,,Lýs á milli tveggja nagla !”

 

,,Svo er margt sinnið sem skinnið” segir máltækið og víst eru það orð að sönnu. Ég hef líklega komið eitthvað illa við suma með pistlum mínum um núverandi stjórnarsamstarf. En ekki hyggst ég nú draga neitt þar til baka enda engin þörf á því. Það sem þar hefur verið sagt er byggt á sannfæringu minni og stendur sem slíkt !

 

Sumir virðast þekkja lítið sem ekkert inn á hugsjónalegan bakgrunn og lýsa skoðun sinni í ljósi augnabliksins sem er að líða. Slík afstaða kom skýrt fram í byrjun varðandi það stjórnarsamstarf sem hér um ræðir. En afstaða af slíku tagi byggist á mjög þröngri viðmiðun og leiðir menn oftar en ekki á undirstöðulausar villigötur væntinganna. Og mér sýnist að væntingavíman sé þegar farin að renna af ýmsum !

 

Aðrir vilja hafa á takteinum sögulegar forsendur og nefna Nýsköpunarstjórnina sem hliðstæðu. Það er jafn fráleitt því sambærileikinn í þeim efnum er nánast enginn. Vinstri græn eru ekki Sósíalistaflokkurinn á neinn hátt og komast ekki í hálfkvisti við hann að félagslegu, stjórnmálalegu og þjóðvarnarlegu gildi !

 

Sósíalistaflokkurinn var meira en að hálfu leyti með afl sitt í verkalýðshreyfingunni, en Vinstri græn eru það hreint ekki. Þar er fyrst og fremst um menntamannaelítu að ræða sem stökk sér til bjargar á grænu lestina eftir að Alþýðubandalagið dó úr uppdráttarsýki vegna þess að þar var engin forusta lengur til sem stóð undir nafni !

 

Að bera forustufólk Vg saman við þjóðskörunga eins og Einar Olgeirsson, Sigfús Sigurhjartarson og slíka menn er aðeins á færi manna sem vita ekki hvað þeir eru að segja og er alveg sama hvort þeir eru að fara með sannindi eða ósannindi. Tilgangurinn helgar meðalið hjá slíkum ,,sögutúlkendum!”

 

Einar og Sigfús börðust fyrir því sem kalla má sigurbraut fólksins. Almannahagsmunir voru þeirra leiðarljós og þeir hvikuðu aldrei frá þeim ljósvita. Þeim og öðrum sósíalistum tókst að gera Nýsköpunarstjórnina að virku og öflugu framkvæmdatæki sem verulega bætti hag alþýðufólks til sjávar og sveita sem ekki var vanþörf á eins og staðan var orðin eftir undangenginn kreppu-áratug !

 

Það var háð mikil barátta í lífsbjargarmálum þjóðarinnar á þeim árum og sú saga hefur raunverulega aldrei verið sögð með þeim hætti sem hefði átt að gera. Og enn er mörgum ekkert um það gefið að hún verði sögð – því sannleikur þeirrar sögu hefur enn sitt bit að geyma gegn þeim sem hafa alla tíð reynt að falsa hana !

 

Brýna þörf bar til þess árið 1944 að nota uppsafnað inneignarfé Íslendinga á stríðsárunum í þágu alþjóðar og það mátti ekki bíða vegna þess að hákarlar samfélagsins voru á leiðinni með sína opnu græðgiskjafta til að gleypa það. Eins og löngum fyrr og síðar varð allt að fara í hákarlskjaftana. Sósíalistaflokkurinn sá hættuna, gerði það sem gera þurfti og það tókst að nota þetta fjármagn að miklu leyti í almannaþágu. Slíkt hefur aldrei gerst með viðlíka hætti á Íslandi !

 

En það stóð tæpt með að koma Nýsköpunarstjórninni á laggirnar. Ólafur Thors fékk sig nánast fullsaddan af viðbrögðunum í sínum eigin flokki við þeirri stjórnarmyndun í upphafi. Og eftir kosningarnar í júní 1946 þar sem stjórnin hélt velli, hugðist hann jafnvel láta Bjarna Benediktsson vera í forsæti hennar í sinn stað og viðhalda stjórnarsamstarfinu með þeim hætti. En þá sagði Einar Olgeirsson honum skýrt og skorinort að þá gæti ekkert orðið af áframhaldi þess !

 

Stjórnarmyndunin og samstarfið í stjórninni byggðist nefnilega á vissu persónulegu trausti milli manna. Einar Olgeirsson og Brynjólfur Bjarnason báru til dæmis visst traust til Ólafs Thors og Péturs Magnússonar á þessum tíma, en sósíalistar yfir höfuð báru ekki traust til Bjarna Benediktssonar og höfðu heldur enga ástæðu til þess !

 

Uppbygging atvinnuvega, endurnýjun fiskveiðiflotans og margt annað beið knýjandi úrlausna á þessum tíma og Sósíalistar voru með klára stefnu varðandi það allt eins og sést á hinni yfirgripsmiklu Nýsköpunarræðu Einars Olgeirssonar frá þessum tíma.

Þeirri ræðu væri áreiðanlega hampað í dag ef annar hefði flutt hana, en allar götur síðan hafa margir til hægri viljað þegja hana í hel. Og í því framferði felst engin þjóðleg reisn eða frjáls hugsun íslenskrar sjálfstæðisvitundar !

 

Vinstri græn munu að minni hyggju aldrei vinna nein afrek í almannaþágu í líkingu við þau sem Sósíalistaflokkurinn vann og ástæðan er skýr og augljós. Það voru hugsjónamenn sem stjórnuðu Sósíalistaflokknum, en ekki tækifærissinnar með augun sífellt á eigin ferilskrá, fullir af þeirri sérgæsku sem slíku framferði fylgir !

 

Vinstri menn vissu fullgjörla árið 1946 að Bjarna Benediktssyni var ekki treystandi en forusta Vg sem yfirlýsts vinstri flokks telur sýnilega í dag að nafna hans og frænda, varðgæslumanni nákvæmlega sömu sérhagsmuna, sé treystandi og það meira að segja fyrir fjármálaráðuneytinu!

Það er munur á viðhorfum þá og nú og þá var viskan ólíkt meiri !

Svo eru vinstri græn með hvorttveggja íhaldið á bakinu í þessari stjórn, en Framsóknaríhaldið var sem betur fer ekki í Nýsköpunarstjórninni !

Sennilega hefði hún þá fengið nafnið Vansköpunarstjórnin !

 

Sjálfstæðisíhaldið var þá í flokki sem átti til borgaralegt frjálslyndisafl sem í dag er ekki að finna í flokknum. Síðasti foringi þess var Gunnar heitinn Thoroddsen. Nú ræður tvennt í flokknum, íhald og frjálshyggja, hvorttveggja eiturslæm og óþjóðleg fyrirbæri, sem þjóna sérhagsmunum auðhyggjunnar út í eitt !

 

Við skulum ekki falla fyrir neinum gyllingum, hvorki varðandi nútíð eða fortíð en halda okkur aðeins við staðreyndir. Staðreyndir eru staðreyndir og breytast ekki sem slíkar, jafnvel þó menn fáist ekki til að viðurkenna þær og neiti að átta sig á veruleikanum.

 

Og staðreyndin er sú og veruleikinn sá - að núverandi ríkisstjórn er lítið annað en afsláttarstjórn vinstri hugsjóna !

 

Þessi uppsleikta Kötustjórn er því hreint engin Nýsköpunarstjórn. Vinstri græn eru þar bara og verða þar líklega um tíma – en aðeins sem lýs á milli tveggja nagla !