ENDURSKOÐUN SÖGUNNAR

Þann 21.október 1805 vann breski flotinn hinn fræga sigur sinn við Trafalgar gegn sameinuðum flotastyrk Frakka og Spánverja. Með því var komið í veg fyrir  hugsanlega innrás Napóleons í Bretland, því þar með var tryggt að Bretar gátu varið Ermarsund fyrir liðsflutningum Frakka frá meginlandinu. Jafnframt voru sjóveldisyfirburðir breska flotans tryggðir til framtíðar.

En Bretar urðu líka fyrir tjóni í umræddri orustu því þar misstu þeir hinn mikilhæfa flotaforingja sinn Horatio Nelson. Allar götur síðan hefur þó orustan við Trafalgar verið talinn mikill siguratburður í breskri sögu, en nýlega þegar þess var minnst að 200 ár voru liðin frá þessum atburði kom í ljós einkennileg framsetning á því sem gerðist.

Þegar orustan var sviðsett, í tengslum við hátíðarhöld vegna afmælisins, ákváðu skipuleggjendur að tala bara um  " Rauða Flotann " og  " Bláa Flotann ", til þess að þurfa ekki að vísa til Breta annarsvegar og Frakka og Spánverja hinsvegar.

Að öðru leyti hljóðaði lýsingin bara upp á dæmigerða sjóorustu frá byrjun nítjándu aldar !

Í dag eru sumir menn í svo miklum fjölmenningarleik, að þeir vilja hugsa allt út frá landamæralausri Útópíu og einhverskonar heildarbræðralagskerfi. Þannig  er því haldið fram að ekki sé lengur við hæfi að skilgreina sögulega atburði út frá löngu úreltu ríkjafyrirkomulagi, sem tengist tittlingaskít eins og Bretlandi, Frakklandi eða Spáni. Það sé blátt áfram gamaldags og óframbærilegt.

Uppskriftin að nýja fyrirkomulaginu er því að söguskýringar verði þannig úr garði gerðar að þær komi ekki til með að styggja einn eða neinn.

Hvernig geta menn ímyndað sér þá tilhögun. Sannleikurinn verður sennilega ekki í stóru hlutverki í þeirri útfærslu !

Það styttist sennilega í að við heyrum að heimsstyrjaldirnar hafi verið háðar af Gula Liðinu og Bláa Liðinu !

Nei og aftur nei, við þurfum að vernda okkar sögu, okkar trú og okkar menningu. Það gera það ekki aðrir. Við verðum fara að skilja að fjölmenningarvitleysan er þegar byrjuð að éta samfélagsbyggingar okkar upp innanfrá.

Umrætt Trafalgarmál er aðeins brot af því sem er að gerast í þessun efnum. Það gætir víða mikillar tilhneigingar til að endurrita söguna og að miklu leyti er það vegna hækkandi hlutfalls innflytjenda í evrópskum löndum.

Þeir koma að sögn til að sameinast okkur en fara strax og þeir telja sig hafa burði til þess að krefjast þjóðfélagslegra breytinga.  

Í Bretlandi var sett á laggirnar nefnd til að gera tillögur um þessi málefni.

Í niðurstöðum hennar kemur fram sú skoðun að þjóðlegar tilvísanir hafi innbyggðar í sér tengingar við kynþáttafordóma. Gamalbresk gildi ættu því ekki að hafa sama vægi áfram. Nefndin taldi að viðurkenna bæri Bretland sem " fjölmenningarríki ", og það þýddi að endurskoða þyrfti breska sögu, endurhugsa hana og laga hana að nýjum veruleika !

Kannast menn ekki við þennan málflutning ? Sama er uppi á teningnum á Norðurlöndum og nú á Íslandi. Norrænu gildin eiga að víkja en innflytjendagildin að ríkja !

Við sem lifum í þessum löndum, með tugi kynslóða að baki okkar, eigum að endurskoða sögu okkar, trú og menningu í þágu þeirra sem eru að setjast að meðal okkar. Gestirnir eiga að ráða húsum okkar eftirleiðis !

Samt er jafnan sagt að þeir komi sem innflytjendur til að aðlagast okkar þjóðfélögum, til að vera hollir og trúir þegnar þar eins og við sjálf reynum að vera. En svo kemur í ljós að allt er þetta byggt á lygum og blekkingum.

Á Evrópuþinginu hefur þýski þingmaðurinn Hans Gert Pöttering  viðrað hugmyndir um að textabækur í skólum verði endurskoðaðar til að fjarlægja úr þeim allt sem sýnir Islam í slæmu ljósi.

Fá þurfi sérfræðinga til að vinna verkið í samvinnu við Evrópusambandið og islamska trúarleiðtoga. Pöttering orðar það þannig, að þessar skólabækur þurfi að byggjast á evrópskum gildum sem séu laus við áróðurskenndan málflutning fyrir trúarlegum skoðunum eða hleypidómum. Þingmaðurinn leggur ennfremur til að Evrópusambandið hafi náið samráð við 56 þjóða samband islamskrar trúarhyggju varðandi þessa hluti.

Þetta þýðir á mannamáli - að taka beri islam inn en henda kristninni út !

Það er löngu kominn tími til að við gerum okkur grein fyrir gegn hverju atlögur fjölmenningarsinna og múslima beinast fyrst og fremst - þær beinast að kristnum grundvelli Vesturlanda !

Þegar búið er að saga þann mikla meginstofn í sundur, munu greinar meiðsins hrynja hver af annarri og við standa berskjölduð og nakin eftir.

Saga okkar, menning og lífsgildi verða nefnilega ekki aðskilin frá þeirri trú sem var leiðarljós feðra okkar og mæðra á liðnum öldum. Okkur ber að varðveita þann fjársjóð áfram og leggja hann óspilltan í hendur barna okkar þegar þar að kemur.

Höfum við eitthvað betra að varðveita og verja ?

UMBURÐARLYNDISHEIMSKAN

Það vita flestir sem fylgst hafa með umræðu síðustu ára, að Norðurlönd eru að tapa norrænni kjölfestu sinni vegna fjölmenningarvitleysunnar. Stöðugt meiri innflutningur fólks af fjarlægum uppruna er að kollvarpa þeim farsælu grundvallargildum sem gert hafa þessi lönd að virðingarverðum þjóðeiningum um veröld alla.

Yfirvöld í Danmörku, Noregi og Svíþjóð hafa um alllangt skeið verið að vinna í þágu þessara innflytjenda á kostnað eigin þjóða, og sannarlega hafa þau ekki verið kosin til þess. Það er með ólíkindum að þeir sem kjörnir hafa verið til að bera ábyrgð á þjóðfélagsheildinni og halda á hagsmunum hennar, skuli í raun fylgja stefnu sem miðar að því að þurrka út þjóðlegar áherslur sögu, trúar og menningar, sem tekið hefur aldir að móta.

Jens Orback fyrrverandi ráðherra í ríkisstjórn jafnaðarmanna í Svíþjóð lýsti því yfir fyrir nokkru að hann hefði áhyggjur af því að almenningur bæri stöðugt minna traust til stjórnmálamanna ! En samt liggur það fyrir að þessi sami maður sagði eftirfarandi orð í útvarpsumræðum: " Við verðum að vera opin og umburðarlynd gagnvart Islam og múslimum því þegar við verðum komin í minnihluta, þá verða þeir þannig gagnvart okkur ! "

Hafa menn heyrt aðra eins rökleysu ?  Hver gengur ekki á lagið þar sem það er hægt, hver sýnir þeim umburðarlyndi sem hefur áður fallist á að láta kúga sig ? Maðurinn gefur sér það fyrirfram að hann eigi eftir að tapa landi sínu og virðist telja það hið eðlilegasta mál. Og takið eftir, að maðurinn sem sagði þetta var ráðherra í ríkisstjórn og undrast það í ofanálag að almenningur skuli ekki bera traust til manna eins og hans ? Er það ekki hámark heimskunnar, þegar leiðtogar þjóðar vinna að því að þurrka út eigin þjóð sögulega og menningarlega og telja það virðingarvert sem framlag í þágu umburðarlyndis ?

Það þarf enginn að vera hissa á því að sumir Svíar staðhæfi að það sé stríð í gangi gegn þeim í þeirra eigin landi. Það stríð er háð af múslimskum innflytjendum í hörðum veruleika og við það bætist mikill menningarlegur og lagasetningarlegur stuðningur af hálfu sænskra yfirvalda.

Í Svíþjóð var maður einn fyrir árás og nærri drepinn í Malmö meðan heimsbikarkeppnin í fótbolta stóð yfir, en Svíþjóð tók þátt í henni. Maðurinn hafði dirfst að klæðast fötum sem undirstrikuðu sænska þjóðfánann. Það var ekið á þennan 24 ára gamla mann og samkvæmt því sem lögreglan lét frá sér fara, hafði hann verið klæddur fötum sem undirstrikuðu þjóðleg sænsk tákn og það hefði vakið einhverjar æsingar !

Líklegt er að það styttist í það að Malmö, þriðja stærsta borg Svíþjóðar, verði með múslima í meirihluta. Þá fer sennilega að styttast í sjálfstæðið þar eins og í Kosovo. Rán og gripdeildir hafa verið miklar í þessari borg og þar hafa verið að verki ungir menn af innflytjendaættum. Einkum hafa ránin beinst að innfæddum Svíum og þegar slíkir ránsmenn voru krafðir skýringa, var svarið eftirfarandi: " Þegar við erum í borginni að ræna, erum við í stríði gegn Svíum. Vald til okkar þýðir að Svíar eiga að líta á okkur, leggjast niður á jörðina og kyssa fætur okkar !" Og í þessum anda virðast sænsk yfirvöld einnig vinna eins og að framan greinir.

Múslimar á Norðurlöndum segja nú fullum hálsi að það sé óþolandi að hafa krossfána sem þjóðfána í yfirlýstum fjölmenningarríkjum og háskólamenntaðir fjölmenningarsinnar vilja þurrka út öll þjóðleg tákn og það sem fyrst. Þeir segja að það verði að endurskoða söguna vegna þess að innflytjendur eigi rétt á því vegna aukins vægis síns í samfélaginu ! En voru þeir ekki að koma til að aðlagast því sem fyrir var ? Var það ekki aðalatriðið í málflutningi Rauða krossins og annarra sem stóðu í upphafi fyrir slíkum innflutningi ? Varla hefur hugmyndin verið að taka upp svokölluð ærumorð í þessum löndum, sem því miður er þó raunin.

Múslimar véfengja arfgengan rétt til lands og halda því fram að Svíar hafi engu meiri rétt til landsins en Kúrdarnir sem komu þangað sem innflytjendur í síðustu viku. Þúsund ára þjóðsöguréttur í gegnum liðnar kynslóðir hefur ekkert að segja í augum þeirra sem eru með það að markmiði að leggja þessi lönd undir sig innan frá. Kosovodæmið ýtir undir haldleysi þjóðarréttar í þessum efnum því sumir helstu leiðtogar Kosovo-Albana voru búnir að dvelja sem innflytjendur á Norðurlöndum áður en þeir sneru heim til að leggja Kosovo undir sig. Þeir lærðu  þar hvernig halda ætti á málum.

Það hefur aldrei gerst í sögunni að eitthvað í fjölþjóðlegum skilningi haldi velli til lengdar. Það tekur alltaf eitthvað völdin. Multi verður að mono. Múslima-innflytjendur í Evrópu vita þetta og stefna frá multi að mono. Arabískir leiðtogar hafa komið inn á þetta í opinberum ræðum, að Evrópa muni verða sigruð af þeim með þessum hætti. Evrópskir valdsmenn sem stutt hafa hugmyndir um sköpun Evrabíu skilja hinsvegar ekki að múslimar munu taka völdin í slíku ríki til sín og frá þeim.

Vonandi fara menn á Norðurlöndum að taka ærlega við sér, því það er ekki lítið í veði. Hættumerkin eru víða farin að blikka og ef við ætlum ekki að enda sem annars flokks borgarar í eigin löndum, verðum við sem fyrst að binda endi á þessa óheillaþróun.

 

FRÁ KYNBOMBUM TIL KVEÐSKAPAR

 Það hefur alla tíð verið látið mikið með konur sem hafa þótt fríðar og föngulegar. Fáir hafa sýnilega talið það ágalla þó slíkar konur hafi stundum virst hafa afskaplega einfalda innréttingu til höfuðsins. Eingöngu er horft á ytri gerðina - hina efnislegu skel.

Ég hugsaði dálítið um þetta þegar Ann Nicole Smith lést fyrir skömmu. Hún var ein af þeim konum sem þótti tilheyra þessum hópi og virtist sátt við það að vera frekar kyntákn en manneskja. En hver veit þó hvað í hjartanu býr.

Ann Nicole sagði víst einhverntíma að fyrirmynd hennar væri Marilyn Monroe og sennilega má segja að ýmislegt hafi þær átt sameiginlegt.

Hvorug þeirra mun hafa kynnst hamingjunni mikið á lífsleiðinni og ekki var Jayne Mansfield þar gæfumeiri. Allar höfðu þessar konur geysimikið aðdráttarafl á karlpeninginn en það tengdist áreiðanlega ekki áhuga fyrir heilastarfsemi þeirra. Þær voru kynbombur eins og það er kallað og höfðu þau áhrif á flesta karlmenn, að þeir hlupu sjálfkrafa í harðasta hormónagír við það eitt að sjá þær.

En hold er mold og allar fóru þessar kynbombur illa. Jayne Mansfield lést á besta aldri í bílslysi, Marilyn Monroe yfirpillaði sig í þunglyndi og sennilega hefur Ann Nicole látist af sömu ástæðu.

En fjölmiðlar gerðu sér mikinn mat úr þessum konum meðan þær voru og hétu. Myndablossarnir fylgdu þeim hvert sem þær fóru, nema á klósettið, og hneykslissögurnar um líferni þeirra voru stöðugt blaðaefni. Menn voru í hundraðatali á launum við að njósna um þær og slúðra um þær. Allt var þetta gert í nafni upplýsingaskyldu við almenning !

Þessar konur voru meðhöndlaðar eins og girnileg kjötstykki sem ætluð eru til manneldis. Fjölmiðlarnir hrópuðu upp : " Fáið ykkur vænan bita af Jayne Mansfield, smakk, smakk, tombóluverð, - hér er læri af Marilyn Monroe, nammi namm, gerið þið svo vel, góður prís, - gleypið í ykkur brjóstin á Ann Nicole, fáið ekki betri kjör, kaupið, kaupið, kaupið !

Og aumingja konurnar meðtóku frægðina á þessum afarkostum, enda sem fyrr segir, ekki taldar sérlega skarpar til höfuðsins og kannski viljalaus verkfæri í höndum óprúttinna bisnissmanna.

Hamingja þeirra var lítil sem engin og líf þeirra kannski að mestu leyti misheppnað. En glansmyndum af þeim er viðhaldið þrátt fyrir það.

Ég orti smá eftirmæli um Ann Nicole upp á þjóðlegan, íslenskan máta. Það er engum alls varnað og einhverntíma hefur áreiðanlega verið ort um ómerkilegri manneskju, því til eru þeir til dæmis sem eru vondir við allt gamalt fólk, en það var Ann Nicole ekki.

 

EFTIRMÆLAVÍSUR UM ANN NICOLE SMITH.

 

Anna Nikólína er látin,

líkast til af sumum grátin.

Fréttasnatar tala og tárast,

trúlega er þeim málið sárast !

 

Þótt hún væri svona og svona,

sást þó vel að hún var kona.

Sífellt vakti sjónarhylli

silikonuð barmafylli !

 

Samt má líka kosti kynna,

klárlega þá mátti finna.

Góð hún var við gamalmenni,

gafst þeim reisnin best með henni !

 

Mörgum þótti hún augnayndi

eins og gyðja á sólartindi.

Ljós á hár og hasarkroppur,

en heilinn þótti víst með gloppur !

 

Vítt um álfur fréttin flýgur,

fjörlífskennd í mörgum sígur.

Það er eins og ýmsir finni

afturkipp á getu sinni !

 

Karlpeningur heimsins harmar,

helst þó kannske elligarmar.

Af sér hömlur oft þeir slitu

er þeir hana á skjánum litu !

 

Anna Nikólína er látin,

líkast til af sumum grátin.

Smá var ævi-auðnu grindin,

endaði hún sem fyrirmyndin !

                                                

Kvikmyndir og reykingar

Það hefur varla farið framhjá neinum sem horft hefur á kvikmyndir, að þar hefur

verið reykt mikið frá fyrstu tíð. Oftast er það sígarettan sem hefur leikið stærsta hlutverkið í reykingamálunum á tjaldinu en vindlar hafa líka komið þar talsvert við sögu.

Jafnan hefur leikið sterkur grunur á því að frægir leikarar og leikkonur, svonefndar stjörnur, hafi iðulega fengið greiðslur frá tóbaksframleiðendum fyrir að auglýsa vöru þeirra svo rækilega sem raun hefur borið vitni. Þó erfitt sé að sanna slíkt eru töluverðar líkur á því að svo hafi verið í ýmsum tilfellum.

Í dag er það ljóst mál að enginn getur lengur stundað reykingar öðruvísi en að gera það vitandi vits gegn hagsmunum eigin heilsufars. Sannanirnar fyrir skaðsemi reykinga eru orðnar slíkar að það er engum stætt á því að andmæla þeim. Ef við lítum á fræga leikara þá getum við séð að Yul Brynner lést úr lungnakrabba. Hann sleppti aldrei sígarettunni og sagði í alkunnu viðtali skömmu fyrir dauða sinn: " Now, that I´m gone, I tell you, don´t smoke ! "

Robert Taylor var keðjureykingamaður og lést líka úr lungnakrabba. John Wayne var mikill reykingamaður og lungnakrabbinn tók hann einnig.

Hvað drap Steve McQueen, jú, það sama, krabbi í lungum. Jason Robards féll fyrir því sama og eins Robert Mitchum. Þannig fór líka fyrir Stanley Baker og Victor French og fleiri köppum hvíta tjaldsins.

Humphrey Bogart var hrikalegur reykingamaður. Það mátti nánast segja að helmingurinn af leik hans í hverri mynd hafi snúist í kringum það að reykja. Hann fékk krabbamein í hálsinn og lést af því.

Þannig fóru líka Brian Donlevy og Jack Hawkins og banamein Anthony Quinn var að hluta til það sama. Brenda Marshall og Lana Turner létust líka af völdum hálskrabba. Lana reykti eins og strompur alla tíð og drakk mikið. Lífshamingja hennar var alla tíð í molum. Glansmyndin sem sýnd var af henni átti sem sagt lítið skylt við raunveruleikann. Þessi framangreindu dauðsföll má að öllum líkindum rekja meira eða minna til reykinga.

Í framhaldi getum við svo litið á fleiri tilfelli, þó ekki sé víst að þau megi öll heimfæra sem beinar afleiðingar reykinga.

Alec Guinness dó úr lifrarkrabba, eins Anthony Quayle.  Stewart Granger lést úr krabba, sama er að segja um Edward G. Robinson, Lilly Palmer og Mariu Perschy, Chill Wills og Dan Duryea.

Ingrid Bergman lést úr krabbameini í brjósti, Laurence Harvey lést úr magakrabba, Raymond Burr úr nýrnakrabba, Gary Cooper, Sterling Hayden og Fredric March fóru allir úr krabbameini í blöðruhálskirtli, Anna Magnani, Marcello Mastroianni, Simone Signoret, Rex Harrison og Michael Landon, úr krabba í kirtlum og víðar. Fleiri dæmi mætti nefna úr stjörnuhópnum en ég læt þetta nægja hér.

Því verður svo sem ekki neitað að margt af þessu fólki var komið á efri ár þegar það lést og úr einhverju hlaut það að deyja - gætu sumir sagt.

En í ýmsum tilfellum er sagt að viðkomandi hafi dáið af  " náttúrulegum ástæðum. " Þá er átt við að aldur og hrörnun hafi smám saman leitt til dauða viðkomandi. Ekkert í því sambandi bendir sérstaklega á reykingar sem dauðavald eða að fólk hafi sérstaklega verið að gera í því að drepa sig.

Og þó að fólk sem ekki reykir geti vissulega dáið úr krabbameini, hefur það kannski ekki gert neitt afgerandi vitlaust til að fara með slíkum hætti - en það gerir reykingafólk. Það býður hættunni heim með því að reykja og dauði af völdum krabbameins í lungum eða hálsi er vondur endir á lífinu.

Nú eru áramót framundan og tilvalið fyrir reykingafólk að hefja nýtt ár í reyklausum anda - í eigin þágu og annarra.

Yul Brynner benti fólki á að varast reykingavítið - varast það víti sem skóp honum aldurtila. " Reykið ekki " sagði hann og nú í dag er hægt að segja með enn meiri sannfæringarkrafti við alla þá sem sjúga þennan óþverra sem tóbakið er, - takið ekki afstöðu gegn eigin heilsu, svíkið ekki skynsemi ykkar, horfist í augu við staðreyndirnar og reykið ekki !

HUGLEIÐING Í UPPHAFI AÐVENTU.

Nú er hafinn þessi ljúfsári minningatími sem aðventan er í hugum margra.

Við förum með degi hverjum að skynja betur hið mikla aðdráttarafl jólanna, að það er eitthvað í nánd sem dregur og laðar. Og við hugsum til látinna ástvina, þeirra sem áttu þessa hátíð með okkur en eru nú farnir úr þessum heimi. Já, við hugsum til þeirra með þakklæti og vildum svo gjarnan að þeir væru enn okkar á meðal, ekki síst á þessari hátíð ljóssins, friðarins og fjölskyldunnar.

Og meðan hjörtu okkar fyllast tilfinningum tilhlökkunar og saknaðar í senn, sjáum við öll ljósin sem lýsa upp skammdegismyrkrið eins og boðunarmerki nýrrar birtusóknar inn í hið nýja ár, tákn um hækkandi sólargang.

Jólin geta verið mikill fagnaðartími góðra hluta í lífi fólks, ef vilji er til að hafa það þannig. Þá gefst svigrúm fyrir fjölskyldur að hittast, dvelja saman og styrkja kærleiksböndin ; hlynna að öllu þessu sem er svo óendanlega mikilvægt í lífi okkar allra, hinum sam-mannlegu verðmætum sem búa í sálum okkar.

Við áttum okkur þá kannski svolítið betur á því að eitt af því sem styrkir stóru hlutina í lífinu er að við séum trúverðug í hinum hverdagslegu smáatriðum. Það er nauðsynlegt að byggja undir traust í öllum samskiptum því það skiptir svo gífurlega miklu máli að geta treyst. Og á jólunum koma allar þessar hugsanir til okkar, sem snúast um það að við viljum vera góð og ávaxta saman það sem gott er.

Margar eru þær sögurnar sem fjalla um þau áhrif sem jólin hafa á hjörtu mannanna. Ég minnist þess að sagt var, að hermennirnir í fyrri heimsstyrjöldinni hefðu þá farið upp úr skotgröfunum á vesturvígstöðvunum og hist á einskis manns landinu og faðmast eins og bræður. Önnur saga greinir frá því er tveir þýzkir hermenn úr hernámsliðinu komu inn í þorpskirkju í Danmörku þegar jólaguðþjónustan var að byrja. Þar mættust dönsk og þýzk hjörtu í þeim kærleiksanda sem jólin kalla fram. Allar andstæður véku en það stóra og mikla sem sameinaði réð ferðinni. Mikið væri veröldin yndisleg ef þessi andi jólanna réði allan ársins hring og öll samskipti manna bæru þess vott.

Það er víða ráðist að kristindómi nú til dags og margur telur sig mann að meiri að rífa niður þau gildi sem helg hafa verið talin til þessa. Vísindatrú og upphafin manndýrkun leggjast á eitt við að reyna að úthýsa Jesú Kristi úr hjörtum manna.

En það er ekkert til sem getur komið í hans stað. Ef hugsað er um sögu mannkynsins án Krists og áhrifa hans sjáum við að dimmt verður fyrir augum. Það er þetta LJÓS HEIMSINS sem glæðir allt gott líf, ekki síst á aðventutímanum fyrir jólin, og fæðir fram það sem best býr í manninum.

Látum það ekki breytast, höldum í þessi andlegu verðmæti hvað sem líður vísindatrú, manndýrkun, fjölmenningu og öðru sem stefnt er gegn því sem þjóð okkar hefur þekkt og elskað í gegnum aldirnar. Virðum allt sem gott er í fari annarra en látum enga taka frá okkur það sem er og á að vera órjúfanlegur hluti af okkar lífsmynd - jólagleði í kristnum anda í faðmi fjölskyldunnar.

Megi aðventan reynast sem flestum indæll aðgöngutími að jólahátíðinni og byggja menn upp í því að mæta komandi ári með enn jákvæðara hugarfari en áður gagnvart samfélagi og samferðarmönnum.

Gleðileg komandi jól.

 

Til dýrðar Guði nú er hátíð haldin

og heimsins þjóðum dýrmæt blessun færð.

Það vermir friður hjörtu ung og aldin

sem áður voru döpur eða særð.

Og bjarmi vonar lýsir lífsins vegi

og ljúfur straumur fer um hverja sál.

Við fögnum öll með gleði Drottins degi

er dýpsta sæla hrekur fals og tál.

 

                                                  ( RK )