Vesturveldin spila stöðugt á falskar nótur !

 

 

Vesturveldin hafa í áratugi reynt að búa til rússneska frelsishetju til höfuðs rússneskum stjórnvöldum, en það hefur aldrei tekist. Rússneskja þjóðin virðist vera með þeim ósköpun fædd, að vilja ákveða sjálf hverjir séu hennar frelsishetjur og mikilmenni liðinnar sögu. Það er alveg sama hvað sumum mönnum hefur verið lyft hátt í fjölmiðlum og stjórnmálaumræðu Vesturlanda, þeir hafa ekki orðið neinar hetjur í Rússlandi eða talist merkilegir menn þar !

 

Aðalástæða þess er náttúrulega sú staðreynd sem Rússar almennt vita, að mönnum hefur verið lyft svona hátt vegna þess að þeir þjóna pólitískum markmiðum þeirra þjóða sem mest hafa fjandskapast við Rússa. Margir líta á þá sem föður-landssvikara. Svipuð viðhorf myndu líklega gilda við sömu aðstæður í mörgum löndum, jafnvel á Vesturlöndum !

 

Rússar eru ekkert óvanir því að þurfa að verja land sitt. Þeir urðu fyrir margföldum innrásum í lok fyrra stríðs og þeim innrásum var yfirleitt stjórnað að vestan og fjármagnaðar þaðan. Reynt var að gera hvítliðahershöfðingjana Denikin, Judenitsj, Kolsjak og Wrangel og fleiri slíka að rússneskum þjóðhetjum, en glæpir þeirra gegn eigin þjóð urðu svo alræmdir að þjóðin sneri baki við þeim. Vitað var að þeir þjónuðu erlendu valdi og þeir gátu því hvergi áunnið sér traust innanlands sem gat staðið undir sér !

 

Hægt er að nefna ýmsa fleiri einstaklinga sem reynt hefur verið að upphefja með svipuðum hætti. Það má nefna Boris Pasternak sem fékk Nóbelsverðlaunin eins og ekkert væri, ekki síst út á pólitíska verðleika, Andrei Sinyavsky, Yuli Daniel, Aleksander Solsjenitsyn, fylliraftinn Boris Jeltsin og nú síðast Alexei Navalny. En enginn þessara manna náði að vinna sér viðhlítandi traust í Rússlandi, bara á Vesturlöndum, og aðeins fyrir það eitt að vera andvígir stjórnvöldum heimafyrir !

 

Fólk á Vesturlöndum ætti öllu heldur að hugsa um örlög Julians Assanges en velta sér upp úr dauða Alexeis Navalnys. Navalny var bara nytsamlegur fyrir CIA og sambærilegar skuggastofnanir á Vestur-löndum, en Julian Assange hefur gert mikið í því að afhjúpa glæpaverk stjórnvalda ,,hins frjálsa heims“ eins og það er víst kallað, og unnið þar afrek fyrir almannaheill. Fyrir það er hann þegar orðinn, að margra áliti, píslarvottur að verðleikum. Meðferðin á Assange verður alla tíð þeim stjórnvöldum til háborinnar skammar sem eru ábyrg fyrir henni !

 

Frelsisleiðtogar Katalóníumanna hafa verið ofsóttir fyrir alveg fullkomlega réttmætar kröfur og þar hafa engin lýðræðisleg gildi verið virt af valdhöfum Vesturlanda. Bandaríkin, Litla-Bretland, Frakkland og líklega Þýskaland, öll þessi Natóríki virða engar lýðræðislegar leikreglur þegar frelsi fólksins heima fyrir lætur kröfurnar beinast að þeim. Skotar og Walesbúar þurfa ekki heldur að búast við neinni miskunn, ef þeir hyggjast leita þjóðlegs frelsis og láta af fylgispekt við London. Nató er nefnilega fyrir löngu orðið kúgunarafl í Vestur-Evrópu og því er beinlínis ætlað að vera það, svo fólk þegi þar og hlýði valdinu !

 

Fulltrúar framangreindra ríkja rausa um ástand frelsismála í Rússlandi eða Kína alla daga, en þeim er alfarið sama um mannfrelsi í eigin löndum. Þeir hafa sýnt það margsinnis. En óþverralegar lyga-fréttastofur Vesturlanda sjá um að mata almenning þar á áróðursfæðu, svo að sem flestir haldi þar áfram að trúa því, í yfirþyrmandi upplýsingafátækt sinni, að Vesturlönd hljóti alltaf að standa fyrir allt sem er gott og blessað !

 

Nú hafa hin fasistísku yfirvöld Úkraínu gert öfgamanninn Stefan Bandera að frelsishetju í Kyiv. Einhverntíma hefðu það þótt fréttir að andstæðingar nazista í seinni heimstyrjöldinni, færu að hefja upp og lofsyngja nafn fasista eins og Bandera. En staða mála sýnir hversu nöturleg og nauðvarnarleg hetjufátæktin er orðin í blekkingaheimi þessara manna, ef menn skyldi kalla. Sumt er samt þess eðlis, að það verður seint hægt að gera úr því glansmynd, þó sumir reyni að sérhæfa sig í því að búa til falsmyndir !

 

Þjóð og alþýðu Úkraínu hefur í raun verið skipað að hylla mann sem hafði ekkert sér til gildis og var þjóð sinni enginn gæfumaður. Sú hylling er áreiðanlega veitt með miklu beiskjubragði í munni af fjölda fólks í Úkraínu, fólki sem veit hvers konar maður Bandera var, og veit jafnframt að hann verðskuldar enga hyllingu og allra síst af höndum eigin þjóðar !

 

Sérhver þjóð metur sína afreksmenn í ljósi reynslu sinnar og sögulegs veruleika og þar ráða og eiga að ráða niðurstöðum miklu ærlegri sjónarmið en þau sem koma frá sálarlegum sorphaugum erlendrar íhlutunarsemi !