Rétthugsunarplágan

Sú var tíðin að rétthugsun kirkjulegra yfirvalda gerði mörgum manninum erfitt að lifa og reyndar erfitt að deyja líka. Við þurfum ekki sérstaklega að hugsa um Giordano Bruno í því sambandi, tugþúsundir manna voru teknar af lífi fyrir það eitt að hugsa ekki eftir skilgreindri rétthugsun. En þó fórnirnar væru miklar héldu menn áfram að hugsa sitt eins og Galilei þegar hann sagði " hún snýst samt " !

Það er nefnilega býsna erfitt að koma böndum á hugsun mannsins !

En svo liðu tímar og frelsisþrá og raunhugsun mannsins gekk í gegnum margt og fór í mörgu afvega, en þokaðist þó áfram til þess samviskufrelsis sem hún vildi fá að búa við. Og þegar kom fram á tuttugustu öldina mátti segja að ýmsir sigrar hefðu unnist þrátt fyrir allt. En enn voru harðar reynslur fyrir höndum og ismar aldarinnar fóru illa með margan manninn.

Nú á síðustu tímum hefur farið að bera talsvert á því að dæmið frá fyrri tíð sé farið að snúast við. Það er komin fram á sjónarsviðið ný rétthugsun og þeir sem standa fyrir henni víðasthvar eru aðilar sem myndu seint viðurkenna að þeir væru að þræða spor fyrri tíðar einvalda og hins gamla kirkjuvalds  - að meina frjálsa hugsun.

En það er samt komin fram valdknúin rétthugsun sem gengur út á fjölmenningu en ekki þjóðmenningu, það er komin fram rétthugsun sem gengur út á hnattvæðingu en ekki heimagarðstiltekt, það er komin fram rétthugsun gegn kristnum bakgrunni okkar, það er komin fram rétthugsun gegn evrópskri arfleifð okkar og þeim gildum sem hafa verið hornsteinar menningar okkar og siða.

Þess er krafist í gegnum alla þessa nútíma rétthugsun, að við afneitum gildum okkar og umföðmum gildi allra þeirra sem fjölmenningarstefnan vill planta á meðal okkar. Það er sú fyrirskipaða fórn sem við eigum að færa til þess að enginn verði í vafa um það, að hann sé velkominn inn í okkar lífsumhverfi og megi raunverulega koma sér þar sem best fyrir - á kostnað þeirra sem fyrir eru !

Allir sem kunna ekki að meta þetta eru samstundis stimplaðir sem þröngsýnir menn og rasistar og rétthugsunarliðið talar hiklaust um að banna andstæð viðhorf. Þar er það sannarlega komið í gamla kirkjuvaldsgírinn !

Eitt af því sem notað er mjög mikið af rétthugsunarmafíunni er að bregða öðrum um að þeir séu fordómafullir og það á að virka þannig að menn þori ekki að verja skoðanir sínar og þagni. En að skilgreina skoðanir sem fordóma er ekki á færi neins manns og enginn hefur rétt til þess að halda því fram að andstæðar skoðanir séu fordómar. Sá sem það gerir ætti að hugleiða það sjálfs sín vegna að fordómavopnið gæti snúist illilega í höndum hans.

Margt af því sem í gangi er í umræðu nútímans ætti að geta sagt okkur að samviskufrelsið þarf ennþá víða að búa við kúgun valdstjórnar - mönnum er gert að hlýða eða að öðrum kosti fái þeir að finna fyrir því !

Þessi nýja rétthugsunarlína er ekki hvað síst prédikuð í háköstulum Evrópusambandsins, þar sem allt virðist eiga að teljast gott og gilt nema það sem treystir undirstöður þjóðlegra gilda og þess sem þjóðirnar hafa þegið í arf frá fyrri kynslóðum. Það allt virðist dæmt úrelt og heimskulegt og óralangt frá skynsemishyggju og ætlaðri víðsýni rétthugsunarsinna.

En hugsun mannsins er fædd til að vera frjáls en ekki föst í einhverjum kirkjuvalds eða rétthugsunar gír. Hún á að geta leikið frjáls í höfði mannsins og þar á hún að fá að snúast í takt við dómgreind hans, sannfæringu og siðvitund.

Í hvert sinn sem einhver uppvakin valdaskrímsli vilja leggja hömlur á hana, á sérhver maður að hafa þann rétt að geta sagt við þann sem ógnar samviskufrelsi hans : " Þú kallar skoðanir mínar fordóma, þú ert að reyna að binda hugsun mína eftir þinni forskrift, en þú skalt vita að hvað sem þú reynir, þá snýst hún samt !