" Ef þú dansar ekki með " !

Það er athyglisvert og hefur alltaf verið athyglisvert hvað manninum er það tamt að fljóta með straumnum, að hrífast af einhverri vitleysu bara vegna þess að svo margir aðrir gera það. Og það virðist engu skipta þó þessi afstaða feli í sér hugarfarslegt brottkast á dómgreind, varúð og gætni, öllu því sem manninum hefur verið gefið til að varast heimskupör, hann hleypur samt út í strauminn og lætur berast með honum.

Og hvert skyldi svo straumurinn liggja, hver skyldi endastöðin vera ?

Það virðist sem hugsunin varðandi það sé ákaflega lítil og öllu skipti að vera með, að taka þátt í leiknum eða vitleysunni, að dansa með !

Þá virðist sem krafan sé þessi:

Líf þitt undir lygaveð

legðu á meðan flýtur.

Ef þú dansar ekki með

ertu félagsskítur !

Og það virðist sem þeir séu margir sem vilja heldur fljóta með ráðandi vitleysu en stinga þar við fótum og eiga það á hættu að vera ekki taldir félagshæfir.

Þegar kerfi lasta ljótt

lyga stálið brýnir,

einangraður ertu fljótt

ef þú dómgreind sýnir !

Fyrirhrunsárin voru tími sem krafðist þess af fjölmörgum að þeir dönsuðu með, fylgdu ráðandi vitleysu, að þeir samsömuðu sig ríkjandi viðhorfum, sama hvað vitlaus þau voru. Ef þeirri kröfu yrði ekki mætt, töldu þeir hinir sömu sig eiga það á hættu að vera úthýst frá öllum veisluhöldum samtímans og missa af öllum tækifærum til auðgunar og frama.

Mammonsdýrkunin var sem sagt komin á það stig, að sálarleg velferð var orðið  aukaatriði. Það skipti ekki lengur höfuðmáli að gera rétt, heldur það sem væri hagkvæmt fyrir veskið og afkomuna. Það sem var óheiðarlegt var stimplað gott og gilt af sjálfsbjargarhvöt sem komin var út úr öllu korti og studdist við ærulaus viðmið.

Og þeir urðu - því miður - nokkuð margir mennirnir sem leyfðu sér að gefa skít í alla ábyrgðarkennd og dönsuðu með Æðstastrumpi inn í hrokkinhærðan græðgisheim frjálshyggjunnar og tóku með einum eða öðrum hætti þátt í að ræna sína eigin þjóð innan banka sem utan.

Og þúsundir landsmanna bera þess sár og fjölmargir þau sár sem aldrei munu gróa. Það mætti líka spyrja þeirrar spurningar, hvað skyldu þeir vera margir sem farið hafa í gröfina síðan 2008 beinlínis vegna þessara fjármálaglæpa ?

Hvað mörg sjálfsvíg hafa orðið í kjölfar hrunsins - vegna afleiðinga hrunsins ?Er einhver að kanna slíkt eða er sérfróðu liði kannski borgað fyrir flest annað ?Skilja menn ekki að hér er um grafalvarleg mál að ræða sem mikil þörf er að rannsaka í heild og hreinsa út úr þjóðarsálinni.Aldrei fyrr í Íslandssögunni hafa menn sem eiga að heita Íslendingar, leikið aðra Íslendinga jafn grátt. Aldrei fyrr hafa íslenskar manneskjur lagst jafn lágt !

Gamla fólkið var féflett í stórum stíl, enda upprunnið úr jarðvegi þar sem traust var í lykilstöðu mannlegra samskipta ; það vildi því treysta öðrum og af þeim sökum treysti það þeim sem það hefði aldrei átt að treysta. Þeir sem níðast á slíku trausti eru sannarlega einskis góðs maklegir !

Og eftir þessa varga situr það í sárum - blessað gamla fólkið okkar, rænt og svikið, skilur enn ekki neitt í neinu, en ævilangur sparnaður, ávextir heillar mannsævi í starfi og fyrirhyggju, er farinn og enginn er gerður ábyrgur eða telst bera þar sök !

Og þetta gamla fólk er fólkið sem byggði upp Ísland, skapaði þá velferð sem hér var komin, áður en ræningjarnir  fóru þjófshöndum sínum um þjóðarbúið !

Svona var komið fram við gamla fólkið á Íslandi, velgjörðafólk okkar allra !

Og unga fólkið, hvar stendur það í dag, með drápsklyfjar verðtryggingarlánanna á bakinu og bölvuð bankaskrímslin nánast komin í sama mannætugírinn og fyrir hrun ? Það er þokkaleg framtíðin eða hitt þó heldur fyrir þetta unga fólk sem er að stofna heimili og reyna að byggja upp fjölskyldur við þessar glæpsamlegu aðstæður !

Og aðalsökudólgur hrunsins er auðvitað stjórnmálamafían yfir línuna, þessi einskisnýta spillingarklíka, sem veltir sér í völdum og þykist alltaf vera á fullu við að bjarga þjóðinni, þó hún sé í raun og veru höfuð meinsemd þjóðlífsins !

Megi hún í heilu lagi fara norður og niður !

Þó er ekki til neinn staður svo djúpt undir helvíti að hann passi, að mínu áliti, sem varanlegur geymslustaður fyrir svo samviskulausa hjörð, sem ber sem fyrr segir höfuðábyrgðina á hruninu og ógæfunni allri !

Ég vildi að ég ætti einhver orð nógu sterk til að lýsa ógeði mínu á þeim svívirðilega söfnuði, en orð sem hæfðu í því tilfelli eru áreiðanlega ekki til í íslensku máli.

Þetta lið sem ég er að tala um, hefur mér vitanlega hvergi gengið í sig og iðrast !

Því bið ég þess af öllu hjarta, að þeir sem sviku íslensku þjóðina í tryggðum, og rústuðu hér allri efnahagslegri velferð þúsunda landa sinna, megi uppskera eins og þeir sáðu til. Megi bölvun verka þeirra fylgja þeim og hlutskipti þeirra verða svo ömurlegt að það verði öðrum víti til varnaðar !

Dönsum aldrei með því sem er óhæfa og mælir gegn dómgreind og heilbrigðum lífsgildum !