Leita í fréttum mbl.is

,,Gefðu, að móðurmálið mitt " !

 

 

Hinn ágæti öldungur Sigurjón Björnsson sagði fyrir nokkru í viðtali, að sennilega væri sú röksemd drýgst á metum varðandi þá staðreynd að við Íslendingar höfum þraukað í gegnum óblíðar aldir hér á þessari eyju í úthafinu, að okkur hefur tekist af þeim sökum að varðveita tungu okkar óbrjálaða – dýrustu perluna sem við sem þjóð eigum !

 

Og auðvitað hittir Sigurjón þar fyrir kjarna málsins, sem er jafnframt kjarni tilvistarmáls okkar Íslendinga. En kunnum við núorðið að meta þessa perlu sem þjóðtungan er ? Kann unga fólkið okkar að meta hana ? Ég held að þar vanti nokkuð mikið á þótt dagur íslenskrar tungu fái að vera til, því allir hinir dagarnir í árinu virðast notaðir íslensku máli til óþurftar og ríflega það !

 

Þegar við skoðum eftirfarandi hið þjóðfræga erindi Hallgríms Péturssonar frá 17. öld, getum við séð hvernig kjarna-atriði sígildra þjóðlegra baráttumála eru í raun sundurtroðin nú til dags og það af okkur sjálfum :

 

Gefðu, að móðurmálið mitt,

minn Jesú, þess ég beiði,

frá allri villu klárt og kvitt,

krossins orð þitt útbreiði

um landið hér, til heiðurs þér,

helst mun það blessun valda,

meðan þín náð lætur vort láð

lýði og byggðum halda.

 

Við þurfum að vernda málið okkar sem þann fjársjóð sem það er. Og við þurfum að nota það til að útbreiða sannleiksorð en ekki lygar. Við þurfum að fylgja þeirri trú sem er samofin allri okkar menningu og í raun sú blessun sem hefur varðveitt okkur sem þjóð. Meðan við gerum það heilshugar, verður náð Guðs yfir þjóð og landi og byggðir munu viðhaldast og þjóðin glatar þá ekki rótum sínum. Þannig er boðun Hallgríms Péturssonar í þessu innblásna þjóðræktarerindi !

 

En í raun gerum við ekkert af þessu nú til dags. Við spillum tungumálinu dags daglega, við útbreiðum lygar en ekki sannleika, ekki síst í fjölmiðlunum og skólunum. Við teljum okkur ekki í neinni þörf fyrir Guðs blessun og hundsum hana eins og við hundsum rætur okkar og þjóðerni. Við svífum í lausu lofti í flestum efnum og náum hvergi að standa föstum fótum á kjarnamálum lífs og sálar !

 

Sá sem sagði ,,Leyfið börnunum að koma til mín“ fær ekki lengur aðgang að grunnskólum landsins, og þar virðist lestrarkunnátta orðin með þeim hætti að sagt er að sumir nemendur fari þar jafnvel frá námi ólæsir !

 

Þurfum við ekki að spyrja okkur, vegna alvarleika stöðunnar : Á hvaða leið erum við ? Göngum við þar til góðs ? Hvað er framundan ?

 

Leiðréttum við stefnuna í tíma eða förum við fram af feigðarbjargi hinna sívaxandi ranghugmynda, sem vaða nú uppi sem óðast, og tortímum okkur þar svo með sjálfkrafa hengingu ?

 

Valið um það er vonandi enn í okkar höndum !

 

 


Fjölmenning – draumsýn óraunveruleikans !

 

 

 

Bandaríkin eru líklega eitt skýrasta og þekktasta dæmið um fjölþjóðasúpu meðal ríkja jarðarinnar. Þar hefur verið reynt að skapa fjölmenningu í nærri 250 ár. En hin svokallaða bandaríska þjóð er ekki til sem slík. Í landinu er aðeins óskilgreind samhræra margra þjóðarbrota sem eiga tiltölulega litla samleið og jafnvel enga !

 

Þessvegna er lögð svo mikil ofuráhersla á fánann í Bandaríkjunum. Það er nánast það eina sem íbúar Bandaríkjanna telja sig allir eiga hlutdeild í. En sú sameign dugar skammt, þegar sameiginlegar þjóð-legar rætur eru ekki til og munu að öllum líkindum aldrei verða til. Ameríka hefur því ekki neina burði héðan af til að verða mikil aftur, sama hvað sumir segja !

 

Allan síðari hluta 20. aldarinnar og áfram eftir það, var þó rekinn mikill áróður fyrir því að búa til eftirlíkingar um alla Evrópu af hinu óhæfa bandaríska fjöl-þjóðamynstri. Innanlands vandamál hafa mjög víða í álfunni verið keyrð í óleysanlega hnúta með hömlulausum innflutningi fólks af öllu tagi. Í mörgum tilvikum fólks sem kemur aldrei til með að geta átt samleið og mun bara skapa ófrið í áður tiltölulega friðsömum löndum !

 

Og ófriðarandinn og öryggisleysið hefur sannarlega aukist um alla Evrópu af þessum sökum. Svíar sem höfðu búið við frið í meira en tvö hundruð ár, hafa nú sagt skilið við friðarstefnu og hlutleysi í alþjóðadeilum og ánetjast hernaðar-bandalagi. Innanlandsástandið hjá þeim var orðið á mörkum þess að vera stjórnhæft. Þeir töldu sig þurfa á verndara að halda og hafa farið úr öskunni í eldinn !

 

Megi þeir uppskera í þeim efnum eins og þeir eru að sá til, í vandræðum sínum og ótta. Enginn friður getur með nokkrum hætti fylgt stríðsfabrikku eins og Nató !

 

Enn horfa samt Vestur-Evrópuþjóðir til Bandaríkjanna eftir hervörnum ásamt þeim vandræðakostnaði sem þeim fylgir. Enn neita úrkynjaðir Bretar, frelsisdauðir Frakkar og þreklausir Þjóðverjar að horfast í augu við blákaldar staðreyndir !

 

Bandaríkin geta nefnilega ekki lengur verið þeim til varnar eins og verið hefur, því það kostnaðarferli er farið að koma illa niður á efnahagslegum styrkleika bandaríska alríkisins. Og um það snúast komandi forsetakosningar í Vesturheims-veldinu ekki svo lítið, meðal annars !

 

Joe Biden og valdaklíkan í kringum hann vill halda í heimsvaldastefnuna og allan viðbjóðinn sem henni hefur fylgt, en margir telja að Trump vilji gjörbreyttar áherslur í alþjóðapólitík. Það kann brátt að koma í ljós hverjar þær áherslur eru og sumir vænta mikils af þeim breytingum, þó enginn viti í raun hvað þær innifeli !

 

Hvorugur umræddra frambjóðenda er samt geðfelldur sem slíkur, en Biden hefur þó komið fram sem töluvert verri forseti en við var búist. Hann virðist í verkum sem orðum vera strengjabrúða þeirra sem tala fyrir stríði og það miklu stríði. Báðir eru mennirnir svo orðnir of gamlir og í rauninni ættu þeir hvorugir að þykja boðlegir í embætti forseta Bandaríkjanna og Biden þó enn síður !

 

Á komandi árum verða mikil umskipti á mörgu í heiminum. Þau umskipti eru þegar byrjuð. Það er farið að hugsa víða um tjónareikninga á Bandaríkin og Vestur-veldin og þá ekki síður Atlantshafs-bandalagið. Stórir hlutar heimsins hafa fengið nóg af vestrænum yfirgangi og heilu löndin verið sprengd og rústuð !

 

Hatrið í garð Vesturveldanna vex stöðugt meðan slíkt heldur áfram að gerast. Nýir valdapólar eru líka að skýrast í alþjóð-legu samhengi og taka sér stöðu svo sem Rússland, Kína, Indland og fleiri ríki sem ganga fyrir leiðandi þjóðlegri forustu !

 

Það er miklu minna til eftirbreytni frá Bandaríkjunum en menn hafa haldið lengi vel. Bullandi pólitísk spilling og siðspillt auðvald hrekur þar allt sem heilbrigt getur talist niður í botnlaust hyldýpi örvæntingar og haturs. Bandarískur almenningur býr ekki við neitt öryggi innan ætlaðra vébanda !

 

Heimsvaldaskeið Bandaríkjanna er nánast á enda runnið og það hefur ekki skilað íbúum ríkisins neinni hamingju en hinsvegar mikilli og hratt versnandi borgaralegri vanlíðan. Sú vanlíðan hefur kostað mörg mannslíf til þessa og gerir enn !

 

Glæpatíðni í Bandaríkjunum er með því hæsta sem þekkist í veröldinni. Allir eiga byssur, öll heimili eru full af skotvopnum. Ef þú opnar þar skúffu er líklegt að það fyrsta sem þú sjáir sé fullhlaðin skammbyssa. Krakkarnir taka slík vopn stundum með sér í skólana og afleiðingarnar láta ekki á sér standa !

 

Menn ganga varla yfir götu í Bandaríkjunum án þess að sjá ofbeldi í einhverri mynd. Og þar virðist lögreglan enginn eftirbátur annarra. Ofbeldið er alls staðar í hæstu hæðum. Allir virðast á verði fyrir nágrönnum sínum. Morðingjar geta leynst hvar sem er innan um almenna borgara !

 

Huglæg lífsfirring er orðið víðtækt þjóð-félagslegt vandamál og markar allt bandarískt mannlíf meinsemdum sem gera lítið annað en að versna. Er fólk í öðrum löndum virkilega á þeirri skoðun - að í bandarísku samfélagi sé einhver fyrirmynd á ferðum eða fjölmenning sem gengur upp ?

 

Fólk flýði forðum ófrelsið og kúgunina í gamla heiminum og hélt yfir hafið til nýja heimsins. Nú er sá heimur síst betri en sá gamli var. Fólk flutti með sér mein-semdirnar. Hinir kúguðu innflytjendur byrjuðu strax að kúga frumbyggja landsins og neita þeim um öll mannréttindi. Það var kúgunin gegn rauða fólkinu. Svo kom þrælahaldið með öllum þeim hryllingi sem því fylgdi. Það var kúgunin gegn svarta fólkinu. Hvar var hið háttlofaða banda-ríska frelsi þegar svo var komið ? Það var bara fyrir ríka fólkið og stórborgarana !

 

Bandaríska stórborgarastéttin fór þá þegar hamförum í græðgi sinni og auðgunarsókn og níddist á öllu sem fyrir varð. Það var engu þyrmt í þeim galdraofsóknum og margt eyðilagt sem hefði getað skilað miklum og góðum ávöxtum, ef menn hefðu bara þjónað almannaheill !

 

En það var aldrei í hug þeirra sem réðu að gera það. En nú er sem betur fer, senn komið að skuldadögum fyrir bandaríska afætuhyskið og stórborgarana og ríkis-ófreskjuna sem þeir komu á fót, og því ber vissulega að fagna um veröld alla !

 

Heimurinn er alfarið að snúa baki við þeirri forustu sem Bandaríkin hafa veitt honum í ríflega mannsaldur, forustu sem hefur gert þessa veröld okkar talsvert mikið verri en hún var og verið öllu mannkyninu til meira tjóns en nokkur fær skilið til fulls eins og sakir standa. Það mun þó ekki leynast til lengdar !

 

Bandaríska fjölmenningardraumsýnin er fallin af stalli. Hún er jafnframt orðin að martröð margra landa í Evrópu. Ný forusta með nýja hugsun í málefnum álfunnar verður að skapast í komandi tíð og opna leiðir til þess að þjóðleg lausnarúrræði verði sett í fullan forgang sem fyrst. Það er löngu tímabært. Ekkert annað getur bjargað Evrópu frá dauða og algerri menningarlegri tortímingu !

 

 

 

 


Eru íslenskir pólitíkusar bara gauð og fótaskinn annarra ?

 

 

 

Af hverjum þurfum við Íslendingar alltaf að standa í endalausri sjálfstæðisbaráttu ? Af hverju hefur allur tíminn frá fullveldi og síðan lýðveldi farið í það að verja þau gildi sem áttu að vera komin í höfn ? Höfum við nokkurntíma spáð í það ?

 

Höfum við nokkurntíma hugleitt, vitað og viðurkennt, að meginástæðan fyrir því hefur í raun og veru verið það hræðilega harmsefni íslenskrar sögu, að hér hafa alltaf verið nógir til að ganga erinda erlends valds !

 

Í sögu Jóns Þorkelssonar Skálholtsrektors, eins af bestu sonum Íslands á 18. öld, er vísað til alvarlegra orða hans um útlendingadekur Íslendinga. Þeir hafi jafnan legið hundflatir fyrir útlendingum. Allt hafi verið sleikt upp sem frá þeim kom. Sumir útlendingar hafi komið hingað bláfátækir, en innan fárra ára hafi þeir verið orðnir auðugir menn, vegna arðráns síns á íslenskri þjóð, ekki síst í verslunarmálum. Og enn er það svo, að hér er skriðið fyrir nánast öllu sem kemur utanlands frá !

 

Lítum bara á stjórnmálaflokkana í landinu. Hverjir þeirra skyldu í raun vera heilir í því að halda uppi vörn fyrir íslenskt sjálfstæði ? Hvað segir málsmeðferð þeirra á orkupökkunum um það mál ? Hvernig stendur á þessum eilífa aumingjadómi gagnvart erlendu valdi ? Við höfum skriðið fyrir Norðmönnum, skriðið fyrir Dönum, skriðið fyrir Bretum og skriðið fyrir Könum. Nánast öll saga okkar er saga skriðdýrsháttar og svika gagnvart eigin þjóð og rétti hennar til auðlinda þessa lands !

 

Af hverju tölum við alltaf og ævinlega um Jón Sigurðsson, sem sóma Íslands, sverð og skjöld ? Maðurinn var fæddur 1811 og dó 1879. Hann var nítjándu aldar maður. Uppi fyrir löngu ! En skýringin er einföld. Við gerum það vegna þess að það hefur enginn annar tekið sér þá stöðu sem hann tók sér fyrir þjóðarrétti Íslands. Frá 1879 hefur enginn ráðamaður á Íslandi komist í námunda við Jón Sigurðsson sem íslenskur leiðtogi eða tekið við hlutverki hans í okkar sögu !

 

Segir það okkur ekki töluvert mikið um það hvernig stjórnmálamenn okkar hafa staðið sig eftir daga Jóns Sigurðssonar ? Við höfum sem sagt ekki átt neinn sóma Íslands, sverð og skjöld síðan 1879. Enginn hefur gegnt því landvarnar-hlutverki í sögu Íslands frá því að Jón Sigurðsson lauk sínum lífdögum !

 

Jón Sigurðsson gerði margt fyrir land og þjóð. Hann gerði meðal annars skaða-bótareikning á danska ríkið fyrir arðrán Dana á Íslandi. Það útspil Jóns kom illa við marga í Danaveldi og hreyfði mjög við málum sem höfðu lengi verið í ládeyðu. En hann færði sterk rök fyrir sínu máli. Hann gerði það alltaf. Hann var í því sem öðru ólíkur þeim sem á eftir komu og þóttust ganga í fótspor hans. Þurfum við ekki alvarlega að hugleiða stöðu okkar og hvað sé í raun og veru okkur til gildis – á þjóðlega vísu ?

 

Hvernig væri ef við gerðum tjónareikning á þau ríki sem verst hafa leikið sjálfstæði okkar og þjóðarfrelsi, Noreg, Danmörku, Bretland og Bandaríkin ? Myndi það ekki koma illa við þá sem telja okkur vera og eiga að vera algjöra aumingja og útlendingasleikjur ? Myndi það ekki geta hrist upp í mörgu ?

 

En auðvitað yrði slíkt aldrei gert. Í fyrsta lagi vegna þess að við erum ekki menn til slíkra verka og í öðru lagi vegna þess að við höfum varla átt neina gildisbæra forustumenn sem fyrr segir síðan Jón Sigurðsson var uppi, enda hafa þeir stöðugt versnað sem hafa þóst vera það, allt til yfirstandandi dags !

 

,,Gauð og fótaskinn,“ sagði Jón Helgason forðum í ádeilukvæði sínu Sú þjóð.... sem ort var 1951 vegna Natógaldursins. Skyldi þar ekki hafa komið fram nokkuð réttur dómur varðandi frammistöðu íslenskra stjórnvalda fyrir réttindum íslenskrar þjóðar – allt frá árinu 1918 til dagsins í dag ?

 


Auðgildi mega ekki fá að troða niður manngildi !

 

 

 

Löngum taldist það mannfélögum til gildis að þar væru manngildi metin hærra en auðgildi. En átrúnaður lítilsigldra manna á forsjá þeirra sem auðgast hafa, hefur stóraukist í íslensku samfélagi í seinni tíð, enda hafa auðmenn hér aldrei verið jafn margir og nú og flestir eru þeir það auk þess á miklu veikari forsendum en áður var. Gömlu veldiskarlarnir voru þrátt fyrir allt manneskjulegri á flestan hátt og viðurkenndu samfélagslega ábyrgð sína að vissu marki, öfugt við það sem tíðkast nú til dags !

 

En jafnframt því sem sumir hafa vaðið áfram í hroka og mikilmennsku síðustu árin, virðast þeir orðnir býsna margir sem eru orðnir svo smáir að eigin innviðum, að þeir vilja skríða að hverju beini sem hent er til þeirra undir samfélagsborðið. En jafnvel bein af slíku tagi eru ekki gefins. Þau eru látin í té fyrir þjónkun og hundslega hlýðni. Og manngildi þeirra sem eru þegar á snöpum eftir slíku fóðri, getur varla á nokkurn hátt verið virðingarvert eða búið yfir nokkrum samfélagslegum ávinningi !

 

Það er á engan hátt íslenskt menningarmál, að hér verði stjórnarfar auðræðis og öfgakapítalisma, sérskipað frjálshyggju-form þar sem hinum ríku leyfist allt. Sú sviðsmynd er sannarlega óíslensk, en hún gæti sem best átt við í ,,Kanans landi“ eins og nú er gengið um garða þar í mannlífslegum efnum. Peningahyggjan einber virðist kæfa þar allt sem mannlegt getur talist og eftiröpunarstíllinn hér er að öllu leyti verulega viðbjóðslegur !

 

Á hvaða leið er íslenskt samfélag ? Hafa breytingar í stjórnarfarslegu og lagalegu umhverfi okkar, frá síðustu aldamótum, verið til almenningsheilla ? Nei, þær hafa ekki verið það, ekki frekar en á hinum Norðurlöndunum, sem núorðið eru einnig með allt á hælunum í öllum manngildis-réttarmálum. Samviskulaust auðræði og fyrri tíma fasismi er þar í fullri uppsiglingu, og að því er virðist, með harðlínubundna afstöðu til reiðu fyrir töku tvö !

 

Er slík framvinda íslensku þjóðinni að skapi ? Er þar verið að koma því kerfi á sem þjóðin vill ? Sem sagt, að allur mannréttur verði brotinn niður við innreið fátæktar í landið og auðhyggjan ráði hér lögum og lofum og reisi hér ofar öllu hásæti Mammons ?

 

Á þá að koma því á aftur sem einu sinni var, að almennt fólk eigi kannski þann eina kost að vera á snöpum, undir krásum hlöðnu borði þjóðvilltra og manngildis-snauðra auðkýfinga ?

 

Ég trúi því ekki að íslensku þjóðinni hugnist slík framtíðarsýn. Ég held að hugsjón almenns mannfrelsis eigi meiri tök í hugsunum Íslendinga en svo. Frjálst fólk verður ekki lengi til á Íslandi ef valdaelítan í landinu kemur slíku auð-ræðiskerfi á að fullu og öllu. Og enginn þarf að efast um að hún hefur fullan vilja til þess !

 

Auðræði er andstæða alls sem býr yfir sanníslenskum anda. Og fólk sem enn er íslenskt og vill áfram vera íslenskt, hlýtur að kjósa manngildi ofar auðgildi og neita að vera skriðdýr undir borðum siðlausra arðræningja lands og þjóðar !

 

Við hættum að vera frjáls þjóð í eigin landi, ef við sleikjum upp það sem verst hefur farið með orðspor okkar og alla þjóðarmennt og sýnum því hundslega þrælslund sem enga virðingu á skilið !

 


Sleikjuhátturinn við auðmannastéttina á Íslandi !

 

 

 

Eitt af því sem vandalaust er að taka eftir, og undirstrikar hvað auðvalds-viðhorf ráða orðið miklu í íslensku samfélagi, er hvað margir dómsúrskurðir varðandi skattgreiðslumál auðugra skatt-greiðenda virðast falla ríkinu í óhag og hinum ríku í vil !

 

Það er alkunnugt að skattamál auðkýfinga eru flókin, en þau virðast oftar en ekki sýna fram á lítinn vilja hinna breiðu baka til að taka þátt í rekstri samfélagsins. Og dómskerfið virðist mjög hallt undir velvilja í garð ríkra skattgreiðenda og vilja létta af þeim byrðum ríkidæmisins og þar með hindra að ríkið fái samfélagslegan arð af auðlegð þeirra. Það er eins og krumlur auðvaldsins nái býsna langt inn í kerfið hvað þetta varðar !

 

Nú er það að verða mörgum fleiri ljóst en áður var, að eftir því sem fjölgar fátæku fólki í landinu, rís hér upp auðstétt sem tekur til sín æ stærri hluta af arðsemi auðlinda landsins. Og ríkiskerfið virðist hafa stuðlað grimmt að þeirri framvindu síðustu þrjátíu árin og er þar sannarlega ekki að styðja neina almannahagsmuni. Það eru oligarkar víðar til en í Rússlandi og hvergi eru þeir góðir. Hinn ábyrgðarlausi aflandseyjahugsunarháttur er þannig víða til staðar !

 

Félagshyggjan sem byggði upp íslenska velferðarkerfið, í þágu landsins barna með samhjálp og samstöðu þjóðarinnar í huga, hefur um skeið verið keyrð í baklás af kerfisstuddum græðgisöflum. Sú kefling eðlilegra framfara hefur vísast verið framkvæmd í mörgu með tilstyrk sérgæsku-fullra og mjög svo eigingjarnra sjónarmiða ágjarnrar ríkismafíu !

 

Sú mafía virðist ekki hafa neinar taugar til almennrar velferðar, en virðist öllu heldur vilja sölsa allt undir auðugar sérklíkur í þessu landi eins og hún sjái fyrir sér ágóðahlut af því fyrirkomulagi. Hin vaxandi auðstétt hefur þegar rænt frá þjóðinni stórum hluta af réttmætum arfi hennar og heldur því óþurftarverki áfram í því skjóli sem henni hefur verið búið af hinni óþjóðlegu yfirhirð !

 

Þegar krafa kemur frá skattayfirvöldum, byggð á því að forríkir skattgreiðendur séu að koma sér undan því að greiða skatt af auðlegð sinni til samfélagsins, virðast dómstólar, sem fyrr segir, ekki sérlega hlynntir því að styðja og staðfesta slíka málafærslu !

 

Þegar haft er í huga að dómarar slíkra mála eru líklega ríkisstarfsmenn á yfirlýstum sultarlaunum, virðast dómsorð þeirra oft vera með þeim hætti, að erfitt er að skilja hvað liggur þeim til grundvallar. Hverju og hverjum er þar verið að þjóna ? Eiga sumir alltaf að vera stikkfrí í öllu og geta velt öllu yfir á aðra og þá einkum á almenning ? Er unnið í nafni enn einnar falskrar þjóðarsáttar hvað það varðar ?

 

Hin gamla konungsskipan sem eyðilagði forðum hið frjálsa ættsveitafyrirkomulag evrópskra landa, sækir á nú til dags með djöfullegum krafti auðvalds og yfirgangs. Nú eiga kóngar að ráða á ný, kóngar auðs og valda, kóngar kúgunar og siðlausrar sérgæsku, samviskulausir menn, blindir á allt nema eigin hag !

 

Ætlar íslenskt fólk til sjávar og sveita að láta fara með sig sem réttlausa þræla ? Á öll barátta verkalýðs og félagshyggju-hugsjóna síðustu aldar að falla sem fórn til græðgisafla siðlausrar sérgæsku ? Til hvers var þá barist ?

 

Segjum nei við öllu slíku. Lyftum upp fána frelsis og mannlegrar reisnar og vinnum landið okkar aftur undir sjónarmið sam-hjálpar og almennrar velferðar. Leyfum ekki gráðugum og siðlausum hákörlum að valta hér yfir alla skapaða hluti !

 

Samfélag okkar þarf að endurnýjast að fyrri hugsjónum og hætta öllu sleikju-standi við íslenska oligarka, sérgæsku-fulla auðmenn og samviskulausa arðráns-greifa. Ekki er seinna vænna að hefja þá vegferð lífs og lausnar fyrir íslensku þjóðina, í eðlilegu framhaldi þeirrar baráttu almannaheilla sem áður hefur verið háð í þessu landi. Þeirrar baráttu sem hefur gefið okkur það besta sem við höfum fengið að búa við frá upphafi allrar sögu okkar !


Verum á verði fyrir hag lands og þjóðar !

 

Ef Ísland væri fátækt ríki eins og það var fyrir ekki svo löngu, hvað halda menn að margir innflytjendur kæmu til landsins ? Auðvitað væri þá ekkert innflytjenda-vandamál til. Engir hefðu nokkurn áhuga á því að koma hingað og lepja dauðann úr skel eins og við þurftum að gera lengi vel !

 

Það er velferðarstaða íslensku þjóðarinnar sem innflytjendur eru að sækjast eftir. Þeir vilja fá að njóta þess sem við höfum aflað. Og fyrir þá skiptir það engu máli að þeirra gæða sem unnust að lokum var aflað með súrum sveita í harðri baráttu til lands og sjávar. Við erum því að fá yfir okkur að miklu eða mestu leyti afætur okkar ávinnings. Það ætti ekki að dyljast neinum !

 

Auðvitað kunna að vera með í inn-flytjendaflóðinu eitthvað af þokkalegum manneskjum en það er ólíklegt að það sé stór hluti og síst af öllu ráðandi hluti. Flestir eru að koma til að taka sem fyrr segir og njóta þess sem aðrir hafa aflað. Og sú hugsun sem þar býr að baki er hvorki réttmæt né heiðarleg. Það er hin heimslega arðránshugsun að éta frá öðrum !

 

Ærlegir innflytjendur, við skulum hugsa okkur að þeir séu til, fólk sem kemur hingað til að setjast hér að og hefur væntanlega komið til þess að samlagast íslenskri þjóð, til að kynnast og aðlagast og verða traustir borgarar í þessu landi. En þeir sem þannig koma, virðast fljótt geta séð, að hér er boðið upp á talsvert annað mál. Og það virðist geta freistað margra í hópnum til að hegða sér öðruvísi en þeir ætluðu sér í upphafi !

 

Það virðist nefnilega hafa verið of margt fólk meðal landsfólksins, sem hefur talið í öfugsnúinni gestrisni, að það séum við sem eigum að umfaðma þau viðhorf og lífs-gildi sem fylgja þessum innflytjendum og þannig hefur hið rétta dæmi snúist við og orðið að andstæðu sinni. Niðurstaðan hefur svo orðið sú, að jafnvel bestu inn-flytjendur hafa gengið á lagið og horfið frá fyrri afstöðu hógværðar og friðsemi og orðið frekir og ágengir !

 

Fyrir rúmum aldarfjórðungi kom inn-flytjandi frá múslímalandi til Svíþjóðar og viðtal var haft við hann á Arlanda flugvelli, nánast um leið og hann steig fæti á sænska grund. Maðurinn sagði meðal annars það, að hann fengi ekki séð að maður sem væri kominn af fólki sem hefði átt heima síðustu þúsund árin í Svíþjóð, hefði í sjálfu sér nokkurn meiri rétt til að búa í landinu en hann. Svona getur hugarfar sumra innflytjenda verið. Þeir koma til að taka !

 

Gestrisni er góður eiginleiki, en þú býður ekki gesti inn á heimili þitt til að hann taki þar völdin. Og Ísland er þjóðlegt heimili íslensku þjóðarinnar og á að fá að vera það áfram. Réttur Íslendinga til búsetu á Íslandi er ótvíræður eftir meira en þúsund ára dvalartíma. Þeir sem ekki viðurkenna slíkan rétt ættu að halda sig annars staðar !

 

Þeir sem hinsvegar koma hingað til að aðlagast íslensku samfélagi með heiðar-legum hætti,koma væntanlega með því hugarfari sem við á. Við slíkt fólk getur samstarf blessast og skilningur skapast. Íslendingar hafa alltaf kunnað að meta gott fólk og eiga ekki erfitt með að blanda geði við það. Þegar allt er boðið fram á hreinu borði er enginn að svíkja annan og þá getur traust fengið að myndast og dafna í samskiptum !

 

En flestir Íslendingar vilja fá að rækta sinn samfélagsgarð eftir þjóðlegum gildum sögu sinnar. Það er ekkert rangt við þá afstöðu. Þeir sem koma til að taka þátt í þeirri ræktun með okkur, munu finna að við höfum fullan skilning á heilbrigðri aðkomu þeirra að því verkefni. En við bjóðum engum ræningjum að koma hingað og vaða yfir okkar þjóðarbú. Það er nóg komið af slíku !

 

Þetta er okkar land og lífið í þessu landi er og á áfram að vera á ábyrgð okkar Íslendinga sem frjálsrar og fullvalda þjóðar !

 


Afleiðingar kratasýkilsins í Evrópu !

 

 

 

 

Það hafa stundum komið fram yfirlýsingar um það að Ísland sé fjölmenningarríki. Aðallega eru það einhverjar háværar konur sem halda þessu fram, uppfullar af heimsbjörgunarviðleitni af glórulausri gerð. Einkum virðast slíkar raddir koma frá Samfylkingarkrötum,Viðreisnarkrötum og Vinstrigrænum krötum, sem virðast hlýða allra lausna lífsöndunarkerfi frá Brussel !

 

En hvenær hefur íslenska þjóðin samþykkt að hér skuli vera fjölmenningar-samfélag ? Ég veit ekki til þess, að slíkt mál hafi farið í neina þjóðaratkvæðagreiðslu, sem er eini mælikvarði úrskurðar sem getur breytt mynd þjóðfélagsins með lýðræðislega réttum hætti. Ríki eru enn til staðar um allan heim með þjóðlegum hætti vegna þess að það er eðlilegasta fyrirkomulagið !

 

Fjölmenningarsamfélag kann að vera einhver draumkennd elítuhugsuð staða mála á Íslandi, en hún er samt ekki þjóðleg staðreynd og hefur ekki verið samþykkt sem slík og verður vonandi aldrei. Íslenska þjóðin hefur skaðast nóg af þessu fjölmenningarfári sem nú hefur siglt sig í strand um alla Evrópu og ekki síst á Norðurlöndum. Menn eru farnir að vitkast og sjá að hið boðaða kærleiksríki heildarsamflots allra menninga er ekkert nema tálsýn allra tálsýna !

 

Innflytjendur eru nú sagðir af sínum talsmönnum vera hryggjarstykkið í íslensku samfélagi, hvernig sem þeir komi til landsins. Hvað felst í slíkum öfga yfirlýsingum ? Hafði þá íslenska þjóðin aldrei neitt hryggjarstykki áður ? Var hún kjarnalaus ? Verður slíkt hryggjarstykki að koma erlendis frá ?

 

Þvílíkt bull er það að leggja slíkan málflutning á borð fyrir þá þjóð sem hér hefur varist af þolgæði og þraukað í gegnum aldirnar og barist fyrir lífi sínu í þessu landi. Og ekki nóg með það, heldur unnið sig að lokum til bjargræðis og velferðar með óheyrilegum fórnum við erfiðustu aðstæður. Slíkur áróður er algerlega óboðlegur og þeim til skammar sem halda slíku fram með öfgakenndum og afkáralegum skrumshætti !

 

Þarna kemur fram enn sem oftar hinn óþjóðlegi kratasýkill, en kratar bera höfuðábyrgð á ófarnaðarstefnu þeirri sem hefur geisað í Evrópu á undanförnum árum og kynnt sig með blekkingarmálum eins og fjölmenningu. Jafnvel einstaka kratar eru farnir að sjá að umrædd stefna er ekkert nema ávísun á hrakföll í víðtækasta skilningi!

 

Við þurfum að endurheimta stjórn okkar eigin mála frá ESB, frá Nató og frá æpandi háværum innflytjendahópum sem hafa lengi verið með kröfur og ágang sem engu tali tekur Að viðhafa stefnu til varnar landi og þjóð er fullkomlega eðlilegt mál og stjórnvöld sem það gera eru ekki að gera neitt annað en skyldu sína gagnvart sinni eigin þjóð !

 

Við Íslendingar þurfum að einbeita okkur að því að kjósa frambjóðendur sem sýna sig hæfa til að halda uppi þjóðlegri varnarstefnu, enda er full þörf á því eins og málum er komið. Annaðhvort stöndum við á verði fyrir þjóðlegum sjálfs-varnarrétti okkar eða við hættum að vera til !

 

Útlendingar og innflytjendur eiga ekki að stjórna málum á Íslandi og fá að yfirganga þar allar þjóðlegar áherslur með hávaða og fyrirgangi í nafni fjölmenningar eða annars blekkingaráróðurs. Ísland er, og á áfram að fá að vera – í friði - íslenskt þjóðríki !


Landvinningar – í nafni fjölskyldusameiningar !

 

 

 

 

Við lifum á miklum þjóðflutningatímum. Flæði innflytjenda frá öðrum álfum hefur lengi verið að kaffæra Evrópu. Síbylgju-áróður fjölmenningarstefnu hefur verið ofinn inn í mannréttindamál með lúmskum hætti og öfgafull skothríð illra einkunnagjafa á þá sem hafa viljað vara við gangi mála, dró lengi vel úr allri gagnrýni, en það er löngu komið nóg af slíkri þöggunarskothríð !

 

Menn heykjast nú ekki lengur við að vera kallaðir rasistar, fordómafullir gaurar og annað af slíkum toga, af ábyrgðarlausu og menningarspilltu upphrópunarfólki. Hættan af linnulausu flæði innflytjenda inn í galopið land okkar er einfaldlega orðin allt of mikil. Steinsofandi stjórnvöld andvaraleysisins í þessu landi hafa lengi iðkað það að búa til óleysanleg vandamál fyrir komandi tíð. Sjálf lífsbjargar og afkomumál þjóðar okkar fara hríðversnandi vegna óskynsamlegra afskipta yfirvalda landsins af spilltum alþjóðamálum og rotinni stórveldapólitík !

 

Litla örþjóðin á norðurklakanum er sýnilega enn, fyrir blábera heimsku stjórnvalda og líka eigin glópsku, að reyna að bjarga heiminum án nokkurrar getu til þess. Yfirvöld landsins ætluðu að bjarga fjármálum heimsins ekki alls fyrir löngu, en fóru þá nálægt því að eyðileggja meira en aldarlanga uppbyggingu okkar sjálfstæðismála að fullu og öllu. Og menn hafa bersýnilega ekkert lært eftir þær hrakfarir. Veislan frá því fyrir hrun heldur áfram !

 

Á íslenska þjóðin það virkilega skilið að eiga jafn ömurleg stjórnvöld og raun ber vitni ? Mikið hljótum við þá að vera slæm. En það er löngu tímabært að stöðva sér-gæskubruðlið og vitleysuna sem olli hruninu og hefur haldið áfram síðan af samviskulausu ofstæki. Hin pólitíska forustuhjörð er gjörsamlega ónýt. Það þarf nýja forustu sem getur tekið á málum af ábyrgð og festu !

 

Það er ljóst að við verðum að setja hömlur á innflytjendastrauminn sem er að éta frá okkur alla okkar velferð. Og sú velferð hefur ekki verið tilkostnaðarlaus. Hún hefur kostað þjóðina mikla baráttu og mikið strit. Ávinningur þeirrar baráttu á skilyrðislaust að tilheyra íslensku þjóðinni, en ekki þurftarfrekum inn-flytjendum sem koma hingað flestir til að taka en ekki til að gefa !

 

Það er í raun verið að leggja landið okkar undir annarleg og óþjóðleg viðhorf. Nú heitir hin dulbúna landvinningastefna fjölskyldusameining. Við eigum samkvæmt þeirri túlkun sem þar ræður, að flytja tuttugu manna fjölskyldur frá Asíu og Afríku í stórhópum inn í landið á þeim forsendum að ekki megi aðskilja ástvini. Það er jafnframt sagt þar með, að við séum vont fólk ef við tökum þátt í því að sundra fjölskyldum !

 

Það er þannig verið að reyna að gera okkur ábyrg fyrir vandamálum sem koma okkur afskaplega lítið við. Vandamál heimsins eru ekki vandamál okkar. Við höfum ekki skapað þau, en vandamál Íslands eru vandamál okkar, því skammsýn yfirvöld okkar hafa að mestu skapað þau og þau eru að vaxa okkur yfir höfuð, þó ábyrgðin á vitleysunni sé auðvitað hvergi viðurkennd !

 

Við höfum engin efni á því að bæta á þann bagga. Þjóðin er að fara í keng af þeim drápsklyfjum sem hlaðið er á hana af ábyrgðarlausum og óþolandi yfirvöldum, yfirvöldum sem standa herfilega illa við skyldur sínar, sem eiga fyrst og síðast að vera þær að gæta hagsmuna íslenska þjóðarbúsins !

 

Þjóðin má ekki láta blekkjast til að kjósa yfir sig sömu menningarskrípin og vitleysingana aftur og aftur. Það þarf algerlega nýja forustu með nýja og óspillta sýn til framtíðar fyrir íslensku þjóðina. Það er það eina sem getur bjargað okkur frá hinu áskapaða og viðvarandi öngþveiti hins stórvaxandi spillingar-stjórnleysis í landinu !

 

 


Þýskaland öllu neðar !

 

 

 

Þýskaland var á góðri leið með að tryggja orkuaðföng sín til komandi ára með hagstæðum samningum við Rússland, en þá voru leiðslurnar í Eystrasalti sprengdar og sú vonin var úti fyrir Þjóðverja og orkuskortur fyrirsjáanlegur. Þýska stjórnin lét þó þá árás yfir sig ganga, enda er hún undir forræði aumingja sem seint geta orðið frambærilegir leiðtogar !

 

Olav Scholtz er litlaus náungi eins og allir hljóta að sjá, en hann gæti þó hugsanlega lent í hlutverki annars Franz von Papen sem kanslari Þýskalands. Það er að segja, orðið undanfari annars Hitlers á stóli kanslara. Von Papen gegndi embættinu á undan Hitler og var varakanslari hans í fyrstu. Hann var af ríkum aðalsættum kominn, rammkaþólskur hægri maður og sannarlega ekki allur þar sem hann var séður !

 

Margir telja að í öllum þeim skolla-brögðum sem viðhöfð voru í kringum þau valdaskipti er Hitler tók við, hafi von Papen átt drjúgan þátt. Hann var talinn hinn mesti refur og var það að öllum líkindum rétt metið. Margir létu lífið á ungum aldri á umræddum gjörningatímum en ekki von Papen. Hann tórði til 1969, stóð þá á níræðu, þó hann hefði líklega nokkuð margt á samviskunni !

 

Henry Kissinger sem er nýdauður, náði 100 ára aldri. Þeir verða gamlir þessir menn sem hafa trúlega átt sinn þátt í því að ævi margra annarra varð mun styttri en efni hefðu átt að standa til. Sumir telja að það sé vegna þess að hvorugur valdhafinn hinum megin vilji taka við þeim. Sá sem uppi er vilji eðlilega ekki sjá þá og hinn sem niðri er óttist líklega um völd sín verði hann að hýsa þá. En þar hljóti mannkynsbölvaldar samt að eiga heima, enda trúlegast þaðan komnir, miðað við aldur og fyrri störf !

 

Þjóðverjar virðast á vissan hátt vera nokkurskonar svartnættisþjóð. Það mætti að minnsta kosti halda út frá síðari árum heimssögunnar. Þeir létu nota sig í heimsstyrjöldinni síðari af auðvaldsöflum Vesturlanda á svipaðan hátt og Úkrar gera núna. Og síðan hafa þeir að mestu verið undir sama valdi og hratt þeim út í voðann 1941. Þeir hafa í raun verið hersetnir af Bandaríkjamönnum síðan 1945, bæði sálarlega og í opnum veruleika og verða það líklegast enn um hríð !

 

Bandarískar herstöðvar eru enn til staðar í Þýskalandi og bandarískt vald er þar ofar þýsku valdi. Þýskaland er sannarlega ekki ofar öllu í dag, það er miklu frekar neðar öllu. Og kannski sem betur fer. Þegar hrokinn fór upp í Þjóðverjum í gamla daga, gat farið hrollur um alla heims-byggðina. En kannski er það þó liðin tíð, því þeir eru ekki lengur sú þjóð sem þeir voru hér áður fyrr í hernaðaranda sínum, á tímum pikkelhjálma og prússneskrar ofreisnar !

 

Virðing Þjóðverja, hefur vissulega hrakað mikið í alþjóðlegum skilningi á seinni árum, enda eru þeir núorðið sem þjóð fyrst og fremst tengdir að gildi við ESB og Nató. Það eru hinir réttu valdapólar í þýskum stjórnmálum nú til dags. Þjóðverjar létu kúgast til að sætta sig við ómanneskjulega árás ,,vina sinna“ á þeirra hag. Þar hafa þeir lotið einna lægst frá tímum Hitlers, að svíkja þannig eigin varnarrétt, sem gilt hefur í þýskri lagahefð frá árdögum germanskrar sögu !

 

Eystrasalts-hryðjuverkið hefur haft sín slæmu áhrif á þýskan efnahag og bundið hið ríkislega þýska sjálfstæði enn fastar undir kúgunar-forræði ESB og Nató. Almennt var haldið fyrir nokkrum árum, að Þjóðverjar væru að treysta völd sín yfir ESB, en nú er komið í ljós að ESB er miklu frekar að treysta völd sín yfir Þjóðverjum. Og séð virðist vera til þess af yfirþjóðlegu Brusselvaldinu, að tuskur einar og strengjabrúður dansi á hlýðnislínu í Berlín eftir skipunartakti frá Brussel !

 

Þannig er Þýskaland öllu neðar nú og svartnættið yfir ósjálfstæðu Berlínar-útibúi ESB og Nató er þannig orðið að kratamyrkri allrar vesalmennsku. Norður-straums-hryðjuverkið leiddi skýrt í ljós hvað Þjóðverjar eru djúpt sokknir í ásköpuðum aumingjadómi, því þeir hafa sýnilega engan skilning á því lengur hverjir eru að gera þeim gott og hverjir illt. Slík sálarstaða jafnast að fullu á við þjóðlegan dauða allrar sjálfsvirðingar !

 

Sú staða virðist vera örlagadómur sem Þjóðverjar verðskulda líklega að öllu leyti, fyrir það að vera ekki lengur menn sem treysta sér til varnar gegn afar svívirðilegri hryðjuverkaárás yfirlýstra vinaþjóða á þeirra eigin þjóðarhagsmuni !


Ætlar íslenska þjóðin að ganga frá sjálfri sér ?

 

 

 

Það hefur lengi verið stundað allt of mikið af stjórnvöldum á Vesturlöndum, að hleypa allt of miklum fjölda innflytjenda inn, líklega til að atvinnurekendur og arðránsöfl geti haft gott af þeim. En það eru ár og dagar síðan sú staða var uppi !

 

Nú eru innflytjendur miklu frekar farnir að arðræna þjóðir viðkomandi landa, láta þær leggja til framfærsluna, íþyngja félagslegum kerfum þeirra og eru þar með fullum vilja ómagar. Og með þeim hætti er velmegun þessara þjóða víða skert af miklum fjölda innflytjenda sem enginn veit hvaða hollustu hafa til að bera gagnvart þjóð þeirri sem elur þá á sínu brauði og sínum kosti !

 

Þjóðlegt öryggi verður nefnilega aldrei tryggt með falslausum hætti af út-lendingum. Best er jafnan að hver þjóð fái að búa í friði að sínu. Og menn eiga að fá laun erfiðis síns sjálfir, en ekki að missa þau í munn annarra sem ekkert hafa unnið til þeirra. En íslenska þjóðarbúið virðist oft frekar rekið í þágu útlendinga en landsfólksins og ráðamenn þess fara í mörgu mjög illa með fjármuni ríkisins eins og fjölmörg dæmi sýna !

 

Það vill gleymast ráðamönnum í hita Hrunadanslegra dægurmála, og hættum hinna daglegu átaka í pólitík og prettaslag, að þar er um að ræða öryggisforða íslensku þjóðarinnar, sem aflað hefur verið með miklu vinnuframlagi. Ráðsmenn þjóðarbúsins verða að sýna miklu meiri ábyrgð gagnvart skyldum sínum en verið hefur og þjóna þjóðarhagsmunum í öllu mun betur en þeir hafa gert. Þörfin á því er brýn, enda er búið að svíkja þjóðina á mörgum sviðum um þá samfélagsvinninga sem eiga að vera hennar !

 

Það er að margra hyggju orðið býsna langt síðan Íslendingar áttu einhverja forsvars-menn í stjórnmálum sem hægt var að treysta. Þetta lið sem þykist í dag þjóna þjóðinni á því sviði virðist bara vera þar upp til hópa fyrir sig. Þar telja margir sig ekki finna neinn fulltrúa lengur sem þeir álíta virðingarverðan og þykir mönnum það vægast sagt grátleg staðreynd. En veruleikinn virðist ekki bjóða upp á annað eins og málin horfa við í dag !

 

Við þurfum að fá leiðtoga sem halda á málum fyrir íslensku þjóðina, leiðtoga sem hafa hjarta fyrir eigin þjóð. Við höfum haft nóg af leiðtoganefnum sem eru alltaf að reyna að skora í útlöndum, reyna að vinna sér persónulegt orðspor þar. Það er komið nóg af slíkum gagnsleysisgreyjum !

 

Þegar slík gerpi hafa svo verið búin að klára sinn feril hér, og enginn vill þau lengur, fara þau í þjónustu hjá einhverjum alþjóðastofnunum út í heimi, vegna þægðar sinnar við önnur sjónarmið en íslenska þjóðarhagsmuni. Slíkir þjóðleysingjar eru ekki það sem ætti að gilda hér. Við þurfum trausta íslenska leiðtoga sem heilshugar þjóna skyldum sínum fyrir land sitt og þjóð !


Næsta síða »

Höfundur

Rúnar Kristjánsson
Höfundur er húsasmiður og býr á Skagaströnd.

Eldri færslur

Mars 2024
S M Þ M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Heimsóknir

Flettingar

  • Í dag (19.3.): 0
  • Sl. sólarhring: 39
  • Sl. viku: 1130
  • Frá upphafi: 0

Annað

  • Innlit í dag: 0
  • Innlit sl. viku: 911
  • Gestir í dag: 0
  • IP-tölur í dag: 0

Uppfært á 3 mín. fresti.
Skýringar

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband