,,Ákjósanlegur Jólasveinn !”

 

Nú virðast sumir fallkandídatar efnahagshrunsins orðnir á ný bestu valkostir þjóðarinnar, að áliti stjórnvalda, til að stýra efnahagslegum öryggismálum okkar. Það var auðvitað ekki við því að búast að leitað yrði til annarra en slíkra alikálfa !

 

Sá maður sem var aðalvarðstjóri efnahagsöryggis Kaupþings-banka og klappaði þar fyrir stöðu mála nánast til síðasta dags, hefur nú verið valinn seðlabankastjóri. Það segir okkur líklega nokkuð um það hvernig núverandi stjórnvöld ætla að gera upp við efnahagshrunið !

 

Fulltrúi Pírata virðist þó hafa haft einurð til að lýsa því yfir, að hann telji manninn hæpinn valkost vegna fortíðarmálanna, en fulltrúar annarra flokka hafa engar athugasemdir gert við ráðningu hans sem sýnir okkur ljóslega á hvaða spillingarstigi þeir eru !

 

Spillingin virðist eiginlega í fyrsta sinn haldast lárétt yfir hið pólitíska svið, því hún virðist nú jafnt fyrirliggjandi til hægri og vinstri !

 

En nú virðist sem sagt liggja fyrir að við höfum fengið annan þjónandi jólasvein á höfuðbankasviðið, skeggið er meira að segja á sínum stað, en gjafapokinn reyndar ekki, enda vart við miklu að búast í þeim efnum !

 

Stjórnarklíkan þykist greinilega alveg vita hvern hún er að ráða og telur manninn líklega mikinn föðurbetrung !

 

Það verður því líklega meiri samherja-staða um efnahagsmálin í komandi tíð og enginn Mása-slagur í kortunum. Sléttað verður náttúrulega yfir allar misfellur. Það verður líklega bara sagt eins og forðum þegar spurt verður um hvernig gangi með þjóðarbúskapinn, ,,við verðum bara að bíða og sjá hvernig markaðurinn hegðar sér !”

 

Það er aldeilis munur að hafa hámenntaða menn rétt einu sinni til að gæta efnahagslegs öryggis okkar, menn sem eru varðir meistaragráðum og meistararitgerðum frá hvirfli til ilja, menn sem kunna sitt fag - eða þannig ; menn sem hafa jafnvel skrifað bækur um hrunið, sem þeir höfðu þó ekki minnstu hugmynd um að væri að skella á !

 

Af hverju fengum við ekki einhvern Dana í þessa stöðu, einhvern með heiladingulinn í eðlilegu jarðsambandi ?

 

 

 

Fyrsta konan og Evuvaldið !

 

 

 

Það er talin söguleg staðreynd að fyrsta konan hafi verið Eva. Hún er þannig formóðir allra kvenna og í henni hafa búið fyrstu eðliseigindir kvenkynsins. Hún fór létt með það að snúa Adam frá hlýðni við Skaparann og fá hann til hlýðni við sig. Þannig byrjaði uppreisn mannanna gegn Guði !

 

Til okkar daga hafa málin verið í ósköp svipuðu fari og byrjunin bauð upp á, þó nokkur tími sé liðinn frá því að Eva tók völdin yfir öllu mannkyninu, sem var þá reyndar bara Adam og hún. Þriðja manneskjan, frumburður þeirra Kain, varð svo fyrsti bróðurmorðinginn. Síðan hafa karlar iðkað það eins og íþrótt að drepa bræður sína og reyndar nokkuð oft að áeggjan kvenna !

 

Allt frá tímum Evu hefur konan haft miklu meiri völd en almennt hefur verið viðurkennt. Fjölmargir örlagaríkir atburðir í mannkynssögunni sem sagðir eru hafa átt sér stað fyrir tilverknað karla gerðust í raun og veru fyrir tilverknað kvenna, kvenna sem stóðu að baki karlanna og stjórnuðu þeim !

 

Við sjáum þetta á ótal sviðum enn í dag. Karlar sem eru í fremstu víglínu í framvindu mála lúta æði oft stjórn kvenna sem telja heppilegra að ráða að tjaldabaki. Þær konur sem hinsvegar fara í fremstu víglínu búa oft við það að hafa karla á bak við sig sem ráða. Dæmið snýst þá við, sbr. Ingibjörgu Sólrúnu og Alfreð !

 

Nú á tímum er alltaf verið að tala um fyrstu konuna, konuna sem verður fyrst þetta og hitt. Það er í raun framhaldssagan af Evu. Eva er og verður í öllu Fyrsta konan. Dætur hennar hafa erft eðli hennar og innræti og hæfni hennar til að stjórna – í gegnum karlmanninn !

 

Þegar þær fara úr því aðalhlutverki og vilja í þess stað taka yfir aukahlutverk karlmannsins, fara karlarnir oftast í aðalhlutverkið og stjórna á bak við. Í glansmynd dagsins er slíkt sagt vera birtingarmynd um aukið kvennavald, en er í raun hið gagnstæða !

 

Evu-stjórnkerfið gamla lætur konum skiljanlega miklu betur en það Adams-stjórnkerfi sem talið er að hafi lengstum verið við lýði. Þar sem Evu-stjórnkerfið ræður eru konur almennt talað á ævagömlum heimavelli og kunna hlutverk sitt þar til hlítar. Þær glata völdum með því að vilja vera í forustuhlutverkinu út á við. Valdasýki fer aldrei eftir boðorðum hinnar skýru dómgreindar !

 

Eitt takmark kvenna í nútímanum er að gera konu að forseta Bandaríkjanna, fá fyrstu konuna í það embætti. Það mun hinsvegar ekki verða neinn raunhæfur sigur fyrir stöðu kvenna, því karlarnir munu þá ráða á bak við og njóta þar skjóls. Ingibjörg verður þannig kannski forseti, en hún mun verða þar í aukahlutverki, því alfreðarnir munu yfirtaka aðalhlutverkið bak við tjöldin og fara með völdin !

 

Þegar Evudætur hlaupa frá aldagömlu hlutverki Evu og ætla með því að auka völd sín, yfirsést þeim sú sögulega staðreynd, að völdin hafa verið þeirra í miklu ríkari mæli en flestir hafa haldið.

 

Það er miklu áhættuminna og farsælla fyrir þær á allan hátt að stjórna í gegnum karlana eins og áður, en að fara að reyna að stjórna með berskjölduðum hætti í eigin nafni !

 

En við vitum að nútíminn er búinn að sanna sig allra tíma vitlausastan í þessum efnum sem og ýmsum öðrum. Hinu ævaforna stöðumati hefur verið hent á haugana !

 

Leiðsögn Evu hefur verið hafnað og hennar aðferð til að stjórna. Gamla konan væri áreiðanlega ekki ánægð ef hún fengi að líta yfir sviðið í dag !

 

En dætur hennar eru í mikilli krossferð og halda að þær séu á leið til meiri valda, en í raun og veru eru þær á leið til minni valda. Þær eru að færa sig úr aldagömlu aðalhlutverki Evu yfir í aldagamalt aukahlutverk Adams. Þær eiga vissulega eftir að vakna upp við vondan draum !

Um valdaspil að tjaldabaki !

 

 

Þann 4. febrúar 1950 lést maður sem var aðalbankastjóri Englandsbanka allar götur frá 1920 til 1944. Viðkomandi maður er af mörgum talinn hafa tekið þátt í ótrúlega mögnuðu og margþættu samsærisferli mestallan tíma millistríðsáranna, ferli sem réði meðal annars miklu um efnahagslegan uppgang Þýskalands undir merkjum nazismans !

Hefði þessi maður skrifað endurminningar sínar og gert það samviskusamlega, er meira en líklegt að margt væri nú upplýst sem enn er deilt um og verður víst aldrei gert upp á nótum sannleikans !

En það var auðvitað nokkuð sem lá alltaf fyrir, að umræddur maður myndi aldrei skrifa endurminningar sínar og þó hann hefði gert það, hefði trúlega aldrei verið hætta á því að hann hefði gert það samviskusamlega og gert þannig félögum sínum í myrkraverkum fjármálalífsins svo mikinn óleik. Því ljót mun sagan vera !

Grundvallarstefnumið þeirra hákarla sem réðu vestrænum auðhringum á árunum milli heimsstyrjaldanna var að koma Ráðstjórnarríkjunum á kné. Helsta ráðið til þess var af þeirra hálfu að byggja upp og fjármagna Nazista-Þýskaland til árásar á þau. Hafði Hitler ekki talað um Drang Nach Osten í Mein Kampf ?

 

Var sókn í austur ekki höfuðráðið til að öðlast meira Lebensraum - lífsrými, fyrir nýskipan Evrópu, að mati nazista og annarra sem hugsuðu á svipuðum nótum og það miklu víðar en í Þýskalandi ?

En það var auðvitað ekki nóg að hafa draumsýnir. Til þess að gera þær að veruleika þurfti fjármagn. Og það er talið hafa komið meðal annars frá Englandsbanka í bankastjóratíð þess manns sem minnst er á í upphafi þessa pistils. Breska íhaldið var alveg með á nótunum. Það þurfti að byggja upp afl í Evrópu til að brjóta Ráðstjórnarríkin á bak aftur, þessa sívirku ógn við forréttindaklíkuna gamalgrónu, íhald aðals og klerka !

Og það var fundað og fundað. Tengslanet var byggt upp milli landa. Þýskir hershöfðingjar úr fyrra stríði komust í innileikasamband við fyrri óvini, breska og franska hershöfðingja. Max Hoffmann, hinn raunverulegi sigurvegari frá Tannenberg, var lykilmaður þýska auðvaldsins í þeim leik !

Þó að ófriðurinn mikli væri að baki, gátu helstu foringjar bandamanna sameinast þýsku junkurunum í því sem helst mátti kalla áframhaldandi forréttindastöðu sömu afla og réðu fyrir stríð. Aðalmálið sem fulltrúar afturhaldsins um alla Evrópu gátu sameinast um, - var að hindra framsókn þeirra afla sem komu að neðan – frá alþýðunni, frá fólkinu, framsókn afla sem ógnuðu forréttindum þeirra í hvívetna !

Og í þessu afturhaldsliði mátti finna menn eins og Ferdinand Foch, Sir Henry Deterding, Winston Churchill og huldumanninn Sidney Reilly. Í stuttu máli sagt, allskonar gaura úr forréttindastéttum Evrópu sem vildu ólmir sameinast í íhaldsheilagri hvítri krossferð gegn bolsévíkum Leníns !

Og forustulið Schneider-Carnot og Vickers-Armstrong auðhringanna, Henry Ford og fjölmargir aðrir sjálfkjörnir siðmenningar björgunarmenn opnuðu buddurnar sínar hver í kapp við annan og lögðu verkefninu lið. Peningarnir flæddu inn í nazistahreiðrið og um hvert seðlaknippi hefur líklega verið hvítt band áletrað - Drang Nach Osten !

Og hljómsveitarstjórinn sem stjórnaði þeirri djöflasvítu sem leikin var og framkallaði flestu öðru fremur seinna heimsstríðið, hver var hann ? Jú, að margra mati, umræddur stórbankastjóri og samsærismálagúrú, innmúraður heiðursfélagi í öllum hægriklíkum Bretlands á þeim tíma !

En í byrjun febrúar 1950 lauk endanlega meintum myrkraverka-ferli þessa manns hér í heimi. Þó ríkur væri gat hann ekki keypt sig frá dauðanum frekar en aðrir. En því miður eru samt alltaf nægir varamenn til að taka við af slíkum mönnum og halda valdaspili vopnakapphlaups og dauðastefnu áfram að tjaldabaki í þessum heillum horfna heimi, heimi sem heldur áfram sem fyrr að eyðileggja sínar eigin lífsrætur !

,,Mannréttindi meinsemdanna !”

 

 

Þegar menn fóru að vitkast svo, að ástæða þótti til að koma einhverju samfélagslegu skipulagi á almenna lifnaðarhætti, var strax til staðar sá skilningur að allt sem gæti flokkast undir samfélagslega styrkingu væri af hinu góða. Það sem hinsvegar græfi undan samfélagslegum styrk væri ekki gott og ætti raunverulega ekki að líðast. Þannig urðu til í upphafi boð og bönn, til að vernda samfélagið fyrir eyðileggjandi öflum !

 

Allt var það frá byrjun hugsað út frá hagsmunum heildarinnar, til varnar styrk og samheldni ættflokksins eða þess mengis sem í hlut átti. Réttindi voru skilgreind og skyldur líka, en allir þurftu að búa við þann aga að vita að sumt væri ekki leyfilegt. Það var ekki fyrr en á okkar tímum að algert agaleysi fór að flokkast undir mannréttindi ásamt fleiri ósiðum sem gera ekkert annað en að brjóta niður heilbrigt samfélag !

 

Velsæld og meðlæti hafa aldrei dregið fram það besta í manninum. Því miður er því alveg öfugt farið og Vesturlönd í dag eru talandi dæmi um niðurstöðuna. Við erum ekki lengur að byggja upp heilbrigð samfélög, við erum ekki einu sinni að viðhalda þeim. Við erum að brjóta þau niður !

 

Í dag vill fólk engin boð og bönn og hamast gegn öllu slíku, en samt verða til óskrifuð boð og bönn í rétttrúnaði tíðarandans. En þær leiðarlínur eru ekki heilbrigðar eða samfélagsvænar. Þær eru til að tryggja völd hinna rétttrúuðu sem virðast sjá samfélagsmyndina í einhverjum regnboga-lituðum draumaheimi. Það er mikið talað um baráttu gegn allskyns fordómum nú á tímum en fordómafyllsta fyrirbærið í mannlífinu nú til dags er í raun heilaþvottarkrafa rétttrúnaðarins !

 

Það virðist manninum eðlislægt, að við að forðast eina voðagryfjuna falli hann í aðra verri. Það er því ekki lengur um mannlega framþróun að ræða í andlegum skilningi, heldur einhvern meira eða minna hugsunarlausan hringsnúning sem skilar mönnum ekkert áleiðis til betri hluta. Og í sumum tilvikum virðist þróunarlega séð vera keyrt til baka af illum ásetningi og helst um verstu óvegi sem áður hafa verið farnir til feigðar og falls !

 

Menn ættu því að sjá að yfirlýst samfélagsleg uppbygging við slíkar aðstæður getur ekki verið góð, enda er hún það ekki. Við erum ekki að ganga götur lífsins til góðs. Allir vegir eru merktir sérgæskunni upp í topp. Menn hafa það nú sem mottó að lifa sjálfi sínu til dýrðar og engu öðru !

 

Þegar velsældartíminn hér á Íslandi endar og það er kannski ekki langt í það, verður erfitt fyrir marga að breyta um brag. En þeir munu verða að gera það því aðstæður munu þá ekki bjóða upp á annað. Engin veisla heldur áfram til eilífðar, það kemur alltaf að því að veisluföng þrýtur og kaldur veruleikinn tekur við. Ómennska allsnægtanna mun þá verða að víkja !

 

Þá mun margt kalla eftir manndómi hins liðna, svo það verður að fara að rækta hann upp að nýju. Það þótti ekki ástæða til að viðhalda honum í þeim áttleysutíma sem mest hefur gert út á mannréttindi meinsemdanna, samfara veisluglaumi vitleysunnar. Þar þurfti einskis manndóms við !

 

Íslendingar þurfa ekki að ímynda sér að framtíð þeirra sem velmegandi þjóðar sé tryggð. Mammons-hugarfar fer ekki eftir landamæralínum frekar en fyrri daginn. ,,Hirðmenn Noregskonungs” eru víða til staðar á Íslandi í dag og það í miklu umfangsmeira samhengi en 1262. Í augum slíkra manna er allt falt, pyngjan er þeirra Guð !

 

Varðstaðan um heildarhagsmuni íslensku þjóðarinnar er því jafnvel enn nauðsynlegri í dag en oft áður, vegna aukinnar ásælni erlendra aðila í auðlindir okkar og jafnframt aukinnar úrkynjunar innanlands gagnvart þjóðlegum skilningi á fjöreggi okkar – sjálfstæði og frelsi þessa lands !

 

,,Mannréttindi meinsemdanna” eru ranghverfa eðlilegra mannréttinda. Þau brjóta niður samfélagsleg gildi. Þau byggja ekkert upp !

 

 

Umgengnin um mannkynsheimilið !

 

Skyldi ekki hafa verið mikill fögnuður einhverntíma í fyrndinni þegar fólk fór að gera sér sæmilega grein fyrir því hvað lífsheimili þeirra hér á fold var stórt og merkilegt ? Lífsrýmið hefur líklega þótt alveg rosalega mikið. Allt var eiginlega til staðar frá náttúrunnar hendi til að lifa og mörg seinni tíma ásköpuð vandamál þekktust ekki með einum eða neinum hætti. Þvílíkt heimili !

 

En þrátt fyrir öll þessi sjálfgefnu hlunnindi virðist fólk hafa vanist því furðu fljótt að ganga um allt á skítugum skónum. Allsherjarheimilið var því ekki virt í neinu og hver maður gerði það sem honum sýndist. Menn merktu umhverfi sitt frá fyrstu tíð með röngum og skaðlegum lífsháttum !

 

Enginn sá nokkra ástæðu til að hugsa almennilega um sín herbergi og með tímanum urðu menn stöðugt ágengnari og miskunnarlausari gagnvart umhverfi sínu og heilbrigðri náttúru þess !

 

Kröfur um allskyns þægindi uxu jafnt og þétt og menn hirtu ekkert um fórnarkostnað athafna sinna ef þær færðu þeim bara einhvern sýnilegan ávinning í augnablikinu. Það leiddi náttúrulega til ófarnaðar til lengri tíma litið því umhverfið fór að bera því sífellt lakara vitni hvernig ómennskan lék það. Allir skitu út í kringum sig og enginn taldi sig eiga að taka til og þrífa !

 

Menn fóru svo auðvitað í framhaldinu að auka við ósiðina með verri og verri umgengni og létu það bara gott heita. ,,Ég ræð nú líkast til mínum bletti” var vanaviðkvæðið ef einhver vogaði sér að koma með athugasemd. Og auðvitað réðu þeir ferðinni sem höfðu það versta til málanna að leggja eins og alltaf hefur verið og er enn í dag !

 

En samt kom nú að því að sumir fóru að impra á því að eitthvað þyrfti að gera. Allt væri að fyllast af óþrifnaði á heimilinu og víða farnar að verða fyrir hendi sannkallaðar pestar-aðstæður. Menn væru farnir að fá andþrengsli og margskonar vanlíðan og sumir segðust vera komnir nánast með stöðugan niðurgang. Einhver skollans óáran var sem sagt farin að trufla margt sem áður hafði verið litið á sem sjálfgefin gæði. Þannig fer jafnan þegar höggormarnir fá að leggja undir sig paradísina !

 

 

Sennilega varð eitthvað að gera í málunum. Ákveðið var, en að vísu með nöldri og vandræðagangi, að setja á fót nefnd til að skapa heilbrigðari forsendur til framtíðar. Og það var kosið í nefndina en það eitt gekk ekki þrautalaust fyrir sig þótt það hefðist að lokum með neyðarneglingu !

 

En þessi nefnd sem gekk undir nafninu Sameiginleg þrif (Sþ) kom engu til leiðar því óeining varð um alla hluti og alltaf fleiri á móti en með. Og hver vísaði á annan ef eitthvað átti að gera. Enginn var til umræðu varðandi það að breyta sínum lífsháttum. Ekki til að tala um !

 

Allsherjarheimilið fór því að líta út eins og svínastía hvert sem litið var. Eina breytingin var að í þessari svínastíu gengu svínin á tveimur fótum, en þau voru hinsvegar miklu meiri svín en þau fjórfættu !

 

Að lokum var svo komið, að menn héldust ekki við á sumum stöðum og æ fleiri fóru að tala um að flytja. En þá kom upp nýtt áður óþekkt vandamál. Hvert átti að flytja ? Ástandið var alls staðar orðið eins. Mannkynið allt var að drukkna í eigin skít !

 

Verða það endanleg örlög allsherjarheimilisins okkar - Jarðarinnar, að enginn geti í framtíðinni átt hér heima við lífvænlegar aðstæður ?

- Að skítmennska mannkynsins vaxi því endanlega yfir höfuð ! SHIT !

 

 

Því sefur England ?

 

 

Mörgum þótti með eindæmum hvað Bretar virtust vera sofandi í aðdraganda síðari heimsstyrjaldarinnar og blindir á stormviðrið sem var að skella yfir þá. En meintur svefn Breta þá byggðist á kolröngu stöðumati !

 

Á þessum tíma taldi Englandsbanki sig vera búinn að undirbúa og fjármagna, ásamt ýmsum öðrum auðvaldsöflum, krossferð Stór-Þýskalands nazismans gegn Ráðstjórnarríkjum kommúnismans. Það átti sem sagt að leiðrétta skekkjuna miklu sem varð að veruleika þegar bylting Leníns kom bolsévíkum óvænt til valda í Rússlandi !

 

Allt átti að vera undir stjórn og á réttri leið með að endurvekja vald kapitalismans um allar jarðir. Stórmeistarar auðhringa og bankavalds neru saman höndum og voru kampakátir og Chamberlain talaði um ,,frið um vora daga”– það er að segja - í Englandi !

 

Kreppan var að mestu að baki, með nærri áratugs seinkun á þessum áformum, af hennar völdum. Sumir voru dauðir sem höfðu leikið stór hlutverk í skipulagningu mála svo sem Sidney Reilly, en það eru alltaf til nægir óþokkar til að fylla í skörðin þegar miklir fjármunir eru að skipta um hendur og stórar væntingar um völd og auðlegð eru í spilinu !

 

En blikurnar sem á lofti voru bentu hinsvegar í býsna óræðar áttir og skipulagningin mikla brást. Hitler lét ekki að stjórn og hjólaði fyrst í Frakkland sem hann átti alls ekki að gera og skyndilega stóð breska íhaldsstjórnin frammi fyrir gjörbreyttum veruleika frá því sem að var stefnt. Skrímslið sem vakið var upp réðist ekki á réttan aðila, það réðist að þeim sem stóðu að getnaði þess !

 

Margt hefur verið skrifað um títtnefndan sofandahátt breskra stjórnvalda og John F. Kennedy síðar forseti skrifaði sérstaka bók árið 1940 um efnið undir nafninu Why England slept, þar sem honum varð einkum tíðrætt um það sem hann kallaði erfiða stöðu lýðræðisríkja gagnvart ágangi einræðisríkja. En á sumt minntist hann ekki einu orði !

 

Bresk áhrifaöfl auðs og valda höfðu nefnilega í sjálfu sér fullnóga vitneskju um komandi storm, og höfðu, sem fyrr segir, lagt sitt til að vekja hann, en hann átti bara ekki að skella á þeim. Þeim brást algerlega bogalistin sem stýringarafli þeirrar ógnar-atburðarásar sem sett var af stað með því að sleppa Hitler lausum og því fór sem fór !

 

Það er löngum auðveldara að vekja drauginn upp en að kveða hann niður !

 

Nú er England hinsvegar í alvöru sofandi fyrir eigin framtíð og hefur verið það í allmörg ár. Hin ensku þjóðgildi eru á undanhaldi og múslimsk gildi eru farin að ráða í sumum borgarhverfum Lundúna og víða um landið !

 

Undanhaldsstefnan hefur verið allsráðandi. England varð stórveldi eftir að það varðist ágangi spænska heimsveldisins á tímum Elísabetar I. Nú virðist sem England sé að falla sem vígi vestrænna gilda og enskir þjóðmenningarhagsmunir séu þar alfarið á útleið !

 

Undanhaldsstefnan gagnvart innrás þeirra lífsviðhorfa, sem seint munu talin aðlögunarhæf þeim gildum sem vestrænar þjóðir hafa varið til þessa, hefur verið eyðileggjandi uppgjafar-afstaða í málum. Við þurfum virka stjórnmálaforustu til varnar þjóðum Evrópu, menningargildum álfunnar og allri lífsundirstöðu hennar. England þarf nú í raun að vakna, öll Evrópa þarf nú í raun að vakna !

 

Sannir Evrópumenn vilja lifa í Evrópu en ekki í Evrabíu !

Nokkur orð um mosagróna valdsmenn !

 

 

Það er margsannað mál að það fer illa með menn að hafa mikil völd til lengri tíma. Það fer meira að segja illa með góða menn. Oftast endar það með því að þeir hætta að vera góðir. Völdin krefjast svo mikils af þeim að þeir geta ekki lengur verið góðir menn. Það er hin dapurlega niðurstaða sem fæst af langtíma valdabrölti !

 

Til að halda völdum fara menn að skrökva, fara frjálslega með sannleikann, ástunda það sem þeir kalla hvíta lygi, vera ekki til viðtals þegar leiðinleg mál koma upp sem eru á þeirra ábyrgð o.s.frv.o.s.frv!

 

Mikil völd eru manninum skaðleg. Og það er engin hvít lygi til, öll lygi er svört. Og sérhver ærlegur maður axlar þá ábyrgð sem honum ber !

 

En við sjáum svo mörg dæmi um það gagnstæða. Og það versta er, að þegar valds spillingin fer að verka á menn, gera þeir sér oftast litla sem enga grein fyrir því að þeir eru ekki lengur á réttu róli. Þeir hafa orðið sér úti um blindu þá sem segir þeim að svart sé hvítt og allt sé í besta lagi. Það er illt í efni þegar menn sjá ekki lengur hvað rétt er !

 

Að þjóna samfélagi sínu og njóta þar tiltrúar er ekki öllum gefið. Það er alltaf vandasamara hlutverk að taka ákvarðanir þegar aðrir eiga að borga brúsann. Margt er flókið í málum og sumt sem ætlað er að vera sniðugt getur leitt menn býsna langt afvega. Jafnvel leikur að stráum getur orðið hættulegur. Það hefur til dæmis sannast í stjórnunarmálum í Reykjavík !

 

Nú hefur verið viðvarandi norðanátt á landinu og köld heimskautsgolan flytur með sér hreinsandi andrúmsloft sem getur gagnast mörgum sem mettaðir eru orðnir af eitruðum umhverfisveirum. Íslenskt samfélag þarfnast margvíslegrar hreinsunar, þarfnast hressandi norðangolu sem feykir daunillri lognmollu á haf út og skapar heilbrigðari kringumstæður !

 

En því miður blæs í pólitík oft svo lengi úr sömu ólofts-áttinni að engin hreinsun getur átt sér stað, jafnvel pólitísk norðangola verður að höfuðborgar heilamollu og skilar engu til skárri hátta í þjóðlífinu. Það gerist býsna margt á sálarflatneskjunni á suðvesturhorninu sem bætir lítið þjóðfélagslegt heilbrigði í þessu landi !

 

Af þeim sökum og með margvíslegum hliðstæðum rökum, er hægt að sýna fram á að það er engum manni hollt til lengdar að sitja í valdamiklu embætti. Í lýðræðislegu samfélagi er bein nauðsyn að skipta mönnum reglulega út, kjósa nýja í þeirra stað. Í stuttu máli sagt, að láta menn ekki verða mosagróna við völd, því valdið spillir !

 

Menn sem fá að gapa yfir kjötkötlum ríkis og bæja árum saman verða værukærir og hrokafullir. Þeir sjá enga þörf á því að greiða fyrir eðlilegri framrás mála eða yfir höfuð að breyta neinu. ,,Þetta er gott eins og það er,” segja þeir um alla hluti og halla sér á hægri hliðina !

 

En allir sem vinna í kerfinu eru þjónar fólksins í landinu og eiga að vinna fyrir það, fyrir velferð þess og heilbrigðum framgangi mála. Því er höfuðnauðsyn að þar sé fólk að störfum sem þekkir og viðurkennir þá staðreynd. Þeir sem ekki gera það og belgjast út af valdhroka gagnvart fólki og tala niður til þess eiga þar ekki heima. Þeir eru samfélaginu og kerfinu öllu til skammar !

 

Ríkiskerfið verður aldrei betra en fólkið sem starfar þar !

 

 

 

 

Hver á sinn tíma sem hverfur fljótt !

 

Tíminn líður hratt og þeir sem hafa varið ævidögum sínum í að vasast í pólitík, eru eins og allir aðrir, óviðbúnir hans hraðflugi. Þeir telja sig því alltaf eiga ýmsu ólokið, en allt í einu er samt komið að því að ætlast er til að þeir yfirgefi sviðið. Aðrir sem hafa lengi beðið þurfa að komast að !

 

Og sumir sætta sig við orðinn hlut. Víkja úr sæti og setjast á friðarstól og reyna að sveipa þar um sig virðingarblæ miklum, einkum ef ferillinn sem að baki er leyfir það. Það er eiginlega það eina sem þeir geta gert úr því sem komið er !

 

En aðrir sætta sig ekki við orðinn hlut. Þeir vilja halda áfram að vera þungavigtarmenn í pólitík og nota hvert tækifæri til að minna á ómissandi reynslu sína og afburða skilning sinn á málum eftir frægan feril !

 

En þeir ná bara ekki að fá sömu viðbrögð og undirtektir eins og í gamla daga – og þeim gremst það. Í lýðfrjálsu landi hafa allir málfrelsi og geta tjáð sig að vild, svo framarlega sem þeir eru ekki að naga æruna af öðrum, en enginn á kröfu á að það eigi og verði að hlusta á hann. Það er bara þannig og allir verða að una því !

 

Gamlir orðuriddarar úr refskák stjórnmálanna virðast hinsvegar eiga ákaflega erfitt með að skilja og meðtaka það sem staðreynd að vægi þeirra í baráttumálum líðandi stundar sé ekki lengur það sem það var. Þeir verða fúllyndir og leiðir yfir dvínandi áhrifum sínum og hugsa líklega með sér ,, heimur versnandi fer “ !

 

Og til að berjast gegn þessari meintu ,,afturför” og reyna að forðast það að gleymast alveg, reyna þeir á allan hátt að klóra í bakkann. Þeir eiga það jafnvel til í örvæntingu sinni að taka alveg nýja afstöðu til mála og reyna að vekja athygli annarra með slíku móti !

 

En þeim til mikilla vonbrigða og megnrar armæðu, hefur slíkt framferði yfirleitt alveg öfuga verkun. Þeir grafa þá bara undan sjálfum sér og þeim ferli sem þeir eyddu ævinni í að byggja upp og til hvers var þá barist !

 

Við sjáum mörg dæmi af þessu tagi, dæmi um stjórnmálamenn sem skilja ekki að tími þeirra kom og er löngu farinn. Menn sem reyna að hanga inni á sviðinu þó þeir eigi þar ekki lengur heima og enginn vilji hafa þá lengur þar. Og jafnvel þótt núverandi sviðsfólk kunni að vera lakara að gildi en þeir sem þar stóðu áður, breytir það engu um breyttar aðstæður í tíma og rúmi. Menn koma og fara og framvindan hlífir engum !

 

En sárt er það sjálfsagt fyrir menn sem talið hafa sig risaeðlur síns samtíma að þurfa að tóra í öðrum og breyttum tíma þar sem þeir finna sig bara vera mini-útgáfu af því sem þeir voru. Best er fyrir alla slíka að lækka seglin í tíma og lifa með því sem í boði er, jafnvel þótt það þyki lítið og smátt !

 

Stjórnmálalegur uppvakningur verður seint ferli sínum til framdráttar !