Um hégómahræringar samfélagsins !

 

 

 

Sérhvert þjóðfélag á Vesturlöndum virðist eiga létt með að koma sér upp mótmæla-söfnuði. Það er svona nokkurnveginn sam-þjálfaður upphlaupshópur sem rýkur til ef það á að mótmæla einhverju. Í fæstum tilvikum á það skylt við hugsjónir, því þarna er fyrst og fremst verið að taka þátt í einhverju sem er spennandi og gefur lífinu lit. Fullt af óstöðugu fólki er þá til í tuskið !

 

Fólk sem þekkir lítið til almennra verka, hefur til dæmis sjaldan dýft hendi í kalt vatn, er í nafni mótmæla-samstöðunnar oftast tilbúið að taka lifibrauðið frá öðrum sem þurfa að vinna hörðum höndum. Það fyllist menningarofsa, æðir á samkomu-stað og sker lífsafkomu annars fólks niður við trog og þykist gera vel. Svo fer það heim og sest við kaffibolla og sígó og talar glaðbeitt um hvað það hafi nú staðið sig vel á stórmenningar-vaktinni !

 

Sú var tíðin á Íslandi að fólk mótmælti ranglæti af hugsjón, barðist fyrir mál-efnum verkalýðs af hugsjón og gekk nánast fyrir hugsjón. En sá tími virðist liðinn í þessu landi. Nú mótmælir enginn ranglæti, nú berst enginn af fullum heilindum fyrir verkalýðshugsjón og nú gengur enginn fyrir hugsjón. Svona langt höfum við gengið afleiðis á tæpri hálfri öld og áfram stefnum við að ystu brún !

 

Menn standa með ranglætinu ef þeir fá beinið sitt, enginn vill nú vera svo aumur að tilheyra verkalýð, allir eru stjórar að eigin sögn og annarra, og fólk gengur ekki lengur fyrir hugsjónum. Það gengur hinsvegar, af fullri meðvirkni, í takt við alla uppvakta græðgi í samfélaginu. Það magnar hana með afskiptum sínum, og fær þó aldrei nóg í sinn hlut. Þannig breytni leiðir allt til falls og það getur varla orðið langt í það !

 

Margt mótmælalið virðist horfa mikið á það að komast í fjölmiðla fyrir framferði sitt. Það vill verða frægt sem aðgerða-sinnar og þvælist um allar trissur til að verða sér úti um hasar. Hvernig er það, þarf þetta aumingja fólk aldrei að vinna ?

 

Hvar fær það pening til afkomumála, þegar það flækist landa milli árum saman og þykist vera að bjarga heiminum ? Þetta virðist að stærstum hluta vera snarruglað lið sem gengur fyrir hégóma, sýndar-mennsku og athyglissýki á háu stigi !

 

Samfélag þar sem allir vilja að lokum verða afætur, getur ekki átt sér langt tilvistarskeið. Þeir sem sleikt hafa rjóma alla sína tíð, verða sjaldan hæfir til að vera forsjá annarra í samfélagslegum hags-munamálum, en eru þó settir í það verkefni allt of oft vegna misskilnings af hálfu kjósenda. Það leiðir svo af sér samfélagslegan ófarnað, sem þó er aldrei rakinn til föðurhúsanna. Hégóminn ríður sjaldan við einteyming og síst í nútíma-samfélögum. Það sannast æ ofan í æ og það er öllum til óþurftar !