,,Helgarmenning höfuðborgarinnar !!!”

 

 

 

Það er ekki skemmtilegt að hlusta á helgarfréttir útvarpsins um mannlífið í höfuðborginni. Nánast um hverja helgi virðast meira og minna alvarleg ofbeldistilfelli eiga sér stað. Þau gerast á götum borgarinnar, einkum í miðborginni, og eiginlega ekki síður í heimahúsum. Og það gerist á sama tíma og hávær umræða fer fram á samfélagsmiðlum gegn beitingu ofbeldis !

 

Við skulum hafa það í huga að ofbeldi er ofbeldi hvort sem það beinist gegn konum eða körlum. Þessi síendurteknu ofbeldistilfelli sýna okkur hvert stefnir. Við erum alls ekki á réttri leið. Ef fer sem horfir, verða lögreglumenn landsins líklega farnir að ganga með vélbyssur eftir áratug eða svo !

 

Að minni hyggju á sér stað mikil innræting ofbeldis í landinu. Sjónvarpsrásir dæla út ofbeldis-mettuðu efni alla daga og það er verið að nauðga, drepa og misþyrma fólki í kvikmyndum, sjónvarpsþáttum og hverskonar framhaldsefni daginn út og inn. Heldur fólk að þessi stöðuga, dagskrárbundna sýnikennsla á ofbeldi hafi ekki nein áhrif ?

 

Margt af þessu efni er framleitt undir þeim formerkjum að það sé eiginlega bara verið að sýna hvernig vernda þarf samfélagið og upplýsa glæpi. Lögreglan sé að berjast við undirheimalýðinn og öll á þessi framleiðsla því að flokkast undir það að verið sé að halda uppi lögum og reglu !

 

En sorinn sem flýtur yfirleitt með svona myndefni er hinsvegar alveg yfirgengilegur og hreint ekki boðlegur sæmilega heilbrigðu fólki. Það ætti flestum að vera ljóst. Og með þessum hætti og öðrum fær ofbeldið að sístreyma inn í stofurnar okkar og valda þar sínum skaða !

 

Þegar hömlulaust áhorf á ofbeldismyndir fer saman við óhóflega áfengisneyslu manna, er mjög hætt við því að margir fari yfir mörkin. Þá geta atburðir gerst sem geta kallað á iðrun eða forherðingu eftir atvikum. Og það getur átt við um allar stundir í lífi viðkomandi fólks þar á eftir. Eyðilegging á hamingju heilla fjölskyldna getur þar orðið afleiðingin !

 

Það má alveg ganga út frá því að þau eitrunaræxli sem virðast þenjast út í mannlífi höfuðborgarinnar, muni dreifa sér út um allt landið í auknu magni á komandi árum. Það er ekki uppörvandi framtíðarsýn !

 

Einn af neðri endum skolpræsis allrar ómenningar Evrópu virðist nú meðal annars vera staðsettur í miðborg Reykjavíkur og ausa þar úr sér viðbjóðnum yfir þjóð sem var fyrir tiltölulega skömmu laus við slíka ,,fjölmenningu !”