Plebejar Bandaríkjanna !

Löng er hún orðin baráttusaga svertingja fyrir sjálfsögðum og eðlilegum mannréttindum í Bandaríkjum Norður Ameríku. Þar sannast enn í dag að frelsi í orði er ekki frelsi á borði. Það er margt í þessum efnum þannig á vegi statt í meintu höfuðríki frelsisins að marga myndi setja hljóða ef þeir vissu hina raunverulegu stöðu.

Víða í suðurríkjunum virðast enn í valdastöðum menn sem gætu hugarfarslega verið fæddir um 1840, og þarf kannski ekki endilega suðurríkin til. Hvítir rasistar og fasistar eru margir í Bandaríkjunum og þeir eru líkast til staðráðnir í því að í þessu Rómaveldi nútímans skulu þeir vera hinir ráðandi patrísear, nú og framvegis. Í augum slíkra rudda verða svartir menn víst seint taldir til manna !

En mannréttindi eru réttindi allra manna óháð litarhætti, og varla er hægt að segja að maðurinn sé kominn mjög langt á þroskavegi sínum meðan hann þverskallast við að virða svo augljós sannindi. Og það er mikil þörf á því að taka eftir því hvernig orð og gerðir fara saman, jafnt hjá valdstjórn og einstaklingum varðandi þessi mál sem og önnur, því orð sem engar gerðir fylgja eru oftast lítilvæg og meining þeirra innantóm þegar vel er að gáð.

Á sama tíma og talað er opinberlega mjög fjálglega um Martin Luther King jr., Rose Parks, Jesse Owens, Joe Louis og fleiri þekkta svarta einstaklinga, og hvað allt þetta fólk hafi staðið sig vel við að brjóta niður apartheid-múra bandarísks þjóðfélags hér fyrr á árum, er margt sem segir okkur að víða virðist það ennþá eiga nokkuð langt í land í Júessei að viðurkenna mannréttindi svartra til jafns við hvíta !

Og athyglisvert er að helst virðist svörtu fólki vera hampað og það nafngreint þegar það er látið. Það leiðir hugann að gömlu slagorði þarna vestra í frelsinu, „ enginn indíáni er góður fyrr en hann er dauður !“ Oft eru þessi ummæli rakin til Philip Sheridans hershöfðingja, en oft reynt að milda þau og umorða. Enginn veit náttúrulega lengur hvað Sheridan hefur í raun og veru sagt í þessu tilfelli,en menn eins og hann og Custer og fleiri slíkir voru alkunnir indíánadráparar og því finnst mér hreint ekki ólíklegt að viðkomandi maður hafi sagt þetta svona og meint það fullum fetum.Í mínum augum hafa menn eins og hann og Custer aldrei verið sérlega virðingarverðir sem slíkir.

Sú meining sem í umræddum orðum felst rímar því að minni hyggju alveg forsvaranlega við feril Sheridans hershöfðingja. Allir sem eitthvað hafa kynnt sér söguleg sannindi vita hvernig Bandaríkjamenn fóru með indíána hér áður fyrr og Sandlækur og Undað Hné segja enn sína sögu. Og kannski er það nálægt hugsun margra enn í dag þarna fyrir vestan að á líkan hátt og var með indíána sé dauður svertingi öllu betri en lifandi svertingi ?

Og stundum spyrja sumir af einfaldleik hjartans, af hverju eru svona margir svertingjar í Bandaríkjunum, hvaðan komu þeir  ? Jú, þeir eru flestir afkomendur ánauðugs fólks sem var flutt inn í bandaríska frelsið til að vinna þar sem þrælar ! Þessu fólk var rænt í átthögum sínum, oftast í Vestur Afríku og flutt nauðugt yfir hafið til að þræla fyrir hvíta fólkið sem hafði brotist til frelsis frá sínum bresku kúgurum nokkru fyrr. Svertingjarnir voru fluttir inn af nákvæmlega sömu þjóðfélagsöflum og nú í dag vildu frekast óska þeim öllum aftur til Afríku.

Það var allt í lagi meðan hægt var að þrælka þá á fyrri tíma vísu, en nú eru plebejarnir orðnir svo margir að þeim verður ekki haldið niðri á sama hátt og áður og patrísear rasisma og fasisma í Bandaríkjunum sjá nú hvernig þeirra eigin stefna hefur fært þeim heim veruleika sem þeir eiga óskaplega erfitt með að horfast í augu við.

En réttlæti sögunnar skal fá og mun fá sinn framgang þó hægt miði enn um stundir. Svertingjar eiga sinn fulla rétt sem bandarískir borgarar og hann verður þeirra um síðir. Hvíta hægrimafían mun tapa þar að lokum og fá í þeim ósigri sínum fullt endurgjald fyrir græðgi sína fyrr á árum og alla þá ómennsku þrælahaldskúgun sem þá viðgekkst og er og verður ævarandi skammarblettur á bandarísku stjórnarfari.

Til þess eru vítin að varast og apartheid stjórnarfar – hvort sem er í Suður Afríku eða Bandaríkjunum – eða annarsstaðar á þessari jörð, má ekki og á ekki að líðast. Húðlitur mannsins skiptir engu, blóðið er rautt og felur í sér sama lífið í öllum mönnum hvar sem er í heiminum og það líf ber að vernda og virða, jafnt æsku sem elli. Með þeim hætti einum öxlum við þá ábyrgð að vera manneskjur !