Kvæði um Karl I.

 

Karl fyrsti var breskur kóngur

sem kunni ekki neitt á lýðinn,

og vildi bara að hann væri

vinnusamur og hlýðinn ;

skaffaði hirðinni og honum

heilmikið fé til að eyða,

og væri til reiðu röskur

reikninga hans að greiða !

 

Karl fyrsti við fólkið barðist,

fús til alræðisvalda,

spáði í óhrein spilin,

spilltur að baki tjalda ;

andstaðan óx gegn honum

á hann fór margt að knýja,

vansæll af valdastólnum

varð hann svo loks að flýja !

 

Karl fyrsti var breskur kóngur,

kollinn sinn þó hann missti,

heimskinginn hélt að hann gæti

haft það eins og hann lysti ;

reis gegn hans ríkisvilja

rammefldur þjóðarlýður,

brann þá í blóði manna

baráttuvilji stríður !

 

Karl fyrsti það fékk að reyna,

að fólkið á styrk í vonum,

hálshöggvinn lífi lauk hann,

lítill var missir að honum ;

auðvitað ættu með tölu

allir kóngar að falla,

veröldin væri betri

væri hún laus við þá alla !