Um uppreisnaranda nútímans !

Margt gengur veg allrar veraldar nú til dags og þar á meðal er ærið margt sem hefur lengi staðið og jafnvel reiknast af ótal liðnum kynslóðum til undirstöðuefnis mannlegs samfélags. Það er mikið rótleysi til staðar nú á tímum í mannlegum sálum og býsna margir virðast telja sig þurfa að gera upp einhverja reikninga. Fjöldi fólks hefur vissulega átt sér fortíð sem er meinum slungin en aðrir virðast búa sér til fortíðarmynd sem hentar þeim og því uppgjöri sem þeir vilja kalla fram.

 

Margir telja sig fórnarlömb annarra eða kenna slæmum aðstæðum um ógæfu lífs síns, afar fáir líta í eigin barm í þeim efnum. Og enn færri virðast þeir vera sem eru sáttir við sitt líf og þá sem helst hafa sett mark sitt á það. Það er líklega heldur fátítt nú til dags að menn uni glaðir við sitt eins og menn gerðu víst í eina tíð – og það við aðstæður sem fáir myndu líklega telja góðar nú !

 

En þannig virkar nútíminn ! Hann hrærir í fólki og magnar upp óánægju þess með flesta hluti. Festir í mörgum þá tilfinningu að þeir séu alltaf að missa af einhverju. Hann stillir upp allskonar gyllingum og gerir fjölda fólks ósáttan við líf sitt. Fjölmiðlarnir leggja sitt til eins og vanalega og auglýsingamennskan fer hamförum. “Vertu nú einu sinni góður við sjálfan þig, “ segja freistingameistararnir sem þar gala hæst, en það vantar nú ekki í nútímanum að menn vilji vera góðir við sjálfa sig. Það vantar líklega miklu frekar, að þeirra mati, að aðrir séu góðir við þá. Það eru nefnilega margir sem halda því stíft fram að allir séu vondir við þá. Ef þeir fá ekki fram sinn vilja varðandi hlutina, er það vísast talið vegna skilningsleysis og jafnvel illmennsku annarra !

 

Nýfráskilinn karl á Íslandi segir ef til vill hundóánægður og sárbeiskur : “ Af hverju varð ég ekki kóngur í Arabíu með kvennabúr upp á sextíu gellur, það er ekkert nema blóðugt ranglæti að maður eins og ég skyldi ekki hljóta slíkt hlutskipti !”

Og kona í svipaðri stöðu gæti sem best látið út úr sér: “ Ég hefði átt að vera drottning í Fjarskanistan og allir karlmenn þar hefðu átt að þjóna undir mig, en svo fæðist ég á Íslandi þar sem ekkert er í boði, svei því !”

 

Hvar sem uppreisn nútímans er í gangi - og hvar er hún ekki í gangi, sjást afleiðingar hennar. Hjónabönd tætast í sundur, heimili sundrast og fjölskyldur splundrast !

 

Það er nefnilega verið að heyja stríð gegn aldagömlum gildum ; það er verið að brjóta niður en ekki að byggja upp. Allt sem liðnar aldir hafa sýnt og sannað - gegnum farveg reynslunnar - að sé gott og uppbyggilegt, er orðið að sárustu þyrnum í augum þeirra sem eru í uppreisn fyrir svokölluðu alfrelsi mannsins, sem er ekkert nema annað og fínna orð yfir stjórnleysi !

 

Maðurinn er kominn að eigin endamörkum. Hann er að gera veröldina alla að óvistlegu heimili fyrir eigin börn. Græðgi hans hefur ekki átt sér nein takmörk og er að eitra allt um öll heimsins ból. Orðtakið hóflegur gróði hefur vikið fyrir orðinu hámarksgróði. Allt skal spennt til hins ítrasta og auðhringar heimsins miða allt sitt við allt annað en framtíð jarðar. Þar er engin samviska eða ábyrgð til staðar. Þeir sem þeim stjórna eru sannkallaðir siðleysingjar siðleysingjanna !

 

Mikið er talað um misnotkun í nútímanum, kynferðislega misnotkun innan fjölskyldna, hjónabanda, kirkjudeilda, fótboltasambanda og nánast hvar sem fólk á sér einhvern sameiginlegan vettvang. Öll sú misnotkun felur auðvitað í sér hryggileg dæmi um siðlaust framferði, en misnotkun mannsins á jörðinni er þó alvarlegasta misnotkunin því þar er í gangi tilræði við allt skapað líf á þessum hnetti okkar.

 

Náttúran sjálf er að snúast í auknum mæli gegn þessari misnotkun og segja: “ Nú er nóg komið !” Og hún mun hefna sín – það eitt er víst og satt. Hefndin mun koma í gegnum náttúruhamfarir sem munu ekki eiga sér neina hliðstæðu í sögulegum tíma. Heimurinn í sinni núverandi mynd mun hætta að vera til. Lönd munu sökkva í sæ þegar náttúran snýst til varnar gegn rányrkju mannsins og það með fullum rétti.

 

Gildi þeirra sjónarmiða sem kalla má rétthugsun nútímans eru röng og hættuleg, þau færa manngildið stöðugt neðar og auðgildið ofar. Slík viðmið eyðileggja öll samfélög að innan. Þau éta sig upp fyrir eigin græðgi. Siðferðilegt gjaldþrot leiðir alltaf af sér banvæna uppdráttarsýki sem drepur allt sem heilbrigt er !

 

Í hvaða stöðu skyldi sálarvelferð þeirra manna vera sem kjósa að veltast um í villubylgjum guðlauss tíðaranda og halda víst að siðleysi nútímans sé besta veganestið til farsældar í framtíðinni ?

 

Er hægt að vera meira villuráfandi ?