,,Dagur” braggans !

 

Hið spillingar magnaða braggamál í Reykjavík segir ljóta sögu. Þar kemur fram þetta síendurtekna virðingarleysi valdamanna gagnvart meðferð skattpenings og að því er virðist fullkomið skeytingarleysi um hagsmuni almennings. Þessvegna er ekki hægt að segja annað en að sagan sé ljót og enn ein sönnunin fyrir því hvað mörgu sé í rauninni ábótavant í kerfi því sem sagt er að sé byggt upp með almannahagsmuni að leiðarljósi, jafnt hjá ríki og bæjum !

 

Það er löngu vitað mál að mikið er smurt á hlutina þegar unnið er fyrir almenningspyngjuna. Það er eins og enginn velti því fyrir sér að misnotkun af því tagi komi niður á okkur öllum. Sú verktakaþjónusta sem kemur einhverju kofaskrifli eða braggaræksni í kostnað upp á tugi eða hundruð milljóna hlýtur að vera meira en lítið aðfinnsluverð. Þar er smurt svo þykkt að álagið ber sneiðina ofurliði !

 

Hver er þá ábyrgur ? Hvar er eftirlitið, sem virðist nú víða orðið nokkuð mikið, kostnaðarlega séð. Eða erum við kannski með heilu eftirlitsmannakerfin á fullu á háum launum án þess að það skili sér með heilbrigðum og eðlilegum hætti ?

Er þar kannski að sýna sig enn ein afleiðingin af því ofmenntunarstigi sem búið er að koma á í landinu. Eftirlitskerfin bólgna og þenjast út meðan framleiðslugreinarnar dragast saman ásamt allri raunverulegri verðmætasköpun ?

 

Hvað á að gera við allt þetta hámenntaða fólk sem veifar gráðunum sínum eins og flugspólandi fylgihnetti og vill ekki gera neitt nema vera í einhverskonar eftirliti ?

Hvað á að gera þegar enginn er eftir til að fylgjast með, fara þá eftirlitsherfylkin að fylgjast hvert með öðru ? Eða snýst eftirlit bara um að hafa laun og það há laun ?

 

Af hverju koma alltaf upp mál eins og þetta alræmda braggamál ? Hvernig getur slíkt gerst þegar eftirlitsaðilar eru – eða eiga að vera – á hverju strái ? Eru eftirlitskerfin ekki til að lágmarka spillingu og misnotkun ? Samt eru alltaf að gerast hlutir sem enginn botnar neitt í og ættu ekki að geta gerst !

 

Svo koma forsvarsmenn eftirlitsins fram í fjölmiðlum og segja : ,, Það verður farið yfir alla verkferla og tryggt að þetta komi ekki fyrir aftur !” Sex mánuðum síðar endurtekur sagan sig og undirstrikar að ekkert hefur breyst eða verið gert í málum !

Til hvers er eftirlitið ? Er það bara einhver braggablús fyrir alikálfa í hripleku kerfi ?

 

Það gengur auðvitað ekki að fara svona með fjármuni þjóðarinnar. Allir vita að flest nauðsynjamál okkar eru svelt og látin bíða til bölvunar vegna peningaleysis. Innviðir samfélagsins í heild eru því víða orðnir feysknir og meðan fjármálaráðherrann hrósar sér af því að grynna á skuldum erlendis er allt að grotna niður hér með tilheyrandi afleiðingum. Hvað skyldi það kosta að koma þeim hlutum í eðlilegt horf ?

 

Vegakerfið, heilbrigðismálin, félags og tryggingamál alþjóðar, allt er í hönk og ekki verið að bjarga neinu til frambúðar með skynsamlegri langtímastefnu, aðeins gjóað auga fyrir næsta horn. Ófarnaðar-sjónarmið ein virðast í fyrirrúmi hjá stjórnvöldum sem virðast alltaf með allt sitt á hverfanda hveli !

 

Líklega þurfum við að ákveða einn dag á ári sem sérstakan dag, helgaðan baráttu gegn spillingu og ekki síst kerfisspillingu. við gætum þessvegna nefnt slíkan dag - ,,Dag” braggans ! Á slíkum degi gæti fólk komið saman á ýmsum lykilstöðum í landinu, til dæmis á Austurvelli, haldist í hendur og hrópað : ,,Burt með spillinguna og látum fjármuni þjóðarinnar þjóna velferð almennings í þessu landi !”

 

Ef slík áskorun kæmist til framkvæmda, gerðist nokkuð í þessu þjóðfélagi sem í fullri raun hefur aldrei gerst áður. Það að réttur eigandi auðlinda lands og sjávar, þjóðin sjálf, nyti ávaxtanna af þeim, með heilbrigðum og sérgæskulausum hætti !