þræla ? Á öll barátta verkalýðs og félagshyggju-hugsjóna síðustu aldar að falla sem fórn til græðgisafla siðlausrar sérgæsku ? Til hvers var þá barist ?

 

Segjum nei við öllu slíku. Lyftum upp fána frelsis og mannlegrar reisnar og vinnum landið okkar aftur undir sjónarmið sam-hjálpar og almennrar velferðar. Leyfum ekki gráðugum og siðlausum hákörlum að valta hér yfir alla skapaða hluti !

 

Samfélag okkar þarf að endurnýjast að fyrri hugsjónum og hætta öllu sleikju-standi við íslenska oligarka, sérgæsku-fulla auðmenn og samviskulausa arðráns-greifa. Ekki er seinna vænna að hefja þá vegferð lífs og lausnar fyrir íslensku þjóðina, í eðlilegu framhaldi þeirrar baráttu almannaheilla sem áður hefur verið háð í þessu landi. Þeirrar baráttu sem hefur gefið okkur það besta sem við höfum fengið að búa við frá upphafi allrar sögu okkar !


Verum á verði fyrir hag lands og þjóðar !

 

Ef Ísland væri fátækt ríki eins og það var fyrir ekki svo löngu, hvað halda menn að margir innflytjendur kæmu til landsins ? Auðvitað væri þá ekkert innflytjenda-vandamál til. Engir hefðu nokkurn áhuga á því að koma hingað og lepja dauðann úr skel eins og við þurftum að gera lengi vel !

 

Það er velferðarstaða íslensku þjóðarinnar sem innflytjendur eru að sækjast eftir. Þeir vilja fá að njóta þess sem við höfum aflað. Og fyrir þá skiptir það engu máli að þeirra gæða sem unnust að lokum var aflað með súrum sveita í harðri baráttu til lands og sjávar. Við erum því að fá yfir okkur að miklu eða mestu leyti afætur okkar ávinnings. Það ætti ekki að dyljast neinum !

 

Auðvitað kunna að vera með í inn-flytjendaflóðinu eitthvað af þokkalegum manneskjum en það er ólíklegt að það sé stór hluti og síst af öllu ráðandi hluti. Flestir eru að koma til að taka sem fyrr segir og njóta þess sem aðrir hafa aflað. Og sú hugsun sem þar býr að baki er hvorki réttmæt né heiðarleg. Það er hin heimslega arðránshugsun að éta frá öðrum !

 

Ærlegir innflytjendur, við skulum hugsa okkur að þeir séu til, fólk sem kemur hingað til að setjast hér að og hefur væntanlega komið til þess að samlagast íslenskri þjóð, til að kynnast og aðlagast og verða traustir borgarar í þessu landi. En þeir sem þannig koma, virðast fljótt geta séð, að hér er boðið upp á talsvert annað mál. Og það virðist geta freistað margra í hópnum til að hegða sér öðruvísi en þeir ætluðu sér í upphafi !

 

Það virðist nefnilega hafa verið of margt fólk meðal landsfólksins, sem hefur talið í öfugsnúinni gestrisni, að það séum við sem eigum að umfaðma þau viðhorf og lífs-gildi sem fylgja þessum innflytjendum og þannig hefur hið rétta dæmi snúist við og orðið að andstæðu sinni. Niðurstaðan hefur svo orðið sú, að jafnvel bestu inn-flytjendur hafa gengið á lagið og horfið frá fyrri afstöðu hógværðar og friðsemi og orðið frekir og ágengir !

 

Fyrir rúmum aldarfjórðungi kom inn-flytjandi frá múslímalandi til Svíþjóðar og viðtal var haft við hann á Arlanda flugvelli, nánast um leið og hann steig fæti á sænska grund. Maðurinn sagði meðal annars það, að hann fengi ekki séð að maður sem væri kominn af fólki sem hefði átt heima síðustu þúsund árin í Svíþjóð, hefði í sjálfu sér nokkurn meiri rétt til að búa í landinu en hann. Svona getur hugarfar sumra innflytjenda verið. Þeir koma til að taka !

 

Gestrisni er góður eiginleiki, en þú býður ekki gesti inn á heimili þitt til að hann taki þar völdin. Og Ísland er þjóðlegt heimili íslensku þjóðarinnar og á að fá að vera það áfram. Réttur Íslendinga til búsetu á Íslandi er ótvíræður eftir meira en þúsund ára dvalartíma. Þeir sem ekki viðurkenna slíkan rétt ættu að halda sig annars staðar !

 

Þeir sem hinsvegar koma hingað til að aðlagast íslensku samfélagi með heiðar-legum hætti,koma væntanlega með því hugarfari sem við á. Við slíkt fólk getur samstarf blessast og skilningur skapast. Íslendingar hafa alltaf kunnað að meta gott fólk og eiga ekki erfitt með að blanda geði við það. Þegar allt er boðið fram á hreinu borði er enginn að svíkja annan og þá getur traust fengið að myndast og dafna í samskiptum !

 

En flestir Íslendingar vilja fá að rækta sinn samfélagsgarð eftir þjóðlegum gildum sögu sinnar. Það er ekkert rangt við þá afstöðu. Þeir sem koma til að taka þátt í þeirri ræktun með okkur, munu finna að við höfum fullan skilning á heilbrigðri aðkomu þeirra að því verkefni. En við bjóðum engum ræningjum að koma hingað og vaða yfir okkar þjóðarbú. Það er nóg komið af slíku !

 

Þetta er okkar land og lífið í þessu landi er og á áfram að vera á ábyrgð okkar Íslendinga sem frjálsrar og fullvalda þjóðar !

 


Næsta síða »

Höfundur

Rúnar Kristjánsson
Höfundur er húsasmiður og býr á Skagaströnd.

Eldri færslur

Mars 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (29.3.): 21
  • Sl. sólarhring: 138
  • Sl. viku: 1051
  • Frá upphafi: 309943

Annað

  • Innlit í dag: 21
  • Innlit sl. viku: 924
  • Gestir í dag: 21
  • IP-tölur í dag: 21

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband