Líf okkar er kvikmynd

Við sem lifum leikum auðvitað öll okkar hlutverk á heildarfilmu allífsins, en öll eigum við þar líka okkar eigin kvikmynd. Fyrir okkur mannfólkinu er líf hvers og eins okkar nefnilega kvikmyndin okkar, hreyfimyndin okkar, vettvangur afreka okkar og ósigra.

Við erum að sjálfsögðu í stjörnuhlutverkinu í okkar kvikmynd, en engin kvikmynd er samt mikils virði án þeirra sem leika þar stuðningshlutverkin. Fjölskyldan okkar, vinir okkar og hið ómissandi hjálparlið í kringum okkur, það frábæra lið gerir kvikmyndina okkar oftast að einhverju því sem lifandi er í og horfandi er á.

Öll þurfum við okkar " supporting actors " , því við megnum ekki að skapa heila lífskvikmynd ein og sér. Kvikmynd sem snýst alfarið um sjálf einnar mannveru getur tæpast búið yfir þeim kjarna, þeirri upplifun sem getur gagnast okkur og samtíð okkur og orðið til að bæta og blessa líf okkar og heildartilveruna um leið.

Við þurfum því að gera okkur grein fyrir því að eitt það mikilvægasta fyrir okkur í lífinu er að skilja vægi annarra og áhrif samferðarmannanna á líf okkar og meta það sem skyldi. Það er ekki víst að við náum að skilja það nógu snemma og það er alltaf dapurlegt mál ef við erum að glíma við það í lok myndar sem við hefðum átt að meðtaka og skilja miklu fyrr.

Flest höfum við orðið að ganga í gegnum það að missa einhvern úr myndinni okkar sem aldrei fékk virkilega að njóta sín eða heyra lof sitt af okkar munni.

Við erum oft svo upptekin af hlutverkinu okkar að við komum því ekki í verk að taka utan um stuðningsleikarann okkar sem reyndist okkur svo vel.

En allt í einu er hann horfinn frá okkur og myndin okkar búin að missa hluta af aðdráttarafli sínu í okkar eigin augum. Allt í einu er kominn svartur rammi þar sem áður var bjartur baugur elsku og yndis.

Kvikmyndirnar okkar ganga hreint ekki bara út á það hver leikur stjörnu-hlutverkið. Hver lífskvikmynd er í raun samfélagslegt verkefni sem verður þeim mun áhugaverðara og meira gefandi sem heildar-samleikurinn er betri.

Besta myndin er sú mynd þar sem hver leikari skilar sínu með heiðri og sóma og tillitssemi og traust ríkir í öllum samskiptum. Viljum við ekki öll hafa myndina okkar þannig ?

Það er góð lífskvikmynd þar sem enginn er drepinn, allir vinna að góðum hlutum og standa sig þannig að heimurinn okkar verður betri fyrir vikið.

Tökum utan um samleikarana okkar, stuðningsliðið okkar, og verum ekki feimin við að segja hvað tilvist þeirra er gefandi og hvað hún hefur mikið að segja fyrir okkur. Það er engin skömm fólgin í því að sýna að maður hefur tilfinningar.

Því það er eitt sem við verðum alltaf að hafa í huga. Við vitum aldrei nákvæmlega hvenær einhver kveður tjaldið í myndinni okkar eða yfir höfuð hvenær myndinni okkar lýkur. Sú stund getur runnið upp hvenær sem er.

Látum því kærleiksverkin okkar ekki bíða til næsta dags og tjáum vinum okkar og vandamönnum þakklæti okkar NÚNA !

 

Um samfélagsleg óþverrastrik einkavæðingarsinna

Það má heyra hlakka í hrægömmum á opinberum stöðum og víðar, yfir því að búið sé að endurfjármagna bankana og keyra þá upp aftur, allt á kostnað okkar skattgreiðenda. Og þetta eru sömu bankarnir sem voru fjármagnaðir af okkur í gegnum ríkið þegar þeir voru settir á fót. Nú skulu á íslenska kerfisvísu enn einu sinni lagðar drápsklyfjar á íslenskan almenning næstu árin til að " leiðrétta glæpina " sem framdir hafa verið.

Fyrst voru bankar þjóðarinnar gefnir sérgæðingum fyrir atbeina vina þeirra í stjórnkerfinu, svo voru þeir eyðilagðir og rændir innan frá, og nú er sem sagt búið að endurfjármagna þá á kostnað almennra borgara í landinu !

Það er því búið að ræna þjóðina í tvígang í gegnum þessa óheilla einkavæðingu bankanna sem átti að skapa hér gull og græna skóga fyrir alla !

Það stóð hinsvegar aldrei til að gæðin ættu að ná til allra, en þannig var talað og þeir voru hreint ekki svo fáir sem ginu við flugunni og gleyptu hana umhugsunarlaust.

En hvað varð um fjármagnið sem var í hinum einkavæddu frjálshyggjubönkum ?

Skyldu hinir snauðustu allra snauðra, Björgólfarnir, Sigurður Einarsson, Bjarni Ármannsson og fleiri útrásargreifar geta svarað því ?

Skyldu þeir sem stýrðu einkavæðingarbönkunum gegn þjóðarhagsmunum Íslands geta svarað því ? Hvar starfa nú þeir sem voru formenn greiningardeilda þessara banka, þeir sem áttu að vera með þeim hætti nokkurskonar öryggismála-ráðherrar þeirra ? Ætli þeir séu ekki meira eða minna í líkum stöðum í nýja kerfinu ? Það mætti segja mér það.

Hvað varð um hina " sígildu kenningu " þeirra sem kalla sig sjálfstæðismenn, þó þeir séu það ekki, að einkavæðing skili sér alltaf til góðs fyrir markaðinn, fyrir neytendur, fyrir almenning ?

Er Síminn miklu almenningsvænni eftir að hann var tekinn herfangi eða Pósturinn ? Hefur þjónustan þar orðið miklu ódýrari og betri eins og lofað var ?

Hefur reynslan ekki orðið þar nokkur önnur en hún átti að verða ?

Það vantaði ekki að blómstrandi jákvæðar yfirlýsingar væru í fullum gangi hjá einkavæðingarliðinu meðan verið var að koma því inn hjá fólki að það myndi hagnast á því að einkaaðilar sæju um þessa hluti. Þáttur fjölmiðla í þeim áróðri var vægast sagt ógeðslegur og almenningsþjónustan á þeim vígstöðvum með því lakasta sem ég hef orðið vitni að um dagana.

Margir hafa eflaust selt Mammoni hlutabréf í sjálfum sér á þeim græðgistímum og tekið fullan þátt í því að afvegaleiða almenning með blekkingartilboðum og allskonar lygaáróðri.

Sannleikurinn er nefnilega sá að einkaaðilar eru allra manna gírugastir eftir gróða. Þeir eru ekki að stunda góðgerðastarfsemi eða þjóðarheillastarf.

Þeir eru flestir svo til eingöngu að hugsa um það alla daga, að ræna almenning ræna þjóðina, beint eða í gegnum ríki og sveitarfélög - með einum eða öðrum hætti. Menn eins og Haraldur Böðvarsson og Einar Guðfinnsson eru ekki lengur á meðal okkar - það er allt annar andi á ferðinni og hann er hvorki hollur Akranesi eða Bolungarvík, landinu eða þjóðinni. Það er andi óheilbrigðrar og eitraðrar einkavæðingar, andi sem ágirnist það sem aðrir hafa byggt upp og gerir ekkert öðrum til góðs. Það er sami andinn og gerði heilu þjóðlöndin að nýlendum á árum áður, svo hægt væri að sjúga úr þeim blóðið og lífið.

Gegn þeim anda ber hverjum ærlegum manni að berjast því hann er ættaður úr helvíti sjálfu og býr í mönnum sem hafa selt sál sína þangað.

Hvað eru almannahagsmunir ?

Það er full ástæða til að varpa ofangreindri spurningu fram, hvað eru almannahagsmunir ?

Það hugtak virðist nefnilega mjög teygjanlegt og sveigjanlegt að áliti margra.

Ég hef áður nefnt það að einkunnarorð Missouri-ríkis eru orð frá Cicero " Salus Populi Suprema Lex Esto " = velferð fólksins eru æðstu lögin. Það eru og ættu að vera orð að sönnu.

En á Íslandi er það ekki þannig né hefur verið. Hérlendis virðist það nánast íþróttagrein fjölmargra að plokka pyngju almennings - annaðhvort í gegnum ríkið eða sveitarfélögin eða þá hvorttveggja.

Sérhagsmunatilhneigingin og eigingirnin er alveg svakaleg í okkar litla þjóðfélagi. Þeir eru hreint ekki svo fáir sem virðast sækjast eftir stöðum hjá ríki og sveitarfélögum til þess eins að geta komist í kjötkatlaklíkuna og geta haft þar veitingavald bitlinganna.

Á seinni árum hefur mér virst það færast mjög í vöxt að starfsmenn bæjarfélaga sækist eftir því að sitja í  hreppsnefndum og bæjarstjórnum. Það þýðir að menn eru í raun að koma málum svo fyrir að þeir séu sínir eigin yfirmenn. Ég tel að það hafi mikið með eiginhagsmuni að gera en lítið almannahagsmuni.

Menn virðast þar vera að tryggja sig og sína afkomu í bak og fyrir. Ef allt þetta fólk sem segist vera að bjóða sig fram til að láta gott af sér leiða fyrir heildina væri virkilega að meina eitthvað með því sem það segir, ætti það fyrir löngu að vera búið að sanna betri almannahag - en því er sannarlega ekki að heilsa, raunveruleikinn er allur annar.

Og þá leitar sá grunur á að þetta allt að því framboðssjúka fólk sé að leita eftir völdum og áhrifum fyrir sig, fyrir eigið sjálf. Að það vilji geta notað almannafé til að hygla sjálfu sér og sínum fylgifiskum. Markmiðin eru þá ekki göfugri en það !

Ég er ekki að segja að þetta sé séríslenskt fyrirbæri. Síður en svo. En það hefur meiri áhrif til spillingar hérlendis en víða annars staðar vegna smæðar þjóðfélagsins.

Það er margt sagt og gert í blekkingarskyni. Ég hef t.d. oft undrast það þegar ungir hægri menn lýsa yfir vanþóknun sinni á því hvernig farið sé með skattpening landsmanna. Það er þá oftast út af einhverri félagslegri aðstoð eða hjálp við lítilmagnann eða þegar á heildina er litið - almenning þessa lands.

En ég hef aldrei heyrt þá kvarta yfir allri þjónustunni við fyrirtækin og sérhagsmunaliðið. Í þá hluti má endalaust dæla fjármagni frá ríki og sveitarfélögum án þess að þessir sérgöfugu frjálshyggjudelar sjái nokkra ástæðu til að gagnrýna það. Þeir þykjast bera almenningshagsmunina fyrir brjósti en breytnin sýnir hvað að baki liggur.

Þeir sjá nefnilega eftir hverri krónu sem fer í það að mæta þörfum venjulegs fólks eða létta því lífið, en skattafríðindi fyrirtækja og endalaus undanskot láta þeir sér í léttu rúmi liggja svo ekki sé talað um kvótakerfið  - viðbjóðinn versta.

 

Eins og hugtökin frelsi og lýðræði er hugtakið almannahagsmunir hræðilega misnotað. Sumir menn eru svo siðvilltir að þeim virðist gjörsamlega fyrirmunað að skilja að almenningur sem heild eigi einhvern rétt.

Þar er oft um að ræða arf ómennskunnar frá afætuhyski liðins tíma. Slík fylgja þvæst ekki úr fólki við hundahreinsun einnar kynslóðar. Það þarf að skrúbba slíkar hrokasálir upp úr klósettskálum almenningssalerna, svo að þær skilji að þær eigi ekki að njóta neinna réttinda umfram aðra.

Almannahagsmunir eru sameiginlegir hagsmunir allra - velferð heildarinnar, og þar verður að byggja á jöfnuði því misrétti kallar alltaf fyrr eða síðar á uppgjör. Slíkt uppgjör verður oft harkalegt og krefst sinna fórna.

Við Íslendingar verðum að standa saman um að byggja hér upp heilbrigt þjóðfélag. Til þess þarf að ryðja burt rústum frjálshyggjukerfisins og segja skilið við Mammonsdýrkun liðinna ára. Almannahagsmunir eiga hvergi heima í  myrkviðum misréttis og sérgæðingsháttar.

Lög sem hafa verið knúin í gegn á þingi af útsendurum sérhagsmuna-aflanna og ganga gegn hagsmunum almennings á að afnema sem fyrst. Þau eru afskræming alls þess sem þarf að stefna að og eru í raun tilræði við líf lands og þjóðar.

Munum að velferð fólksins eru æðstu lögin !

 

Um lögvarið siðleysi og kerfisbundna kúgun

 

Af hverju er yfirleitt verið að skipta um ráðherra, hvað gerir Gylfi Magnússon t.d. annað en Björgvin G. Sigurðsson eða Valgerður Sverrisdóttur hefðu gert ? Þjónar hann ekki undir sömu öfl og þau gerðu ? Hvað gerir Fjármálaeftirlitið undir Gunnari Andersen annað en það gerði undir fyrri forstjóra, gætir það ekki hagsmuna sömu klíkuaflanna á kostnað almennings ?

Hvað gerir Már Guðmundsson í Seðlabankanum annað en hver annar kerfiskarl hefði gert í hans sporum ? Af hverju var hann að hlaupa frá hálaunuðu starfi erlendis til að koma hingað og reyna síðan að gráta sér út launahækkun bak við tjöldin ? Þykir það virkilega svona fínt að vera seðlabankastjóri á Íslandi og það sem eftirmaður Davíðs Oddssonar í uppfærðum hrun-seðlabanka !

Hvaða hæfni hafði Már Guðmundsson umfram aðra hugsanlega umsækjendur að stöðu seðlabankastjóra ? Var eitthvað í ferli hans sem sagði að hann væri mjög sérstakur ? Varaði hann kannski við fjármálavitleysunni á árunum á undan hruninu ? Ekki veit ég til þess !

Geir H. Haarde sem var eins lærður og nokkur maður getur verið í efnahagsfræðunum út frá skólagöngu-sjónarmiðinu einu saman, féll algerlega á veruleikaprófinu þegar á hólminn var komið. Hann vissi þá ekki sitt rjúkandi ráð, enda gaf meistari hans lýsinguna af ásigkomulaginu : " Forsætisráðherra situr hér frammi og skelfur eins og lauf í vindi og getur ekki tekið neina ákvörðun !"

Davíð gat trútt um talað því hann tók vissulega ákvarðanir meðan hann hafði völdin til þess. Meinið var hinsvegar að þær voru flestar rangar og sumar beinlínis þjóðhættulegar eins og komið hefur á daginn. En af hverju er verið að skipta um menn þegar nákvæmlega samskonar fuglar eru ráðnir í staðinn ? Jú, það er ein megin ástæða fyrir því - það er verið að friða almenning með því og láta hann standa í þeirri meiningu að eitthvað muni breytast við það.

En auðvitað eru slíkar mannabreytingar bara blekkingar og íslenska ríkiskerfið ræður ekki í háar stöður neina riddara sem berjast fyrir réttlæti, sannleika og jöfnuði.

Það er alltaf séð til þess að einhver klíkuþveginn skósveinn sé ráðinn, einhver sem haggar ekki við sporsluhöll spillingarinnar. Svo er talað um siðvæðingu kerfisins, sem er svona svipað því að talað sé um að taka upp helgihald í helvíti !

Hvar skyldi nú vera svigrúm fyrir siðvæðingu þar sem andi Mammons drottnar ?

Allt kerfis-siðferði á Íslandi er bókað núll og þó að menn þykist vera að margfalda eitthvað til bóta skilar það sér ekki á nokkurn hátt frekar en annað sem margfaldað er með núlli.

Það þarf að afnema siðleysisnúllið eins og eitt aðaltákn þess - verðtrygginguna !

Allt íslenska ríkiskerfið var snemma tekið í þjónustu sérhagsmunanna. Það keyrði bara um þverbak með þá hluti á Davíðstímanum. Hrokinn fór svo langt að menn hættu að hirða um feluleikinn. Og það leiddi til þess að sumir fóru smám saman að sjá veruleikann eins og hann er. En þeir eru líka fjölmargir sem enn eru að nudda augun og segja: " Ég trúi því bara ekki að þetta sé svona !

En spillingin er samt sem áður orðin svo djúprætt í kerfinu að það þarf meira en einfaldar verkjatöflur gegn henni. Það þarf meiriháttar skurðaðgerð !

Og þjóðin sjálf þarf að framkvæma þá aðgerð og skera meinsemdirnar af líkama sínum, öll graftrarkýli spillingarinnar hvar sem þau eru - annars á hún sér aðeins ömurlega framtíð sem réttlaust fórnarlamb í veröld verðtryggðrar glæpastarfsemi og lögvarins þjófnaðar.

Viðræður Banka og Baslara - dæmisaga úr íslenskum veruleika fyrir hrun.

Baslari hafði komið til Banka í von um fyrirgreiðslu. Banki tók honum vel og ræddi við hann í föðurlegum tóni um stöðu mála og sagði þar meðal annars :

" Nú, eins og þú veist kannski þá lifum við svona í og með í  þjóðfélagi sem getur orðið óstöðugt ýmissa hluta vegna, en þar sem ég er náttúrulega nokkuð miklu stöndugri en þú og ræð auk þess talsvert miklu um það hvernig haldið er á málum, vil ég bjóða þér afbragðs lán til þess að þú getir komið þessu þaki yfir höfuðið á þér og þínum, en áhættuna af hugsanlegum óstöðugleika þjóðfélagsins verður þú auðvitað alfarið að taka á þig. Annað er að sjálfsögðu ekki til umræðu.

Ég verð eins og þú hlýtur að skilja að fá algjöra verðtryggingu fyrir því sem ég lána þér og tel það fullkomlega sanngjarnt. Þú átt þar fyrir utan lítið á hættu því þú veist nú sjálfsagt að ég mun gera allt til að halda hér fullum stöðugleika um ókomin ár og ég ætti nú að geta ráðið einhverju um það, með öll mín áhrif í viðskiptalífinu og kerfinu öllu !"

Baslari hugsaði málið um stund, en sagði svo:

 " Ja, mér finnast þetta nú ekki beint réttlát kjör, en ég verð hinsvegar að fá einhvers staðar lán til að koma upp heimili fyrir mig og fjölskylduna. Fasteignaverð er hinsvegar orðið svo hátt að mér finnst mjög erfitt að sjá út úr þeim málum. Eitthvað verð ég samt að gera og ætli ég verði þá ekki að fallast á þetta. En ég geri það nú einkum í tausti þess, að þú munir leggja þitt til að hér verði áfram stöðugleiki eins og þú hefur reyndar margsinnis sagt að þú munir alltaf gera.

Svo hefur þú nú líka verið afskaplega elskulegur og almenningsvænn í öllum skiptum og gott við þig að eiga !"

Banki þakkaði honum fyrir góðar umsagnir og kvaðst viss um að áhættan sem hann tæki á sig með þessum lánakjörum yrði ekki mikil og þegar upp væri staðið myndi hann vafalítið komast mjög vel frá þeim og tryggja sig og sína til frambúðar.

Svo voru þessi viðskipti gerð og Banki og Baslari tókust í hendur og traustið var bara hreint út sagt allsráðandi.................!

Skömmu síðar hrundi einkavædda bankakerfið vegna eigin áhættustýringar, ríkið sem ábyrgðaraðili þess varð skuldum vafið upp fyrir haus og fólkið í landinu þar með líka. Óstöðugleikinn fór upp úr öllu valdi, krónan var gerð að engu og allar leikreglur sviknar og nánast öllu stolið sem hægt var af þjóðinni.

Hafist var samt skjótlega handa innan fjármálakerfis ríkisins eða bandormagryfjunnar, við að afskrifa skuldir hjá stóru skuldurunum og ehf-greifunum, en almenningur var látinn sitja í skítnum og skuldunum.

Samkvæmt forskrift frjálshyggjunnar og auðvaldsins eiga almennir lántakendur nefnilega að bera afleiðingarnar af ráðabreytni þeirra lánardrottna sem keyra allt í kaldakol eins og hér var gert !

Ríkisstjórnin hefur nú sama sem lýst því yfir, að íslenska ríkið hafi ekki efni á því að halda uppi réttlæti. Það sé allt of krefjandi mál.

Aðeins sé hægt að halda sig við ranglætið eins og verið hefur. Því skuli þjófnaður bankakerfisins sáluga standa hvað sem líður nýgengnum Hæstaréttar-dómi og arðrænd alþýðan bera byrðarnar.

Í gömlum sögum var stundum talað um þjófsnauta, en það voru þeir sem samsekir urðu um gripdeildir eða vildu þegja yfir þeim.

Hverjir skyldu nú vera þjófsnautar á Íslandi ?

Undarleg er málafylgja stjórnvalda og greinilegt að þjóðin fær þar enga áheyrn fyrir sígnauði sérhagsmuna-vindanna.

Er það hin ætlaða félagshyggjustjórn sem kosin var til valda fyrir rúmu ári sem stendur þannig að málum eða eru það strengjabrúður Alþjóða gjaldeyrissjóðsins - hirðstjóraklíka svívirðunnar ?