ENN UM EVRABÍU

 

 

Það er sannarlega kominn tími til þess að menn geri sér grein fyrir því að framtíð Evrópu sem vöggu Vesturlanda er í hættu.

Hættan er sú að gróin gildi okkar eiga í vök að verjast vegna þeirra gilda sem innflytjendur koma með í sínu farteski. Þau eru sum hver langt frá þeirri hugsunarstefnu sem hefur verið okkar til þessa. Það er opinbert leyndarmál að stærstur hluti innflytjenda er ekki að koma til að verða hluti af okkar samfélögum og aðhyllast okkar lífsgildi. Það er eingöngu verið að ásælast þau lífskjör sem hafa verið byggð upp með súrum sveita forfeðra okkar.

Félagsleg hjálp í norrænum ríkjum fer að drjúgum hluta til innfluttra aðila sem njóta fullrar framfærslu á kostnað annarra, en sýna viðkomandi ríkjum enga hollustu eða trúmennsku á móti. Þetta er það sem fjölmenningarfarsóttin hefur fætt af sér með umburðarlyndi heimskunnar.

" Öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir " er sagt við rándýrin. Klifurmúsin segir þetta við refinn en er étin upp til agna á sömu stund og svo fer fyrir öðrum sem hegða sér með viðlíka vitleysishætti.

Ég hef reynt að opna þessi mál til umræðu fyrir þá sem hafa ef til vill vilja og getu til að hugleiða framvindunu á raunsæjum forsendum. Það hefur aldrei þótt framsýni í því að fljóta sofandi að feigðarósi. Heimurinn er ekki eitthvað sem stendur í stað, hann er sífellt að breytast og sumt sem fær að breytast með þegjandi samþykki Vesturlanda er lífsgildum okkar síður en svo í hag.

Þau gildi sem hafa ráðið í okkar heimshluta eru vissulega komin í nauðvörn á mörgum sviðum. Erum við tilbúin að slá þau endanlega af, til að friða háværa minnihlutahópa innflytjenda sem streymt hafa inn í lönd okkar og eru þegar farnir að krefjast þess að þeirra gildi ráði þar lögum og lofum ?

Erum við tilbúin að gera einhver Munchensamning og kasta vænum bita í þann sem heimtar með frekju og yfirgangi ?  

Halda menn að slíkt stöðvi ágengnina, að taka að sér hlutverk Chamberlains, " Sjá, ég boða yður frið um vora daga " !

Nei, bitarnir verða margir áður en lýkur og fátt mun standa eftir þegar upp verður staðið ef fer sem horfir. Það er eitt sem er víst og satt.

Evrópa er í dag hugsjónalaus álfa, laustengd við allt það sem veitti henni fastari grundvöll áður fyrr. Mammon er guðinn og markaðslögmálin eina siðakerfið sem menn vilja fara eftir, þó vitað sé að þar sé margur pottur brotinn svo ekki sé meira sagt.

Varla viljum við, núverandi íbúar Evrópu, að álfan breytist á komandi árum í Evrabíu - fjölmenningarríki trúlausrar efnishyggju, sem á að hreinsa allan sannan málm úr mönnum og leggja afganginn saman í eina sorabræðslu ?

Auk þess vitum við vel, að þó að stefnt sé að slíku marki, munu múslímar erfa landið því vald trúarinnar ræður mestu í þeirra hugsun.

Þar sem Tító var Króati en Serbar stærsta þjóðin í ríkjasambandinu, reyndi hann leynt og ljóst að takmarka áhrif þeirra. Albanir sem flýðu einræðisstjórn Hoxha í Albaníu fengu að setjast að í Kosovo með blessun Títós sem sá í því möguleika á mótvægi við áhrif Serba. Hann hyglaði ungverska minnihlutanum í Vojvodina á sama hátt og iðjuver og rafstöðvar voru byggðar í Króatíu eða Slóveníu fremur en í Serbíu, jafnvel þótt þar væru vatnsmestu fljótin.

Á sama hátt og réttur Albana er nú af svonefndu alþjóðasamfélagi talinn ótvíræður í Kosovo, getur réttur manna til eigin lands hvar sem er í heiminum vikið, ef fólk af öðru þjóðerni fær að setjast þar að í stórum stíl. Kosovo var að öllu leyti serbneskt land áður en innflutningur Albana þangað breytti aðstæðum.

Að því kom að þeir sem fengu landvistarleyfi þar eignuðu sér landið og hófu að þrengja að kostum þeirra sem fyrir voru. Þegar brugðist var til varnar, og því miður með hörðum og ofbeldisfullum aðferðum, var rekið upp Ramakvein og kvartað yfir ofsóknum.

Í kjölfarið fylgdi stríð við Serba og svo var land þeirra tekið eignarnámi í nafni friðar og mannréttinda. Síðan hófu Albanir í Kosovo ofsóknir á hendur Serbum þar, beint undir vernd friðarliðsins, og kirkjur, klaustur og menningarminjar, sumt á verndarskrá S.Þ. voru eyðilagðar, sprengdar í loft upp og brenndar. Aðilinn sem var ofsóttur hóf ofsóknir strax og hann taldi sig hafa stuðning og aðstöðu til þess. Og hatrið safnast fyrir enn og aftur uns það brýst út einn daginn með endurteknu ofbeldi.

Enn og aftur segi ég: Það fer best á því að hver og einn rækti sinn heimagarð og

alþjóðlegt hjálparstarf þarf að byggjast á því að gera mönnum það mögulegt.

Gestrisni er góð að eðlilegum mörkum, en við bjóðum ekki gestum inn í stofur okkar með það í huga að þeir eigi að taka völdin þar. Þá eru heimili okkar ekki lengur okkar.

Þjóðfélagið sem við lifum í er sameiginlegt heimili okkar allra - viljum við að aðrir ráði þar en við ?