" Að virkja bæjarlækinn "

Um langt skeið hefur sú banvæna hugsunarstefna ríkt í virkjunarmálum á Íslandi að þjóna beri undir erlend auðfyrirtæki á kostnað lands og þjóðar.

Forustumenn í Sjálfstæðisflokki, Framsóknarflokki og Alþýðuflokki, voru löngum sammála um þessa stefnu og mun þó íhaldið hafa markað hana öðrum fremur og ætti það ekki að koma neinum á óvart.

Forustan í þessum flokkum taldi sem sagt eðlilegt að selja útlendingum aðgang að auðlindum okkar fyrir vinnu. Íslenskir neytendur voru látnir niðurgreiða rafmagn til hinna stóru kaupenda og þegar fólk kvartaði yfir því hvað orkan væri dýr, var svarið að það væri verið að tryggja íslensku verkafólki störf !

Við höfum þannig alltaf verið látin borga dýrum dómum fyrir það að fá að þræla fyrir útlendingana, svo arðrán þeirra gæti viðgengist hér og verið sem allra mest. Það virðist aldrei hafa verið hugleitt að auðlindir okkar, eins og fallorkan, ættu að skapa beinar forsendur fyrir bættum lífskjörum fólksins í landinu ?

Það var því miður alltaf hugsað um þessa hluti út frá hinni gömlu hugsun íhaldsins, " ef venjulegt fólk á að fá einhvern pening út úr þessu, skal það þurfa að hafa fyrir honum ! "

Í kreppunni miklu voru erfiðleikar með atvinnu í Reykjavík og þá var rætt um að fólk fengi einhvern fjárstyrk fyrir brýnustu nauðþurftum, en fulltrúar íhaldsins brugðust þá ókvæða við. Það gengi ekki að venjulegt fólk fengi pening fyrir ekki neitt. Í augum íhaldsmanna jafngilti slíkt öfugri verkun sjálfra náttúruaflanna !

Svo niðurstaðan var sú, að verkamenn voru látnir vinna við íshögg og allskonar þrælavinnu, suma tilgangslausa með öllu, svo það væri nú alveg öruggt að þeir væru ekki að fá einhverja aura fyrir ekki neitt. Þannig var viðhorf íhaldsins þá og það eimir sannarlega eftir af því enn þann dag í dag.

Almenningur þessa lands á ekki að fá að búa við góð kjör, hann á ekki að fá að njóta góðs af auðlindum landsins. Það hefur löngum verið hin allt um lykjandi hugsun í kjörveldisklíku ráðamanna, sem virðist oft og tíðum líta á sig sem líknarstofnun fyrir erlenda auðhringi. 

Og þegar stjórnvöld eru búin að versla með sínu óþjóðlega lagi, við arðránsgráðuga útlendinga um nýtingu auðlinda okkar, er fólki náðarsamlegast boðið upp á að fá vinnu hjá Alusuisse, Alcoa og öðrum erlendum " hjálparstofnunum ", og það hefur alltaf verið að mati íslenskra ráðamanna - hin besta lausn !

En það á ekki að fara í virkjanir og samninga með slíkum hætti. Það á ekki að virkja með það að markmiði að þjóna útlendum auðfyrirtækjum. Það á að fara í virkjanir til hagsbóta fyrir þjóðina sem býr í þessu landi.

Það á að virkja með sama hugarfari og menn höfðu þegar þeir voru að virkja bæjarlækina í gamla daga.

Til að gera fólkinu í landinu lífið léttbærara !

Það er lítið vit að virkja, ef það á alltaf að kosta meira strit, og halda þjóðinni sífellt í þeirri neyðarstöðu, að hún fái aldrei notið hlunnindanna af eigin auðlindum.

Það á að virkja til að skapa lífskjör sem byggja upp og búa til manneskjulegt og fjölskylduvænlegt samfélag og það á að gera það í sátt við landið og þjóðina. Auðlindir okkar eiga að vera hornsteinar og forsendur fyrir slík markmið.

Fallvötnin okkar miklu eru stóru bæjarlækirnir okkar - sú orka sem þar fæst á fyrst og fremst að nýtast íslenskum þjóðarhagsmunum - hún er og á að skila sér sem orkan okkar !