Kvæði um unga fólkið okkar

 

Það þráir líf sem öruggt er

en óttast þessa samtíð,

sem illskuna að augum ber

og eyðir von um framtíð.

 

 

Við svínum illa á siðum þeim

er sæmd og heiður skapa.

Svo æskufólkið erfir heim

sem er til botns að hrapa.

Og vonir litlar vaxa þar

sem vitlaus hugsun ræður.

Svo fetað er til framtíðar

með falskar innistæður.

 

Og heimsmynd sú er sett á skjá

er sendir hroll að taugum.

Þar flökta myndir fleti á

með fullt af gömlum draugum.

Og ofbeldið þar augun slær

og áfram magnast lygin,

sem ófreskja með ótal klær

frá undirheimum stigin.

 

Það finnst svo víða flónskulið

sem flest vill öfugt gera.

Sem opnar mörg þau ólánshlið

sem ættu læst að vera.

Menn gera það sem glæpur er

og greina ekki vandann.

En illa fyrir öllum fer

sem eiga mök við fjandann.

 

Það þarf að breyta þeirri mynd

sem þrífst á mati sléttu.

Og leita burt frá sora og synd

í siðfræðina réttu.

Það þarf því öllu að leggja lið

sem lífið upp vill byggja.

Svo ungdómurinn venjist við

þá vörn sem það mun tryggja.

 

                              Rúnar Kristjánsson