Karlréttindadagurinn 19. júlí !

Býsna oft heyrir maður í fjölmiðlum nú til dags viðkvæðið kvenna þetta og kvenna hitt. Það er talað um kvennahlaup, kvennasögustund, kvenfélög og kvennareið og ég veit ekki hvað og svo er til sérstakur réttindadagur kvenna, 19. júní !

Það þarf nú varla endalaust að benda á þá sjálfsögðu staðreynd að ríflega helmingur mannkynsins sé einhvers virði og varla yrði nú framtíðin björt ef konur hættu því alfarið að vera konur og til sem slíkar. Það eru skiljanlega ekki miklar forsendur fyrir líf á þessum hnetti án aðkomu kvenna, og ég held að allir ættlægir einstaklingar í okkar heimshluta ættu að vera með það á hreinu !

En að stagast á því út í það óendanlega að konur eigi sérstakan rétt, konur hafi sérstakt manngildi, konur þetta og konur hitt, virðist orðið að einhverju sístreymandi lífstílsmáli hjá mörgum aðilum, en ekki baráttumáli sem slíku. Sumar konur virðast beinlínis vilja nota sér kvenréttindamál sem tæki til að komast áfram á metnaðarfullri framabraut. Það er meira að segja til sú kenning, að fjarað hafi undan sérstökum Kvennalista á sínum tíma, vegna þess að grasrót kvenna þar hafi verið farin að átta sig á því að ýmsar framgjarnar, háskólamenntaðar konur, hafi verið farnar að nota sér hina almennu kvennahreyfingu á þann sérgjarna hátt !

Það er auðvitað alls ekki svo, að saumakona út í bæ þurfi endilega að eiga samleið með konu sem er prófessor upp í háskóla, bara vegna þess að þær eru báðar konur ? Margt fleira hlýtur að spila inn í dæmið alveg eins og í tilfellum karla. Og launamunur kvenna innbyrðis er hreint ekki lítill þegar að er gáð, svo að háskólaprófessorinn á þar litla samleið með saumakonunni þó kynið kunni að vera það sama !

Fyrir ekki svo löngu var höfð uppi snörp ádeila gegn því, af hálfu rauðsokka og líkra aðila, að í auglýsingum væri oft verið að lítillækka konur eða tala niður til þeirra. Ádeilan var í sjálfu sér nokkuð sérkennileg sem slík, en það átti til dæmis að vera eitthvað neikvætt við að kyngreina manneskjuna sem óskað var eftir til starfa. Þessi ádeila leiddi það svo af sér að hinn ópersónulegi og kynlausi starfskraftur varð til !

Það mátti til dæmis ekki auglýsa eftir skúringakonu, það þótti víst niðurlægjandi, en ég spyr, var ekki starfið heiðarlegt og virðingarvert sem slíkt, hver gat neitað því ? En þetta nöldur leiddi samt til þess að ræstitæknirinn varð til, og lengi mætti tína til dæmi um hliðstæður sem undirstrika ofurviðkvæmni öfgasjónarmiðanna í þessum málum !

Vitleysan ríður aldrei við einteyming að sagt er, og dellan í kringum margslags sínöldur varðandi þessi kvenréttindamál er búin að tröllríða þjóðfélaginu til margra ára. Og við sem áður vorum að mati margra nánast alveg undir stjórn langskólamenntaðra apakatta af karlkyni, virðumst hafa áunnið það eitt með árunum að fá langskólamenntaða hliðstæðu af hinu kyninu yfir okkur og fæ ég ekki séð að ástand mála hafi batnað við það, nema síður sé ! Samfélagið verður vissulega ekki betra þó vitleysisleg yfirráð verði í höndum beggja kynja. Jafnrétti vitleysunnar mun aldrei færa okkur neinn ávinning !

En til jafnréttislegrar áréttingar og í fullum frumkrafti heildarhagsmuna mannlegra sjónarmiða, sem taka hljóta mið af samfélagslegri velferð allra þegna þjóðfélagsins, legg ég hér með til að 19. júlí verði gerður að opinberum karlréttindadegi á Íslandi !

Þegar bæði kynin eiga orðið sinn sérstaka réttindadag, ætti engum að blandast hugur um það, að víðtæk samstaða sé fyrir hendi til stuðnings fullum mannréttindum beggja kynja í þessu landi !

Og ættu þá ekki allir að vera sáttir ?