Viðræður Banka og Baslara - dæmisaga úr íslenskum veruleika fyrir hrun.

Baslari hafði komið til Banka í von um fyrirgreiðslu. Banki tók honum vel og ræddi við hann í föðurlegum tóni um stöðu mála og sagði þar meðal annars :

" Nú, eins og þú veist kannski þá lifum við svona í og með í  þjóðfélagi sem getur orðið óstöðugt ýmissa hluta vegna, en þar sem ég er náttúrulega nokkuð miklu stöndugri en þú og ræð auk þess talsvert miklu um það hvernig haldið er á málum, vil ég bjóða þér afbragðs lán til þess að þú getir komið þessu þaki yfir höfuðið á þér og þínum, en áhættuna af hugsanlegum óstöðugleika þjóðfélagsins verður þú auðvitað alfarið að taka á þig. Annað er að sjálfsögðu ekki til umræðu.

Ég verð eins og þú hlýtur að skilja að fá algjöra verðtryggingu fyrir því sem ég lána þér og tel það fullkomlega sanngjarnt. Þú átt þar fyrir utan lítið á hættu því þú veist nú sjálfsagt að ég mun gera allt til að halda hér fullum stöðugleika um ókomin ár og ég ætti nú að geta ráðið einhverju um það, með öll mín áhrif í viðskiptalífinu og kerfinu öllu !"

Baslari hugsaði málið um stund, en sagði svo:

 " Ja, mér finnast þetta nú ekki beint réttlát kjör, en ég verð hinsvegar að fá einhvers staðar lán til að koma upp heimili fyrir mig og fjölskylduna. Fasteignaverð er hinsvegar orðið svo hátt að mér finnst mjög erfitt að sjá út úr þeim málum. Eitthvað verð ég samt að gera og ætli ég verði þá ekki að fallast á þetta. En ég geri það nú einkum í tausti þess, að þú munir leggja þitt til að hér verði áfram stöðugleiki eins og þú hefur reyndar margsinnis sagt að þú munir alltaf gera.

Svo hefur þú nú líka verið afskaplega elskulegur og almenningsvænn í öllum skiptum og gott við þig að eiga !"

Banki þakkaði honum fyrir góðar umsagnir og kvaðst viss um að áhættan sem hann tæki á sig með þessum lánakjörum yrði ekki mikil og þegar upp væri staðið myndi hann vafalítið komast mjög vel frá þeim og tryggja sig og sína til frambúðar.

Svo voru þessi viðskipti gerð og Banki og Baslari tókust í hendur og traustið var bara hreint út sagt allsráðandi.................!

Skömmu síðar hrundi einkavædda bankakerfið vegna eigin áhættustýringar, ríkið sem ábyrgðaraðili þess varð skuldum vafið upp fyrir haus og fólkið í landinu þar með líka. Óstöðugleikinn fór upp úr öllu valdi, krónan var gerð að engu og allar leikreglur sviknar og nánast öllu stolið sem hægt var af þjóðinni.

Hafist var samt skjótlega handa innan fjármálakerfis ríkisins eða bandormagryfjunnar, við að afskrifa skuldir hjá stóru skuldurunum og ehf-greifunum, en almenningur var látinn sitja í skítnum og skuldunum.

Samkvæmt forskrift frjálshyggjunnar og auðvaldsins eiga almennir lántakendur nefnilega að bera afleiðingarnar af ráðabreytni þeirra lánardrottna sem keyra allt í kaldakol eins og hér var gert !

Ríkisstjórnin hefur nú sama sem lýst því yfir, að íslenska ríkið hafi ekki efni á því að halda uppi réttlæti. Það sé allt of krefjandi mál.

Aðeins sé hægt að halda sig við ranglætið eins og verið hefur. Því skuli þjófnaður bankakerfisins sáluga standa hvað sem líður nýgengnum Hæstaréttar-dómi og arðrænd alþýðan bera byrðarnar.

Í gömlum sögum var stundum talað um þjófsnauta, en það voru þeir sem samsekir urðu um gripdeildir eða vildu þegja yfir þeim.

Hverjir skyldu nú vera þjófsnautar á Íslandi ?

Undarleg er málafylgja stjórnvalda og greinilegt að þjóðin fær þar enga áheyrn fyrir sígnauði sérhagsmuna-vindanna.

Er það hin ætlaða félagshyggjustjórn sem kosin var til valda fyrir rúmu ári sem stendur þannig að málum eða eru það strengjabrúður Alþjóða gjaldeyrissjóðsins - hirðstjóraklíka svívirðunnar ?