Um skurðgoð allra tíma !

 

 

Frá Tróju komu Æsir upphaflega

og urðu guðir víða um Norðurlönd.

Menn gengu þar um slóðir villuvega

og voru eins og lagðir þar í bönd.

 

Því goðsagnir þar gripu hugi opna

og gátu síðan ráðið yfir þeim.

Menn tengdu allt við stríð og veröld vopna

og vildu deyja inn í guðaheim.

 

Þeir hetjuveröld sína reyndu að róma

og rækta loga á goðsagnanna kveik.

Og sögðu að Valhöll biði í björtum ljóma,

er blóðugir þeir kæmu úr hildarleik !

 

Þar manndráp áttu manndómsgildi að sanna

en mildi sögð var aumingjum í hag.

Menn hugsuðu því stíft til illra anna

og ennþá gera margir það í dag !

 

Þó breyttist margt er kristnin kuklið hrakti

og kynnti í fyrstu miklu betra svið.

En spilling jókst og allt það endurvakti

sem ól að nýju svikult valdalið.

 

Svo skurðgoðum er þjónað eins og áður,

sú auma staða þekkist víða um lönd.

En ævivegur illum verkum stráður

mun aldrei skila góðu í nokkra hönd.

 

Um heiminn allan blóð úr benjum rennur

og böðlar setja á dauðalista nöfn.

Sú heift sem víða í hjörtum manna brennur

er hnattræn vá og kjarnorkunni jöfn !

 

Og enn er Valhöll heiðið hugarvígi

sem hyllir líkt og forðum auð og völd.

Og þar er allt sem áður byggt á lygi

og ekkert nema falsið bak við tjöld.

 

Þar koma þeir sem kjósa að dýrka valdið

og krjúpa í auðmýkt fyrir böðlum þeim

sem húka þar á bak við bláa tjaldið

og boða allt sem skaðar þennan heim !