Syndagjöld rangrar sáningar

Hræðilegir atburðir hafa gerst í Noregi, svo hræðilegir að heil þjóð er sem lömuð og áhrifanna af hermdarverkinu gætir um Evrópu alla og víða um heim.

Það er talað um að brjálaður maður hafi gengið berserksgang, en sú skýring er hreint ekki trúverðug í ljósi þess sem gerðist. Það sem í raun átti sér stað er bein afleiðing af þeirri arfavitlausu undanlátsstefnu sem stjórnvöld í Evrópu, og þá sér í lagi á Norðurlöndum, hafa rekið undanfarna áratugi gagnvart innflytjendum í nafni fjölmenningar. Jafnt og þétt hefur verið gengið á réttindi þjóðborinna einstaklinga til hagsbóta fyrir innflytjendur, sem oft og tíðum sýna viðkomandi ríki litla hollustu. Einkum virðist það eiga við um fólk frá múslimska heimshlutanum. Þúsundir manna flykkjast þaðan ár hvert til Evrópu og Norðurlanda, til að njóta góðs af félagsmálakerfi sem aðrir byggðu upp. Fólk sem byggði upp sín velferðarkerfi með ströngu striti og súrum sveita, sér stjórnvöld fleygja æ stærri hlutum af ávinningnum til aðila sem ekkert hafa til hans unnið.

Þannig virkar fjölmenningin á kostnað allra þjóðmenningargilda !

Vita einhverjir um múslimalönd þar sem gælt er með slíkum hætti við kristna menn ?

Hvar er ýtt undir fjölmenningu í löndum hálfmánans ?

Hvar er olíugróði notaður þar til að tryggja jafnstöðu kristins minnihluta gagnvart múslimskum meirihluta ?

Um alla Evrópu hafa krataflokkarnir haft forustu um fjölmenningarstefnuna sem gengið hefur svo langt að hún er orðin hrein vitleysa. Reynslan er slæm, svo slæm að margir sem áður voru fylgjandi fjölmenningarboðskapnum eru nú algerlega andvígir honum. Fjöldi fólks er búinn að fá meira en nóg af þessu endalausa dekri við útlendinga og innflytjendur.

Allir sem þekkingu hafa, vita af því lögmáli Sögunnar, að þegar lengi hefur verið reynt að þvinga fólk í eina átt, kemur að því að það snýst við því áreiti með því að halda í andstæða átt.

Fjölmenningarstefnan á Vesturlöndum er algerlega gengin sér til húðar eftir stöðugan langtíma þrýsting á fólk og það er í auknum mæli að snúast til annarrar áttar. Fjölmenningar-hugtakið sjálft er blekking og vísun til vitsmunalegrar áttleysu. Þar er um að ræða eitt af þessum fyrirbærum samtímans sem er táknræn birtingarmynd ofmenntunar. Þar er bókstaflega verið að þröngva upp á þjóðir fyrirkomulagi sem getur ekki gengið.

Óraunhæfni og veruleikafirring fjölmenningar-stefnunnar er nú þegar komin fram í sínum svörtu staðreyndum um alla Evrópu og jafnvel Þjóðverjar, sem þó eru enn sárkvaldir af fortíð misnotkunar á þjóðernisgildum, treysta sér ekki lengur til að mæla henni bót. Þar er talað um algert skipbrot í þessum efnum og nauðsynlegt sé að hverfa aftur til þjóðlegra, þýskra gilda í samfélagslegri uppbyggingu.

Það verður aldrei nein ein evrópsk álfuþjóð til - allra síst með milljónir múslima innanborðs. Krataflokkar og önnur öfl sem aðhyllst hafa drauminn um fjölmenninguna um alla Evrópu hafa verið og eru á algerum villigötum í þeim efnum og eru að skaða stórlega hagsmuni sinna eigin þjóða með því að taka ótrygga innflytjendur og hagsmuni þeirra framyfir hag heimamanna.

Fjölmenningardraumurinn um að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir er löngu orðinn að sárustu martröð í Vestur-Evrópu. Margir eru þar hættir að treysta stjórnmálamönnum sem svíkja öll sín orð jafnskjótt og þeir hafa náð kosningu með lýðskrumi og fagurgala. Þegar fólk í miklum mæli er farið að fyllast biturleika og örvæntingu og finnst sem allri tilveru þess sé ógnað, eru skapaðar mjög hættulegar aðstæður. Harmleikurinn mikli sem nú átti sér stað á norskri grund getur þessvegna endurtekið sig hvenær sem er.

Sáning fjölmenningarstefnunnar hefur verið með þeim hætti að uppskeran hlýtur að verða skelfileg þegar öll kurl koma þar til grafar. Það verður því sem fyrst að snúa af þeirri ólánsleið til betri markmiða.

Það er engin tilviljun að árásin í Noregi var gerð á Útey, gerð á frumgróður norska krataflokksins - það skotmark var úthugsað af hálfu þess sem framdi glæpinn. Hann vildi að höggið lenti á því afli sem hann taldi hafa svikið Noreg.

Það er léttvæg fullyrðing í þessu sambandi að tala um brjálaðan mann. Eftir því sem fréttir segja telur hann sig ekki hafa gert neitt rangt.

En það er skelfilegt hvað einn maður getur gert þegar honum finnst kreppt að sér og sinni þjóð með þeim hætti, að hann þolir ekki lengur við.

Fjölmenningarstefnan er ekki neitt sem við þurfum að verja sem eitthvað gildismat sem sé þjóð okkar ómissandi. Því fyrr sem við losum okkur við þá  óværu og rétthugsunarþrýstinginn sem henni hefur fylgt, því betra mun það verða fyrir norræna velferð og íslenska þjóð.