Hugsað út frá daglegri umræðu

 

 

Kári Stefánsson er eftirtektarverður persónuleiki á margan hátt. Og því skyldi hann ekki vera það ? Stefán faðir hans var til dæmis þjóðkunnur maður á sinni tíð og hafði margt til brunns að bera. Ekki vil ég þó meina að þeir feðgar séu beint líkir, en óumdeildir munu þeir samt báðir sem hæfileikaríkir einstaklingar !

 

Það er yfirleitt gaman að heyra í Kára, hann er vel máli farinn og talar oftast með vitrænum hætti. Nokkuð getur hann verið líkur nafna sínum vindinum, blæs sitthvað um koll með beittum athugasemdum og fer vítt í margskonar umfjöllun mála og fræðir og kennir um leið !

 

Finnist Kára eitthvað heimskulegt eða vangrundað, segir hann sitt álit á því umbúðalaust og að því er virðist sama hver í hlut á. Slíkt afdráttarleysi er hressandi í umræðu þar sem flestum er falsið nærtækara. Maðurinn virðist því hreinskilinn og ærlegur í allri umfjöllun mála !

 

Jafnvel doktorar frá Harvard fá að heyra það, ef Kára finnst þeir fara óhæfilega yfir mörkin varðandi það hvað veruleikinn kann að leyfa. Þeir sem telja sig jafnvel færa um að geta lengt ævi manna að miklum mun, virðast að mati Kára, komnir vel yfir þau mörk.

 

Vísindi í mannlegum möguleika eiga sér auðvitað sín takmörk og Kári virðist hafa það skýrt í sinni hugarsýn að svo sé og sumt sé bara ekki gerlegt. Hann blæs því á allar skýjaborgir og loftkastala sem sumir reyna að byggja sjálfum sér til vegsemdar og frægðar !

 

Mig grunar að Kári sé maður þeirrar gerðar að vera lítið um almenna asna gefið, en þó held ég að honum líki enn verr við menntaða asna, en það er eitt af því fáa sem við Íslendingar eigum allt of mikið af.

 

Slíkir asnar hafa jafnan kunnað að hreiðra vel um sig í kerfisgeiranum og fundið sér þar sitt besta skjól. Meðal annars fyrir þær sakir er kerfið líklega eins götótt og gallað og það virðist því miður oft vera !

 

Sjálfsagt hefur Kári þurft að glíma við ófáa menntaða asna á slóðum kerfisins og því virðist hann oft nokkuð stuttur í spuna þegar slíkir kauðar eiga í hlut. Honum finnst trúlega tíma sínum betur varið í að tala með vitrænum hætti um það hvað vitrænir menn séu að aðhafast hverju sinni, en að ræða um hluti þar sem vitræn sjónarmið virðast býsna oft söltuð og send í útlegð af næstum heiladauðum kerfislubbum !

 

Kári er án efa mjög vísindalega sinnaður maður og oft talar hann mjög fjálglega um þekkingarleit mannsins og möguleikana á því að ná lengra. En hvað langt skyldi maðurinn annars geta náð og fengið að ganga ?

 

Fyrir rúmlega einni öld datt víst fáum í hug að við gætum eyðilagt hnöttinn, vistkerfið, náttúruna, eða í stuttu máli sagt, öll lífsskilyrði okkar á þessari jörð ! Nú er það óskemmtileg staðreynd að allt þetta getur gerst fyrir tilverknað okkar mannanna !

 

Og þegar horft er til þess að vísindin hafa leitt okkur til þeirrar getu, að við erum fær um að tortíma þessu öllu, hvað megna þau þá til að forða okkur frá því og leiða okkur frá hættunum sem við það hafa skapast ?

 

Sennilega verða þar engin skref stigin til baka. Það er gamalt íslenskt orðtak að auðveldara sé að vekja upp draug en að kveða hann niður !

 

Vísindin hafa vakið upp margan illskæðan drauginn sem ríður húsum í mannheimi í dag, en hvaða ábyrgð taka þau á því að kveða slík sjálfskaparvíti niður ? Hafa meintir vitrænir vísindamenn eins og Kári Stefánsson einhver viðhlítandi svör við því ?

 

Er ábyrgðarleysi vísindanna á örlögum mannkynsins ekki eitt af því sem veldur okkur mönnunum einna mestum vandræðum í hrollvekjandi hrunadansi samtímans ?

 

 

 

Hjá tjaldi Saladíns - eftir orustuna við Hattin 1187

Orustan var búin og líkin lágu um allt,

lífs er gengið alltaf í styrjöldunum valt.

Brennandi var hitinn og blóðlykt fyllti svið,

brostin augu störðu úr valnum upp á við.

 

Riddarar með krossa á brjósti og baki sér

birtust svo á hestum hjá niður slegnum her.

Riðu þeir að tjaldi er eitt þar uppi stóð,

ekki voru sýnilegu verksummerkin góð.

 

Höfuð var á spjóti sem þrýst var fast í fold,

fuglar sátu að veislu og átu mannlegt hold.

Ekkert var þar sýnilegt sem vakti nokkra von,

verðug hlaut þar endalokin - Reynald Chatillon !

 

Hestana þeir stöðvuðu og horfðu langa stund

hljóðir yfir valinn – um dauðavígða grund.

Allt sem tengdist hégóma úr hugum þeirra vék,

hræðileg var myndin og reyndi á sálarþrek.

 

Þarna lágu vinir og ættmenn þeirra um allt,

einn og sérhver þeirra með stirðnað hold og kalt.

Dauðinn hafði sótt þá á þessum styrjar stað,

stoltur her var fallinn og brytjaður í spað !

 

Allt var þarna um seinan og ekkert við því gert,

á menn sótti magnleysi þó geðin væru hert.

Ekki þurfti að binda um neitt á blóðtökunnar stað,

boðinn einn sá kostur að sætta sig við það.

 

Riðu menn því hljóðir á hestum sínum frá

hræðilegum valnum, með fölva yfir brá.

Þeir vissu flest það tapað sem áður unnið var,

að orustan við Hattin var blóðugt lokasvar !

 

                                                              Rúnar Kristjánsson fecit