Í eldlínu glóruleysis-stórmennskunnar !

 

 

Samskipti Íslands við önnur ríki eru auðvitað sérstakur kafli í þjóðarsögu okkar Íslendinga. Í flestum tilfellum held ég að þar sé nokkuð jafnt á haldið og samskiptin viðkomandi þjóðum til sæmdar í flestu. En í einu tilfelli er slík samskiptasaga mjög ljót og þar hafa íslensk stjórnvöld stundum sýnt, að mínu mati, fádæma ruddaskap og vanþakklæti gagnvart þjóð sem aldrei hefur gert okkur neitt nema gott og sýnt okkur hvað eftir annað meiri velvilja en við höfum nokkurntíma átt skilið !

 

Þar vísa ég til samskipta okkar við Sovétríkin og síðan Rússlands. Það er oft talað um Gyðingahatur í heiminum, og ég tel mig hafa nokkuð sterkar forsendur til að halda því fram, að slíkt hatur sé til staðar á Íslandi ekki síður en víða annars staðar. En Rússahatur er hér miklu algengara og miklu stækara. Sumt fólk virðist beinlínis alið hér upp við þau sjónarmið frá blautu barnsbeini, að Rússar ættu bara ekki að eiga neinn tilverurétt í þessum heimi. Best væri bara að þeim væri útrýmt með öllu svo þeir væru hvergi til. Þeir væru höggormarnir í Paradísargarðinum sem auðvaldið væri alltaf að reyna að skapa í heiminum, öllum náttúrulega til hagsbóta. En hvað hafa Rússar annars gert okkur og hversvegna er þetta hatur á þeim orðið að svo mikilli meinsemd í okkar þjóðarsál ? !

 

Ég hef aldrei kynnst öðrum eins fordómum gagnvart neinni annarri þjóð hér í mínu landi, og því hef ég hugleitt málið mikið og reynt að átta mig á þessu geðveikislega hatri og hvernig það er tilkomið. En ég hef aldrei fundið neina skýringu í því sambandi sem tengist nokkru eðlilegu viðhorfi af heilbrigðum rótum. Þarna er um eitthvað að ræða sem hvergi ætti að vera til staðar í samfélagi sem telur sig geta státað af mannsæmilegum gildum !

 

Ég hallast helst að því að þarna sé um að ræða áhrif langtíma heilaþvottaráróðurs erlendis frá, sem virðist að miklu leyti hafa lamað dómgreind heillar þjóðar. Siðferðileg afstaða Íslendinga til rússnesku þjóðarinnar virðist ekki hafa neinn manneskjulegan grundvöll. Þar virðist hatrið flæða yfir allt, í mætti ótrúlega illskufullrar andúðar og sleggjudóma, sem virðast ekki eiga sér nokkur takmörk. Rússar eru, að minni hyggju, eina þjóðin í heiminum sem íslensk stjórnvöld hafa þannig iðulega sýnt lítilsvirðingu og skort á almennri kurteisi í samskiptum. Það virðist flest bera þar vitni um þráláta fordómahneigð sem er ekki sambærileg við eitt eða neitt annað í íslensku þjóðlífi og hefur svo lengi til gengið !

 

Maður veit svo sem að fyrir einni öld var íslenskt samfélag alfarið undir valdi auðvaldssinnaðra og sérgæskufullra forréttindahópa. Stórauðugir einstaklingar réðu því sem þeir vildu ráða, nánast eins og nú er. Og þegar byltingin í Rússlandi kom bolsévíkum til valda þar, var hafist handa af valdamönnum á Íslandi sem annars staðar á Vesturlöndum að ófrægja þá á allan hátt. Þeir þóttu strax mikil ógn við auðstéttina, bæði hér sem og víðast hvar !

 

En Rússahatur var svo sem líka til hér fyrir fyrri heimsstyrjöldina, þó þá væri einvaldskeisari í Rússlandi og aðall sem kúgaði þjóð sína miskunnarlaust, en einhvernveginn var því líka trúað á Íslandi þá að Rússar væru afskaplega vondir og óheflaðir menn. Og staðreyndin virðist einfaldlega vera sú, jafnvel enn í dag, að fjölmargir Íslendingar, einkum þeir efnameiri þó, telji Rússa ekki til manna. Og víst er að eftir byltinguna var ekki minnst á Rússa öðruvísi en að hnýta einhverju illviljuðu lýsingarorði framan við þjóðarheitið, bölvaðir Rússarnir, helvítis Rússarnir o.s.frv. !

 

Alþýða Íslands var nú ekki upplýstari þá en það, að hún hljóp upp til handa og fóta til að verja eigin auðstétt, einmitt þann aðila sem þrælkaði hana mest og píndi alla daga. Það hafa alltaf verið til vesalingar á Íslandi sem þakka fyrir svipuhöggin og virðast helst og frekast kjósa að þjóna níðingum !

 

Framkoma íslenskra stjórnvalda í milli-ríkjasamskiptum við Rússa hefur oft verið ámælisverð. Þau hafa sleikt sig upp við þá þegar rík hagnaðarvon hefur verið annarsvegar, eins og var lengstum í olíu-viðskiptunum, en oft komið fram, þar fyrir utan, með óboðlegum dónaskap. Menn geta séð hvernig Rússar reyndust okkur, þegar Bretar ætluðu að kúga okkur með löndunar-banninu og Nató gerði ekki neitt okkur til hjálpar. Þá keyptu Rússar af okkur fiskinn. Í landhelgisstríðunum voru þeir yfirleitt fyrstir til að viðurkenna útfærslur okkar !

 

Íhaldið sagði náttúrulega að með því væru þeir að reyna að valda klofningi innan Nató, en kærleiksheimilið þar myndi samt ekki bila í einu eða neinu. En sá mikli kærleikur sem þar átti að ráða var bara á yfirborðinu. Málið var auðvitað þannig að þegar Nató átti um vinskap Íslands og Bretlands að velja, var valið ekki erfitt. Og það kom oftast fljótt í ljós í deilumálum sem skiptu þjóðarhag okkar miklu máli. Auk þess þóttust Nató-sjeffarnir vita það upp á hár, að aumingjadómur íslenskra forustumanna væri það mikill, að hann myndi alltaf koma í veg fyrir alla alvöru misklíð innan hins heilaga vinasamfélags, enda þekktu þeir vel sína eigin rakka !

 

Stundum munu íslensk stjórnvöld hafa óskað eftir endurnýjuðum viðskiptum við Rússa, eftir að hafa slitið fyrri viðskiptum sjálf, ef til vill vegna pólitísks þrýstings frá Nató, en komist svo að raun um að þau mættu ekki missa af þeim ávinningi sem viðskiptunum fylgdi. Þá var nú stórmennskan býsna langt frá því að vera í takt við sjálfa sig, enda hefur hún aldrei verið það !

 

Í eitt skipti mun nefnd á ríkisins vegum, hafa verið send austur til Moskvu út af vandræðagangi og rekstrarvanda vegna verkefna-leysis hjá saumastofum í landinu. Rússar voru víst ekkert sérlega áhugasamir um viðskipti varðandi það mál. Þeir gerðu það þó fyrir nefndarmenn, sem báru sig mjög illa, að gera viðskiptasamning um kaup á milljón treflum !

 

Stór hluti Rússlands er nú á köldum svæðum og þeir eru ekkert óvanir því að þurfa að búa sig vel, kannski í 40 stiga frosti, enda kunnir fyrir ágætar loðhúfur sínar og kuldaflíkur. Það er því meira en líklegt að þeir hafi alveg getað búið sér til sína trefla sjálfir. En kaupin á þessum milljón treflum voru ekki svo mikið mál fyrir þá, en björguðu hinsvegar því að nóg verkefni urðu á íslenskum saumastofum þann veturinn. ,,En af hverju keyptu bölvaðir Rússarnir ekki af okkur fleiri trefla ?“, munu íslensku nefndar-mennirnir að öllum líkindum hafa sagt nöldrandi er þeir komu heim. Það hefði áreiðanlega verið í takt við annað !

 

Það var yfirleitt svo, að íslensk stjórnvöld settu upp hundshaus gagnvart öllum almennilegheitum Rússa í okkar garð, þó löngum hafi það verið talið virðingarvert af mönnum sem þjóðum að meta það sem þeim er gott gert. En gagnvart Rússum hafa íslensk stjórnvöld sjaldnast fylgt þeirri manndómsreglu. Og nú er svo komið að við Íslendingar erum víst skilgreindir sem fjandsamleg þjóð af hálfu rússneskra stjórnvalda, og svo mun trúlega lengi verða hér eftir, eins og við gætum átt eftir að kynnast !

 

Rússar eru ekki gleymnir, frekar en aðrir, á það sem þeim er á móti gert, og síst þegar þeir hafa á engan hátt unnið til slíks. Af okkar hálfu var engin ástæða til að fjandskapast við þá, nema þá vegna aðildarinnar að Nató og hins yfirgengilega Rússahaturs sem hér virðist býsna mörgum beinlínis meðfætt og hefur kannski verið margfaldað í gegnum fyrrnefnda aðild ?

 

Það er enganveginn skemmtileg tilhugsun, að íslenska þjóðin sé talin í fjandaflokki annarra þjóða, því friður milli þjóða er litlum þjóðum lífsnauðsyn öðrum fremur. En við höfum blandað okkur í stór-veldaslaginn öllum smáþjóðum meira fyrir pólitíska firru og það hefur ekki bætt orðstír okkar sem þjóðar á nokkurn hátt. Verst er þó að við höfum aldrei getað komið okkur upp frambærilegu forustu-liði, á eðlilegum þjóðlegum forsendum. Það er alltaf verið að þjóna öðrum á okkar kostnað !

 

Nú er líka svo komið, að við Íslendingar erum farnir að senda miklar fjárupphæðir úr landi til vopnakaupa og þau vopn eru síðan notuð til að drepa Rússa og slíkt hefur aldrei gerst í allri sögu okkar að við höfum látið nota okkur til slíkra hluta. Við erum greinilega ekki lengur sú þjóð sem við töldum okkur vera fyrst eftir að við náðum fullveldi og þar á undan. Í þeim vonda veruleika felst mikil afturför í málum smáþjóðar sem hafði heitið því að halda frið við allar þjóðir og stuðla í öllu að friði og skilningi milli þjóða. Að taka pólitísk skref til frekari afskipta af erlendum stríðsátökum mun leiða til annarra slíkra og festa okkur smám saman í hlutum sem við hefðum aldrei átt að koma nærri !

 

Við Íslendingar höfum verið leiddir af illa vanhæfum stjórnvöldum út í botnlaust kviksyndi í alþjóðamálum og það er alls ekki fráleitt að við munum fá að gjalda þess með ýmsum hætti síðar. Og þá eigum við það líklega fullkomlega skilið. Það er ekki víst að þeir sem eiga að vera verndarar okkar, reynist mikils virði sem slíkir, þegar á það mun reyna í komandi tíð, samanber nöturlega reynsluna frá landhelgismálunum !

 

En aðalatriðið er þó - að það er ekkert vit í því fyrir Tuma þumal, að vera að blanda sér í risaleik með sína litlu pyngju og sinn lotna hrygg ; - og jafnframt flesta innviði ríkisins í skipulagslausri kássu pólitískrar óreiðu, vegna þeirrar vanhæfni sem setur mark sitt á allt kerfi okkar, að segja má, frá degi til dags !

Blekkingarleikurinn – Taka 2 !

 

 

Það er ekki langt síðan Bandaríkin spiluðu af fingrum fram blekkingarstefin um kjarnorkuógnina sem stafaði af Írak. Þeir tóku þannig Saddam Hussein niður, sinn fyrri samstarfsvin og félaga. Í ljós kom að spilið var ekkert nema lygaþvættingur. Og Colin Powell leit öðrum fremur út sem ótrúverðugur maður í framhaldi mála. En hann var bara fulltrúi falskra sjónarmiða og vissi líklega aldrei sjálfur almennilega hvað var í gangi !

 

Blekkingin var samt talin hafa tekist bærilega vel, og nú á að leika hliðstæðan leik gagnvart Íran. Bandarísk stjórnvöld eru sér á parti með það að nota sömu lygarnar aftur og aftur. Það er einkum vegna þess að þar kunna menn alls ekki að skammast sín. ,,Okkur leyfist allt“ segja Sámsfrændasynirnir kokhraustari en Meistari þeirra í sjálfu helvíti og Samherjarnir í Evrópu keppast um að kinka kolli. Endurtekið lygaspil er svo gangsett og fólk drepið unnvörpum vegna árásarfyrirskipana núverandi forseta Bandaríkjanna, mannsins sem ráðamenn í Pakistan sögðust nýlega vilja sæma friðarverðlaunum Nóbels !

 

Ég vissi ekki áður hvað mikil sálartengsl eru sýnilega milli pakistanskra ráðamanna og norskra forustukrata, þeirra sem sæmdu Obama á sínum tíma, þessum löngu eyðilögðu og innihaldslausu verðlaunum. Það er bara eins og andskotinn og amma hans bregði á leik í vitleysisganginum og sennilega sér CIA þar um undirspil óþverramálanna eins og svo oft áður !

 

Og heimurinn horfir í orðvana hryllingi á upphafið að því sem líklega endar með fjörbrotum Bandaríkjanna og allrar mannlegrar tilveru. Ameríska stríðsæðið er að ganga fram af öllum í þessum heimi, sem reyna að halda í einhverja glóru. Í 80 ár hafa Bandaríkin drottnað í þessari veröld okkar og gert hana miklu verri á allan hátt en hún hefði þurft að vera. Og þetta ríki átti að verða heiminum til blessunar í upphafi ferils síns !!!

 

Donald Trump, maðurinn sem þóttist ætla að verða mesti friðarpostuli allra tíma, virðist sannarlega vera orðinn vægast sagt stórhættulegur maður í öllum skilningi þess orðs. Leið hans að því að gera Ameríku mikla aftur á sýnilega að liggja í gegnum rústaðan heim. Hatrið á Banda-ríkjunum hefur margfaldast hin síðari ár víða um veröldina og þarf enginn að undrast það, enda hlýtur syndamælir þessa yfirgengilega ofbeldisríkis að vera orðinn miklu meira en yfirfullur. Hann er orðinn verri en hann var hjá Assyríu og vitað er hver örlög þess ríkis urðu. Dómurinn yfir Bandaríkjunum hlýtur að fara að koma fram, með hinum endanlegu skuldadögum !

 

Enginn þarf lengur að vera í vafa um að mannkynið er komið inn í atburðarás endatímanna. Það ætti hver maður að skilja sem fylgist með opnum huga með því sem er að gerast. Andaheimurinn er á fullri ferð á bak við hina sýnilegu tilveru, því þar eru hin valdaþyrstu illu öfl einnig á sínu endanlega valdabrölti. En þau munu bíða ósigur bæði í hérvist og þarvist, því það er EINN sem ræður og nú hlýtur að fara að koma að því að HANN taki endanlega í taumana !

Hvað stjórnar þessari þjóð ?

 

 

Það virðist orðið meira en illmögulegt að koma saman sæmilegri ríkisstjórn á Íslandi, hvað þá starfhæfri og þjóðlegri stjórn. Síðasta ríkisstjórn var sannarlega ekki neitt til að fagna yfir, en núverandi stjórn er jafnvel þegar orðin verri, og hefði maður þó átt erfitt með að trúa því fyrir tiltölulega skömmu að það gæti gerst. En spakmælið segir að lengi geti vont versnað. Svo maður hugsar með sér enn og aftur, hvað er svonefndur Flokkur fólksins að gera í þessari heilaþvegnu ESB stjórn ?

 

Hvað er flokkur sem kennir sig við fólkið í landinu að gera í pólitísku þjóð-spillingar samfélagi með tveimur Brussel-flokkum ? Hvað er Inga Sæland að hugsa eða hugsar hún kannski ekki neitt ? Hún flutti að sögn tilfinningaþrungna ræðu nýlega hjá Sameinuðu þjóðunum og um hvað var ræðan ? Um Ingu Sæland og alla erfiðleikana sem hún hefur glímt við um ævina í persónulegu lífi sínu og sigrað þrátt fyrir gífurlegt andstreymi. Það var ekki verið að ræða um Ísland og íslensku þjóðina, málefni hennar og stöðu, nei, bara þessa athyglissjúku ögn af íslensku þjóðinni, sem virðist hafa gleymt sér algerlega í sjálfumgleði augnabliksins. Þurfum við virkilega svona sjálfhverfa fulltrúa til að mæta fyrir Íslands hönd á ráðstefnum erlendis ?

 

Er þetta forustan sem Flokkur fólksins býður okkur Íslendingum upp á í þessari, að því er virðist, utanlandsvalda-ríkisstjórn, sem hreykir sér nú í ráðherrastólum með svo skammarlegum hætti að margir halda því fram að landvættir okkar hljóti líklegast að vera farnir að æla ? Er þetta flokkurinn sem ætlaði að vera mótvægið gegn spilltu kerfisflokkunum ? Allt forustuliðið komið á há laun hjá þjóðinni, búið að gleyma öllum hugsjónum og loforðum, og spriklar bara í sinni sjálfsánægju. Flokkur fólksins endar líklega sinn feril með því að verða verri en flokkarnir sem hann þóttist vilja skora á hólm, til farsældar fyrir íslenska þjóð !

 

,,Allt er í heiminum hverfult“ stendur á vísum stað og sjá má það á mörgu að íslenska ríkið er orðinn svipur hjá sjón, miðað við fyrstu ár okkar sem fullvalda þjóðar. Flokkur fólksins mun tæpast bæta orðstír okkar úr því sem komið er. Hann er ekki einu sinni fær um að bæta eigin orðstír, sem er á hraðri leið til baka á fæðingarstað sinn, eldhúsið hennar Ingu Sæland !

 

Ruslafatan er sennilega á sínum stað undir vaskinum þar. Þar er best að hann hafni, þessi glataði orðstír, eftir þetta kjörtímabil, jafn ónýtur og hann er þegar orðinn. Enda verður spilið þá algerlega búið fyrir þetta skrípi og skemmda epli, sem þóttist ætla að verða að þjóðlegu gagni !

 

 

Sú var tíðin að þjóðir sem lögðu fram fjármagn til vopnakaupa til að halda í gangi stríðsátökum og manndrápum í öðrum löndum, voru kallaðar meðsekar morðingjaþjóðir. Eru stjórnvöld okkar að vinna að því að við Íslendingar komumst í þann hóp og það jafnvel til frambúðar ? Er verið að taka ákvarðanir fyrir okkar þjóð með þeim afleiðingum að fulltrúar okkar gangi um með blóð á höndum í nafni Íslendinga ?

 

Við erum þá ekki sama þjóðin og við vorum. Við erum þá orðin sýkt af óþverranum að utan, sem flæðir hér stöðugt inn, meðal annars í gegnum sálarvíti Schengen vitleysunnar. Stór-Reykjavíkur svæðið virðist orðið eins og sívirk dælustöð fyrir þann óþverra, og sér um að pumpa honum út um allt landið okkar !

 

Í þeim subbuskap er ekki vottur af þjóðlegri blessun. Hvað stjórnar orðið þessari þjóð ? Það virðist sannarlega ekki vera ríkisstjórnin eða alþingi, heldur illir utanaðkomandi valdastraumar stríðs og bölvunar !

Ísland undir arðránsholskeflu Nató !

 

 

 

Íslenska þjóðin hefur aldrei verið arðrænd eins mikið og af svokölluðum vinaþjóðum sínum. Fyrst voru það Norðmenn, svo Danir, svo Bretar og síðan Banda-ríkjamenn. Allar þessar þjóðir hafa beitt íslensku smá-þjóðina margskonar kúgun í liðnum tíma. Og alltaf hefur sú kúgun verið framkvæmd með lymsku undir blekkingarhulu vináttu og samstöðu. Meðferðin á okkur Íslendingum, af hálfu þessara aðila, hefur verið fölsk og svikul alla tíð, en lítið hefur verið gert af því að rekja þá sögu, enda vafalaust lítil fjárvon í slíkum sögurannsóknum og því engir til að gera þær !

 

Á sínum tíma var fullyrt að Danahatur væri fyrir hendi meðal íslensku þjóðarinnar, en það var þó aldrei meðal ráðamanna og stórbænda hérlendis, enda lágu þeir yfirleitt kylliflatir fyrir danska valdinu og meðtóku Dannebrogs-orðurnar sínar með bugti og beygingum. En alþýða manna var lítt hrifin af Dönum, og þegar Íslendingabragur Jóns Ólafssonar rit-stjóra, birtist í blaði hans Baldri, 19. mars 1870, daginn fyrir tvítugsafmæli hans, flaug bragur sá um allt landið á augabragði. Jón var þar ómyrkur í máli varðandi Danahatrið og kúgun þá sem var forsenda þess. Þar segir meðal annars:

 

..En þeir fólar sem frelsi vort svíkja

og flýja í lið með níðingafans,

sem af útlendum upphefð sér sníkja,

eru svívirða og pest föðurlands.

Bölvi þeim ættjörð á deyjanda degi,

daprasta formæling ýli þeim strá,

en brimrót, fossar, fjöllin há

veiti frið stundar-langan þeim eigi.

Frjáls því að Íslands þjóð

hún þekkir heims um slóð,

ei djöfullegra dáðlaust þing

en danskan Íslending !“

 

Mönnum þótti bragð að þessu orðfæri og þjóðarandinn tók hressilega við sér. Og ekki skemmdi að lagið sem bragurinn var ortur undir, var sjálfur Marseilleasinn – baráttusöngur frönsku byltingarinnar. Mjög fróðlegt er að fara sögulega yfir ofsóknir þær sem hin dansksinnuðu yfirvöld hér hófu í framhaldi mála gegn höfundi Íslendinga-brags, sem sá sér brátt þann kost vænstan að flýja land. En bragurinn sá er samt og verður í óhrekjanlegu gildi með ummæli sín gagnvart öllum sem svíkja íslenska þjóðar-hagsmuni fyrir erlend skurðgoð !

 

Þjóðhollusta af sannri gerð getur ekki búið í mönnum sem skríða fyrir erlendu valdi með þeim hætti að þjóna því á kostnað eigin þjóðarhagsmuna. Það er sama hvort við tölum þar um Bandaríkin, Bret-land, Nató, ESB eða annað gamalkunnugt arðránshyski þjóðlegrar hagsældar hér. Við Íslendingar þurfum að læra að verjast slíku leðurblökuliði ágangs og pólitísks skuggahernaðar. Við þurfum nefnilega í slíkum efnum að taka okkur mikið á. Við erum ekki hálfdrættingar á við Færeyinga sem eru aðdáunarverðir í sínu þjóðvarnar-starfi og geta sannarlega verið okkur sönn fyrirmynd í flestum efnum varðandi þjóð-hollustu og heilbrigða samstöðu !

 

Auðvitað á engin þjóð að hata aðra, en sennilegt er að hatur milli þjóða hafi fengið mikla innspýtingu þegar nýlendu-arðránið og meðfylgjandi kúgun byrjaði fyrir alvöru og Evrópuþjóðirnar kepptust um að leggja undir sig fjarlæg lönd með ofbeldi og yfirgangi. Það var ekkert réttlæti í gangi á tímum ,,The White Man´s Burden“ og blóðslóðir þess tíma þorna seint og gleymast aldrei. Við Íslendingar þurftum lengi að þola kúgun erlendra yfirráða og hefði svo ekki verið, hefði hatur á annarri þjóð varla fest neinar rætur hér. Það er yfirleitt orsök að hverri afleiðingu !

 

Það er vont þegar þjóð fær ekki að rækta sinn eigin garð í friði og njóta sinna eigin verka. Það er vont þegar yfirlýstar vinaþjóðir ganga svo á lagið með kúgun og arðrán, að þær fara að reyta blóð-fjaðrirnar af hinum íslenska þjóðarlíkama. Við Íslendingar höfum ekki efni á því að eiga svo aðgangsharða vini gagnvart hag okkar litla ríkis. Ef svonefndar varnir okkar krefjast þess að við verðum gerðir slyppir og snauðir, er betra að vera án þeirra. Matsþörf þeirra varna er líka alfarið samin og gerð af erlendum aðilum, sem horfa með litlum skilningi á okkar þjóðarþarfir og hafa alltaf gert !

 

Ef kvenlegt innsæi og vald í stjórnmálum kallar á það, að sópa íslensku ríkisfé í útlendar hakkdyngjur fjárheimtu og hömlulauss yfirgangs, er betra fyrir Ísland að vera án slíkrar leiðsagnar. Ef stórpólitísk, erlend innheimtubatterí,fara að vaða hér uppi hálfu meira en áður vegna pólitískrar valdaforustu kvenna í stjórnmálaflokkum landsins, er afskaplega vandséður ávinningur af þeirri forustu fyrir íslensku þjóðina. Það ætti flestum að geta verið ljóst nú þegar !

 

Enn er mikil þörf á því að verja þjóðlegt frelsi okkar og sjálfstæði, ekki síst gegn öllum þeim valdaaðilum hér sem virðast vilja ganga annarra erinda en þeir ættu að ganga. Það er sannarlega ekki mikil reisn yfir stjórnmálalífinu í landinu. Satt best að segja virðist hún engin vera. Við þurfum að hugsa miklu skýrar og betur um það mikilvæga mál hverskonar fólk við erum að senda sem fulltrúa fyrir okkur inn á alþingi. Í því sambandi hefur í raun allt of mikið kæruleysi viðgengist og því þarf að linna. Fulltrúar okkar á þingi eru kosnir til þess að verja íslenska þjóðarhagsmuni en ekki til þess að skríða og flaðra upp um útlenda yfirgangsaðila !

 

Stöndum gegn því að íslenska ríkið verði gert gjaldþrota með erlendri vígbúnaðar-margföldun og styrjaldar-tilkostnaði af hálfu Nató, sem á enganveginn að vera okkur aðsteðjandi fjárflettingarmál. Við eigum ekki heima í neinni stríðsæsinga-mafíu. Við viljum fá að vera fullvalda og sjálfstæðir Íslendingar, í friði fyrir stórpólitískri geðveiki umheimsins, - á okkar eigin, þjóðlegu forsendum !

 

 

 

Ísland í stórveldaslagnum !

 

 

 

Íslensk yfirvöld sýnast hafa mikla tilhneigingu til að burðast með býsna stóran hluta af samvisku heimsins, þó að heimurinn virðist raunar að mestu leyti samviskulaus. Ef allar þjóðir væru jafn íhlutunarsamar og yfirmáta afskiptasamar og íslenska örþjóðin, væri ástand heimsmála trúlega mun verra en það er, og er það þó enganveginn gott !

 

Íslensk stjórnvöld virðast nánast hafa gert það að venju sinni að taka þátt í deilumálum stórvelda heimsins með þeim hætti sem ráðamenn engrar annarrar smáþjóðar myndu láta sér detta í hug að gera og kysu þess í stað að forðast allt slíkt sem heitan eldinn. Af hverju skyldi sú afskiptasemi vera orðin svo glórulaus sem raun ber vitni og hreint út sagt hættuleg fyrir okkar litlu þjóð ?

 

Það er alltaf afar vont ástand sem getur skapast þegar minnimáttarkennd snýst upp í stórmennskubrjálæði, en það getur til dæmis gerst þegar 300.000 manna þjóð lætur eins og hún sé í það minnsta 100 milljónir og auk þess geysilega áhrifarík um allar jarðir. Þá getur fram-kvæmdavaldið slitnað úr öllum tengslum við heilbrigða og eðlilega dómgreind, og það af staurblindu ofstæki, þjóðþingið orðið eins og rómverska öldungadeildin á keisaratímanum, talandi um allt en engu ráðandi, og sjálfur dómstólavirðuleikinn glatast í skúffuðum veruleika eigin pappírsflóðs !

 

Slíkt ástand kallar ekki á neitt sem kann góðri lukku að stýra, enda fáránlegt af örþjóð að máta sig við eitthvað sem er margfalt stærra vandamál og viðfangsefni en hún gæti nokkurntíma ráðið við, hvernig sem að málum væri staðið. En það er líklega gert í trausti þess að okkur verði alltaf bjargað frá afleiðingum gerða okkar í nafni Bandaríkjanna og Nató !

 

En það er löngu kominn tími til þess að við förum að hegða okkur í réttu samræmi við það sem við erum, nefnilega örþjóð - sem á allt sitt undir því að friður ríki milli þjóða í þessum heimi. Af hverju berjumst við ekki heilshugar fyrir því á alþjóðavettvangi sem þjónar best hagsmunum okkar sem friðelskandi þjóðar ?

 

Margt virðist því miður benda til þess að stór hluti íslenska þjóðþingsins hafi meiri vilja til að þjóna erlendum hagsmunum en beinum íslenskum þjóðar-hagsmunum og vilji helst koma forræði lands og þjóðar út fyrir íslenska lögsögu og telji því best borgið þar. Staða okkar og sjálfstæðis okkar, í fullum þjóðlegum skilningi, hlýtur að teljast hrikaleg, ef svo er. En vonandi er staðan ekki svo svört og vonlaus þó margt sé í vondu fari !

 

En þingið virðist þannig saman sett, að ég sem Íslendingur finn ekki til nokkurs málefnalegs skyldleika við fulltrúa þá sem þar sitja og mér finnst það vont. Ég væri feginn ef ég gæti treyst forustuliði lands míns til að gæta hagsmuna þjóðar minnar, til dæmis gagnvart erlendri ásælni og erlendri stýringu, en mér er lifandis ómögulegt að bera traust til þess og þar við situr. Enda skilaði ég auðu við síðustu kosningar og gat ekki annað !

 

17. júní er tilbúinn þjóðhátíðardagur Íslands, ákveðinn í virðingarskyni við Jón Sigurðsson sem fæddist þann dag árið 1811. Vitað er samt, að mjög margt fólk lét aldrei af tryggð sinni við 1. desember, fullveldisdaginn okkar. Ég á sjálfur mjög fagrar og þjóðlegar minningar um fólk sem var ungt þegar það fagnaði fullveldi landsins og heiðraði 1. desember alla ævi. Ég held að íslenska þjóðin hafi hugsanlega aldrei verið íslenskari í sér en einmitt fyrstu árin eftir 1918. Skyldum við nokkurntíma geta orðið slík aftur hvað manndómsgetu varðar ?

 

 

Það er aldrei sjálfgefið að rata réttan veg !

 

 

Hvað er íslenskur þjóðvarnarflokkur eins og Flokkur fólksins að gera í ríkis-stjórnarsamstarfi með tveimur flokkum sem einblína á inngöngu í ESB ? Eða er Flokkur fólksins kannski ekki neinn þjóð-varnarflokkur ? Seldi hann sig kannski bara fyrir slikk ?

 

Var rótin að aðförinni að Ásthildi Lóu Þórsdóttur kannski upphugsuð í samstarfs-flokkunum, til að losna við manneskju úr forustu Flokks fólksins sem líkleg þótti til að verða erfið í komandi samstarfi, fyrir óþjóðlegu samstarfsöflin ?

 

Það mál var allt ákaflega gruggugt og líklega leyst með fyrirfram pantaðri lausn. En lausnin sú er öllum þeim til skammar sem virðast hafa keyrt hana í gegn. Þar voru Skottur og Mórar á ferð og óhreinleiki í allri málsmeðferð. Manneskja virðist þar í pólitískum skilningi hafa verið tekin af lífi af áhrifaöflum utan eigin flokks. Flokkur fólksins var þannig skorinn niður að áhrifum og hefur síðan bara virtst vera hækja ESB-flokkanna, sem munu halda áfram að eyðileggja hann og önnur hagsmunamál þjóðarinnar !

 

Það virðist sem forusta Flokks fólksins sé enganveginn að standa undir væntingum, en þær gengu út á það að flokkurinn yrði eitthvað meira en hækja. Það er nú skoðun fjölmargra landsmanna að formenn ESB flokkanna séu hættulegustu manneskjurnar í íslenskri pólitík, með hliðsjón af varðveislu sjálfstæðis og þjóðlegs frelsis Íslands. Þjóðvarnarleg staða okkar versnar sífellt vegna stöðugrar aukningar í fjárkröfum til íslenska ríkisins erlendis frá, ekki síst frá Nató, vegna áætlana um stóraukinn herkostnað með nýju vígbúnaðar-kapphlaupi og tilheyrandi mannkynsógæfu !

 

Bandaríkin virðast vera að nálgast 37 trilljónir í ríkisskuldum og Trump er ekki að skilja ástandið í hroka sínum og einæði. Og raunar er fjárhagsleg staða bandaríska ríkisins miklu verri en sem þessari tölu nemur. Sumir fyrri fylgismenn Trumps eru að falla frá honum vegna þess að þeir skilja ekki lengur á hvaða siglingu hann er !

 

Hann treður illsakir við áratugagömul fylgiríki Bandaríkjanna og segir ESB að það verði að standa undir herkostnaði í Evrópu, því það sé ekkert réttlæti í því að Bandaríkin borgi allt. Það má vera að það sé punktur í þeirri umsögn, en Bandaríkin hafa samt afar sjaldan síðustu 100 árin, átt samleið með réttlætinu og raunar spillt því víða í veröld okkar með óheyrilegum afleiðingum !

 

Staðreyndin er sú að Bandaríkin hafa ekki lengur þá burði sem þau höfðu. Þau eru orðin stórskuldug og meðal lánardrottna þeirra eru ríki sem þau eru enn að fjandskapast við. Hernaðarlega geta þau enn stórskaðað heiminn, en efnahagslegur styrkur þeirra er hættur að vaxa, ekki síst vegna þess að hvergi er tekið skynsamlega á málum !

 

Skuldirnar vaxa bara, því bandarísk yfirvöld neita að horfast í augu við gjörbreytta stöðu og þar er forsetinn fremstur í flokki. Öll fylgiríkin eru meira og minna á tauginni og skriðdýrseðli þeirra kemur æ betur í ljós þegar þau fara að skilja að Bandaríkin geta ekki lengur verið þeim sú vörn sem þau voru !

 

Öll heimssagan vitnar blákalt um það, að stórveldi koma og fara. Þau halda ekki sinni stöðu til lengdar. Bandaríkin eru sjáanlega að fara sömu leiðina og Sovét-ríkin. Háveldisstaða þeirra er senn á enda. Þau fögnuðu mikið 1991 þegar sovéska ríkjasambandið var leyst upp og fóru í framhaldinu að tala niður til Rússa í hroka sínum og yfirlæti !

 

En nú eru þau sjálf á niðurleið með allt sitt miðstýrða fargan og líkast til kominn tími til. Nú er sýnilega og sannarlega farið að fjara undan þeim. Rússland hefur þó burði til að taka við hlutverki Sovét-ríkjanna þar sem rússnesk þjóð er þar sem fyrr til staðar, en hvar er bandaríska þjóðin ?

 

Það er engin slík þjóð til. Í Bandaríkjunum er bara til fjölþjóðasúpa sem á ekkert sameiginlegt nema fána. Samkrull fjölmenningar án sameiginlegra þjóðlegra róta byrjaði feril sinn þar. Það fær hvergi staðist og mun tortímast af sjálfu sér. Bandaríkin sýna nú þegar augljós hnignunarmerki og eiga sér ekki viðreisnar von. Evrópusambandið mun svo fara sömu dauðaleiðina. Sú framvinda er algjörlega óhjákvæmileg og bara spurning um tíma !

 

Miðstýrð stórveldi eru úrelt fyrirbæri í dag og hljóta að víkja. Fólk af sömu rótum, sem getur myndað þjóðlega heild og á örugga samleið, mun finna sér lausnar-leið út úr hrærigrautnum, út úr fjöl-menningarsúpu vitleysunnar. En undirstaðan verður að vera byggð á sameiginlegum, þjóðlegum grunni, annars á fólk engan-veginn samleið og friðurinn er úti !

 

Það er alls staðar hægt að byggja upp þjóðvarnarsinnaða flokka, en að halda þeim við efnið er annað mál. Þá reynir fyrst á forustuna. Er hún starfi sínu vaxin og hlutverki sínu trú ? Flokkar fólksins verða að halda áfram að fylgja stefnu sinni þegar þeir komast til valda. Þeir eiga ekki að velta sér í völdunum í villtri sjálfumgleði – eins og hinir. Reynist þeir ekki betri og sannari grotna þeir niður, spillast og fara til fjandans. Og um leið er allt fylgi þeirra farið sömu leið !

 

Flokkur fólksins á Íslandi á ekki og má ekki verða að nytsömum sakleysingja eða spilltu meðhaldsafli í vondum félagsskap. Hann verður að halda tryggð við sína þjóð og þjóðvarnarleg stefnumið sín, öfugt við þá flokka sem nú eru að leiða hann afvega, inn á þokuvegi þjóðleysunnar. Geri hann það ekki, verður hann brátt búinn að vera sem pólitískt afl og hefði þá líkast til betur aldrei orðið til !

,,Farinn af hjörunum !“

 

 

Gavin Newson ríkisstjóri í Kaliforníu hefur sagst ætla að höfða mál gegn Trump forseta og alríkisstjórninni í Washington, þar sem ekkert samráð hafi verið haft við hann og yfirvöld í Kaliforníu um sendingu herliðs til Los Angeles vegna óeirðanna sem urðu nýlega í borginni. Newson ríkisstjóri hefur látið hafa eftir sér, að Trump sé farinn af hjörunum og það eru nokkuð sterk orð um forsetann !

 

En það er svo sem ekkert nýtt, að Donald Trump geri hluti sem stangast á við lög og rétt að margra mati, en þarna kemur upp mál sem viðkemur upprunalegu vandamáli innan ríkjabandalagsins, vandamáli sem hefur í raun aldrei hefur verið leyst. Það er hvernig valdahlutföll eigi og þurfi að vera milli einstakra ríkja og mið-stjórnarinnar eða alríkisins í Washington. Þetta vandamál skapaðist strax á stofnunarárum ríkjabandalagsins og svo traðkaði alríkið niður vald ríkjanna með ofbeldishætti eftir að Norðurríkin sigruðu í borgarastríðinu !

 

Styrjöldin sú var að stórum hluta afleiðing þess ágreinings sem var í gangi um valdahlutföllin, hún leysti hann heldur ekki og erfitt er að skilja hvað alríkisstjórnin gekk langt í því að kúga Suðurríkjamenn eftir að átökum linnti. En það var gert með 12 ára grimmum hervalds-yfirgangi og mikilli kúgun, alveg þangað til Rutherford B. Hayes forseti sá þörfina á því að draga úr andstyggðinni sem svo lengi hafði eitrað þjóðlífið og aflétti hernáminu af Suðurríkjunum 1877 !

 

Þó Hayes yrði forseti með afar veiku umboði af sérstökum ástæðum, varð hann farsæll í starfi sínu sem slíkur, enda var hann óumdeilanlega mannkostamaður. Saga þess tíma sem hér um ræðir hefur samt aldrei verið rakin til hlítar eða gerð sómasamlega upp, en þar er ekki við Hayes að sakast. Mörgu misjöfnu hafði bara verið sópað undir valdateppi alríkisstjórnvaldanna á þessum tíma, líklega af hefndarástæðum, og þar hefur býsna margt ljótt legið allar götur síðan, í glæpsamlegu þagnarvíti, og réttlætið verður líklega seint látið fjalla um þau mál ef að líkum lætur !

 

Washingtonvaldið hefur alla tíð haldið sjálfstæði ríkjanna sem mest niðri og lengstum hefur naumast nokkur ríkisstjóri þorað að anda á móti því, nema kannski Gavin Newson verði til þess núna, enda hefur Kalifornía kannski mestu burðina til þess að berjast fyrir auknu valdi einstakra ríkja. En líklega verður sú andstaða kveðin snarlega niður bak við tjöldin, því Washingtonvaldið í Bandaríkjunum er algerlega sambærilegt við Moskvuvaldið í Rússlandi og Brusselvaldið í Vestur-Evrópu. Miðstjórnarvald er nefnilega alls staðar ágengt og yfirgangssamt klíkukerfi gagnvart almennu mannfrelsi og gerir yfirleitt allt verra !

 

En Donald Trump er í sjálfu sér ekki farinn af hjörunum, því hann hefur aldrei verið á neinum hjörum. Hugsanasveiflur hans eru fyrst og fremst sjálfskapaðar og lúta engum kerfisboðum neins stjórn-skipunarvalds. Trump er sérgæskusinni frá toppi að tá og út í alla fingurgóma. Sennilega hefur enginn forseti Banda-ríkjanna verið honum skæðari í þeim efnum. Allir hafa þeir líklega snúist á einhverjum hjörum, nema Trump !

 

Trump snýst bara um sjálfan sig og öll mál verða að snúast um mikilleika hans, annars er allt hundleiðinlegt. Jafnvel Elon Musk var orðinn leiðinlegur í hugsun Trumps vegna þess að hann er líka dálítið mikið fyrir það að hlutirnir snúist um hann. Trump og Musk áttu því ekki frekar saman en Björgólfur Thor og Robert Wessmann. Það geta ekki verið tveir kóngar í sama ríki !

 

En miðstjórnarkúgun Washingtonvaldsins stendur enn sem fyrr Bandaríkjunum fyrir lýðræðislegum þrifum, eins og það hefur alla tíð gert og menn eins og Donald Trump eru vægast sagt manna ólíklegastir til að verða styrkar stoðir fyrir lýðræðið í eigin landi, hvað þá lýðræðið í heiminum. Sú óþægilega staðreynd virðist satt að segja stöðugt vera að opnast betur fyrir skilningi fólks, jafnt heima fyrir sem erlendis – og líklega um allan heim !

 

Það leiðir vafalítið til þess, að sífellt fleiri spyrja sig þeirrar spurningar, hvort Bandaríkin sjálf séu bara ekki að fara af hjörunum, eftir alla þá gífurlegu valdamisnotkun sem þar hefur átt sér stað af hálfu stjórnvalda, og það í stöðugt meiri mæli hin síðari ár. Þar virðast flestar hjarir farnar að gefa sig, enda þarf enginn að undrast það !

,,Að frægja land og þjóð ?“

 

 

Íslenskan er fallegt mál og það segja það miklu fleiri en Íslendingar einir. En það er hægt að spilla tungumálum og fegurð þeirra með ýmsum hætti. Og það er líka víða gert, bæði hérlendis og erlendis. Í orði kveðnu er þó ýmislegt gert af opinberri hálfu til að hlynna að íslensku máli, en oft er þó eins og lítill hugur fylgi þar máli. Hugarfar sem helgast líklega af gróðavímu græðgismála vinnur líklega helst þar á móti. Og spyrja má - hvað vinnst við það, að helga einn dag málstað íslenskrar tungu þegar hinir 364 dagarnir eru notaðir til að spilla henni ?

 

Við höfum lesið um menn frá öðrum löndum, meðal annars frá Armeníu og frá Ítalíu, sem hafa orðið svo hrifnir af íslensku, að þeir hafa lært hana af eigin dáð og jafnvel svo vel að þeir hafa öðlast meiri og betri þekkingu á málinu en nokkur meðal Íslendingur. Og sjálfur Kristján Rask sem kunni skil á fjölda tungumála, sagði íslenskuna vera mikinn fjársjóð. En hvernig skyldi nú umgengni okkar við þennan fjársjóð okkar vera – í raun ?

 

Þegar ég var að alast upp, virtist alþjóð gjarnan setja sama sem merki milli íþróttamanna, drengskapar og þjóðlegheita. En sú samsvörun er líklega löngu liðin tíð. Íþróttamenn og kannski einkum þeir sem stunda boltaíþróttir og í framhaldi atvinnumennsku á því sviði, virðast til dæmis langt frá því að tala góða íslensku. Það er ekki tekið svo viðtal við slíka menn í íslenskum fjölmiðlum að þeir noti ekki meira og minna útlend orð yfir þetta og hitt. Líklega vilja þeir sýna að þeir séu atvinnumenn og hafi árum saman spilað erlendis, en þurfa þeir að vera minni Íslendingar fyrir það ?

 

Ein meginforsenda íþróttamennskunnar og afreka í þeim efnum er sögð vera að með því sé verið að frægja land og þjóð. En varla er stefnt að slíku marki af þeim sem virðast ekki eiga nein orð á íslensku, á sínu eigin máli, yfir það sem þeir vilja segja. Þar eru þjóðlegheitin orðin undarlega bjöguð og íþróttamennskan nokkuð afkáraleg í eðlilegu íslensku samhengi. Geta íslenskir íþróttamenn ekki lengur keppt erlendis öðruvísi en með því að afklæðast íslenskum persónuleika um leið, að meira eða minna leyti ?

 

Flestu hugsandi fólki er orðið það ljóst að íþróttir, ekki síst boltaíþróttir, snúast ekki lengur um heilbrigða sál í hraustum líkama. Þær snúast um peninga, efnahagslegan ávinning og ríkidæmi. Það er ekkert annað sem þjónar þar hinum fyllsta tilgangi. Draumurinn er að verða ríkur og frægur. Það virðist með öðrum orðum vera búið að einkavæða íþróttamennskuna í þágu stórkapítalískra sjónarmiða auðhyggjunnar og einstaklingsgróðans. Peningapólitíkin vakir þar sýnilega yfir öllum vötnum !

 

Ætlaðir afreksmenn okkar í íþróttum eru ekki lengur neinir fulltrúar okkar á sama hátt og þeir voru almennt taldir vera um 1950. Þeir virðast heldur ekki vera neinir sérstakir þjóðvarnarmenn íslenskrar tungu eða íslenskrar menningar, þó þeir hafi kannski verið taldir það hér áður fyrr. Þeir eru líklega flestir hverjir miklu frekar uppteknir af því að verða auðmenn, og það vantar ekki, að það er kynt undir þeirri afstöðu með öllum hugsanlegum innspýtingarkrafti, allrar nútíma fjöl-miðlunar, jafnt hérlendis sem erlendis !

 

Og við slíkar aðstæður þykir mönnum sennilega ekkert að því að sletta ensku í öðru hverju orði. Það sýnir bara hvað þeir eru orðnir miklir heimsborgarar, blessaðir strákarnir okkar eða stelpurnar okkar, því allt stefnir þetta sömu leið. Íþróttir nútímans hafa því miður verið leiddar afvega á græðgislegum peningalegum forsendum, og hugarfar manna innan íþróttahreyfingarinnar er áreiðanlega ekki í því fari sem það var á svonefndum gullaldartímum íþróttanna um 1950 !

 

Og ef afreksmenn okkar í boltaleikjum erlendis glata hæfileika sínum til að kunna að tjá sig á íslensku, þjóðtungunni okkar, þá mega þeir lengi reyna að drýgja dáðir í íþrótt sinni, svo þau meintu afrek geti jafnað upp það þjóðlega tap sem liggur fyrir, ef þeir geta ekki lengur talað eigið mál sem hreinir og beinir Íslendingar. Eða er staðan virkilega að verða slík í raun, að við getum ekki lengur varið neitt af því sem gerði okkur fyrir ekki svo ýkja löngu, að sæmilega virðingarverðri þjóð meðal þjóða ?

 

 

Seinni skólaspekin verður að falla !

 

 

 

Og af hverju gæti margur spurt? Vegna þess að hún virkar lamandi sem hin fyrri og stendur heilbrigðum og sönnum framförum fyrir þrifum. Skólaspekin er í dag orðin jafn eitruð og rotin og sú fyrri var orðin, þegar hún var felld af frjálsari og betri hugsun. En sú seinni sem enn ríkir í hroka sínum og mikillæti, þarf líka að falla því hún boðar enga nýja hugsun og þaðan af síður frjálsari og mannlegri hugsun, því þeir sem ráða í mygluðum háskólaköstulum hennar eru að mestu orðnir úrkynjaðir og afdankaðir fræðingar á fúla vísu afturhalds og einræðishyggju !

 

Menntalýður seinni skólaspekinnar varð hinn nýi þjóðfélagsaðall þegar kom fram á tuttugustu öldina og síst betri en sá gamli var. Þar var sami hrokinn, sjálfselskan, egóið í hágír og virðingarleysið fyrir allri heilbrigðri mennsku. Ytri klæði, skikkjur og skrauthúfur áttu sem fyrr að vera til uppfyllingar í eyður verðleikanna. Hégóminn fékk strax að ráða ríkjum, þar sem útvaldir vitringar samfélagsins áttu að veita heilbrigða leiðsögn til framtíðar ! Prófessorar nýju skólaspekinnar tóku hin andlegu völd og urðu fljótt jafn spilltir og fyrirrennarar þeirra höfðu í verið í gamla tímanum. Musteri Mammons urðu að þeirra höfuðvígjum !

 

Með tilkomu nýrrar upplýsingatækni er í raun hverjum manni boðið upp á þann möguleika að mennta sig sjálfur. Gamla skólaskipanin er orðin úrelt að mestu, en heldur fastast um það steingerða og myglaða valdakerfi sem varð til í kringum hana. Óteljandi vanmetasauðir hafa hreiðrað þar um sig í gegnum árin, hlaðið um sig hrokavígjum, gengið um torg með yfirgengilegu sjálfselskudrambi og haldið að þeir héldu á sjálfum hnettinum eins og Atlas og allt stæði og félli með þeim !

 

Í raunmynd hefur þetta hyski verið að mestu liðónýtt, ekki síst síðustu áratugina, og verið einar verstu afæturnar í öllu þjóðhagslegu tilliti í hverju samfélagi, með botnlausu mikillæti sínu og takmarkalausri sjálfsupphafningu. Það er löngu kominn tími til að skipta þessum auðnuleysingum út og fá í staðinn fólk sem vinnur fyrir kaupinu sínu, á grundvelli raunverulegrar hæfni !

 

Það er sama hvað svona inngróinn ómerkilegheitalýður hefur kallað sig með gráðum og gerviblómum, því mörg geta nöfnin verið, en af ávöxtunum þekkist þetta lið. Það byggir ekkert upp en vill bara fá að njóta velsældar í öllu og þykist eitt geta vísað öðrum veginn til góðra og gagnlegra lífshátta, en það er fjarri öllum réttum viðmiðum og sannleika !

 

Þarna getur verið um að ræða ójafnaðaralikálfa íhaldsins, sjálfs-eyðingarsinnaðar væflur vinstri grænna, athyglissjúkar upphlaupsbullur pírata ásamt úrkynjuðum og valdasjúkum hlaupaliðseiningum úr öllum spillingar-flokkum landsins. Í stuttu máli sagt, þá sem tilheyra lágkúruklíku allrar aumustu umræðunnar á tilvistarlegu hallærisplani þjóðlífsins. En þetta stórruglaða samansafn, telur sig samt líklega vera hina einu sönnu frelsisboðendur hámennta og framtíðarfarsældar á Íslandi - þvert á allan veruleika !

 

Það sem gildir í smáu og stóru í mann-lífinu, er að menn haldi frelsi sínu, frelsi til að hugsa og vera sjálfstæðir persónuleikar, frelsi til að taka eigin ákvarðanir og mennta sig sjálfir. Öll skólakerfi leiðast út í það að ráðskast með fólk og frelsi þess. Allt mannfrelsi verður smám saman fjötrað í glórulausan rétttrúnað sem hleður undir fylgjendur sína en úthýsir þeim smám saman sem ekki hlýðnast toppliðinu !

 

Menntasnobbið sem tók við af aðalsdekri fyrri tíma er jafnvel ógeðslegra en það var. Baráttufólk kommúnista og sósíalista á árum áður, sem barðist hér harðast fyrir því að réttur almennings til menntunar yrði frjáls og viðurkenndur, upplifði það áður en það lokaði augunum í hinsta sinn, að barnabörnin þeirra gátu farið í langskólanám. En þá fyrst fór hrollvekja veruleikans að blasa við !

 

Barnabörnin gengu nefnilega, eins og lömb leidd til slátrunar, í gegnum pólitíska innrætingu kerfisins og síðan enduðu þau 80% hjá íhaldinu, sérgæskuaðli Íslands, og snerust gegn flestu af því sem afar þeirra og ömmur höfðu barist fyrir – meðal annars í þeirra þágu. Til hvers var eiginlega barist, þegar fjandinn fékk þannig að hirða allt að lokum, í nafni sérgæskunnar ?

 

Menntun einstaklinga verður að fá að vera frjáls, svo þeir verði ekki lagðir kviknaktir á glóðarteina auðvaldsins og eyðilagðir sem samfélagsuppbyggilegar persónur, en manndómsmorð af slíku tagi eru býsna algeng þar sem dollarinn og evran hafa öll hin pólitísku völd og ekkert sjálfstæði fær að dafna við þjóðréttarlegar aðstæður. Mammon ríkir að fullu, í krafti spillingarvalds síns, yfir íslenska ríkis-kerfinu !

 

Framkvæmdavald, löggjafarvald og dómsvald virðist nú í það heila talið, vera alfarið að glata virðingu þjóðarinnar. Og það er ekki síst vegna spillingar og sérgæsku langskólaliðs sem virðist ekki einu sinni vita eða hafa hugmynd um það - að menntunarlegt manndómsleysi þess, gegnum steindauða skólaspeki, er að ganga af öllum íslenskum atgervisanda dauðum. Mesta manndóminn er alltaf að finna meðal alþýðunnar. Alikálfar ávaxta ekki manndóm !

 

Að fjötra sig klikkuðum klúbbi !

 

 

Það mun hafa verið um 2014 sem John McCain þingmaður lét þau orð falla á gólfi bandarísku öldungadeildarinnar, að Rússland væri nú bara eins og meðal bensínsjoppa, dulbúin sem þjóðríki og fleiri öldungadeildarþingmenn Repúblikana tóku undir það. McCain sagðist ekki hafa neinar áhyggjur af Rússlandi til lengri tíma litið. Hverskonar áhyggjur hefði hann svo sem þurft að hafa af því landi eða öðrum löndum í heiminum ?

 

Líklega hefði það nú verið afkoma bandarísku heimsveldisstefnunnar, sem var honum svo kær, sem hann hefði þá haft áhyggjur af. En nei, John McCain hafði ekki áhyggjur af þessari bensínsjoppu. Og hliðstæðar yfirlýsingar, fullar af hroka og heimskulegu yfirlæti, komu frá bandarískum valdamönnum um það leyti, allt upp í þáverandi forseta. Þvílíkir ráðamenn og þvílíkur málflutningur !

 

En lítilsvirðingarorð þeirra um Rússland stóðust enganveginn. Og eftir mestu efnahagsárásir sem nokkurt ríki hefur orðið að þola, virðist Rússland vera að ná vopnum sínum aftur og vaxandi styrk. Bandaríkin, Nató, ESB og öll Vestur-Evrópa, allt þetta batterí, hefur ausið peningum og vopnum linnulaust í fasistastjórnina í Úkraínu á undanförnum árum, en ekkert hefur dugað til að rústa þessari, að þeirra hyggju, aumu bensínsjoppu !

 

John McCain er dauður fyrir 7 árum, þó hann úthúði kannski Rússum ennþá í ætlaðri ,,Paradísartilveru forríkra Kana,“ að republikönsku mati, handan landamæra lífs og dauða. Maðurinn þótti víst geysileg hetja, á amerískan mælikvarða, meðan hann tórði, og hefur líklega gengið meira og minna hokinn undir þunga heiðursmerkja sinna. En þó hann sé dauður, er til nóg af slíkum mönnum í bandaríska stjórnkerfinu, nákvæmlega steyptum í sama mót. Það er kannski ein mesta ógæfa heimsins um þessar mundir !

 

Bandarísk réttlína var átrúnaðarefni John McCains og hans líka. En sú réttlína var oftar en ekki röng lína. Og fjölmiðlun er orðin að mjög ómerkilegu fyrirbæri nú til dags, en vestræn eða bandarísk fjölmiðlun er líklega afskaplega sér á báti hvað lygar og óheiðarleik snertir. Það er löngu liðin tíð að sannleikurinn sé þar sagður, hreinn og klár. Öllu er hagrætt í áróðursskyni og eigendur fjölmiðla eru oftar en ekki einhverjir sem hvergi eru nefndir sem slíkir. Enda líklega ekki gott að nefna þá suma hverja !

 

Allt í þessum efnum virðist gildislega gengið niður, miðað við þær forsendur sem í upphafi voru gefnar og áttu að vera til góðs. Ríkisútvarp Íslendinga, sem eitt sinn var frambærileg stofnun, virðist nú orðið að einhverskonar endurvarpsstöð fyrir ESB-áróður, enda sést hvaðan fóðrið kemur og styrkirnir koma. Getur einhver treyst sannleiksgildi frétta sem koma í gegnum spilltar og keyptar rásir ? Svari því hver eftir sínum siðgæðiskröfum. En það er hinsvegar ljóst að lengi er hægt að lækka lágt ris !

 

Það er ein sterkasta sönnunin fyrir úrkynjun og afturför Vesturlanda, hvað fjölmiðlun þar er á lágu plani. Og það er að miklu leyti bandarísk sýking. Það hefur oft verið talað um fjölmiðla sem fjórða valdið, óspillt vald sem þjónaði almenningsheillum, en nú á tímum er það hin mesta lygi því fjórða valdið virðist síst betra hvað spillingu snertir en hin þrjú. Jafnvel á litla Íslandi ber mikið á afvegaleiðslu fjórða valdsins. Það er margt gert í dag í þeim efnum hérlendis sem hefði tæpast þótt boðlegt af neinum fjölmiðlamönnum fyrir ekki svo löngu. En nú er öldin önnur og fjórða valdið fallin stoð !

 

Bara það, að lesa suma pistla Páls Vilhjálmssonar stórbloggara sýnir það svart á hvítu hvað spilling innan fjölmiðlaheimsins hérlendis er orðin geigvænleg. Allt virðist snúast þar um peninga og meiri peninga og ætla mætti eftir viðvarandi umræðu dagsins, að fólk gangi þar kaupum og sölum alla daga. Ef svo er, hlýtur það að teljast staðfesting á falleinkunn fyrir hérlenda fjölmiðla, sem öryggisvalds fyrir íslensku þjóðina, og þar með sjálfkrafa alla heilbrigðis-hagsmuni hins íslenska samfélags !

 

Afskipti íslenskra stjórnvalda af stórveldapólitíkinni eru svo fáránleg og vitfirringsleg sem frekast þau geta orðið og tengjast öll aðildinni að Nató. Það hlýtur að vera hverjum manni augljós staðreynd núorðið. Þegar þjóðin var á sínum tíma blekkt og véluð inn í þann klikkaða klúbb af stjórnmálaöflum sem vissu ekki hvað þau voru að gera, dró það á eftir sér langan hala þjóðvilltrar umræðu og gerir enn !

 

Aðildin að Nató var andlegt og siðferðilegt skemmdarverk á heilbrigði lítillar þjóðar sem átti allt sitt undir framgangi friðar og viðurkenningar á almennum mannréttindum. Leiðarlínan frá fullveldisdeginum var heilsteypt og góð sem slík, en þeim rökum átti víst ekki og mátti víst ekki hlýða. Óþjóðleg sérgæskuöfl, innlend sem útlend, vildu ekki hafa hlutina með þeim hætti. Spillingarferlið var sett af stað með fullum þunga. Og afleiðingarnar urðu og eru íslenskt þjóðarböl. Nú er nánast öll umræða látin standa á haus og þankaþynnt að ystu mörkum. Glóruleysið eitt ræður þar för !

 

Auk þess mikla skaða sem aðildin að Nató olli í andlegum efnum meðal þjóðarinnar, mun fjárhagslegt tjón hennar, vegna þeirra ranginda sem þá voru framin, gagnvart lýðræðislegum rétti Íslendinga til að ráða eigin örlögum, og hafa verið drýgð allar götur síðan, aldrei verða með tölum talið. Meðferðin á íslensku lýðræði um miðja síðustu öld var með þeim ómennska hætti, að það jafngilti nánast aftöku þess !

 

Það verður hlutverk seinni tíma manna að skilgreina þær meinsemdir, sem þá voru gerðar að fylgju íslensku þjóðarinnar, það er að segja ef mannkynið heldur velli áfram í þessum heimi og endurheimtir siðuð viðmið. Um það hvort svo verði, eru nú að vísu í meira lagi deildar meiningar. Raunverulegt sjálfstæði íslensku þjóðar-innar hefur, að margra mati, allt frá stofnunartíma Nató, verið í hundvísum tröllahöndum og búið sem slíkt við falska frelsisstöðu að mestu leyti, þjóðinni til viðvarandi ófarnaðar !

 

Þar gildir í hæsta hörmungarveldi hin gamla umsögn ,, allt verður Íslands óhamingju að vopni.“ Sannast það ekki hvað síst af þeirri nöturlegu staðreynd, að yfirlýstar vinaþjóðir okkar hafa lengstum verið okkar mestu arðránsblóðsugur og bölvaldar. Staða okkar sem friðelskandi þjóðar hefur beðið hnekki í alþjóðlegum skilningi og í þeim veruleika sést að við höfum stigið skref sem skaðað hafa fyrra álit okkar og það sennilega á heimsvísu !

 

Framtíðin er því miður ekki sérlega björt fyrir okkar litlu þjóð. Óvissan þar er orðin mjög mikil og vægi villu og reyks rosalega mikið. Fjárhagslegur grundvöllur íslenska ríkisins verður líklega skekinn og skældur og lífskjör almennings hugsanlega í lóðréttu falli, þegar Nató meðlagið fer kannski í 200 milljarða árlega í komandi tíð. Nató er dýr klúbbur og verður stöðugt dýrari. Það er líklega bara á færi norska olíuríkisins núorðið að vera í þeim blóðsuguklúbbi, enda virðist sú aðild vera norsku þjóðinni sem lífið sjálft. En það verður dýrt fyrir íslensku þjóðina að burðast með slíkan lausaleiks-króga því skilgetinn getur hann aldrei orðið !

 

Sú arðránsholskefla frá Nató sem hér um ræðir, verður líklega það versta áfall sem yfir íslenska þjóð kemur til með að dynja, allt frá upphafi landnámsins og gæti það þessvegna orðið okkar banabiti. Ef fer sem horfir, er alls ekki fráleitt að spyrja, - verða torfkofarnir okkar eina skjól eftir 50 ár, þegar hinn falski ,,stórveldistími“ Íslands verður löngu liðinn, vegna pólitísks afglapaháttar ráðamanna yfir línuna, ríkiskerfið auralaust og útsogið og þjóðin komin á kaldan klaka, í orðsins fyllstu merkingu ?