VARNARSIGUR, BJARNABULL O.FL.

Enn vil ég minnast aðeins á “ varnarsigur “ Samfylkingarinnar, eins og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir kallar útkomu flokksins í nýafstöðnum kosningum.

Hvaða forsendur liggja að baki þessu tali hennar um varnarsigur. Þær eru engar þegar málið er skoðað út frá staðreyndum.

Árið 1999 bauð Samfylkingin fram í fyrsta sinn og fékk 26,8% atkvæða. 2003 jók hún fylgi sitt í slétt 31%. Þá var talað um að 30% múrinn væri rofinn og Samfylkingin orðin nánast af sömu stærð og Sjálfstæðisflokkurinn sem kom út með 33,7% 2003. En nú fer Samfylkingin lóðbeint niður í 26,8% frá 1999 og heldur engu af fylgisaukningunni frá 2003.

Samt talar Ingibjörg vinkona okkar um “ varnarsigur “. Halló, var stjórnar-andstaðan ekki í sókn, var hún ekki að sækja að ríkisstjórninni til að fella hana, hvaða vörn er Ingibjörg að tala um ? Hafi hún eingöngu upplifað sig og Samfylkinguna í vörn fyrir kosningar er varla að undra þótt útkoman sé eins og hún er. Vinstri grænir upplifðu sig alla tíð í sókn og uppskáru í samræmi við það.

Ómar Ragnarsson spilaði stórt hlutverk í því að gera ríkisstjórninni kleyft að hanga á horriminni. 3,3% atkvæða fóru fyrir lítið hjá Íslandshreyfingunni eins og glöggir menn vissu fyrir og hluti þeirra atkvæða hefði fallið til vinstri og vafalaust tryggt einn mann þar eða jafnvel tvo. Þar með var stjórnin fallin.

Ríkisstjórnin ætti auðvitað í þakklætisskyni að bjóða Ómari sendiherrastöðu fyrir greiðann, t.d. í einhverju bananalýðveldi handan við Fjarskanistan !

Svo er enn eitt atriði sem vert er að minnast á. Bjarni Harðarson, nýliði í þingflokki Framsóknar, gerði nokkuð sem nýliðar eiga helst ekki að gera rétt eftir kosningar. Hann tjáði sig í fjölmiðlum um stöðu flokksins, sagði hluti sem hreint og beint mátti ekki segja. Hann var náttúrulega tuktaður til í hvelli og viti menn, daginn eftir var komið allt annað hljóð í strokkinn hjá Bjarna, hann taldi ríkisstjórnina góðan kost og hún ætti að sjálfsögðu stuðning hans vísan.

Allt tal um vinstri stjórn var gufað upp úr Bjarna nýliða og hann orðinn allur annar maður en hann hefur sýnt sig í umræðuþáttum þeim sem hann hefur tekið þátt í til þessa. Það er munur að vera kominn á þing og þurfa ekki að vera frjáls maður lengur !

En hvað sem tautar og raular er staðan sú, að Sjálfstæðisflokkurinn verður að horfast í augu við það, að Framsóknarhækjan þeirra er orðin ónothæf – og hækju sem ekki er hægt að styðjast við er hent.
Það er hinsvegar ljóst að gífurleg áhersla er lögð á það í ýmsum hagsmunahópum innan fjármálageirans og kvótamafíunnar, að ríkisstjórnar-flokkarnir haldi áfram á sömu braut, skítt með eðlilegt lýðræði, skítt með það þótt stjórnin sé draghölt á Framsóknarfætinum, skítt með það að Framsókn missi ráðherra, áfram ber að halda í nafni Mammons og gullkálfsins.

Þó veðurfræðingur Framsóknarflokksins vari við afleiðingum óbreyttrar stefnu fyrir flokkinn, á víst ekki að hlusta á fagmanninn þegar hann spáir pólitískum rosa.Hverjum manni skal haldið í traustum agaskorðum og þá er eins manns meirihluti nóg.

Ekkert Bjarnabull framvegis, takk, allir tali eingöngu eftir gefinni línu ! Höfuðstöðvar hinnar pólitísku forustu til hægri eru líka ef til vill ekki lengur í Valhöll heldur í fjármálafyrirtækjum milljarðafurstanna nýbökuðu.

Spurningin er því kannski ekki hvað hinir sjáanlega ríkisstjórnar-forkólfar segja, spurningin er líklega öllu heldur hvað baktjaldaforustan, hinir raunverulegu valdhafar, segja þeim að gera.