Nokkur inngangsorð ásamt Hlerunarbrag

 

 

Það er margsannað mál að lýðræðið er vandmeðfarið og mörgum valdamönnum reynist það þrautin þyngsta að skilja eðli þess og tilgang.

Það kemur því oft fyrir að vinnubrögð stjórnvalda í lýðfrjálsum ríkjum draga dám af einræðiskenndu framferði, ekki síst þar sem leiðtogar hafa lengi setið að völdum og farið að ímynda sér að þeir væru kóngar.

Sérstaklega hefur þótt neyðarlegt þegar sjálfskipaðir lýðræðisvarnarmenn hafa gripið til ólýðræðislegra vinnubragða gegn pólitískum andstæðingum eins og oft hefur komið fyrir. Þá getur það gerst að " vörnin gegn glæpnum " verður glæpnum verri. Dæmi um slíkt eru þekkt í öllum löndum og eftirfarandi bragur var ortur á sínum tíma varðandi atburðarás sem einmitt gæti flokkast undir slíkt tilfelli.

 

Hlerunarbragur ortur í maílok 2008.

Hugsaður sem orðræða til Ragnars Arnalds sem var

einn þeirra  " stórhættulegu " manna sem hlerað var hjá.

 

Ragnar minn, Ragnar minn,

raun er að heyra.

Sífellt er síminn þinn

sat þér við eyra,

íhaldið út í bæ

önn þurfti að bera,

sat við það sí og æ

símann að hlera !

 

Einhver á verði var,

vildi þig skoða.

Öryggi alþjóðar

allt þótti í voða.

CIA-deild íslensk ein

upp reis til starfa,

vildi svo hjartahrein

hreinsa burt arfa !

 

Stórt okkar stjórnarráð

steig fram í vanda,

sýndi með sæmd og dáð

sjálfstæðan anda.

Reis upp gegn rauðri vá,

rismikið löngum.

Lýðræðis hugsjón há

heit brann í vöngum !

 

Aðstoðar Nató naut

náttuglan hvíta.

Illgresið upp með rót

allt varð að slíta.

Ógnina að austan var

erfitt að bera.

Frelsi til framdráttar

frjálst þótti að hlera !

 

McCarthy áfram óð,

ígildi herja.

Lýðræðisgildin góð

greitt þóttist verja.

Afturhald Íslands sá

andann þar bestan.

Fann sig á föstu þá,

fjarstýrt að vestan !

 

Kynnti það siðinn sinn,

sat við að hlera,

dagana út og inn,

ógn var að gera.

Hvítliða hvötin þar

hvíldist ei nokkuð.

Alþýðan öll þar var

andspyrnu flokkuð !

 

Þjóðin var þar með í

þrumandi villu.

Vitkast hún varð á ný,

vísast með illu.

Afturhalds klíkan körg

kaus því að rausa.

Sótti um Cia-björg

samviskulausa !

 

Enn er sá andi til,

óhreinn og svikull.

Iðkandi eitrað spil,

argur og hvikull.

Fylgir þar fyrri sið,

falslínan gefna.

Helsporuð horfir við

Herbjarnar stefna !

 

Ljót er nú kviðan kunn

komin á spjöldin.

Sögunnar aðfalls unn

endar með völdin.

- Reiknast því Ragnar minn,

rétt opinberun,

að sveikst inn á símann þinn

CIA- tengd hlerun !

 

                                  Rúnar Kristjánsson

                                           - fecit -