Um aðskilnað og endurfundi – páskapistill !

 

Öll vitum við trúlega innst inni að lífið er Guðs gjöf og þó að margur kjósi að vera í uppreisn gegn Skapara sínum, ekki síst nú á tímum, gera flestir sér grein fyrir því - að hið jarðneska líf er aðeins upphaf og inngangur að hinu raunverulega og varanlega lífi og getur ekki verið annað !

 

Við fáum líka öll að finna fyrir því að það fylgja margar sorgir því lífi sem ekki er varanlegt, því lífi sem býr fyrr en varir við líkamlega hrörnun og þverrandi mátt. Það eitt ætti að kenna okkur að skilja að líf án hrörnunar og dauða sé og hljóti að vera eftirsóknarvert og raunar takmarkið mikla í hugsun hvers lifandi manns !

 

En eins og Drottins Orð segir, fyrst þarf að fullna skeiðið. Það þarf að berjast góðu baráttunni, fylgja Guðs boðorðum, standa fyrir sannleika og réttlæti, því það kostar að vera maður. Til að geta stigið inn í það sem er æðra líf, þurfum við að komast heil frá því prófi sem við eigum að taka með lífi okkar hér á þessari jörð. Það er undirbúningsferlið að því sem æðra er og getur helgast eilífu gildi !

 

En í þessum grunnskóla lífsins sem jarðlífið er, verðum við flest fyrir margvíslegum áföllum. Og þau áföll skilja oft eftir sig sár sem gróa seint. Við verðum fyrir ýmsu sem okkur finnst erfitt að fyrirgefa. Oft erum við særð af þeim sem síst skyldi. Það er margt sem getur komið fyrir og margt sem er þungt að bera. En við þurfum að vaxa sem manneskjur í gegnum það allt og það gerum við aðeins með Guðs hjálp !

 

Öll fáum við að reyna það að missa ástvini. Oft fylgir slíkum missi sársauki sem sker sálina að dýpstu rótum. Harmurinn í slíkum tilfellum er oft ólýsanlegur.

En aðskilnaður í jarðnesku lífi þarf ekki að vera endanlegur !

Við eigum vonina um endurfundi á landi lifenda, þar sem enginn dauði er til. Sú von er af Guði gefin sem líknandi huggunarefni anda og sálar meðan við erum hér !

 

Þannig styrkir Guð okkur – þegar ástvinur kveður, - að við getum látið huggast við fyrirheitin sem í Orði hans búa og fagnað í þeirri gleðinnar von og þeirri hjartans trú að aðskilnaðurinn verði ekki endanlegur, – að ljós hins æðra lífs skíni enn sem fyrr með lausnarkrafti sínum og leiði saknandi sálir til þráðra endurfunda - til sigurs á landi lifenda !

 

Páskarnir eru og eiga að vera mikil hátíð. Þeir eru hátíð hinnar miklu kærleiksfórnar, þeir eru hátíð upprisunnar frá dauðanum – þeir staðfesta og undirstrika sigur lífsins !

GLEÐILEGA PÁSKA !