Í bláum veruleika !

 

 

 

Veruleikinn birtist fólki með ýmsu móti. Nokkuð stór hluti af mannkyninu virðist haldinn ranghugmyndum og vill mála sitt umhverfi að vild sinni, óháð því hvað öðrum finnst. Þar kemur heilbrigð hugsun ákaflega lítið við sögu eða lýðræðisleg afstaða og því er ruglið í veröldinni oftast í meira lagi !

 

Sumir eigna sér umhverfi í bláu og vilja sjá allt í bláu. Aðrir eigna sér alla regnbogalitina og regnbogann í ofanálag og eignaréttur í augum slíkra aðila verður þá mjög svo afstætt hugtak. Sumir vilja sjá allt í rauðu og ropa hátt um það, enn aðrir vilja sjá umhverfi sitt í grænum veruleika og sjást þá ekki fyrir. Hver vill eiga svokallað sitt með réttu eða röngu og margar manneskjur virðast fara létt með að upplifa sig sem nafla veraldar eða jafnvel alheimsins og þá er egóið komið upp í hæstu hæðir !

 

Allt getur þetta verið mjög skrautlegt út af fyrir sig, en varasamt þó á margan hátt, einkum með hliðsjón af álagi á sálarlega stöðu. Verst er þó þegar algjör umskipti verða með því hugarfarslega róti sem slíku fylgir oftast. Til dæmis þegar manneskja sem hefur viljað sjá allt í grænu tekur upp á því að vilja sjá allt í bláu !

 

Það gerist til dæmis þegar veruleikinn verður skyndilega allur annar og þá líklega fyrir einhvern þrýsting rang-hugmynda. Þegar slíkt gerist á vafalaust einhver persónuleikabreyting sér stað hjá viðkomandi manneskju sem einungis er þá trúlega á færi afburða sálfræðinga að skilgreina !

 

Ég fór fyrir nokkru að velta slíkum persónuleika-sveiflum fyrir mér og þar sem ég vildi nú ekki beinlínis hugleiða slíkar umveltur út frá manneskjum, tók ég mið af því að lítil gul hæna, eða segjum bara, lítil græn hæna, vildi allt í einu verða blá ? Hvað þá ?

 

Hvernig kemur það út, þegar veröld sem var með grænan hugarheim í lífi lítillar grænnar hænu, fær bláan hugarheim ? Verður þá hænan sjálf ekki slíkum breytingum undirorpin og breytist hún þá ekki bara í litla bláa hænu ?

 

Og hvernig kemur henni til með að líða eftir slíka umsköpun ? Hefur þá ekki ýmislegt farið forgörðum sem áður þótti ástæða til að varðveita ? Verður ekki allt verðmætamat annað ? Eða má segja : ,,Sjá, hið gamla er farið, ný sköpun hefur orðið til !“ Það geta svo sem verið ýmsir undarlegir leyndardómar í kringum slíkar persónuleikabreytingar, en í þessum pælingum varð mér á að yrkja eftirfarandi vísur sem kannski segja sitt og því læt ég þær fylgja hér með :

 

 

Litla, bláa hænan

 

 

Hún elskar líf sem allt er blátt

og eltir það á röndum.

Og kann að hoppa og hlæja dátt

með hönum úti í löndum.

 

Hún æðir jafnan stað úr stað

og stundar sig að grafa.

Fólk skilur ekki eðli það

sem umskiptingar hafa.

 

Úr einu hún í annað fer

þó allt hún viti fátt um.

Og fettubrettu ferlið er

á flugi í öllum dráttum.

 

Og þótt hún segi þetta og hitt

er það sem hvati á ælu.

Hún gerir alltaf gaggið sitt

að glappaskotaþvælu.

 

Svo uppi á borði engan séns

hún öllu lengur hefur,

þó kroppi hún margt í kringum Jens

sem kornið henni gefur.

 

Því hann sem fyrr er henni kær

sem himintengdur goði.

En sannleikskorn hún fráleitt fær,

sú fæða er ekki í boði.

 

En samt hún kýs að brosa breitt

á blárra óra valdi,

sem virðast snúast um það eitt

hún áfram stöðu haldi.

 

Þar unir hún sér alla tíð

við egó skammtinn vænan.

Og gefur skít í land og lýð,

- litla, bláa hænan !