Leita í fréttum mbl.is

Bloggfærslur mánaðarins, júní 2017

Eftirlitsvald í eigin þjónustu !

Íslenskt atvinnulíf hefur á undanförnum árum tekið á sig miklar byrðar vegna hins stöðugt aukna eftirlitskerfis sem hrúgað er upp í kringum það. Allt þetta eftirlit er sagt þjóna hagsmunum almennings og tryggja betra öryggi og aðbúnað fyrir allt vinnandi fólk, en skyldi það vera svo í alvöru ? Nei, segi ég !

 

Eftirlitsaðilar fá stöðugt meiri völd og vægi í samfélaginu og nú er svo komið að mörgum er farið að blöskra sú útþensla sem virðist á öllu í kringum þetta sívaxandi eftirlitsfargan. Það stuðlar ekki að trausti í samfélaginu þegar menn uppgötva að þeir eru alltaf undir smásjá. Fyrirfram og oft af algerri tilefnisleysu, grunaðir um allar vammir og skammir.

 

Eftirlitið er líka býsna oft þannig að það virðist vernda sérhagsmuni forréttindahópa á kostnað almanna-hagsmuna. Valdhroki og yfirgangur eftirlitsaðila er að verða slíkur að sumir hafa á orði að hér sé í raun og veru að skapast ógeðfellt lögregluríki !

 

Nú er það svo, að vitað er að við erum að mennta fólk í mörgum greinum langt umfram þarfir þjóðfélagsins. Svo þegar þetta hálærða fólk kemur út úr skólunum heimtar það að fá laun og aðstæður sem hæfa menntunarstiginu. Oft virðist þetta fólk ekki sérlega spennt fyrir almennri vinnu og því að þurfa að taka til hendi. Það kýs því helst að fitla við pappíra í ró og næði og sitja á skrifstofu !

 

Mér er minnistætt viðtal sem haft var í útvarpinu fyrir nokkrum árum við konu eina sem var búin að fá gráðuna sína og komin út á vinnumarkað. Hún var öskureið og sagði að sér hefði ekki boðist neitt starf sem hæfði hennar menntun og spurði hverslags þjóðfélag þetta væri eiginlega ?

Mér hefur ekki boðist neitt nema að skúra og skeina” sagði hún að síðustu yfir sig hneyksluð. Altekin af yfirgildishugsun var aumingja manneskjan þegar farin að upplifa sjálfa sig sem nafla alheimsins !

 

Það er nú svo ! Víðasthvar er þörf á fólki sem getur og vill vinna störf sem þörf er fyrir. En því miður virðumst við vera komin með allt of stóran hóp af ofmenntuðu fólki sem hvorki virðist vilja né geta unnið þjóðhagslega gagnleg störf. Og hvað er þá til ráða ?

 

Jú ! Lausnin á þeim vanda er víst að verulegu leyti fengin í gegnum hin sístækkandi eftirlitskerfi. Þessi hópur sem hér um ræðir fær sem sagt vinnu við eftirlitsstörf og það hentar honum prýðisvel. Menn fá vald til að ráðskast með aðra, hafa það á tæru að gráðan þeirra sé virt og yfirleitt eru launakjörin látin vera í sem bestu samræmi við hið hæfnisprúða menntunarstig - og eru þá ekki allir ánægðir ?

 

Nei, því miður ! Áþjánin af þessu fyrirkomulagi bitnar á almenningi og gerir honum á margan hátt lífið leitt. Eftirlitsmennirnir eru alls staðar á ferð og segja fólki, strangir á svip, hvað það má og hvað ekki. Reglugerðarfargan og kerfisdrottnun er á hverju strái. Það ástand fer svo að valda skemmdum á mörgu í samfélagi sem á að búa við lýðfrelsi. Það eru sett höft á alla framtakssemi !

 

Vinnuveitendur margir hverjir eru farnir að sligast undan síauknum aukakostnaði við almennan atvinnurekstur, en þeir og skattborgarar landsins eru auðvitað látnir borga kostnaðinn af öllu eftirlitinu !

 

Og ekki bætir um málin, að það hefur margsýnt sig að þetta eftirlit er hreint ekki að skila sér eins og skyldi. Kannast menn ekki við tilfellin þegar eitthvað gerist sem ekki á að geta gerst ? Þá kemur yfirmaður viðkomandi eftirlits-stofnunar fram í fjölmiðlum mjög ábúðarmikill og segir fullur ábyrgðar: “ Við erum að fara yfir alla verkferla hjá okkur og endurskipuleggja allt í ljósi aðstæðnanna svo þetta gerist ekki aftur !” Svo líða sex mánuðir eða ár – þá gerist þetta aftur, og sagan endurtekur sig !

 

Það virðist hreinlega svo að kjarni málsins varðandi allt þetta mjög svo innihaldslausa eftirlit, sé í raun og veru aðeins sá að búa til vinnu fyrir menntað fólk sem er ekki tilbúið að leita sér sjálft að atvinnu þar sem þörf kynni að vera fyrir það. Þess í stað krefst það þess að ríkiskerfið sjái til þess að það fái starf við sitt hæfi, á launum sem það er sæmilega sátt við og sem taka mið af menntun þess !

 

Þjóðhagslegt menntunarmat er náttúrulega hvergi inni í dæminu og kemur að mati þessa hrokafulla og einsýna liðs hreint ekki málinu við. Hver og einn á bara að fá að mennta sig í því fagi sem hann kýs sér og svo á ríkið að sjá til þess að menn fái klæðskerasaumað uppihald og framfærslu í framhaldinu. Það virðist vera krafa hinnar mjög svo menntuðu sjálfhverfu í mannlífinu !

 

Að sjálfsögðu er allt í lagi með það að menn sæki sér menntun eftir eigin vali, en af hverju eiga aðrir svo að greiða kostnaðinn af því að skapa þeim vinnu og framfærslu eða réttara sagt þægilegheitastöðu ? Og af hverju eru búin til einskonar kerfisleg gervistörf fyrir þetta lið sem að mjög litlu leyti eru náttúrulega að skila sér til gagns fyrir þjóðarbúið og ganga raunar í flestu þvert á almenna velferð ?

 

Til hvers menntum við þetta fólk, ef niðurstaðan er sú að stór hluti þess mun verða í raun alla tíð eftirleiðis á okkar framfæri ? Já, og þannig í raun afætulið í samfélaginu og skerðingarvaldur á þeim lífskjörum sem að öllu eðlilegu ættu að geta verið til staðar fyrir starfandi þegna samfélagsins ?

 

Kostnaðurinn við alla eftirlitsmennskuna verður nefnilega alltaf langtum meiri en hugsanlegur ávinningur af henni og í því felst viðvörun sem má ekki hundsa. Og spyrja má líka í því sambandi hver eigi að gæta varðanna, ef þörf er á eftirliti með öllu og öllum ?

 

Eftirlitsaðilar virðast hegða sér á margan hátt svipað og fjölmiðlamenn. Þeir segjast alltaf vera í þjónustu almennings og hafa upplýsingaskyldu gagnvart honum. Þessi óumbeðna almenningsþjónusta er svo notuð sem algilt leyfi til þess að vaða ofan í hvers manns kopp og óvirða lýðræðislegt mannfrelsi.

Í báðum tilfellum er þjónusta fyrrgreindra aðila við almenning að öllu samantöldu vægast sagt mjög umdeilanleg og hreint ekki sjálfri sér samkvæm. Báðir brugðust þar t.d. mjög illa í hruninu !

 

Til þess að samfélagið virki sem skyldi, þurfum við ekki ónýta þjónustuaðila, heldur aðila sem skila sínu og gera gagn !

 

Að minni hyggju er það eftirlitskerfi sem búið er að koma hér upp, - að sögn - til að auka öryggi mannfélagsins, fyrst og fremst og að mestu leyti, í þágu þeirra sem eiga að teljast þar í vinnu. Gagnsemin að öðru leyti virðist mér í langflestum tilvikum afar takmörkuð í þjóðhagslegu tilliti.

 

Það eru hinsvegar mestar líkur á því að það þjóðfélag skapi sér bestar forsendur til farsældar sem hefur vit á því að láta ekki heilan her hrokafullra eftirlitsmanna mergsjúga innviði sína og drepa mannlega drift í dróma. En það er einmitt það sem virðist nú farið að plága íslenskt athafnalíf og eðlilegt mannlegt frelsi langtum meira en góðu hófi gegnir !

 

En svona fer þegar fólk í oftrú á eigin menntun gerir kröfur sem á engan hátt eru því þjóðfélagi til eflingar og gagns sem það lifir í og grefur þannig undan öllu sem heilbrigt getur talist. Þannig skapast samfélagsmynd sem er dæmd til að hrynja því hún er ekkert annað en pýramídi á hvolfi, yfirbyggingin þenst út meðan undirstaðan dregst saman, svo fer allt um koll !

 

Mikið þætti mér það ánægjulegt, ef það væri einhver með viti á alþingi sem endaði allar sínar ræður með því að segja: “ Auk þess legg ég til að öll hin óþörfu eftirlitskerfi verði lögð niður !”

 

 

 

 


Ofbeldisvæðingin !

Byssuleikir virðast vera að komast aftur í tísku, jafnvel hér á Fróni. Það hefur víst alltaf verið til nóg af mönnum sem hafa gaman að því að bera vopn og augljóst er hvert slíkir hljóta að sækja til að fá útrás fyrir þá hneigð !

Það er ekki amalegt fyrir slíka víkinga að fá að ganga um gráir fyrir járnum, en því miður fyrir þá, hefur slíkt verið talið – að minnsta kosti hingað til – heldur óíslenskt háttalag !

 

En áhrifavald umheimsins og þess illa sem þar er og hefur verið að gerast er mikið. Jafnvel friðsömustu menn eins og ríkislögreglustjóri fara að sjá ógnir í hverju horni og segjast vilja bregðast við í tíma. Ein sekúnda geti skipt máli og sá sem er fljótari að skjóta hefur þá líklega vinninginn eins og var í vestrinu gamla !

Svo hefur nú svokölluð Herbjarnarstefna áður látið á sér kræla hér og allir vita að hún er blá í gegn. En af hverju skyldum við Íslendingar – eins og margt virðist benda til – vera að færast á þennan óskemmtilega stað með okkar þjóðlíf ?

 

Það er hreint ekki eingöngu sú hryðjuverkaógn sem leikur víða lausum hala, sem veldur breyttu hugarfari ráðamanna með tilheyrandi stríðsmannastælum !

Höfuðstaður Íslands hefur verið að breytast á undanförnum árum úr tiltölulega friðsömum bæ í borg sem er farin að hýsa ansi margt af því sem fylgir stórborgum úti í heimi. Og þá á ég við slæma hluti. Það er orðið varasamt að vera einn á ferð í miðborg Reykjavíkur, ekki síst á þeim tíma sólarhringsins, sem eitt sinn í gamalli fortíð var kallaður ókristilegur umgangstími, tími þegar allt ærlegt og vinnandi fólk var að hvíla sig !

 

Nú virðist orðið býsna margt af fólki í höfuðborginni sem þarf ekki að nota tímann til þess að hvíla sig, virðist ekki þreytt eftir vinnu og er greinilega að sinna einhverju öðru.

Það er komið til sögunnar dúndrandi næturlíf að erlendri fyrirmynd, og saman við það hverfist nokkuð margt sem getur búið yfir hættulegum hlutum. Blaðamenn hafa því á seinni árum farið að tala opinskátt um svokallaða undirheima Reykjavíkur, nokkuð sem áður var aldrei talað um og ekki talið vera til !

 

Nú virðist hinsvegar einhverskonar ofbeldisvæðing vera í fullum gangi í hinum fyrrum friðsæla höfuðstað Íslendinga. Grófir ruddar eru sagðir á ferð um borgina, líklega leigðir af einhverjum peningafurstum, til að lúskra á skuldugum viðskiptamönnum. Dæmi eru til um að menn hafi verið barðir til óbóta í slíkum tilfellum og jafnvel í fangelsum landsins virðast menn ekki óhultir fyrir slíkri meðferð. Við erum stöðugt að verða vitni af illum afleiðingum slíkra mála !

 

Þegar leigubílstjóri í Reykjavík var myrtur þar nokkru fyrir 1970, lá við að öll íslenska þjóðin væri í taugaáfalli dögum saman. En nú kippa menn sér ekki mikið upp við slíkar fréttir. Það sem fer að verða – eiginlega á næsta bæ við daglegt brauð, - vekur ekki mikla athygli. Og til að mæta ofbeldisvæðingu umræddra undirheima Reykjavíkur og hugsanlegri hryðjuverkaógn að utan ( eða innan ), virðist lögreglan nú telja sig nauðbeygða til að svara ofbeldisvæðingunni á sama veg – það er að segja – með því að vopnast !

 

Lögreglumenn eru auðvitað menn eins og aðrir, og líklegt er - að við stóraukið ofbeldi og harðsvíraða glæpamennsku af hálfu þeirra sem við er að etja, manna sem tilheyra þá ætluðu undirheimaliði höfuðborgarinnar, geti þeir orðið svo óttaslegnir um eigið öryggi, að það verði í sjálfu sér vandamál innan lögreglunnar !

Það getur því kannski ekkert unnið bug á þeim ótta meðal þeirra nema sú tilfinning að vera vel vopnaður ef í harðbakkann slær og geta skotið almennilega frá sér ?

 

Aðstæður hafa líka þótt sýna að það geti verið gott að geta hleypt af byssu þegar ógnin krefur. Það eru til dæmis til veikir menn sem fá hvergi inni í kerfinu og ekkert er gert fyrir, menn sem geta í örvæntingarfullri þörf sinni fyrir hjálp, orðið sjálfum sér og öðrum hættulegir. Það hefur að margra dómi sannast - í Hraunbæ og víðar !

 

En ef það að lögreglumenn séu vopnaðir frá toppi til táar tryggi öryggi þeirra og almennra borgara, ættu Bandaríkin að vera öruggasta land í heimi. En því er ekki að heilsa, þar eru morð daglegt brauð og lögreglan sjálf hreint ekki saklaus af slíku.

Getum við ekki lært neitt af því að hafa vítin til varnaðar beint fyrir augum okkar ?

 

Ástand mála hérlendis vekur auðvitað ýmsar spurningar. Fyrir utan hugsanlega hryðjuverkaógn, erum við sem sagt komin með höfuðborg sem á sína undirheima ; við erum komin þar með veruleika sem býr yfir mjög ofbeldisfullum viðskiptaháttum ; við erum komin þar með vissa viðurkenningu á því að ofbeldi sé nauðsynlegt til að menn nái sínu fram !

Og við vitum að það sem grasserar í höfuðborginni mun setja mark sitt á mannlíf annarsstaðar á Íslandi, svo sem á landsbyggðinni !

 

Á hvaða leið erum við ? Eigum við kannski eftir að heyra blaðamenn innan fárra ára tala um Reykjavík sem glæpaborg ?

Á íslenskt mannlíf að fara að að lifa og hrærast með glæpum, eins og það eigi bara að vera hluti af menningu okkar og dagfari ? Af hverju er þessi sjúklega löngun hjá svo mörgum að lesa glæpasögur, lesa um ofbeldi og morð ? Af hverju er svona mikil nautn fólgin í því fyrir svo marga að lesa um dráp á fólki ? Ekki vill neinn láta myrða sig, en ofbeldi gagnvart öðrum virðist bara vera álitið spennandi afþreyingarefni !

 

Er sú afstaða kannski liður í því að vaxandi ofbeldi í samfélaginu virðist farið að njóta umburðarlyndis langt umfram það sem eðlilegt getur talist ? Að fólk hugsi bara : “Þetta er allt í lagi meðan það snertir ekki mig og mína !”

 

En aukning á ofbeldi í samfélaginu er að sjálfsögðu mál sem snertir alla. Hvort sem ofbeldisvæðing og aukinn vopnaburður er meðal afbrotamanna eða lögreglu, er það vitnisburður sem ekki er vænlegur og hann sýnir að við erum ekki að ganga veginn til góðs. Það eru verri viðhorf farin að stjórna málum en áður og þar sem aukning verður á vopnaburði, þar verður aukning á ofbeldi. Það mun haldast í hendur !

 

Ef það er það sem koma skal, getum við kvatt það Ísland sem við öll höfum elskað, því það er þá farið eða á förum – með þeim friði sem það bjó yfir !

 

Hryðjuverkasamtök umheimsins hafa þá náð þeim árangri með ógn sinni að breyta íslensku samfélagi í eitthvað sem er miklu nær þeirra eðli og art en því sem var aðalsmerki okkar í eina tíð !

 

 

 

 

 

 


“Er þetta ekki misréttisráð ? “


Nú liggur fyrir að svokallað Jafnréttisráð hefur verið skipað 7 konum og 4 körlum og þessi misjafna tölulega útdeiling er eitthvað sem viðkomandi ráðherra segir að verði að standa þar til næst verði hægt að sinna málinu, hvenær sem það svo verður. Líklega er þessi niðurstaða vitnisburður um einhverja þá mestu nálgun sem íslenskt ráðuneyti getur viðhaft gagnvart eðlilegum sjónarmiðum jafnaðar og félagshyggju !

 

Nú geta menn rétt ímyndað sér hvellinn sem orðið hefði ef 7 karlar og 4 konur hefðu verið skipuð í þetta kostulega ráð sem stendur greinilega ekki undir nafni. Það hefði náttúrulega kallað á ómælda gagnrýni rauðsokkaðra heimsbjörgunaraðila sem teldu sig þá hafa þar enn eitt dæmið fyrir sér um hina alvondu karlrembu, sem trúlega tröllríður öllu sem gott er - að þeirra hyggju !

 

En vegna þess að konurnar eru 7 og karlarnir 4 verður sennilega útkoman sú að hið svokallaða Jafnréttisráð mun enganveginn verða fyrir þeirri gagnrýni sem áreiðanlega hefði orðið í samfélagslegu hámæli ef hlutföllin hefðu verið á hinn veginn. Þegar misréttið er yfirlýstum “jafnréttis-sinnum” í hag er það bara talið gott og gagnlegt innlegg í baráttuna. Með slíkum hætti byrjar oft rangtúlkun á réttlætismálum sem leiðir fólk sífellt í verri og verri vegleysur uns það neglir sig upp við vegg forherðingarinnar til frambúðar og segir að það ranga sé rétt !

Með slíkri frávísun skynseminnar varð meðal annars til hið alræmda hugtak “ jákvæð mismunun “ eins og það er látið heita þegar lögin í landinu eru sveigð og beygð til að þóknast hinni kynbundnu hliðstæðu en þó andstæðu karlrembunnar – hinni algóðu kvenrembu !

 

Í sjálfu sér tel ég að það skipti ekki neinu höfuðmáli hvernig nefndir og ráð séu skipuð svo framarlega sem góð hæfnisgreining liggi til grundvallar valinu á þeim sem þar eiga að sitja. Fyrsta flokks fagleg niðurstaða í slíku getur aldrei verið eitthvað sem þjónar algerlega jöfnu kynjahlutfalli. Það liggur í hlutarins eðli því heilastarfsemi fólks er yfirleitt milli eyrnanna en ekki fótanna !

 

En hitt er svo líka staðreynd að við erum borgarar í því ofurmagnaða fyrirbæri sem kallast þróað nútímasamfélag, fremur lausgirtri mannfélagsheild sem heldur að sigurleiðin til fullrar farsældar liggi í gegnum hárnákvæm og hnífjöfn kynjahlutföll. Og ef svo skyldi nú vera, sem ég tel auðvitað ekki, hlýtur sú frelsandi skilgreining að eiga við á hvorn veginn sem er, annað getur þá ekki talist jafnréttisleg niðurstaða !

 

Í framhaldi mála verður líklega að stefna að því að skipa í allar nefndir út frá þeirri forsendu að hægt sé að skipta þar kynjahlutföllum að jöfnu. Fyrri skipan sem gekk út á oddatölumengi er sýnilega með öllu úr takt við hin þróuðu nútíma-viðhorf.

Þó að hinn vitri Salómon konungur hafi fyrirskipað að skipta barninu í tvennt fyrir mæðurnar sem deildu, gengur ekki í kynhlutfallajöfnu samfélagi að hafa nefndartölu sem þarf á slíkri aðgerð að halda. Og hálfir nefndarmenn í þeim skilningi verða líklega engu síður og jafnvel öllu fremur gagnslausir en hinir sem kunna að hanga saman í heilu lagi !

 

Ef það fyrirkomulag hins meinta Jafnréttisráðs sem nú liggur fyrir á að vera í anda þeirrar mannlegu viðreisnar sem viðkomandi ráðherra segist líklega standa fyrir, er flestum trúlega einboðið að treysta ekki mikið á fleiri “réttlætis” lausnir frá borði hans. Slík vinnubrögð sem hér um ræðir sýna ljóst að hugur fylgir ekki máli !

 

Einu sinni var maður sem ætlaði að bjarga heimsbyggðinni endanlega frá bölvun styrjalda. Hann lagði fram áætlun til þess, svokallaða 14 punkta, en það hlógu allir að honum og ekki síst hans eigin bandamenn. Lítill vafi er á því að maðurinn vildi vel en viðreisnaráætlun hans fékk engan stuðning og allt fór í tóma vitleysu í framhaldi mála. Ógæfan sem af því hlaust er enn að skaða mannkynið á ýmsa vegu !

 

Ég held að svokallað Jafnréttisráð og ætluð starfsemi þess sé eitthvað í ætt við þessa alfrelsandi 14 punkta, það er að segja, eitthvað er sett á blað og þykir afskaplega flott og svo á að vinna eftir því.

Veruleikinn er hinsvegar ekki hafður með í ráðum og jafnréttið verður að misrétti og jákvæðu punktarnir fá neikvætt innihald. Ekkert kemur síðan út úr hlutunum nema það að nefndarmenn halda líklega launum sínum meðan þeir sitja, og kannski snýst málið - þegar allt kemur til alls - ekki svo lítið um það - Quid Pro Quo !

 


Innrásin í Evrópu !

 

Undanfarna áratugi hefur Evrópa kynnst miklu aðstreymi fólks frá Afríku og Asíu og allra síðustu árin hefur bókstaflega verið í gangi neyðardulbúin innrás í álfuna.

Börn eru jafnvel send ein í hundraðatali til Evrópu vegna þess að þau þykja líkleg til að fá mildari móttökur. Svo er hugmyndin að fjölskyldurnar komi á eftir !

 

Margir ala þann grun - að ýmsar múslimskar öfgahreyfingar og jafnvel yfirvöld í vissum löndum, standi á bak við þjóðflutninga þessa að einhverju leyti. Stýring á neyð er ekkert nýtt fyrirbæri í sögunni og ávinningurinn er oftast mikill í augum þeirra sem þar kunna að vera að baki. Það eru fleiri en Játvarður I. Englandskonungur sem hafa gælt við þá hugmynd að hægt sé að leggja lönd undir sig alfarið með því að skapa í þeim nýjan meirihluta, “ Breed Them Out “ !

 

Það er nú orðin ómótmælanleg staðreynd að múslimar, sem alist hafa upp á Vesturlöndum, hafa í hundraðatali farið til Miðausturlanda til að berjast þar með islamska ríkinu og öðrum öfgahreyfingum múslima sem stunda hryðjuverk. Þeir hafa margir hverjir jafnvel þótt þar öðrum hatursfyllri og blóðþyrstari í garð Vesturlanda !

 

Þar höfum við skýr dæmi um múslima sem hafa kynnst vestrænum gildum, alist upp við þau, þekkja lýðræði og mannréttindi viðkomandi landa, en virðast samt ekki hafa meðtekið neina hollustu til þeirra sem borgarar þar, heldur þvert á móti. Var ekki einhverntíma sagt “ sjaldan launar kálfur ofeldi “ !

 

Það er hrollvekjandi vitnisburður sem í slíkum dæmum hefur komið fram um það hvernig “ open doors “ stefna Evrópuþjóðanna er launuð. Þar er sífellt gengið á lagið og innrásar-afæturnar verða því frekari sem meira er undan þeim látið !

En þrátt fyrir að staðreyndirnar varðandi það ættu að vera orðnar öllum ljósar, virðist sumt fólk ákveðið í því að halda áfram að vera blint og trúa því að evrópsk gildi viðhaldist í sérhverri mynd sinni, og konur með meirapróf í akstri fái að stunda vinnu sína áfram, þegar álfan er orðin full af múslimum !

 

Það segir sig sjálft hverjir koma til með að ná völdum í Evrópu ef fer sem horfir. Ef við verndum ekki okkar menningar-arfleifð gerir það enginn. Ef við tryggjum ekki áframhaldandi stjórnvald okkar í þeim löndum sem við teljum okkur eiga með réttu og er arfur til okkar frá kynslóðum forfeðra okkar og formæðra, geta yfirráðin farið til nýs meirihluta sem hefur alist upp í löndum Evrópu - eins og snákur við brjóst okkar !

 

Það eru margir í Arabaheiminum sem fagna því að múslimum fjölgar í Evrópu og sennilega fagna þeir mest sem síst skyldi. “Breed Them Out” stefnan er í fullum gangi - undir stjórn eða án stjórnar - og Evrópuríkin eru rétt farin að rumska gagnvart vaxandi hættu þess ástands sem er að skapast í álfunni !

 

Það hefur ekki verið talað mikið um vissa hluti sem engu að síður eru ógnvekjandi staðreyndir veruleikans. Olíuauðlegð Araba hefur leitt af sér gífurlegar fjárfestingar þeirra í fjármála og fjölmiðlaheimi Evrópu, einkum þó eftir 1970.

 

Þessvegna hefur t.d. áróður fyrir málstað Araba í deilumálum fyrir botni Miðjarðarhafs öðlast nýtt og endurunnið vægi. Ýmsir gamlir evrópskir fjölmiðlar eru nú í höndum nýrra eigenda sem gefa tóninn í þeim efnum. Bankar og fjármálasamsteypur í Evrópu sem eru í raun í eigu Araba, hafa líka stuðlað að hagnaðartengdri hugarfarsbreytingu hjá mörgum og líklegt er að þau tengsl risti mun dýpra en flesta gæti grunað !

 

Það er löngu orðið tímabært fyrir ríki Evrópu að taka í taumana og setja því skorður sem er og hefur verið að gerast.

Eða halda menn að það verði hlynnt að þýskum menningararfi í Þýskalandi ef tyrknesk viðhorf verða þar komin í valdastöðu eftir svo sem 50 ár, sáu menn ekki hvar hollusta Tyrkjanna í Þýskalandi lá í Erdogan-einræðis kosningunum síðustu ?

 

Halda menn að frönsk menning verði einhvers metin þegar Frakkland er komið með múslimskan meirihluta ? Þarf reyndar ekki meirihluta til þegar undanlátssemin er í líkingu við það sem hún hefur verið !

Sjá menn ekki ástandið í Bretlandi, þar sem hin dæmigerðu ensku gildi eru að þynnast út í ekki neitt vegna þess að þjóðin er stöðugt að af-enskast og verða að innihaldslausri fjölþjóðasúpu !

 

Fjöldi þjóða sem til var á öldum áður er horfinn og hvað varð af þeim ? Þær blönduðust öðrum þjóðum, glötuðu menningu sinni og sögu, hættu að erja sinn garð og gleymdu hverjar þær voru og urðu að engu.

Jafnvel heimsdrottnarar eins og Rómverjar úrkynjuðust, gátu ekki varið ríki sitt og fengu öðrum það hlutverk í hendur, vesluðust upp og dóu af innanskömm !

 

Látum ekki álfuna okkar af hendi til nýs meirihluta, stöndum vaktina í nafni þeirra þjóða sem enn byggja Evrópu. Verjum menningu okkar og allan okkar arf fyrir öllum þeim aðstreymis-öflum sem vilja útrýma vestrænum gildum og okkar veruheimi !

 

Segjum já við evrópskri menningu en nei við öllum Evrabíu-hugmyndum !

 

 

 

 

 


Höfundur

Rúnar Kristjánsson
Höfundur er húsasmiður og býr á Skagaströnd.

Eldri færslur

Mars 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (28.3.): 206
  • Sl. sólarhring: 219
  • Sl. viku: 1227
  • Frá upphafi: 309921

Annað

  • Innlit í dag: 189
  • Innlit sl. viku: 1055
  • Gestir í dag: 188
  • IP-tölur í dag: 186

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband