Að vera innanspillingar eða utanspillingar ?

 

 

Íslenskt samfélag er ekki stórt, en raddir þess eru margar. Það er breitt bil í þessu litla samfélagi milli tekjuhópa og það hefur alltaf verið erfitt fyrir láglauna-fólk að njóta hér skilnings!

 

Harðlínustefna hefur löngum verið til staðar hjá atvinnurekendum og þar verið spilað af mikilli og útfarinni kunnáttu á allar viðsjár sem fundist hafa innan verkalýðshreyfingarinnar og þær hafa stundum verið margar. Forustuöfl verka-lýðsins þurfa á hverjum tíma að vera vel á verði fyrir sundrungarpólitík af slíku tagi !

 

Sýn leiðandi manna á samfélagið er mjög breytileg. Viðhorfin eru fyrst og fremst mörkuð því hvort innanspillingarmaður eða utanspillingarmaður verður fyrir svörum. Innanspillingarmenn tala nánast sumir hverjir um íslenskt samfélag eins og það sé á himnum, en utanspillingarmenn líkja því eða að minnsta kosti hlutum þess öllu frekar við annan stað sem ekki þykir eftirsóknarverður !

 

Og barátta íslenskra launþega, í lægri kanti launastigans, væri áreiðanlega ekki sú sem hún er, ef Ísland ætti eitthvað skylt við himnaríki. Íslenskir atvinnu-rekendur eru heldur ekki neinir englar.

Kapítalistahjartað í þeim flestum virðist yfirleitt afskaplega hart og tilfinninga-laust. Það er djöfullegt við þá að eiga í samningum og hefur alltaf verið !

 

Það er oft eins og þessir menn komi annarsstaðar að, utan úr geimnum eða neðan úr jörðinni. Samfélagssýn þeirra virðist allavega óralangt frá öllum þeim viðhorfum sem barist er fyrir í réttlætishugsjón heilbrigðrar verkalýðs-baráttu og það er meinið !

 

Eins og margir vita hefur fyrrverandi forustumaður í samtökum atvinnurekenda tekið við nýju starfi og eftir fréttum að dæma verða launakjör hans líklega mjög rífleg. En af hverju þarf maðurinn svona há laun í himnaríkis-samfélagi sinna líka ?

 

Það er líklega vegna þess að háu launin marka sýn hans, og þeirra sem honum eru líkir, til samfélagsins. Þeir verða að hafa slík laun, annars er ekki um neitt himnaríki að ræða fyrir þá né yfirleitt menn sem meta allt til verðs !

 

Þessir gullkálfar virðast því halda býsna fast í auralega stöðu sína og svo hefur alltaf verið. En verðmat þeirra á eigin hæfni er svívirða í öllum samfélagslegum skilningi og ætti ekki að líðast!

 

En það virðist jafnframt vera beinhörð starfsleg skoðun og skylda slíkra manna að sjá til þess að há laun séu bara fyrir þá sem eiga þau skilið, að mati hinna innmúruðu og innvígðu. Sérgæskan ræður í þeim heimi þar sem enginn óverðugur skal stíga fæti né nokkur sanngirni finnast !

 

Og láglaunafólk Íslands tilheyrir sannar-lega ekki þeim hópi sem um gullsalina á að ganga og það á bara að vera utan þess himnaríkis sem fjármagnsöflin hafa vafið utan um sig í þessu landi sjálfum sér til dýrðar og dagláta. Þar skal allt vera í sama svikræðisfarinu og löngum fyrr !

 

Þannig er Ísland í dag ! Himnaríki fyrir sérhagsmunaöflin og innanspillingarhyskið en nær hinum endastaðnum að áliti almennings og utanspillingarfólksins í landinu. Það er breitt bil á milli þessara tveggja ólíku þjóða sem búa hérlendis, gullkálfaliðsins og allrar alþýðu manna, og það bil virðist stöðugt breikka !

 

Að lokum getur ekki verið þar um neina samleið að ræða né samfélag með þeim hætti sem verið hefur. Það hlýtur að koma að þeim skuldadögum og þar með að leiðarlokum sameiginlegra laga. Og hvað tekur þá við ?