Bylgju-Láfarnir og forherðing hugarfarsins

Á Bylgjunni, útvarpsrás sem er heyranlega mjög hægri pólitísk, hefur um nokkurt skeið mátt heyra Ólafa tvo fara mikinn í lýsingum á athöfnum ríkisstjórnarinnar og finna núverandi valdhöfum flest til foráttu.

Þessir Ólafar eru félagarnir Arnarson og Ísleifsson. Báðir hafa víst komið nokkuð við sögu sjálfstæðisflokksins sem ég kalla Stóra Þjóðarógæfuflokkinn eftir hrunið, og mætti þar af leiðandi draga þá ályktun að þeir væru ekki sérlega trúverðugir í dómum sínum um pólitíska andstæðinga, þó þeir reyni auðvitað að bregða yfir málflutning sinn blæju faglegs hlutleysis.

Það má hinsvegar heyra það glöggt að pólitískt ofstæki nær þar mjög víða í gegn og stundum með þeim hætti að ýmsir sem áður hlustuðu eru nú hættir því, þar sem þeim var farið að ofbjóða hvernig áróðurinn var settur fram.

Þetta er svona svipað því og þegar Eiríkur Bergmann Einarsson er að tjá sig um hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu eins og hlutlaus fagaðili, þó að gjörla sé vitað að hann er mjög hallur undir sambandið og hlynntur aðild að því.

Ólafar þessir báðir munu vera hagfræðingar að mennt og er það sú fræðigrein sem hefur verið hvað mest ofmetin á Vesturlöndum undanfarin mörg árin eins og Göran Persson benti réttilega á fyrir nokkru. Persson sagði þá að í grunninn snerist hagfræði að mestu um " common sense ", en ekki get ég nú fundið það hjá þessum áróðursdúetti Bylgjunnar. Það er líka mín skoðun að þjóðhagslega gagnslausari menn en hagfræðingar séu vandfundnir hérlendis sem erlendis.

Þetta eru fyrst og fremst málskrafsmenn sem gera þá kröfu í nafni menntunar sinnar einnar að vera teknir alvarlega en verkin tala ákaflega lítið í þeirra meðförum. Efnahagsmálin hafa líka tekið hverja kollsteypuna af annarri í landinu og að því er mér sýnist virðast þær verða þeim mun fleiri sem hagfræðingunum fjölgar.

Ólafur Ísleifsson var einn af þeim sem sat í dómnefndinni sem verðlaunaði Ice Save sem snjallasta viðskiptagjörning ársins 2007. Hann hefur reyndar ekki haft hátt um þá framgöngu sína, en telur sig samt greinilega færan um að dæma athafnir annarra. Hann talar þá um arfavitlaus vinnubrögð og fleira í þeim dúr. Hann er, að mínu mati, í hópi margra annarra Þjóðarógæfuflokksmanna, sem hafa sýnilega það helst í sigti að forherða hugarfar sitt og láta sem ekkert sé.

Ástæðan fyrir þeirri breytni er augljós, sannleikurinn er orðinn þessum mönnum svo beisklega óhagstæður, eftir hrun alls þess sem þeir hófu til skýjanna á sínum tíma, að þeir treysta sér ekki lengur til að horfast í augu við staðreyndir !

Það er því fangaráð þeirra að flýja í faðm blekkinganna og reyna með endalausum útúrsnúningum að tala sig frá fortíðinni !

Það er, að mínu mati, ógæfa Íslands hvað menn af þessu tagi hafa komist langt til áhrifa, því ég tel að þeir hafi sem fulltrúar frjálshyggju og auðvalds valdið gífurlegum skaða á samfélagi okkar í þjóðhagslegu tilliti.

Tækið sem kom þessum mönnum fyrst og fremst að notum í valdabrölti þeirra var sjálfstæðisflokkurinn. Flokksnafnið er ekki lengur hægt að skrifa með stórum staf, eftir skemmdarverk þau sem flokkurinn hefur unnið gagnvart sjálfstæði Íslands, og ég tel eðlilegast að nefna hann Stóra Þjóðarógæfuflokkinn.

Í þeim flokki hreiðruðu um sig flestir þeirra óíslensku eiginhagsmunaseggja sem óðu yfir allt fjármálakerfi landsins á forugum spillingarskóm á veisluárum frjálshyggjunnar og gáfu skít í alla þjóðlega velferð.

Svo þykjast þessir menn geta lagt út af málunum í dag og hafa auðvitað aldrei gert neitt rangt og hegða sér eins og þeir séu nýkomnir til landsins eftir 20 ára dvöl í Fjarskanistan - og náttúrulega yfir sig hneykslaðir á því ófremdarástandi sem hér er og skilja ekkert í því hvernig menn hafa hegðað sér hér - í saklausri fjarveru þeirra !

Þó að margir þeirra séu ekki lengur ungir menn, eru þeir greinilega með í kolli sínum þær " hreinu hugsanir " sem Morgunblaðið lofsöng sem mest á árunum fyrir síðari heimsstyrjöldina. Ég hef hinsvegar skömm á öllum mönnum sem eru svo sjálfselskufullir og dauðir fyrir öðru fólki, að líf þeirra snýst aðeins um mottóið - Ég um MIG frá MÉR til MÍN !

Láfaleikur Bylgjunnar er eitt ómerkilegasta fyrirbæri sem ég hef vitað til að notað sé í pólitískum tilgangi á íslenskum fjölmiðli - og eru þó vissulega mörg dæmi til á þeim vígstöðvum sem slæm eru. Einu sinni var talið til siðs á Íslandi að menn leiddu saman hesta sína í útvarpsþáttum - aðilar ólíkra skoðana tækjust þar á.

Bylgjan er ekki að bera neitt slíkt á borð fyrir hlustendur, enda greinilega hægri pólitísk útvarpsstöð sem glefsar sjáanlega ekki í eigendur sína og hagsmuni þeirra. Þar er sannarlega þjónað undir þá sem bylgjunum stjórna.

En seint hugsa ég að hægt verði að taka kjaftæði þeirra frjálshyggju-nafnanna á Bylgjunni sem gildisbært framlag til vörslusjóða sannleikans í okkar þjóðfélagi.