,,Kære norske venner“ eða hitt þó heldur !

 

 

 

Oft hefur verið gert mikið úr því hvað Norðmenn hafi verið okkur Íslendingum góðir frændur alla tíð og fjölyrt um hin nánu vina og skyldleikatengsl milli þjóðanna. Í mínum huga hefur þessi slepja aldrei haft neina sérstaka innistæðu. Við eigum nefnilega Norð-mönnum ákaflega lítið að þakka, það er að segja norskum stjórnvöldum, enda hefur sagan sýnt okkur það alla tíð !

 

Í fyrsta lagi misstum við sjálfstæði okkar og frelsisstöðu lands og þjóðar fyrir stöðugan ágang norska konungsvaldsins. Og fram að því að við urðum hjálenda Dana fyrir aumingjaskap Norðmanna, vorum við undir stöðugu arðráni norskra drullusokka sem sendir voru hingað út reglulega til að ræna frá okkur öllu verðmætu !

 

Norðmenn misstu snemma öll landsvöld frá sér, fyrst með hjónabandsgjörningi við Dani, svo Kalmarsambandinu og í lok Napóleons-stríðanna urðu þeir skiptimynt í pólitískum skollaleik. Þá voru þeir teknir af Dönum og settir undir Svía. Svo ekki var nú reisn Norðmanna mikil allan þann tíma. Svíar risu snemma upp gegn Kalmarsambandinu og rufu þau tengsl, en Norðmenn sátu áfram undir Dönum og kysstu yfirleitt á vöndinn ekki síður en Íslendingar. Sami undirlægjuandinn var þá í báðum þjóðunum !

 

Svo kom að því 1905 að Norðmenn vildu verða sjálfstæð þjóð. Ekki veit ég hvaðan sú hugmynd hefur komið, en hún varð til þess að Noregur varð ríki undir eigin nafni. Langt var síðan svo hafði verið. Svíar hættu við að fara í stríð við þá, enda báru margir góðir menn klæði á vopnin. Svo var ekkert Nató komið og þeir gátu ráðið því sjálfir hvort þeir færu að drepa meðbræður sína !

 

En ekki voru Norðmenn í miklum lýðveldis-hugsunum, því þeir voru allt of mikið ánetjaðir fortíð konungsvaldsins. Og þegar til kom völdu þeir sem konung son Kristjáns IX Danakonungs. Danska valdið var þeim enn það hugstætt og nýr konungur þeirra tók sér nafnið Hákon. Þá kom til ríkis í Noregi sjöundi gaurinn með því nafni, ekki Hákon gamli að vísu, en Hákon samt !

 

Ekki er unnt að segja að það hafi verið mikil reisn yfir valdatöku hans þó henni hafi trúlega verið fagnað í Kaupmannahöfn. Kristján IX konungur Dana var afi hins nýja kóngs Norðmanna og rétt um ári síðar var Friðrik VIII faðir kóngsa orðinn Danajöfur. Síðan varð Kristján X konungur Dana 1912 og þá sátu þeir bræðurnir hann og Hákon VII langa hríð sem konungar þessara landa. Gef ég lítið fyrir þá báða eins og reyndar kónga yfirleitt !

 

Allt er þetta titlastand, hégómavesen og heiðursmerkjafargan tilbúinna yfirstétta, djöfullega ergilegt á tímum sem ættu skilyrðislaust að vísa öllu slíku á ruslahaug Sögunnar með afgerandi hætti. En mannskepnan og fordild hennar virðist aldrei ætla að lifa sér til batnaðar og vitleysan virðist alltaf koma aftur !

 

Þó ég sé enginn Norðmannavinur og sjái enga sögulega þörf á því að vera það, neita ég því seint að ekki hafi verið til ágætir Norðmenn, virðingarverðir og góðir menn. Ég get til dæmis í því sambandi nefnt Hans Nielsen Hauge, Kristófer Bruun og Fridtjov Nansen. Slíkir menn verða alltaf virtir meðan manndáð er til í þessum heimi og það af verðleikum !

 

En norsk stjórnvöld hafa síðasta manns-aldurinn horft á okkur Íslendinga fyrst og fremst í gegnum skoðunargler Nató og öll afstaða þeirra til þjóðar okkar hefur tekið mið af því hversu vel við þjónum Nató. Það hefur sýnt sig meðal annars í afskiptum þeirra af fiskveiði-réttarmálum okkar. Þar voru þeir okkur aldrei heilir, að mínu mati, þó slétt væri talað. Það eru ýmsar hliðar til á Norðmönnum og þær eru alls ekki allar góðar !

 

Margir slæmir Norðmenn voru valdamenn á Íslandi á sínum tíma. Nöfn þeirra eru sannarlega ekki heiðri vafin í íslenskri sögu og verða það seint. Og slæmir Norðmenn hafa verið til frá þjóðlegu íslensku sjónarmiði allt til okkar daga !

 

Norskir þjóðsvikarar voru nánast á hverju strái í styrjöldinni miklu. Vidkun Quisling var bara toppurinn á þeim ísjaka, en nafn hans varð þó forsenda samheitis yfir föðurlandssvikara um allan heim og menn geta velt því fyrir sér af hverju svo varð ? Það varð ekki út af engu !

 

Ég hef haft andstyggð á mörgum Norðmönnum sem hafa að mínu mati þjónað öðru en þeir hefðu átt að gera. Margir menn hafa orðið þrælar eigin þjóðar af ýmsum orsökum, en þeir sem hafa verið þrælslega undirgefnir öðrum þjóðum eru oftast verri !

 

Meðal þeirra Norðmanna sem ég hef haft og hef skömm á, eru menn eins og Trygve Lie, Knud Frydenlund, Thorbjörn Jagland og síðast en ekki síst Jens Stoltenberg !