Sérmerktir peningar !

Það er kunnara er frá þurfi að segja að víða er mikil auðlegð í garði á Íslandi. Stjórnkerfið íslenska hefur lengi þjónað afmörkuðu sérgæskuveldi og það hefur skapað tvær þjóðir í þessu landi og það sem aldrei fyrr !

Hvenær sem örlar á einhverju framtaki í gegnum stjórnkerfið, fara þau öfl af stað sem eru nasvísari á peningalykt öllum öðrum fremur. Og þau fylgja einu stefnumiði, hvernig getum við notað okkur þetta, hvernig getum við sölsað undir okkur ágóðann af öllu sem sagt er að eigi að gera í þágu lands og þjóðar ?

Og peningar verða einhvernveginn sérmerktir þessum öflum meira og minna og enda oftast hjá þeim. En þegar hinsvegar er hugað að líknarmálum og safnanir eru í gangi vegna slíkra hluta, er alltaf leitað til almennings. Þar eru engir sérmerktir peningar og alltaf virðist vera hægt að kría eitthvað út.

Reyndar á íslenskur almenningur enga peninga og hefur aldrei átt, en með hóflausri vinnu tekst mönnum nokkurnveginn að skríða yfirskuldsettir áfram í þessu þjóðfélagi frá ári til árs. Og það leiðir af sér að flestir eru orðnir heilsubilaðir fyrir tímann því vinnuálagið tekur sinn toll og velferð hefur hér aldrei verið fyrir hendi á manneskjulegum forsendum.

Það eru aðeins þeir sem búa við forréttindi hinna sérmerktu peninga sem njóta vellystinga í þessu landi. Og kerfið útdeilir kvótagullinu til sinna útvöldu og silfrið er upp á þrjátíu sem fyrr og skíturinn loðir þar við allt !

Og þar sem ríkið fer yfirleitt með fjármagn sitt í aðgerðir á sviði hinnar sérmerktu peningaeignar, verður að sækja til almennings um náðargjafir til líknarmála og allt sem fellur undir mannvæn viðhorf.

Íslenska hákarlamafían ber skiljanlega ekkert skynbragð á líknarmál og þekkir það aðeins að taka til sín en ekki að gefa frá sér !

Þegar sérstakar aðstæður krefjast þess að almenningur sé arðrændur umfram venju, er talað um þjóðarsátt. Þegar kjaraskerðing er ákvörðuð sem fyrst og fremst bitnar á almenningi og þeim lægst launuðu, er það kölluð þjóðarsátt. Og þessi samviskulausa þjóðarsáttar umræða hinna ríku skapast yfirleitt í framhaldi af því að þeir hafa sýnt svo mikla græðgi við að taka til sín að það er lítið sem ekkert eftir handa öðrum. Þegar slík staða kemur upp verður vandinn aðeins leystur að mati hinna ríku með þjóðarsátt, sem er sérstakt hugtak hjá íslenskri valdstétt þegar arðrán fer yfir öll mörk og verður ekki varið með öðrum hætti !

Fulltrúar fjármagnseigenda þekkja þjóðarsáttarleiðina mjög vel og þar er fremstur í flokki Gylfi Arnbjörnsson fjármagnsfulltrúi nr. 1. En niðurstaða þjóðarsáttar hefur alltaf verið bölvun fyrir almenning og leitt af sér ástand sem best verður lýst með tvíteknum upphafsstöfum áðurnefnds manns og er þannig alveg GA-GA !

Og nú þegar er löngu búið að selja ríkiseignir til byggingar hátækni-sjúkrahúss og ekkert hefur skilað sér í gegnum þá sölu, vegna þess að söluverðið var sérmerkt frá fyrsta degi, er farið að tala um að fjármagna dæmið í gegnum þjóðarsátt. Það þýðir að almenningur fær á sig einn skuldaklafann til viðbótar !

Stórkeisari einkaframtaksins, valdamesti maður Íslands til fleiri ára fyrir hrun, talaði fjálglega á sínum tíma fyrir hinu tækniprýdda sjúkrahúsi, en í raun var bara verið að koma Símanum í hendur þeirra sem áttu að fá hann !

Eitt sinn fyrir nokkrum árum var mikil landssöfnun í gangi til hjálpar nauðstöddum úti í heimi og þá voru birtar myndir í blöðunum af fólki sem var glaðbeitt og reiðubúið til starfa í þágu hins góða málefnis. Þar mátti sjá Vigdísi Finnbogadóttur, Halldór Ásgrímsson, Björgólf Guðmundsson og Dorrit Moussajev með söfnunarbauka, sum þeirra með reiðhjól á bak við sig, tilbúin að hjóla út og suður til að safna peningum og það meðal almennings !

Og þetta fólk var allt stórefnafólk ! Vigdís er nú enginn fátæklingur og Halldór vil ég nú helst ekki nefna, svo mikla skömm hef ég á honum, Björgólfur var þá í svimandi hæðum auðvaldsins, nýbúinn að selja bjórverksmiðju í Rússíá fyrir 41 milljarð og kaupa Landsbankann fyrir slikk, Dorrit er nú svo auðug að íslenska ríkið er bara aumingi við hliðina á henni !

Og þetta fólk, sem sumt veit ekki aura sinna tal, var sent til að herja á almenning svo hann gæfi nú eitthvað til góðra málefna ! Ég segi nú bara, miklu ræður andskotinn í gegnum svona vinnubrögð !

Hvernig stendur á því að nánast allt það fólk sem telur sig vera í forustu fyrir þessa þjóð virðist vera því marki brennt að vera sérgæðingar, yfirmáta eigingjarnir og gráðugir sérgæðingar ! Það er eins og það skipti engu máli í hugarheimi þessa liðs hvað verði um þjóðina, hag hennar, sjálfstæði, frelsi og lífskjör, – já, velferð þjóðarinnar - í það heila talað. Það eina sem þessu fólki virðist annt um er sjálfið og ferilskráin, að ganga fram í græðgisanda frjálshyggjunnar og hækka eigin kjör !

Af hverju getum við Íslendingar ekki eignast almennilegt fólk til forustu, fólk sem hefur getu og vilja til að leiða mál okkar til farsælla lykta ?

Er öfugsnúið söfnunarbaukalið sem sigað er á almenning til að kreista út pening, virkilega það eina sem við höfum til þeirra verkefna, fólk sem er innmúrað og innvígt í Fróðárhirð hákarlamafíunnar, gullhúðaðir fulltrúar hinna sérmerktu peninga, fólk sem hefur í raun ekkert hjarta fyrir þjóð sinni og velferð almennings í þessu landi, fólk sem sér ekkert nema eiginhagsmuni í öllum skilningi þess orðs ?

Hvenær rennur upp sú stund að þetta þjóðfélag okkar verði rekið á réttum forsendum, á grundvelli almannaheilla en ekki fyrir sérhagsmuni sérgæðinga sem lifa kerfisvörðu lífi í lokuðum forréttindaheimi hinna sérmerktu peninga ?

Eiga Íslendingar virkilega enga von um heilbrigt lýðræði og eðlilegt mannfrelsi - enga marktæka sýn til þjóðlegrar velferðar !

Svei mér þá ef sú er ekki staðan !