Saga hinna villuráfandi endurtekur sig !

 

 

 

Á miklum örlagatíma í sögu Gyðinga gerðist það, að þeir heimtuðu að fá konung yfir sig, eins og þjóðirnar í kring. Þeir voru ekki lengur sáttir við að hafa ósýnilegan konung, jafnvel þótt hann væri hinn Almáttugi Guð. Þeir vildu fara leiðir síns eigin vilja og Guð lét það eftir þeim til að sýna þeim í reynd hvers þeir væru að biðja. Konungar hafa sjaldnast verið almenningsvænir !

 

Framhaldið þekkja menn. Sál var smurður sem konungur Ísraels, en hann fór strax út í óhlýðni og uppreisn gegn boðum Guðs. Og honum var afneitað af Almættinu og hann féll að lokum á Gilbóafjalli fyrir eigin sverði. Þessi fyrsti konungur Ísraels var algerlega misheppnaður maður og örlög hans urðu dæmigerð fyrir svo marga konunga, sem hafa glatað sál sinni í gegnum aldirnar, fyrir sakir hroka, ágirndar og sjálfs-upphafningar !

 

Þegar menn hætta að trúa og treysta á Guð, fara þeir að festa trú sína við eitthvað annað. Þeir eignast sín skurðgoð og tilbiðja þau. Vestur-Evrópa sem er afkristnuð að stórum hluta, vegna ótryggðar við kristin gildi og sofanda-háttar margra þjóða þar gagnvart alda-gamalli arfleifð sinni, hefur eignast sín skurðgoð. Þeim er ætlað að koma í staðinn fyrir trúna og traustið á Guði !

 

Fyrsti konungur Ísraels hét Sál og nafn hans var ekki út í bláinn. Baráttan stóð um sál hans. Hann stóðst ekki manndóms-prófið sem hann þurfti að gangast undir og hann glataði öllu. Þannig fer enn fyrir mörgum þó þeim hafi verið mikið gefið. Sál glataði sál sinni. Það er nokkuð sem aldrei vinnst aftur. Það er eilíf lífs-glötun !

 

Eitt helsta skurðgoð Evrópu í dag er Nató. Æðstiprestur Nató er Jens Stoltenberg, en það er annar ,,höfðingi“ á bak við hann og annar ,,höfðingi“ á bak við þann mann. Allir þessir menn eru merktir því valdi sem ræður þeim og þar vantar hvorki hroka, ágirnd eða sjálfsupphafningu. Af ávöxtunum verður eðli manna þekkt og ávextirnir í þessu dæmi eru ekki helgaðir friði. Þeir eru helgaðir stríði, yfirgangi, valdafíkn og botnlausum hroka !

 

Í musteri Nató í Brussel er engin Guðstrú til staðar, ekki frekar en í musteri Evrópusambandsins þar. Andavaldið sem þar stjórnar öllu er ekki að ofan. Það er að neðan. Það stefnir ekki að framtíðarlífi mannkynsins, það stefnir að útrýmingu þess. Og verkfærin til þeirrar útrýmingar hefur það vald þegar valið sér !

 

Slík útrýmingarplön hafa margoft áður verið hugsuð og reynd í sögu mannkynsins. Það sem er að gerast í dag er sönnun þess að sæði hins illa var ekki gjöreytt 1945. Það lifðu nógu margir af hirðmönnum nazistaríkisins til að planta því aftur, í skjóli nýrra valdhafa. Vesturveldin sýndu sæði þessu allt frá byrjun mikla velþóknun, enda var það frá upphafi á þeirra vegum !

 

Það kom strax í ljós eftir stríðslokin 1945 að ný heimsveldisstefna var í mikilli uppsiglingu. Hún var knúin fram í nafni Pax Americana, hins ameríska friðar. Sá falski friður hefur orðið þjóðum jarðar dýrkeyptur til þessa. Marshall-mútukerfið batt margar þjóðir á klafa fjárhagslegrar kúgunar. Hið illa sæði ófriðar og yfirgangs fékk aftur að dafna undir nýju flaggi blekkingar og svika. Heimsveldis-draumar yfirgangsmanna söfnuðu kröftum !

 

Hakakrossinn vék en vék þó ekki. Hann steig bara til hliðar um stundarsakir, eins og afhjúpaður bankastjóri. Strax 1949 var búinn til sérstakur aðhlynningar-garður fyrir gróðrastíu og vaxtaröfl hins ráðandi og ríkjandi yfirgangs – Nató !

 

Í þeim kortum sem teiknuð voru þá fyrir komandi tíð, hefur aldrei verið myndað svo mikið sem eitt strik – í þágu raunverulegs friðar á þessari jörð. Hin mjög svo mannkyns-fjandsamlegu áform heimsvalda-stefnunnar hafa hinsvegar verið afhjúpuð rækilega á undanförnum árum !

 

Og uppskeran leynir sér ekki, hún er farin að blómstra á ný í Evrópu, til ills og bölvunar fyrir álfuna alla. Til hvers var barist og varist 1939-1945, ef það á að láta sæði hins illa gjörspilla heiminum enn á ný með tugmilljóna manndrápum, undir alræði manna sem eru ekkert nema útsendarar djöfulsins ?

 

Það er sagt heitt í helvíti, en það verður víða kalt í Evrópu næsta vetur. Kannski leggst líka veturinn snemma að eins og 1941 ? Þýska þjóðin kynnist því þá kannski hvernig hermönnum hennar leið undir lokin í Stalingrad. Þangað voru þeir sendir af einum verstu yfirvöldum sem til hafa verið á þessari jörð og þaðan til heljar !

 

En Þjóðverjar virðast ekki hafa lært mikið af helför þeirra. Þeir fylgja Natóvaldinu og virðast beygja sig þar undir allt – bókstaflega allt, og eru að glata sjálfstæðri reisn sinni fyrir vikið, ef þeir náðu henni þá nokkurntíma aftur eftir stríð ?

 

Hin gjörspillta og óhæfa bandaríska Bidenstjórn, er að leiða Vestur-Evrópu til algerrar glötunar í hófleysi hroka síns, meðan hinar rammpólitísku fréttastofur eru látnar lofsyngja lygina sem aldrei fyrr !

 

Það vantar því ekki að skrattanum er skemmt á okkar tímum, þegar æðstu-prestarnir leiða lýðinn beint til heljar, að boði hans !

 

 

Um þorskhausajafnvægi !

 

 

 

Kári Stefánsson forstjóri virðist telja að áunnu þorskhausajafnvægi í stjórnkerfi íslensku þjóðarinnar sé hætta búin. Það er ekki nýtt áhyggjuefni því þorskhausafjöldi íslenskra stjórnmála og embættismanna er með ólíkindum að magntölu og þar fjölgar stöðugt óhæfu gráðuliði og heilbeinuðum kvarnarkollum !

 

Forustulið þessarar þjóðar er orðið svo rótnagað og útlendingasinnað, að það hefur gjörsamlega gleymt sinni eigin þjóð. Það er ekki lengur í neinum tengslum við lífsbaráttu fólks til sjávar og sveita. Slíkt lið er algerlega óhæft til íslenskrar forustu !

 

Núverandi ríkisstjórn er orðin fullkomin þjóðarskömm. Hún eltist við erlend sjónarmið og útlendingadekur meðan nauðsynleg innviðamál okkar samfélags drabbast niður á alla kanta. Þetta úrkynjaða, athyglissjúka þorskhausalið virðist bara vilja fá að vera í fréttum erlendra fjölmiðla – að öllu leyti á okkar kostnað. Það knúsar jafnvel og kyssir erlenda óþokka í fréttamyndum, en hirðir í raun ekkert um íslenskan almenning eða lífsskilyrði hans !

 

Venjulegir þorskhausar eru einfaldir að gerð, en þeir þorskhausar sem við höfum í vinnu hjá okkur á ónefndum stað, sem á víst að vera vinnustaður, eru tvöfaldir að gerð og jafnvel þrefaldir. Það verður því seint hægt að koma einhverju jafnvægi á þau mál sem þeir koma nálægt og hafa afskipti af. Best væru þeir því geymdir í upphengdu ástandi í ýlduhjöllum erlendra spillingarkerfa !

 

Kári Stefánsson virðist sjá margt, en þó mætti hann skoða betur hvernig kvótakerfið er upphugsað og sniðið að sérgæðingaþörfum íslenska útgerðar-auðvaldsins en engan-veginn að íslenskri almannaheill. En Kári sér kannski ekki alveg mun málanna í þeim efnum, því eitt sinn minnir mig að þjóðin hafi átt að ábyrgjast alfarið þann rekstur sem hann var að fara af stað með, sem þótti þá allmikil áhætta. Þá virtist koma sér vel að eiga valdamikla vini. Þá sá Kári mér vitanlega ekkert að slíku ráðs-lagi, en nú er Kári hinsvegar fólksins maður og vill vera það !

 

Batnandi manni er best að lifa, en það er orðið vandlifað á Íslandi margra hluta vegna. Misskiptingin er í það fyrsta orðin allt of mikil. Hér lifa arðræningjar og arðrænt fólk, fólk sem á að heita af sömu þjóð, í vaxandi heiftarandspæni. Meðferð stjórnvaldsins á strand-veiðunum sýnir það ljóslega. Hvenær sýður algerlega upp úr, spyrja margir, og flest bendir til að það geti orðið bráðlega ?

 

Hver er annars þorskhaus og hver ekki ? Ef íslenska stjórnkerfis-elítan er samansafn þorskhausa, sem hún reyndar er að öllum líkindum, hvað erum við þá, íslenskir kjósendur, sem kjósum slík víðáttufífl, sem raun ber vitni, yfir okkur sem fulltrúa okkar ?

 

Á Íslandi getur enginn búist við neinu þorskhausajafnvægi, því með hverri kynslóð koma nýir og verri þorskhausar fram, einkum úr háskólunum, sem fara yfirleitt með fyrra heimskujafnvægi þjóðmálanna til fjandans. Og fæddum ýlduhausum fjölgar !

 

Menntunin sem er orðin öfug í allri útkomu sinni nú á tímum, á sér fyrir vikið aðeins eina leið, og hún liggur niður á við. Það er stöðugt beðið um meiri og fleiri asna !

 

 

Er ríkisstjórnin á leið inn í uppgjör þar sem lömbin þagna ekki ?

 

 

 

Oft vill svo fara að allar vammir og skammir séu geymdar til ákveðins skiladags. Það gildir líklega um ríkisstjórnir eins og annað. Næstmesta undirlægjustjórn Nató sem vanvirt hefur sjálfstæðisbrag Íslands, stjórn Katrínar Kobbadóttur, hlýtur senn að fara að gefa upp andann enda nákvæmlega ekkert við hana að virða eins og stöðugt fleiri sjá og skilja !

 

Syndir þessarar ömurlegu ríkisstjórnar eru orðnar margar og verða líklega seint fulltaldar. Í fyrsta lagi var umboð hennar í byrjun til myndunar stjórnar ekki lýðræðislega óvéfengjanlegt, vegna þess að kosningarnar voru gallaðar. Í landi þar sem lýðræði væri haft í heiðri hefði verið kosið aftur. En þreföld spillingarklíka kom í veg fyrir það. Sú synd varð svo ranglætishvetjandi gjörningur fyrir alla framvindu mála í kjölfarið og öllum til skammar sem þar komu að málum og verður aldrei af þeim þvegin !

 

Stundum fer svo, að það sem á að verða kærleiksheimili, verður ekki kærleiks-heimili til lengdar. Stundum fer svo að friður slíks heimilis rofnar vegna þess að valdafjölskyldan á ekki lengur samleið. Þá fara jafnvel þeir sektarminnstu í hópmenginu að finna til vanlíðunar. Þegar svo er komið að lömbin þagna ekki, sama hvaða dúsu þau fá, hljóta menn að sjá að það er eitthvað mikið að og þannig er staðan og hún fer ekki batnandi !

 

Verndarmál barna, verndarmál fjölskyldu-eininga og friður hvers heimilis á að vera undirstöðumál í íslenska samfélags-kerfinu. Því er mikil nauðsyn á því að vammlaus og óumdeildur maður fari með slíka málaflokka fyrir hönd okkar allra. En á kærleiks-heimili sem er ekki lengur kærleiks-heimili, ýmissa vandræða vegna, er erfitt að láta hlutina ganga upp við kerfislæga sléttunarmeðferð, ekki síst þegar lömbin eru alveg hætt að þagna !

 

Uppgjör fyrrverandi kærleiksheimilis við eigin sögu verður í flestum tilvikum sársaukafullt ferli. Og oftast fara lömbin verst út úr öllum slíkum uppgjörsmálum. Þeir sem mest hafa unnið til saka sleppa oftast best, enda er allt okkar lögskipaða gatasigti miðað við það og ekkert annað !

 

Og sannarlega er núverandi ríkisstjórn það aumasta sem maður hefur séð frá því að maður fór að fylgjast með stjórnmálum þessa lands og það er vægast sagt langt síðan. En aldrei hafa mál farið batnandi á þeim tíma og nú virðist botninum náð í þeim efnum !

 

Fyrir allnokkrum árum var maður eiginlega orðinn sannfærður um það að spillingin í stjórnkerfinu væri búin að gera okkur að svokölluðu bananalýðveldi. En nú er maður því miður orðinn þeirrar skoðunar, að við séum eiginlega komin niðurfyrir þá stjórnarfarslegu aumingja-stöðu. Svo hröð hefur afturförin verið, en samt hlær núverandi forsætisráðherra í veislum í útlöndum í anda Nerós !

 

Engin íslensk ríkisstjórn hefur getað stjórnað efnahagsmálum hér, það hefur alltaf verið efnahagsmálaöngþveiti í landinu. Þegar úr öllu hófi hefur verið keyrt sem oft verður, hefur vandræðunum jafnan verið sturtað niður til almennings. Hann hefur alla tíð þurft að borga stjórn-leysið og það er þá kallað þjóðarsátt !

 

En sá gjörningur hefur alltaf verið með öfugum formerkjum. Þjóðin hefur verið látin borga alla svikareikninga um leið og útlendingum er stöðugt hyglað á kostnað lands og þjóðar. Svona stjórnunarlag er ekkert nema rakinn þjóðarglæpur og getur aðeins endað með hruni allrar velmegunar í þessu landi !

 

Og hvað segir svo íslenska þjóðin við þessar aðstæður, lömb landsins, af hverju jarma þau ekki miklu meira og kalla á uppgjör við allan kærleiksheimilis-óþverrann ? Er þjóðin orðin ónæmis-bólusett fyrir allri stórspillingunni í landinu ? Hvenær ætlum við að vitkast og ná áttum ? Þurfa allir innviðir að bresta áður ?

 

Er kannski búið að setja lágmarks-kvóta á alla dómgreind í landinu og ætlar þjóðin að fara dansandi inn í kjarnorkustríð það sem Vesturlönd, undir forustu hins fallandi heimsveldis Bandaríkjanna, virðast vera að trekkja upp ? Eiga lömbin kannski að þagna þá – vegna þess að þau verða þá öll dauð ?

,,Kære norske venner“ eða hitt þó heldur !

 

 

 

Oft hefur verið gert mikið úr því hvað Norðmenn hafi verið okkur Íslendingum góðir frændur alla tíð og fjölyrt um hin nánu vina og skyldleikatengsl milli þjóðanna. Í mínum huga hefur þessi slepja aldrei haft neina sérstaka innistæðu. Við eigum nefnilega Norð-mönnum ákaflega lítið að þakka, það er að segja norskum stjórnvöldum, enda hefur sagan sýnt okkur það alla tíð !

 

Í fyrsta lagi misstum við sjálfstæði okkar og frelsisstöðu lands og þjóðar fyrir stöðugan ágang norska konungsvaldsins. Og fram að því að við urðum hjálenda Dana fyrir aumingjaskap Norðmanna, vorum við undir stöðugu arðráni norskra drullusokka sem sendir voru hingað út reglulega til að ræna frá okkur öllu verðmætu !

 

Norðmenn misstu snemma öll landsvöld frá sér, fyrst með hjónabandsgjörningi við Dani, svo Kalmarsambandinu og í lok Napóleons-stríðanna urðu þeir skiptimynt í pólitískum skollaleik. Þá voru þeir teknir af Dönum og settir undir Svía. Svo ekki var nú reisn Norðmanna mikil allan þann tíma. Svíar risu snemma upp gegn Kalmarsambandinu og rufu þau tengsl, en Norðmenn sátu áfram undir Dönum og kysstu yfirleitt á vöndinn ekki síður en Íslendingar. Sami undirlægjuandinn var þá í báðum þjóðunum !

 

Svo kom að því 1905 að Norðmenn vildu verða sjálfstæð þjóð. Ekki veit ég hvaðan sú hugmynd hefur komið, en hún varð til þess að Noregur varð ríki undir eigin nafni. Langt var síðan svo hafði verið. Svíar hættu við að fara í stríð við þá, enda báru margir góðir menn klæði á vopnin. Svo var ekkert Nató komið og þeir gátu ráðið því sjálfir hvort þeir færu að drepa meðbræður sína !

 

En ekki voru Norðmenn í miklum lýðveldis-hugsunum, því þeir voru allt of mikið ánetjaðir fortíð konungsvaldsins. Og þegar til kom völdu þeir sem konung son Kristjáns IX Danakonungs. Danska valdið var þeim enn það hugstætt og nýr konungur þeirra tók sér nafnið Hákon. Þá kom til ríkis í Noregi sjöundi gaurinn með því nafni, ekki Hákon gamli að vísu, en Hákon samt !

 

Ekki er unnt að segja að það hafi verið mikil reisn yfir valdatöku hans þó henni hafi trúlega verið fagnað í Kaupmannahöfn. Kristján IX konungur Dana var afi hins nýja kóngs Norðmanna og rétt um ári síðar var Friðrik VIII faðir kóngsa orðinn Danajöfur. Síðan varð Kristján X konungur Dana 1912 og þá sátu þeir bræðurnir hann og Hákon VII langa hríð sem konungar þessara landa. Gef ég lítið fyrir þá báða eins og reyndar kónga yfirleitt !

 

Allt er þetta titlastand, hégómavesen og heiðursmerkjafargan tilbúinna yfirstétta, djöfullega ergilegt á tímum sem ættu skilyrðislaust að vísa öllu slíku á ruslahaug Sögunnar með afgerandi hætti. En mannskepnan og fordild hennar virðist aldrei ætla að lifa sér til batnaðar og vitleysan virðist alltaf koma aftur !

 

Þó ég sé enginn Norðmannavinur og sjái enga sögulega þörf á því að vera það, neita ég því seint að ekki hafi verið til ágætir Norðmenn, virðingarverðir og góðir menn. Ég get til dæmis í því sambandi nefnt Hans Nielsen Hauge, Kristófer Bruun og Fridtjov Nansen. Slíkir menn verða alltaf virtir meðan manndáð er til í þessum heimi og það af verðleikum !

 

En norsk stjórnvöld hafa síðasta manns-aldurinn horft á okkur Íslendinga fyrst og fremst í gegnum skoðunargler Nató og öll afstaða þeirra til þjóðar okkar hefur tekið mið af því hversu vel við þjónum Nató. Það hefur sýnt sig meðal annars í afskiptum þeirra af fiskveiði-réttarmálum okkar. Þar voru þeir okkur aldrei heilir, að mínu mati, þó slétt væri talað. Það eru ýmsar hliðar til á Norðmönnum og þær eru alls ekki allar góðar !

 

Margir slæmir Norðmenn voru valdamenn á Íslandi á sínum tíma. Nöfn þeirra eru sannarlega ekki heiðri vafin í íslenskri sögu og verða það seint. Og slæmir Norðmenn hafa verið til frá þjóðlegu íslensku sjónarmiði allt til okkar daga !

 

Norskir þjóðsvikarar voru nánast á hverju strái í styrjöldinni miklu. Vidkun Quisling var bara toppurinn á þeim ísjaka, en nafn hans varð þó forsenda samheitis yfir föðurlandssvikara um allan heim og menn geta velt því fyrir sér af hverju svo varð ? Það varð ekki út af engu !

 

Ég hef haft andstyggð á mörgum Norðmönnum sem hafa að mínu mati þjónað öðru en þeir hefðu átt að gera. Margir menn hafa orðið þrælar eigin þjóðar af ýmsum orsökum, en þeir sem hafa verið þrælslega undirgefnir öðrum þjóðum eru oftast verri !

 

Meðal þeirra Norðmanna sem ég hef haft og hef skömm á, eru menn eins og Trygve Lie, Knud Frydenlund, Thorbjörn Jagland og síðast en ekki síst Jens Stoltenberg !

Klasasprengjur og Klepptækir ráðamenn !

 

 

 

Nató virðist færa sig stöðugt nær beinum stríðsátökum við Rússland. Það tekur hver ögrunin við af annarri og bersýnilegt er að Vesturlönd undir forustu Bandaríkjanna ætla að reyna að halda óbreyttri valda-stöðu sinni í heiminum þó að það kosti meiriháttar stríð. Sú hernaðarhyggja þarf ekki að koma neinum á óvart eftir það sem á undan er gengið !

 

Umrætt hernaðarbandalag virðist komið í alblóðugan Júgóslavíugírinn rétt eina ferðina og þyrstir í að taka einhvern í gegn. Og Jens Stoltenberg er einmitt maðurinn til að leiða bandalagið við þessar aðstæður, enda eins undirgefinn bandarísku forræði eins og nokkur maður getur verið. Nýleg orð Paul Keating, fyrrverandi forsætisráðherra Ástralíu koma inn á það, þar sem hann segir Stoltenberg vera ,,supreme fool“ og ,,American agent“. Nord-Stream málið mun trúlega líka síðar meir leiða í ljós hvað sumir menn geta sokkið djúpt í þjónkun við aðra !

 

Það er undarlegt hvað margir á Vestur-löndum virðast telja ögranir og ofbeldis-kennd viðbrögð árangursríkust þegar kveða þarf niður aukna spennu og vaxandi hættu á meiriháttar stríðsátökum. Það eru geðveikisleg andsvör, enda virðast margir í aðalstöðvum Nató vera lítið annað en taugaveiklaðir skynskiptingar. Ekki vildi ég hafa slíka fugla á öryggisvakt lífsins fyrir hönd minnar þjóðar !

 

Gamlinginn í Hvíta húsinu endar líklega með því að teljast versti forseti Banda-ríkjanna frá upphafi, og hafa flestir þegar týnt þeirri von að hann reynist maður til að standa í lappirnar á eðlilegum skynsemisforsendum. Enda veltur hann um eigin fætur á sviði og segir iðulega hverskonar vitleysu sem þó er reynt að gera lítið úr og þagga niður. Maðurinn virðist orðinn eins og Reagan var á seinna kjörtímabili sínu, að mestu leyti utangátta og ætti auðvitað ekki að vera í þessu embætti. Samt virðist hann ætla í framboð aftur, sem er fráleit fyrirætlun !

 

En þó þessi aldurhnigni forseti sé líklega algerlega ófær um að gegna skyldum sínum, er heill her af aðstoðarfólki og öðru baktjaldaliði sem vill hafa hann áfram í embættinu vegna eigin hagsmuna. Þar er hinsvegar enginn á öryggisvakt fyrir frið okkar allra, heimsfriðinn. Og ef Nató knýr fram þriðju heimsstyrjöldina með stríðsæsingastefnu sinni, verða afleiðing-arnar þau Ragnarök sem vestræn ríki virðast vera að biðja um alla daga !

 

Það er erfitt að sjá að þessi heimur okkar eigi sér framtíð, þegar til þess er litið hvað kæruleysi helstu ábyrgðaraðila heims-friðarins virðist á háu stigi. Menn kasta þar fjöreggi mannkynsins til og frá. Það virðast því allar líkur á því að Evrópa kunni að sökkva í ófriðarhrylling enn í ný og nú fyrir ómældan pólitískan þrýsting að vestan. Það virðist sem Bandaríkin og Bidenklíkan kjósi helst að Vestur Evrópa verði lögð í rúst !

 

Menn þykjast vera að auka öryggi sitt með stríðshertum bandalags-tengslum sitt á hvað, en öryggi þeirra verður þess í stað minna og minna. Og sú niðurstaða er ekkert annað en það sem þeir eiga skilið. Paul Keating fyrrnefndur, fyrrverandi forsætis-ráðherra Ástralíu, sér þetta og telur Nató fyrst og fremst í sök fyrir vaxandi ófriðarhættu og framtíðar-skelfingar !

 

Þannig er staðan, að Bandaríkin eru ekki lengur neinn björgunaraðili í hinu vaxandi voðaspili fyrir Evrópu, heldur aðalgerandi hinnar verstu atburðarásar sem hægt er að hrinda af stað í málefnum álfunnar. Stefna Bandaríkjanna er því ekkert nema  miskunnarlaus dauðadómur yfir friði í Evrópu !

Bandaríkin eru á óstöðvandi niðurleið !

 

 

Dapurlegar eru þær fréttir sem berast reglulega frá Bandaríkjunum um skotárásir og fjöldamorð í hverju ríkinu af öðru. Þar er verið að drepa fólk á degi hverjum með vopnum sem fylla þar nánast öll heimili. En þarna er sá dómur að ganga í verki sem bandaríska ríkið hefur kallað yfir sig með skefjalausu ofbeldi um allan heim !

 

Mér verður oft hugsað til Assyríu þegar ég hugleiði örlög Bandaríkjanna. Hernaðar-legur styrkur er oft að mati hershöfðingja eitthvað sem þarf að sýna. Og eins og Assyría hafa Bandaríkin ekki sparað að sýna herstyrk sinn. Frá 1945 hafa þau verið nánast óslitið í stríðum, verið að tukta einhverja til sem hafa ekki verið nógu hlýðnir og eftirgefanlegir við bandarískt auðvald !

 

Assyría féll þegar hatrið gegn herveldinu var orðið að sameign allra annarra. Bandaríkin eru komin í þá stöðu eða að nálgast hana og dómurinn er fallinn. Það er nú óyfirlýst borgarastyrjöld í landinu. Frelsisríkið sem eitt sinn átti að verða, hefur gjörsamlega fallið á prófinu sem skjól fyrir ofsótt fólk. Þangað flýði á sínum tíma fólk frá gamla heiminum. Það flýði einræði, óstjórn og miskunnarlausa kúgun. Það flýði vestur og hélt að nýi heimurinn myndi bjarga því. En þar byrjaði hið ofsótta fólk strax á því að svipta það fólk sem fyrir var öllum mannréttindum. Hinir ofsóttu byrjuðu þar strax á því að verða ofsækjendur !

 

Og nú er nýi heimurinn sem svo var kallaður, búinn að tileinka sér allar syndir gamla heimsins, og orðinn verri en hann að mörgu leyti. Þjóðin sem kom til liðs við gamla heiminn í stríðsneyð hans 1917 og 1941 er nú gangandi bölvunaraðili fyrir þann sama heim. Og hún hefur gjörfyllt bikar ódæða sinna og er að gjalda fyrir alla sína syndasögu með hliðstæðum hætti og Assyría forðum !

 

En hvar er aumingja fólkið statt sem trúir enn á ameríska drauminn, mitt í öllum ofbeldisbylgjunum sem falla nú um Bandaríkin þver og endilöng ? Það hefur lengi haldið sig vera í paradís en finnur sig líklega senn hvað líður í helvíti mann-gerðra hryðjuverka. Það er orðið svo hugvillt af lygafullu fjölmiðlakjaftæði og blekkingarvaðli, að það virðist ekki sjá að draumurinn er ekki lengur til staðar og martröð myrkranna tekin við í þessu mikla ríki sem eitt sinn átti að verða von heimsins !

 

Morðæðið í Bandaríkjunum er orðið yfir-gengilega skelfilegt. Jafnvel smábörn drepa systkini sín og foreldra. Andavald illskunnar er alls staðar til staðar og öll heimili eru full af drápsvopnum því enginn finnur sig óhultan lengur. Ríkið sem enn í dag sýnir sig grátt fyrir járnum hið ytra, er varnarlaust hið innra, því þar er óvinurinn það sjálft. Andlegt hrun ríkisins er fyrir höndum og hernaðar-styrkurinn mun þá fjara út, þegar hann styðst ekki lengur við neina hugsjónalega undirstöðu !

 

Sovétríkin hrundu þegar forustuliðið gekk ekki lengur fyrir neinum hugsjónum og efnahagsmálastefnan hafði um skeið verið gjöreyðilögð af svikurum og sérgæðingum í kerfinu. Sjálftökuliðið var alls staðar komið á fulla ferð. Mannseðlið verður fljótt ofurselt spillingu þegar hugsjónir varða ekki veginn. Það hefur sannast margsinnis á umliðnum öldum !

 

Hernaðarmátturinn einn var til staðar í Sovétríkjunum í lokin en engin stjórnhæf forusta. Bandaríkin eru á sömu dauðaleið og árásin á Þinghúsið í Washington var miklu alvarlegra mál fyrir þau en hin nýafstaðna Wagner-uppreisn í Rússlandi var fyrir þarlend yfirvöld. Vestrænir fjöl-miðlar halda enn í blekkingarnar, enda spenatengdir valdi sem heimtar stöðugt lygafréttir !

 

Heimurinn hefur á síðustu árum fengið yfir sig nóg af Bandaríkjunum, hroka þeirra og hóflausum yfirgangi um allan heim. Framtíðarsýn fjölmargra ríkja gerir ekki ráð fyrir frekari undirgefni við þessa Assyríu nútímans og stöðugt fjölgar í þeim hópi. New York getur þessvegna átt fyrir sér að fara eins og Nínive forðum. Bandaríkin munu fara hratt niður á næstu árum og hin blóðuga og soramarkaða heimsvaldastefna þeirra mun verða að engu !

,,Að stíga til hliðar !“

 

 

Rosalega er þetta ofanskráða nú flott umsögn eftir á þegar spilling hefur verið afhjúpuð. Þegar samsektarklíkan ákveður að einhver verði að taka á sig skömmina svo hinir geti sloppið. Það er ekki sagt hreint og beint - ,,Ég verð víst að segja af mér !“ Nei, nei, nei. Þá hrekkur blekkingarvörnin nánast sjálfkrafa í gang og með henni kemur þetta snyrtilega ósakhæfa útspil : ,,Ég stíg til hliðar !“

 

,,Ég bíð svo bara á hliðarlínunni ef það gefst síðar færi til þess að skutla sér inn í gróðahasarinn aftur. Það verður séð um mig á meðan og nógir peningar til staðar, ef ég fellst á að fórna mér fyrir hópinn. Starfslokasamningurinn minn var einmitt hafður svo ríflegur ef eitthvað svona kæmi fyrir !“

 

Þannig hugsar gróðatökuliðið, spillingar-klíkan, baktjaldavaldið og auðvaldshirðin sem er að fara með allt heilbrigt í þessu samfélagi okkar lóðbeint til andskotans. Og dæmin eru orðin býsna mörg og þau eru hreint ekki svo fá sem sýna yfirgengilega siðblindu og algjöran ábyrgðarskort í svo til öllum hugsanlegum greinum !

 

Ísland skiptir þetta lið engu. Man fólk eftir útrásarvíkingnum sem sagði eftir hrunið ,, Ég mun gera allt sem á mínu valdi stendur til að vinna Ísland upp aftur !“ En þar var bara um innihaldslaus orð að ræða til notkunar fyrir afar tilfinningaríkt augnablik. Maðurinn hefur hinsvegar séð um sig með sínum hætti allt til þessa dags, og hefur víst ekki þurft að stíga neitt til hliðar, enda líklega baktryggður til fulls fyrir öllu slíku ónæði !

 

Þjóðhollusta er eiginleiki sem sannar sig með verkum. Hin nýja auðstétt Íslands er hluti af hinu alþjóðlega auðvaldi og sem slík alveg laus við þjóðhollustu. Þeir sem þar leika sér að illa fengnum milljónum eru tilbúnir að semja við skrattann um hvað sem er. Engin siðagildi standa þar í vegi. Tilgangurinn helgar meðalið í öllu. Og víst er að fjandinn þekkir sína !

 

,,Að stíga til hliðar“ yfirlýsingin er einskonar biðleikur í svikamylludæmum fjármálalífs og stjórnmála og hún felur margt í sér. Í fyrsta lagi er sá sem segist stíga til hliðar ekki að játa nein brot, í öðru lagi eru menn að koma sér undan hugsanlegri rannsókn, og í þriðja lagi er viðkomandi að fórna sér fyrir hópinn, eins og það heitir á hinu kerfislega innanhússmáli !

 

Fyrir það eru slíkir fórnendur alltaf verðlaunaðir á bak við tjöldin, út á hollustuna við sérgæskuna, og eitt er nánast víst að samfélagið verður einhvern-veginn látið borga þá reikninga að lokum !

 

Samtrygging spillingarafla er orðin gömul og gróin í landi okkar sem og víðast hvar. Leiðir hennar að fjármagni eru án takmarka og þær eru óspart nýttar í þágu sérgæða-fólks forréttindanna. Fólk úr hópnum er líka oftast í einhverjum leynifélagsskap sem heldur utan um samtrygginguna með stökustu aðgát. Þar er öllu stjórnað og stýrt með fullu samviskuleysi utan við alla hagsmuni almannaheilla !

 

Ef til vill ætti forsætisráðherra að láta taka saman tjónaskrá yfir það hvernig samfélag okkar hefur verið hlunnfarið og svikið undanfarin ár, í gegnum verknaði hinna fjölmörgu sérvaldsaðila sem hafa stigið til hliðar. Það gæti trúlega orðið verulega fróðleg lesning fyrir bæði þingið og þjóðina !

 

Og í öllu falli ætti íslenska þjóðin nú, í gegnum alla umræðu ótal spillingarmála, að vera að fullu upplýst um það hvað felst í þeim gjörningi þegar einhver lykil-manneskja í kerfinu segist ,,stíga til hliðar !“

 

Þá er líkast til verið að fela eitthvað, hylja slóð einhverrar óþægilegrar framvindu mála í formi lögleysu og svika, koma í veg fyrir þá eftirgrennslan sem ein gæti afhjúpað seka og hreinsað saklausa frá illum grun. Allt þetta sýnir að ekki er staðan góð hjá þjóðinni okkar, sem virðist ekki enn þann dag í dag hafa fengið sjálfstæði sitt með frjálsum hætti í hendur, fyrir stöðugum yfirgangi innlendra sem erlendra óþokka, sem eru sýnilega nær því að vera djöflar en menn !

 

Spyrja má, á þjónustufólk spillingarinnar áfram að fá að ástunda það ,,að stíga til hliðar“ þegar kemst upp um ólíðanlegt framferði, svo ekkert verði rannsakað og öll rangindi fái að hafa sinn gang áfram sem hingað til ? Má aldrei anda á spillingarhreiðrin í þessu landi, í kerfinu jafnt sem utan þess ? Er spilling virkilega orðin friðhelg hérlendis og varin af stjórnkerfinu í hvívetna ?

 

Þarf heiðarlegt íslenskt fólk þá ekki að fara að hugsa um að stíga til hliðar, út úr þessu samfélagi, ef það sama samfélag getur ekki þrifist á annarri undirstöðu en botnlausum skít ?

 

Um Rússahatur og rugluð söguviðmið !

 

 

 

Af hverju skyldi löndum Vestur-Evrópu alltaf hafa staðið svona mikil ógn af Rússum sem raun ber vitni, líklega allar götur frá Norðurlandaófriðnum mikla í upphafi 18. aldar eða lengur ?

 

Svarið við þeirri spurningu getur verið fjölþætt. Vegna þess að Rússland er svo stórt, vegna þess að auðlindir ríkisins eru nær ótæmandi og vegna þess að Rússland hefur margsinnis skipt sköpum þegar tekist hefur verið á um örlög Evrópu og bjargað álfunni bæði frá Napóleoni og Hitler. Menn geta lesið sér til um staðreyndir sögunnar þar að lútandi. Það á enn að vera hægt !

 

En það er ljóst að náttúrulegar auðlindir Rússa hafa alltaf vakið bæði ótta og græðgi hjá vestrænu auðvaldi, og mönnum í þeim herbúðum hefur alltaf fundist ótækt að ein þjóð skuli fá að gína yfir svo miklu, eins og það heitir á þeirra máli. Þessum öflum er það draumur draumanna að lima Rússland niður í sæmilega við-ráðanlegar stærðir og hefja þar síðan arðrán á fullu!

 

Vesturlöndum tókst að brytja Júgóslavíu í frumparta sína og nú ráðskast þau þar með allt meira og minna eins og þeim er eiginlegt. Spurningin er því oft - hver er að ráðast á hvern og hver er að verjast ásælni hvers ?

 

Framferði Vesturveldanna hefur lengstum einkennst af yfirgangi í garð annarra ríkja. Þau vilja í þeim efnum brytja smátt. Jafnvel Tékkóslóvakía þótti mun auðveldari meðferðar, skipt í tvennt. Hugmyndin hefur verið að byggja Austur Evrópu upp sem safn smáríkja undir vakandi og takandi hönd USA, ESB og Nató !

 

Þá væri hægt að drottna yfir þeim öllum saman og sannkölluð veislutíð í boði fyrir vestræna auðhringa og arðránsöfl, þar sem græðgin ræður öllu. Og moldvörpustarf í þessum efnum hefur verið í virku leyni-þjónustuferli síðustu árin, allt upp í Kákasus, og hefur nákvæmlega ekkert með almannaheill eða lýðræði að gera – bara yfirgang, valdagræðgi og auðsöfnun !

 

Indland var frá miðri 18. öld höfuðarð-ránsnýlenda Breta, stór hluti af Lundúna-borg var byggður fyrir ránsfé frá Indlandi. Nánast öll ríki Vesturlanda arð-rændu Kína með svívirðilegum hætti fram undir miðja síðustu öld. Og auðlegð Rúss-lands hefur alltaf verið efst á lista hinna blóðugu arðránsvelda á Vesturlöndum. Rússland hefur sannarlega þurft að geta varið sig frá fyrstu tíð !

 

Jafnvel íslenskir landnámsmenn og þræla-haldarar sóttu auð til austurslóða á sínum tíma. Það voru Bjarmalandsferðirnar miklu, þegar farið var frá Noregi yfir Hvítahafið sem þá hét Gandvík og verslað og rænt jöfnum höndum á þeim slóðum þar sem Erkiengilsborg er núna. Þar var blóð í hverju spori !

 

Náttúrulegur auður Rússlands sýnir ljós-lega fram á að það hefur alltaf verið eftir töluverðu að slægjast í þessu stóra landi fyrir nýlendugráðug auðvaldsöflin :

Olía er með því mesta sem til er. Jarðgas er með því mesta sem til er. Brúnn járnsteinn, hundruð milljarða tonna. Kol, feykilegt magn. Gull, miklar námur. Vatns-orka,gífurleg. Skógar, 2/3 hlutar Síberíu. Mór, 1/3 af öllum mó í heiminum. Járn, tvöfalt á við Bandaríkin, Bretland og Þýskaland. Demantar, nóg til innanlands-nota og einnig til útflutnings. Marmari, heilu fjöllin, notaður jafnvel til ofaní-burðar í vegi. Mikil kornrækt í Síberíu. 80% hreindýra í heiminum, líklega um 2,5 milljónir dýra !

 

Í Napóleons-styrjöldunum í byrjun 19. aldar voru rússneskir herir víða á ferð í Vestur-Evrópu. Alexander Suvorov, líklega einn mesti hershöfðingi sem uppi hefur verið, fór með rússneskan her yfir Alpana. Hann barðist á Ítalíu, hann vann alls staðar sigur. Alexander I. Rússakeisari fór fremst í fylkingu sigurvegaranna inn í París eftir endanlegan ósigur Napóleons við Waterloo. Bretum og Þýskurum þótti gott að njóta liðveislu Rússa þá sem oftar, en bakbitu þá samt stöðugt af mikilli innri þörf !

 

Rússar voru líka áberandi á Sigurdeginum í lok Seinni heims-styrjaldarinnar, enda lögðu þeir mest af mörkum fyrir þann sigur. Hvar væri Evrópa stödd í dag ef Hitler og hans óþverravald hefði sigrað í þeim hildarleik ? Spyrji þar hver sjálfan sig ? En Vestur - Evrópuríkin ásamt Banda-ríkjunum hafa alla tíð verið ákaflega treg til þess að láta Rússa njóta þar sannmælis sem í öðru. Þar hefur illmælgi og færi-bandarógur alltaf ráðið allri umræðu og ekki hefur það batnað þó Ráðstjórnarríkin liðu undir lok með sitt skipulag !

 

Í breskri sagnfræði, sem virðist oft ákaflega frjálsleg varðandi staðreyndir og sannleika, eru til dæmis orusturnar við Stalingrad og El Alamein iðulega settar upp sem sambærilegir vendipunktar í seinni heimsstyrjöldinni. Sú fyrri stóð í 5 mánuði og sú seinni í tólf sólarhringa. Líklega hefur mannfall við El Alamein verið um það bil 1/10 af mannfallinu við Stalingrad. En Bretar vilja líklega hafa túlkunina svona, þar sem þeim finnst að það þjóni þeirra hagsmunum betur. Þeir virðast hugsa allt út frá Viktoríu-tímanum þegar þeir þóttust heldur betur stórir, en það er liðin tíð !

 

Á Vesturlöndum hefur sem sagt alltaf verið gert í því að gera lítið úr Rússum og löngum hefur verið talað um þá sem klunnalega þjösna, frumstæða og ódannaða menn, grófa og ósiðaða. Maður spyr sig : Er þar um að ræða afleiðingar af einhverri inngróinni minnimáttarkennd eða hver fjandinn veldur þessum sívirku og hatursfullu viðhorfum ? En við getum svo sem spurt okkur sjálf ýmissa spurninga ef við viljum vera heiðarleg. Hver fann upp lotukerfið, hverjir sendu fyrst mann út í geiminn o.s.frv.o.s.frv. !

 

Viðskiptasaga Íslands og Rússlands er líka þess eðlis að hún er okkur til lítillar sæmdar. Viðskipti ríkjanna lágu svo til alveg niðri 1947-1953 samkvæmt kröfum erlendis frá. Menn ættu kannski að kynna sér hversvegna og þá af hverju þau voru tekin upp aftur og það af sjálfum Bjarna Benediktssyni, sem gerði það áreiðanlega þvernauðugur, en neyddist til þess og vegna hvers ?

 

Vegna tilraunar Breta til að kúga okkur í landhelgismálunum með löndunarbanni. Þar átti nú aldeilis að kefla okkur og ekki hjálpaði Nató. En Sovétmenn komu okkur þá til hjálpar og keyptu fiskinn af okkur. Skoða mætti líka olíuviðskipti okkar við Rússa, sem engin íslensk ríkisstjórn treysti sér til að afnema, því þau voru okkur svo hagstæð. Það má nefna trefla-samningana margumtöluðu sem redduðu verk-efnum fyrir íslenskar saumastofur, en þá voru embættismenn frá Íslandi sendir austur til að grátbiðja yfirvöld í Kreml um að vera svo góð að kaupa af okkur milljón trefla eða svo. Öll þessi viðskipti voru okkur mjög hagstæð en skiptu Rússa í sjálfu sér ekki mjög miklu máli, viðskiptalega. Þeir voru okkur bara vinsamlegir, enda Ísland enganveginn orðið það stórveldi þá sem það virðist telja sig núna, með tilheyrandi hrokalátum !

 

En Rússar hafa, eins og svo margar aðrar þjóðir, oft búið við vond yfirvöld og spillta ráðamenn. Varla erum við Íslendingar þó í þeirri stöðu að geta deilt mikið á aðra fyrir slíkt. Fyrir rúmri öld þegar við vorum að endurheimta fullveldi okkar, vorum við í miklu heil-brigðari þjóðfélags-stöðu en við erum í núna. Siðferði og heiðarleika hefur nefni-lega stórlega hrakað og græðgi merkir nú allt samfélag okkar og samt þykjumst við þess umkomin að geta gagnrýnt spillingu kerfis og ráðamanna í Rússlandi ?

 

Því miður erum við í engri stöðu til þess. Ættum við ekki fyrst að taka til hjá okkur ? Nóg eru verkefnin í því næstu árin. Um leið og við sendum sorp okkar íslenska neyslusamfélags úr landi í geysilegu magni og skítum út heiminn, tökum við á móti svo miklu magni af andlegum óþverra á öllum sviðum erlendis frá, að sú inngjöf er mikið til fær um að hreinsa allt sem heilbrigt er úr okkar samfélagi. Svo tíma-bær er spurningin - Hvenær skyldum við fara að taka til hjá okkur ?

 

Lítum bara á stöðuna ! Ekki tekur Kata Jakk til, ekki Bjarni Ben, ekki Siggi Frammari, ekki Samfylkingin eða Píratar eða Miðflokksmenn, og þaðan af síður Viðreisn og ekki einu sinni Inga Sæland !

 

Ekkert af þessu liði myndi ráða við verkefnið eða yfir höfuð vilja fara í það. Rannsóknarskýrsla alþingis hræddi sýnilega allt þetta forustupakk frá öllum tiltektar hugmyndum nú og eftirleiðis !

 

Skýrslan sú sýndi að spillingin var afar djúplæg í kerfinu, hvert lagið sett þar ofan á annað. Það þurfti því manndómsfólk til að moka þar út skítinn en hvaðan átti það að koma ? Það var ekkert lið fyrir hendi nema kraftlausir gráðubréfa-vesalingar, menn sem vinna hvergi afrek. Einvalalið til þjóðlegra dáða er ólíklega til á Íslandi í dag og allra síst í ríkis-kerfinu !

 

Og ég held eða óttast - því miður - að okkur sé þegar orðið það algerlega um megn að gera hreint fyrir okkar dyrum. Til þess erum við líklega þegar sokkin of djúpt !