Stærsta ógnin við mannfélagið !

 

 

Eitt sinn sagði Theodore Roosevelt Bandaríkjaforseti: “ Þegar þið menntið mann í huga, en ekki siðgæði, menntið þið ógnun við mannfélagið !”

Og það er einmitt það sem við skammsýnir mennirnir hófum að gera í stórum stíl á tuttugustu öldinni. Við hættum að gera kröfur um gott siðferði. Maðurinn átti að vera frjáls. Hann átti að finna það rétta í gegnum eigin getu. Hann átti ekki lengur að læra gott siðferði í gegnum kennslu og inngrip annarra. Hann átti sjálfkrafa í krafti menntunar sinnar að verða siðferðilega réttsýnn einstaklingur. Við fengum honum sem sagt í hendur vopn menntunarinnar án nokkurs leiðarvísis um hvernig þau skyldu notuð. Afleiðingarnar hafa orðið geigvænlegar, siðferðileg hnignun og andlegur dauði !

 

 

Nútímamaðurinn er fullur af hroka og ekki síst ómældum menntahroka. Hann vill ekki viðurkenna þá staðreynd að hann ræður ekki við að leysa vandamál lífsins. Hann hangir stöðugt í þeirri blekkingu að hann geti bjargað sér sjálfur og reynir að auka gildi sitt með stöðugt innihaldsrýrari lærdómstitlum.

 

Meistaragráðurnar eru orðnar valdamikið viðhengi manna í nútímanum, en þær virðast ekki vera að skila okkur betra samfélagi. Maðurinn hefur snúið sér í seinni tíð að siðblindum veraldleik og manndýrkun á flestum sviðum en áform hans munu öll bregðast og renna út í sandinn. Ástæðan er einföld : “ Án Guðs Náðar er allt vort traust óstöðugt, veikt og hjálparlaust !”

 

Stærri hluti mannkynsins á þessari jörð gengur nú fyrir lyfjum en nokkru sinni fyrr. Milljónir manna treysta sér ekki til að mæta komandi degi án lyfja. Það er einkum svartnættið í sálinni sem stendur fólki fyrir þrifum. Margir eru sjúkir að líkamanum til og þurfa að taka lyf, en þeir eru oft andlega sterkir og sálin að því leyti í lagi. En þeir sem eru sjúkir á sálinni eru verr komnir og þar eru meinin mest.

 

Guðleysið er að fara með það fólk sem þannig er ástatt um, það sér enga von og ekkert nær að senda ljós inn í lokaðar sálir þess. Hinn veraldlegi hégómi sem hefur hlaðist upp í lífi þess og tekið völdin, byrgir fyrir sýn til allra átta. Oft er slíkt fólk hámenntað á heimsins vísu, en með svarthol í sálinni, einkum vegna þess að það lærði aldrei að treysta Skapara sínum. Athvarfið verður svo iðulega flaskan og óminni áfengisvímunnar !

 

Heimspekingurinn Nietzsche staðhæfði að Guð hefði dáið á nítjándu öldinni. Nú segja sumir að maðurinn hafi dáið á tuttugustu öldinni. Í báðum tilvikum má segja að nokkuð sé til í staðhæfingunum. Guð dó sannarlega í hjörtum margra manna á nítjándu öldinni, einkum og sér í lagi vegna ofmetnaðar þeirra sem skapaðist mest af yfirborðskenndri upplýsingu. Þeir álitu sig orðna svo menntaða að þeir töldu sig ekki lengur eiga samleið með Guði og fóru sína leið. Maðurinn dó líka frá samfélagi við Guð í meiri mæli á tuttugustu öldinni en dæmi voru til um áður !

 

Guðleysi tuttugustu aldarinnar undirstrikaði það snemma að Laodíkeu-tíminn væri kominn. Síðasta kirkjuöldin var gengin í garð með öllu því sem Opinberunarbókin segir um hennar háttalag og hún verður ekki löng að tíma til. Maðurinn er sannarlega kominn að lokum vegferðar sinnar í þessum heimi !

Og hvað skyldi valda því ? Sjálfsskaparvítin eru löngum verst. Maðurinn hefur fyrst og fremst orðið eigin siðspillingu að bráð. Hann hefur gert heimili sitt, þessa veröld, að forarpolli mengunar og viðbjóðs. Hinar tæknilegu framfarir hafa fengið honum í hendur eyðileggingarvopn gegn náttúrulegri framvindu. Siðferðileg staða hans var svo veik að hann gat ekki risið undir ábyrgðinni sem fylgdi því að meðhöndla slík vopn. Í græðgi sinni gekk hann of langt og raunar miklu meira en það. Af þeim sökum er vistkerfið að hrynja og náttúran að snúast gegn manninum !

 

Vegna þess að gildi góðs siðgæðis var gert marklaust og ekki lengur kennt vegna oftrúar á mannlegri menntun - hefur það sannast sem Theodore Roosevelt sagði. Siðlaus menntun varð að ógnun við mannfélagið og nú er hún komin á það stig að vart verður aftur snúið. Eina leiðin til bjargar er að snúa sér að hinum gömlu gildum á ný. Að ala upp nýja kynslóð í anda Guðs ótta og góðra siða. En hver gerir það nú á tímum ?

Enginn kennir það sem hann aldrei lærði !

 

Uppreisn tuttugustu aldarinnar er þegar orðin bölvun tuttugustu og fyrstu aldarinnar !