Sjómannadagurinn á Skagaströnd

Sjómannadagurinn er mikill dagur á Skagaströnd eins og reyndar víðasthvar um landið. Kemur þar margt til, en þó stendur það upp úr að hann er sannarlega  orðinn sérstakur dagur vináttu og bræðralags í hinum dreifðu byggðum landsins.

Já, dagur vináttu og bræðralags, ekki bara sjómanna, heldur allra þeirra sem búa í hinum litlu þorpum út um landið sem eru svo miklu íslenskari og þjóðmenningarlegri á flestan hátt en sjálfur höfuðstaður þjóðarinnar.

Á Skagaströnd kemur fólk saman á þessum degi til að heiðra fortíðina, njóta líðandi stundar og horfa í sameiginlegri vongleði til framtíðar. Þau eru mörg handaböndin og faðmlögin þennan dag þegar gamlir vinir og félagar hittast og  ekki vantar umræðuefnið. Einn segir við annan : " Manstu þegar........? og hinn svarar á svipstundu: " já, hvort ég man....!

Og það er margs að minnast, ekki síst hjá þeim sem komnir eru yfir miðjan aldur og sóttu sjóinn á Björgunum okkar í gamla daga. Þá voru þær þrjár hér við bryggjur - Ásbjörg, Auðbjörg og Aðalbjörg. Þær heyra nú sögunni til eins og stóru bjargirnar í landi, Hólanes, Rækjuvinnslan og Skagstrendingur.

En Skagaströnd er ennþá Skagaströnd og Borgin er enn jafn fríð sem forðum -  Höfðinn sýnir sitt tignarbragð og ekki vantar náttúrulega gyllingu í þá umgerð sem sjálfur Höfuðsmiðurinn lagði um þennan mannlífsreit við ysta haf.

Og þó að Bjargirnar okkar kljúfi ekki lengur öldur Ægis, eru kappróðrabátarnir okkar enn við lýði og það er sannarlega sami glæsti stíllinn yfir þeim.

Gustur og Gola hafa nú í sextíu ár þjónað sem farkostir þeirra sem árarnar spenna í glaðbeittri róðrarkeppni dagsins. Þeir eru orðnir margir sem hafa haldið þar um árar allt frá miðri síðustu öld. Gustur og Gola - bátarnir okkar, eiga það sameiginlegt með örkinni frægu, að vera smíðaðir af Nóa.

Og það virðist svo sem sama gilda með þá skipasmiðina gamla Nóa og Nóa bátasmið á Akureyri, báðir kunnu vel til verka á sinni tíð og smíðuðu með sínu starfsliði virkilega flóðheld för.

Og þó að Gustur og Gola hafi kannski í fyrsta sinn búið við visst öryggisleysi í húsnæðismálum þetta síðasta ár, er varla nokkur vafi á því að það stendur til bóta, enda eru þessir bátar meðal gersema okkar Skagstrendinga og vonandi falla þeir ekki að gildi þó fallbyssan sé komin.

Annars tala menn nú ekki lengur um fallbyssu heldur hallbyssu því það er íslensk málvenja að kenna hvaðeina til síns faðernis og er það ekki slæmur siður.

Ég óska öllum Skagstrendingum og sjálfum mér þar með til hamingju með Sjómannadaginn og megi hann endurnæra allt sem gott er í fari okkar og aka því  á bug sem bágara er.

Það er bjart yfir þessum degi í huga okkar og þannig á það líka að vera. Látum því fagnaðaróp fylla loftið eins og gjalli við þórdunur fallbyssuskothríðar af Hólsnefinu sem bergmáli fram um allar sveitir.

Megi lífsgleði ætíð verða eitt af því sem aldrei verði af skornum skammti í vopnabúri Skagstrendinga.

Til hamingju með daginn !