Er ríkisstjórnin á leið inn í uppgjör þar sem lömbin þagna ekki ?

 

 

 

Oft vill svo fara að allar vammir og skammir séu geymdar til ákveðins skiladags. Það gildir líklega um ríkisstjórnir eins og annað. Næstmesta undirlægjustjórn Nató sem vanvirt hefur sjálfstæðisbrag Íslands, stjórn Katrínar Kobbadóttur, hlýtur senn að fara að gefa upp andann enda nákvæmlega ekkert við hana að virða eins og stöðugt fleiri sjá og skilja !

 

Syndir þessarar ömurlegu ríkisstjórnar eru orðnar margar og verða líklega seint fulltaldar. Í fyrsta lagi var umboð hennar í byrjun til myndunar stjórnar ekki lýðræðislega óvéfengjanlegt, vegna þess að kosningarnar voru gallaðar. Í landi þar sem lýðræði væri haft í heiðri hefði verið kosið aftur. En þreföld spillingarklíka kom í veg fyrir það. Sú synd varð svo ranglætishvetjandi gjörningur fyrir alla framvindu mála í kjölfarið og öllum til skammar sem þar komu að málum og verður aldrei af þeim þvegin !

 

Stundum fer svo, að það sem á að verða kærleiksheimili, verður ekki kærleiks-heimili til lengdar. Stundum fer svo að friður slíks heimilis rofnar vegna þess að valdafjölskyldan á ekki lengur samleið. Þá fara jafnvel þeir sektarminnstu í hópmenginu að finna til vanlíðunar. Þegar svo er komið að lömbin þagna ekki, sama hvaða dúsu þau fá, hljóta menn að sjá að það er eitthvað mikið að og þannig er staðan og hún fer ekki batnandi !

 

Verndarmál barna, verndarmál fjölskyldu-eininga og friður hvers heimilis á að vera undirstöðumál í íslenska samfélags-kerfinu. Því er mikil nauðsyn á því að vammlaus og óumdeildur maður fari með slíka málaflokka fyrir hönd okkar allra. En á kærleiks-heimili sem er ekki lengur kærleiks-heimili, ýmissa vandræða vegna, er erfitt að láta hlutina ganga upp við kerfislæga sléttunarmeðferð, ekki síst þegar lömbin eru alveg hætt að þagna !

 

Uppgjör fyrrverandi kærleiksheimilis við eigin sögu verður í flestum tilvikum sársaukafullt ferli. Og oftast fara lömbin verst út úr öllum slíkum uppgjörsmálum. Þeir sem mest hafa unnið til saka sleppa oftast best, enda er allt okkar lögskipaða gatasigti miðað við það og ekkert annað !

 

Og sannarlega er núverandi ríkisstjórn það aumasta sem maður hefur séð frá því að maður fór að fylgjast með stjórnmálum þessa lands og það er vægast sagt langt síðan. En aldrei hafa mál farið batnandi á þeim tíma og nú virðist botninum náð í þeim efnum !

 

Fyrir allnokkrum árum var maður eiginlega orðinn sannfærður um það að spillingin í stjórnkerfinu væri búin að gera okkur að svokölluðu bananalýðveldi. En nú er maður því miður orðinn þeirrar skoðunar, að við séum eiginlega komin niðurfyrir þá stjórnarfarslegu aumingja-stöðu. Svo hröð hefur afturförin verið, en samt hlær núverandi forsætisráðherra í veislum í útlöndum í anda Nerós !

 

Engin íslensk ríkisstjórn hefur getað stjórnað efnahagsmálum hér, það hefur alltaf verið efnahagsmálaöngþveiti í landinu. Þegar úr öllu hófi hefur verið keyrt sem oft verður, hefur vandræðunum jafnan verið sturtað niður til almennings. Hann hefur alla tíð þurft að borga stjórn-leysið og það er þá kallað þjóðarsátt !

 

En sá gjörningur hefur alltaf verið með öfugum formerkjum. Þjóðin hefur verið látin borga alla svikareikninga um leið og útlendingum er stöðugt hyglað á kostnað lands og þjóðar. Svona stjórnunarlag er ekkert nema rakinn þjóðarglæpur og getur aðeins endað með hruni allrar velmegunar í þessu landi !

 

Og hvað segir svo íslenska þjóðin við þessar aðstæður, lömb landsins, af hverju jarma þau ekki miklu meira og kalla á uppgjör við allan kærleiksheimilis-óþverrann ? Er þjóðin orðin ónæmis-bólusett fyrir allri stórspillingunni í landinu ? Hvenær ætlum við að vitkast og ná áttum ? Þurfa allir innviðir að bresta áður ?

 

Er kannski búið að setja lágmarks-kvóta á alla dómgreind í landinu og ætlar þjóðin að fara dansandi inn í kjarnorkustríð það sem Vesturlönd, undir forustu hins fallandi heimsveldis Bandaríkjanna, virðast vera að trekkja upp ? Eiga lömbin kannski að þagna þá – vegna þess að þau verða þá öll dauð ?