Nokkur orð um stóra smáþjóð !

Ýmsu má velta fyrir sér varðandi það hvernig íslensk þjóð varð til ? Varð hún kannski til vegna þess að nokkrir mikilmennskubrjálaðir stórbændur og þrælahaldarar flýðu Noreg á sínum tíma undan komandi alkonungsvaldi og miðstýringu ? Erum við ekki bara Norðmenn undir öðru nafni ? Svona og í svipuðum dúr mætti svo sem lengi spyrja !

En í alvöru talað, tíu, tólf aldir, hvað er það á heildarborði tímans ?

Við íslensku Norðmennirnir eða norsku Íslendingarnir, erum hvað sem öðru líður skilgreindir sem sérstök þjóð í dag, og teljum okkur alveg hafa öll skilyrði til þess að vera fullgild þjóð. Jafnvel þótt mælikvarðar á slíkt séu nú reyndar mjög á reiki og mörg dæmi til um hreinar og beinar villur í þjóðlegum skilgreiningum nútímans, verður líklega að teljast að við Íslendingar fullnægjum að mestu leyti þeim skilyrðum sem ætti að vera krafist í þeim efnum.

En hversvegna við flýðum frá Noregi vegna hins komandi stórkonungs-valds, til að setja hér upp þjóðfélag þar sem smákóngar vildu sitja á hverri þúfu, það ætti að segja flestum að allt frá byrjun hafi þónokkur böggull fylgt skammrifi í margrómaðri frelsisleit landans !

Íslenska þjóðveldisuppsetningin endaði náttúrulega með styrjöld milli smákónganna sem fór með land og þjóð beint í konungsginið sem menn þóttust vera að forða sér frá tæpum fjórum öldum fyrr. Og vistin þar varð íslenskri þjóð síður en svo farsæl. Sú ófarnaðarsaga skrifast alfarið á reikning íslenskra smákónga !

En svo kom að því að Noregur sjálfur hrökk í fangið á Danmörku með Ísland í farteskinu og allöngu síðar í fangið á Svíþjóð, en skildi þá Ísland eftir í Danaveldi eins og hvern annan aumingja !

Eini maðurinn sem reyndi að frelsa okkur á öllum þessum langa ófrelsis- tíma var danskur, en hann var gerður að athlægi í þjóðarsögunni fyrir vikið, uppnefndur og úthrópaður. Samt var hann meiri Íslendingur í sér í þeirri viðleitni en margur Íslendingurinn var, enda oft á fyrri tíð talað um danska Íslendinga og slíkum jafnan líkt við verstu menn, saman ber það sem segir í Íslendingabrag Jóns Ólafssonar.

Svo kom fram á tuttugustu öldina. Þá kom loks að því, fyrst og fremst vegna breyttra aðstæðna í evrópskum veruleika, að þjóðin fékk fullveldi, en laut þó áfram danska kónginum. Fegursta ákvæðið í fullveldis-samningnum var um hlutleysi gagnvart pólitík og deilum annarra þjóða.

Aldrei hefur betra framlag verið lagt fram sem leiðsögn fyrir íslenska þjóð inn í framtíðina og hefði því verið fylgt af heilindum hefði Ísland átt að geta orðið virðingarvert Sviss norðursins í samfélagi þjóðanna !

En þau mál fóru allt öðruvísi en til var stofnað 1918 og það er raunaleg saga og sýnir kannski í hnotskurn efni þessa pistils.

Árið 1944 varð íslenska lýðveldið til - á breskum og bandarískum forsendum - og þar með var hlutleysisákvæðinu fagra frá 1918 fargað.

Lýðveldis-ábyrgðarmennirnir bresku og bandarísku kærðu sig ekkert um slíkt ákvæði og þeir réðu á bak við tjöldin. Íslenska mikilmennskan var nefnilega við það tækifæri sem löngum endranær – ósjálfstæð og undir erlendri stýringu !

Og enn í dag sýna fjölmörg dæmi okkur - að undir allri stórmennskunni kúrir lítil þjóð með þrúgandi minnimáttarkennd, þjóð sem veit ekki enn hvernig hún á að halda á málum í síbreytilegum heimi, þjóð sem snýst í stöðuga hringi og á erfitt með að taka ákvarðanir og einkum þó farsælar ákvarðanir. Einmitt þessvegna bíða svo mörg samfélagslega knýjandi mál úrlausnar og fást ekki afgreidd. Hvað með flugvallarmálið, hvað með hátæknispítalann, hvað með þetta og hvað með hitt ?

Hvað er að því að vera smáþjóð og viðurkenna það sem einfalda staðreynd og hegða sér í eðlilegu og vitrænu samræmi við stærð og getu ?

Við hegðum okkur oft heimskulega og eigum sennilega margt óskemmtilegt skilið fyrir vikið, en þó á ég erfitt með að trúa því að við eigum skilið svo afleitt forustulið sem raun ber vitni, lið sem er vita gagnslaust til góðra verka en fullt af lýðskrumi.

Það eina sem þetta ráðsmennskulið okkar virðist geta tekið höndum saman um í núinu, er að hrúga múslimum inn í landið og leggja þeim allt upp í hendurnar á alblindum forsendum þess sem kallað er fjölmenningarlegt fordómaleysi en er bara rakin heimska !

Næsta kynslóð sem mun glíma við afleiðingarnar af þeirri vitleysu, mun vita hverjir eiga sökina í þeim efnum, þegar fyrir liggur að fólkið í landinu á ekki samleið lengur og friðurinn er úti !