SPARTAKUS - frumort ljóð.

 

 

" Neisti af heift í ösku þrælaóttans,

ormstönn dauðabeygs í gervi þóttans ".

 

                       Kvöld í Róm - Einar Benediktsson

 

                          *

 

Ávallt ég dáist að Þrakverjans þrótti,

þrælanna foringi og hetja hann var.

Rómverjum flestum stóð af honum ótti,

ægiskjöld reiðinnar gegn þeim hann bar.

Frelsisþrá vakti hann í körlum og konum,                      

kjarkurinn aldrei í lífinu brást.

Kúgaðir fundu við hörkuna í honum

hugrekki samfara virðingu og ást.

 

Frelsið var alla tíð hugsjónin hæsta,

hún var sá kraftur sem lyfti hans dáð.

Heimsveldið riðaði á grunninum glæsta,

geigurinn fyllti þess öldungaráð.

Þóttinn samt bjó þar í meitluðu máli,

margur þó hættuna fyndi á sér.

Neistinn var orðinn að æðandi báli,

ánauðug þýin að voldugum her.

 

Spartakus stýrði og stjórnaði honum,

stefndi að sigurleið hlekkjunum frá.

Fullur af krafti og knýjandi vonum

kúgunarvaldinu barði hann á.

Yfirstétt valdhrokans öllu þá beitti,

ótaldar hersveitir kallaði til.

Fjármunum ótæpt í verkefnið veitti,

vildi gegn hættunni bráðustu skil.

 

 

Þrælarnir máttu ekki fagna við frelsi,

fannst hvergi vottur af rómverskri dyggð.

Öllu var tjaldað svo héldist við helsi,

heimsveldisdýrðin á kúgun var byggð.

Reistu við heragann hörðustu dómar,

höfðingjavaldið var skelfingu fyllt.

Crassus hinn bölvaði blóðhundur Rómar

bætti við ferli sem þegar var illt.

 

Rómverskir ernir með alhvesstar klærnar

upp voru vaktir á grimmasta hátt.

Vægðarlaus hefnd fyrir vígsakir ærnar

veitt skyldi í gegnum hinn eggjaða mátt.

Þurfti ekki hugsun frá samvisku að svæfa,

siðblinda kúgarans er honum þjál.

"Byltingaruppreisnir best er að kæfa

í blóði af hörku " var Crassusar mál.

 

Spartakus vissi hvað illt var í efni,

óvinafylgjurnar glefsandi sá.

Grundaði vandann í vöku og svefni,

vonaði og trúði þó sigurinn á.

Hagsmuni fólksins hann vildi þar verja,

virtist þó leiðin til frelsisins myrk.

Sameinuð mótstaða heimsveldisherja

hættuna sýndi í vaxandi styrk.

 

Brátt létu Rómverjar skríða til skara,                          

skelfileg orusta geisaði um hríð.

Hlaut svo að lokum á helslóð að fara

að heimsveldið sigraði þrautpíndan lýð.

Í valnum þar þúsundir lífvana lágu,

ljótur var slóðinn þeim atburði frá.

Spartakus féll þar - í frelsisins þágu -,

fórnin var mikil þeim vígvelli á !

 

 

Rómaborg fagnaði í hástemmdum hroka,

hyllti sinn stóreflda morðingjaher.

Dyrum til frelsis hún fljót var að loka,

festandi alla á klafa hjá sér.

Mættu sem áður í marmarasali

mælskunnar hofmenn og geisuðu þar.

En krossfestir þrælar í þúsundatali

þó báru vitni sem sterkara var.

 

Sannaðist þar eins og sannast í öðru,

svikræðisviljinn gegn hungruðum lýð.

Rómaborg umbreytt í eitraða nöðru

ól sig á blóði og nærðist við stríð.

Alræði kúgarans alls staðar var þar,

auðstéttin hvarvetna misréttið ver.

En gullþorsta Crassusar gátu þó Parþar

gefið þá fyllingu er skilaði sér.

 

Rómverska ógnin er alltaf til staðar,

yfirgangsvaðandi og ranglætishörð.

Þjóðir hún dregur til kveljandi kvaðar,

kveikjandi hatur um stríðshrjáða jörð.

Úlfynjukynið með ormstennur sínar

ennþá með þótta á jörðinni býr.

Þekkist sem áður með þarfirnar brýnar,

þrælkunarviljann í heimsveldisgír.

 

Fullgilt þó áfram með fjörkrafti hljómar

frelsislag milljóna af þjáningum hvesst.

En nú er hún bandarísk - böðulshönd Rómar,

breytt er um gervi en inntakið sést.

Rís hún sem áður gegn réttlætisorðum,

ræður sem fyrr yfir morðingjaher.

En Spartakus enn er á ferð eins og forðum,

- frelsið hann hvarvetna styður og ver.

 

                                                            Rúnar Kristjánsson

 

 

 

 

LITLA STÓRVELDIÐ

Það er oft merkilegt að heyra alþingismennina okkar, suma hverja, tala um alþjóðastjórnmál og utanríkismál. Það mætti stundum ætla að á bak við þá stæðu 300 milljónir manna og her grár fyrir járnum.

Það er hinsvegar engan veginn svo og þó að alþingismenn vilji tjá sig um heimsmálin, eins og reyndar ófáir gera, þá er vænlegast að tala bara út frá almennri skynsemi en ekki einhverju óskilgreindu valdi sem er svo ekki neitt neitt þegar allt kemur til alls.

En öll erum við meðlimir í þessum heimsklúbbi sem jarðríkið er, og ættum auðvitað hvar sem við annars erum, að fá að segja skoðun okkar á málum hispurslaust og óþvingað.

En hvernig sem það annars er, efast ég um að fulltrúar nokkurs smáríkis geri sig breiðari í veröldinni nú um stundir en einmitt " íslenskir gráðuriddarar ". Og dramb er falli næst, segir máltækið.

Það leynir sér nefnilega ekki að forsjármenn okkar virðast hreinlega hundraðfalda þjóðarfjöldann þegar ráðherragildi þeirra er annarsvegar. Enda er að því stefnt að auka vægi okkar hjá Sameinuðu þjóðunum um að minnsta kosti - 300 milljónir - króna !!!

Ímyndarleikur litla stórveldisins er virkilega farinn að ganga nokkuð langt.

Og hvernig lýsir hann sér ? Jú, með sama hætti og minnimáttarkennd sem brýst út í mikilmennskubrjálæði. Við erum bestir í öllu og eigum rétt til alls !

Það er t.d. kunnara en frá þurfi að segja að engin þjóð í dag á önnur eins fjármálaséní og við Íslendingar. Það kunna bara engir á fjármál nema  alikálfar einkavæðingar Davíðs & Co.

Wall Street hringekjan er svo sannarlega komin á fleygiferð í litla stórveldinu með tilheyrandi gullkálfsdansi og græðgisvæðingu.

Það krjúpa nú hreint ekki svo ófáir nemar og lærlingar í musterum hagfræðinnar og lúta markaðsgoðunum í ákafri tilbeiðslu. Markaðsmálabiblían er þar á borðinu allan sólarhringinn og Mammon er bæði höfundur og útgefandi. En hvar skyldi andinn vera óíslenskari en einmitt í fjármálageiranum ? Þar er evran dýrkuð á kostnað krónunnar, þar er enskan dýrkuð á kostnað móðurmálsins og menn vilja bara leggja þetta allt niður, allt sem er þjóðlegt og gerir okkur að Íslendingum !

Hvernig skyldi Íslandssagan minnast þeirra auðmanna, eftir svo sem 100 ár, sem nota völd sín og áhrif í dag til að níða niður þjóðlegan íslenskan anda ?Ég held að þeir verði ekki metnir mikils eftir á þó margir frukti fyrir peningum þeirra í dag.

Hættum þessum stórveldistilburðum, hættum að viðhafa þennan bölvaða hroka, verum bara Íslendingar á réttum forsendum ; ástundum frið og góð samskipti við nágranna okkar í hvívetna og minnumst þess að við erum bara 300.000 sálir, sem eigum allt okkar undir því að við getum haldið áfram að vera bræður og systur í landinu sem enn er okkar.

Já, landinu sem enn er okkar, því hvað getur orðið, ef þeir ná sínu fram í landsstjórninni sem vilja framselja sjálfstæði okkar og frelsi og meta einskis allt sem er íslenskt og þjóðlegt ? Vörum okkur nú og eftirleiðis á leikbræðrum Gissurar jarls og Þorgils skarða sem eru stöðugt  að reyna að mynda samfylkingu meðal þjóðarinnar gegn sjálfstæði þjóðarinnar !

Óþjóðlegri aumingjar eru ekki til á Íslandi í dag !