Hin rísandi vá

 

 

 

Fyrri sögu mega menn

muna og engu gleyma.

Margt á seyði sýnist enn

sem á skuggaheima.

Gæskuleysið grimmdarfúst

glætt af valdi röngu,

lagði okkar álfu í rúst

ekki fyrir löngu !

 

Þrælmenni með þelið bágt

þrengdu að öllum friði.

Engir hafa lagst eins lágt

lífs á alda sviði.

Manndómshrapið mest þar var,

mikil þjóð og göfug,

leidd á glæpagöturnar,

gerðist mennsku öfug !

 

Heilaþvegin hervaldsþjóð

hlýddi boðum fjandans.

Braut þar allra sálarsjóð,

sérhvert gildi andans.

Vonskan með sín vélabrögð

vítis ól þar getnað.

Evrópa var eyðilögð,

út á þýskan metnað !

 

Gróin föst við glæpatól

germönsk hugsun spilltist.

Eitruð fylgja fékk þar ból,

fólk um brautir villtist.

Enginn skilur það sem þá

þreifst í illsku sinni.

Óhreinn reyndist andinn sá

allri veröldinni !

 

Lýðræðis við login kjör

lifir margt í heimi.

Sveimar víða á sinni för

sífellt öfugstreymi.

Aftur getur ógnin flætt

um með dauðans grandi.

Viðhorf enn af vítisætt

vaxa í Þýskalandi !

 

Fylgjan gamla finnur sér

framtíð valdadrauma.

Mannkynshættu með sér ber,

magnar þunga strauma.

Kaldrifjuð hún ennþá er,

æst til stórra fórna.

Enn sem fyrr hún ætlar sér

Evrópu að stjórna !