Um lýðræði og þjóðarþarfir

Hvað er lýðræði ? Hvað felst í þessu hugtaki sem er svo mikið haft á orði í heiminum og þá ekki síður af þeim sem í raun eru algerlega andvígir þeim gildum sem þar standa að baki ?

Lýðræði er í stuttu máli þjóðfélags-fyrirkomulag þar sem sú grundvallar-forsenda mannréttinda er viðurkennd að kosið skuli um mál og hver hafi þar rétt til að segja já eða nei, eftir því sem hann hefur sannfæringu til.

Sagan greinir samt frá margskonar þvingunaraðgerðum gagnvart kjósendum til að fá þá til að kjósa eftir vilja annarra og er ekkert lýðræðisríki með hreinan skjöld í slíkum málum. Einræðistilburðir ýmissa valdamanna og flokka er nokkuð sem þekkist nánast alls staðar í þessum heimi, en vörn fólksins, almenningsréttarins, gegn slíku brölti, er yfirleitt fólgin í því að fylkja sér um lýðræðið og virkja samtakamáttinn.

Baráttan fyrir lýðræðinu er því ekki bara einskorðuð við þá hluta heimsins sem búa á afgerandi og augljósan hátt við einræði. Sú barátta er með einhverjum hætti í gangi alls staðar og þarf að vera alls staðar. Hin duldu kúgunaröfl yfirlýstra lýðræðislanda eru nefnilega oft einna verst við að eiga.

Almannahagsmunir hafa alltaf þurft að verjast ágangi sérhagsmunanna og á síðustu árum höfum við orðið vitni að því hér á Íslandi hvernig fer þegar  þjónustufulltrúar sérhagsmunanna yfirtaka algjörlega landsstjórnina og setja almannahagsmuni út í kuldann. Deila síðan út þjóðareignum til útvalinna með yfirlýsingum um að almenningur muni njóta góðs af breyttu fyrirkomulagi, vaxandi samkeppni o.s.frv.

En það er auðvitað aldrei nefnt að vaxandi samkeppni þýðir í raun og veru vaxandi samráð hagsmunaaðila, sem beinist oftast að því að arðræna almenning.

Það hefur verið vont að upplifa það að sameiginlegar eignir okkar hafi verið hirtar af okkur með fyrrgreindum hætti, síðan notaðar til að ræna okkur og hlunnfara, og svo séu peningar þjóðarinnar settir í það að endurfjármagna og byggja upp með það fyrir augum að afhenda svo allt nýjum hákörlum til afnota.

Ef þetta er lýðræðið sem boðað er frá hinu gildisrýra alþingi vil ég sem minnst af því vita. Það er þá lýðræði sérhagsmunanna en ekki lýðræði sem tekur mið af þjóðarheill.

Þjónustumenn sérhagsmunanna eru eins og við vitum víða staðsettir í kerfinu og hafa fært það á fáum árum af sæmilega heilbrigðum grundvelli yfir á svikadý hræsni og blekkinga. Ekkert helst eða getur staðið á slíkri undirstöðu.

Á síðustu árum hafa menn jafnvel þóst sjá það að fulltrúar annarlegrar hagsmunagæslu séu jafnvel komnir í hæstarétt. Sé það þannig í raun er illt til þess að vita og ef svo er getum við auðvitað ekki vænst þess að dómsorð þaðan verði grundvölluð á viðhorfum til almannaheilla.

Við vitum sennilega flest að upphaflega var barist til lýðræðis frá vinstri en hægriöflin vörðu sérhagsmunina og gera það auðvitað enn. En til er það líka að pólitískir forustumenn til vinstri geta orðið svo spilltir og svikulir við málstað lýðræðis, jafnaðar og félagshyggju, að þeir gerist þar flestum hægri mönnum verri. Þá getur jafnvel svo farið að raunsæir og greindir hægri forustumenn taki þeim fram í heilbrigðum viðhorfum til þjóðlegrar farsældar. Það er því ekkert algilt í þessum efnum, en samt ber að hafa það í huga að lýðræðið er í eðli sínu vinstrisinnað, þar sem það miðast við að virða mannréttindi hvers og eins.

Þar á ekki að gera út á neinn meðfæddan aðalsrétt, mannfélagsleg tignarstig frá tímum fyrri stjórnarhátta, ríkidæmi eða nokkra stöðuhagsmuni.

Hver manneskja á að hafa sinn rétt til að greiða atkvæði um þau þjóðfélagslegu áhrifamál sem taka til eigin örlaga. Þjóðaratkvæðagreiðslur eru því sjálfsagðar í hverju örlagamáli sem þjóð stendur frammi fyrir og að hindra framgang slíkrar niðurstöðu er nauðgun á lýðræðinu.

Íslensk saga sýnir það ljóslega hverjir hafa jafnan haft mesta tilhneigingu til að knýja í gegnum alþingi pólitískar niðurstöður sem gengið hafa gegn þjóðarhagsmunum.

Lýðræðið hefur aldrei komið frá hægri !

Það hefur svo sem ýmsu verið haldið að fólki af hálfu yfirvalda sem eiga ekki skilið traust almennings eftir það sem á undan er gengið. Og þegar ég segi það, er öll hin pólitíska elíta landsins fyrir sökum höfð.

Því það virðist sannarlega liggja fyrir, að öll hin flokkspólitísku öfl hafi sameinast um það að þegja rannsóknarskýrsluna okkar  í hel, eftir að það kom í ljós að hún var betur og ærlegar unnin en nokkur hafði búist við og fletti ofan af miklu meiri og útbreiddari spillingu en talið hafði verið að hér væri til staðar.

Skýrslan beit svo nærri grenjum flokkanna, að pólitísku refirnir sáu að þau og þeir og öll þeirra skollabrögð voru í hættu ef taka ætti til á þeim slóðum.

En ef þjóðin á að lifa við heilbrigð skilyrði verða spilltir flokkar að heyra sögunni til. Lýðræðið er í hættu hvar sem spilling er fyrir hendi og hérlendis er spilling fyrir löngu komin á alvarlegt og þjóðhættulegt stig.

Ef við viljum varðveita það góða og heilbrigða sem ávannst fyrir þjóðina með fullveldinu 1918 og lýðveldisstofnuninni 1944, verðum við hvert og eitt að stuðla að virkara lýðræði á Íslandi og afneita öllu því sem vill múta okkur til fylgis við ranglæti og spillt sjónarmið.

Tiltekinn forsætisráðherra bað á sínum tíma Guð að blessa Ísland, þegar hann sá að hann réði ekkert við þau þjóðarógæfuöfl sem hann hafði sjálfur tekið þátt í að koma á legg. En Guð blessar ekkert sem er spillt og ranglátt og því verðum við Íslendingar að ganga í okkur og leita uppi götur heiðarleikans og hefja gömlu gildin til vegs og virðingar á ný.

Það er eina leiðin til þess að við sem þjóð endurheimtum okkar fyrri stöðu í samfélagi þjóðanna og getum í sannleika staðið áfram í þeirri trú  -  að Guð vors lands sé með okkur í lífi okkar og starfi.