Ekki er þetta uppskeran sem að var stefnt ?

 

 

Fyrir um það bil 20 árum heyrði ég til frammámanns í íþróttahreyfingunni í viðtali í ríkisútvarpinu. Umræddur maður sagði margt og mér fannst ekki íþróttamannslega talað. Hann sagði að það ætti ekki að vera að eyða fjármunum og fyrirhöfn í fólk sem aldrei myndi geta neitt !

 

Það ætti þess í stað að styðja þá sem hefðu það í sér að geta orðið afreksmenn og gera þeim kleyft að verða enn meiri afreksmenn. Í því lægju fyrst og fremst möguleikarnir til meiri árangurs og aukinna tekna, að gera vel við þá einstaklinga sem eitthvað gætu !

 

Ég stóð og hlustaði á þetta og gerði mér þegar ljóst að verið var að jarða ungmennafélagshugsjónina um ræktun lands og lýðs. Hún var greinilega ekki lengur það leiðarstef sem hún hafði verið. Ungmennafélagsandinn var ekki að tala þarna. Það var annar andi að ryðjast til valda innan íþróttahreyfingarinnar – andi Mammons, andi peningahugsunar, efnishyggju og sérgæsku !

 

Og hversvegna var svo komið ? Nú, það var búið að leggja allt samfélagið með pólitískum hætti undir óheftan kapitalisma og auðvitað hlaut íþróttahreyfingin að fylgja þar með ? Það átti að hámarka ávinninginn eða gróðann þar eins og allsstaðar annars staðar. Henda öllum aumingjum út og gera út á væntanlega afreksmenn og ekkert annað !

 

Og þannig virðist hafa verið staðið að málum síðan innan íþróttahreyfingarinnar og kannski ekki síst innan KSÍ. Nú erum við að sjá hluta af þeirri uppskeru sem þessi stefna hefur gefið af sér !

 

Við höfum sýnilega ýtt undir kapp manna til sigrandi framgangs en án siðmenningarlegra gilda og viðmiða. Við höfum alið upp afreksmenn, en því miður líka hrokagikki. Við virðumst hafa einbeitt okkur að því að skapa sérgæðinga úr tiltölulega góðum drengjum !

 

Og þegar mönnum hefur orðið á og þeir hafa gert eitthvað sem aldrei hefði átt að líðast, virðist vandinn sem skapast hefur við það, við ranga framkomu ætlaðra gulldrengja, hafa verið þaggaður niður vegna þess að afreksmenn hafa átt í hlut. Einhverjir virðast þannig hafa farið að gera út á þá stöðu að þeir væru fyrir ofan lög og rétt. Það er enganveginn ásættanlegt framgangsferli !

 

En þetta hefði aldrei gerst innan KSÍ ef samfélagið allt væri ekki gegnsýrt sama andanum. Hann datt ekki niður yfir KSÍ eitt og sér, hann hefur plantað sér um allt hið íslenska samfélag með hugarfarsbreytingu sem hefur spillt og raskað heilbrigðum gildum þess !

 

Græðgishugsun og allt of mikil peningahyggja getur eyðilagt sérhverja íþróttahugsjón og gert hana að einhverju sem hún á alls ekki að vera og snúið gildi hennar á haus. Þeir sem fylgja röngum viðmiðum geta aldrei fengið rétta útkomu úr dæminu. Mínusarnir verða fljótt allt of margir !

 

Ef krafa dagsins er siðbót innan KSÍ, verður að spyrja - hvernig í ósköpunum á knattspyrnu-sambandið eitt að halda heilbrigðum velli í óheilbrigðu samfélagi ? Hvernig á að standa að siðbót á einni smágrein heildarmeiðsins í siðbótarlausu þjóðfélagi ?

 

Er ekki staðreyndin sú, að ráðamenn eru alltaf að hygla þeim - sem þeir telja að standi sig - á kostnað annarra í þessu samfélagi okkar ?

Ein grein á sýktum stofni verður ekki tekin og læknuð og siðbætt. Það verður að lækna og siðbæta allt tréð – samfélagið allt !