Austrið og vestrið !

Tveir gamlingjar sátu á bekk í vorblíðunni hér um daginn, en raunar var nú engin vorblíða heldur bölvaður garri að norðan. En þessir karlar voru þannig gerðir til sálarinnar að það beit ekkert á þá og síst af öllu íslenskur kuldi.

Þeir höfðu þekkst alla tíð og höfðu aldrei getað orðið sammála um nokkurn skapaðan hlut.

Annar var yfirlýstur sjalli og helblár í þeim efnum, líklega frá barnæsku, og hinn var almennt álitinn eldrauður bolsi, trúlega frá sama tíma.

Hann hafði verið svo langt til vinstri á fyrri dögum, að hann hafði ekki getað verið í Alþýðubandalaginu vegna þess að það var ekki nógu róttækt fyrir hann.

Og satt að segja virtist hann ekki hafa breyst mikið í þeim efnum.

Þarna húktu þeir á bekknum, auðvitað á sitt hvorum endanum og höfðu hæfilegt Framsóknarbil á milli sín. Rússahúfan á bolsanum var fastbundin undir kverk og sjallinn hafði keyrt amerísku skyggnishúfuna sína niður á kuldablá eyrun. Hvorugum datt lengi vel í hug að yrða á hinn þótt báðum þætti gaman að spjalla.

Loks var þögnin orðin svo löng að sjallinn sagði hæðnislega :

„Jæja, þarna hrökklaðist þessi vinstri stjórn frá völdum við lítinn orðstír og sem betur fer !“

„Hún sat þó út kjörtímabilið og ríflega það,“ rumdi í bolsanum, „þið hægri lufsurnar hafið alltaf sagt að engin vinstri stjórn sæti út heilt kjörtímabil, það var nú ein lygin ykkar sem hefur nú verið afsönnuð. En stjórnin þín frá 2007 entist nú ekki nema út janúar 2009 og skildi við allt í rúst !“

Það fauk í sjallann og hann hvæsti fram á milli samanbitinna tannanna:

„Ég er að tala um það sem hefur verið að gerast núna ! Alltaf ferð þú aftur í fortíðina og röflar um það sem liðið er ! “   

Bolsinn hló við og sagði nepjulega : „ Já, þú ert eins og formaðurinn þinn og vilt ekki tala um hrunið. Það er svo sem skiljanlegt, en aldrei munið þið geta þvegið þá óværu af flokksnefnunni ykkar, sama hvað þið reynið !“  

Þessi ummæli fóru ekki vel í sjallann og hann sagði vonskulega : „Þú ert alltaf sami Stalínistinn og hangir enn í rússaheimskunni !“

Bolsinn hló við kuldalega og sagði hæðnislega : „Hver er nú kominn aftur í fortíðina ?“        

Það varð þögn um stund.

Svo byrjaði sjallinn aftur, enda fannst honum sem hallað hefði á hann: „Ég hef fulla trú á því að efnahagsmálin verði núna tekin föstum tökum af nýju stjórninni og leyst almennilega úr þeim vanda sem þar er ! “        

„Jæja,“ sagði bolsinn, „ég veit ekki betur en efnahagsmálin hafi verið í höndum sjálfstæðismanna í næstum tvo áratugi samfleytt og það endaði með hruni !“                                                   

Sjallinn ansaði þessu ekki og sagði eins og við sjálfan sig : „Sjálfstæðismenn hafa alltaf kunnað best að fara með fjármálin !“

„Já, er það,“ sagði bolsinn, „ Þeir voru svo sem nógu kappsfullir við það að selja eigur ríkisins, en ekki þóttu þeir nú að sama skapi sérlega áhugasamir við að innheimta söluverðið. Þannig var nú fjármálasnilldin þar !“

Sjallinn ók sér óþolinmóðlega á bekknum og sagði: „Það kann nú aldrei góðri lukku að stýra að ríkið sé mikið að vasast í rekstri, við höfum alltaf viljað setja við því skorður !“

„Já, heyrt hefur maður það,“ gegndi hinn, „en þið hafið alltaf viljað fá þann rekstur í hendurnar, helst fyrir ekki neitt, þegar búið er að kosta öllu til af almannafé !“

Sjallinn stappaði niður hægri fætinum og sagði í hvössum tón: „Þú skilur ekki út á hvað frelsið gengur. Þið kommúnistarnir hafið aldrei skilið frelsið !“

Bolsinn leit hornauga til síns fjarlæga sessunautar og svaraði í svipuðum tón:

„Nei, það er eflaust rétt hjá þér, við róttækir vinstri menn höfum aldrei skilið eða meðtekið þetta frelsi sem gengur út á það að menn megi kúga og arðræna aðra í krafti auðs og valda !“

Sjallinn yggldi sig og endurtók orð sín, en nú á lægri nótunum: „Þú skilur þetta ekki !“

Svo stóð hann upp, það var eins og einhver skjálfti færi snöggvast um hann, en svo arkaði hann af stað vestur götuna, burt frá bekknum, án þess að kveðja.

Bolsinn horfði á eftir honum um stund, en stóð svo á fætur og hélt sinn veg, í andstæða átt !