Ormagryfjan mikla !

 

 

Heyrst hefur í fréttum að sérstök ormategund, ættuð frá Asíu, sé að leggja undir sig Kaliforníuríki og jafnvel fleiri ríki þar vestra. Þessi ormategund hefur þá eiginleika að geta stokkið um 30 cm og hún er óhemju lystug. Fyrir lífríki skóga og gróðurs er hún sannarlega engin fagnaðarsending og þessi innrás hennar í Bandaríkin mun líklega valda miklum skaða !

 

Það er nú samt ekki venjan að Bandaríkin verði fyrir innrás. Þau eru öllu vanari því að gera innrásir sjálf í önnur lönd, svo sem til að bjarga heiminum, en þessi asíska ormategund virðist ekki skeyta neitt um veldi auðvaldsríkisins mikla þar vestra. Kannski er Asía þarna að svara fyrir kjarnorkuárásirnar á Japan þó seint sé ?

 

Nú er það líka svo, til að gera málið enn verra, að þessi ormategund virðist vera talsvert bandarísk í eðli sínu. Hún leggur undir sig lönd, stekkur á allt sem fyrir verður og er gráðug í meira lagi. Fyrir eðlilegt og náttúrulegt lífríki er hún hættuleg eins og Bandaríkin sjálf, sem hafa lengstum verið mesta mengunarríki heimsins og ekki skeytt þar um eitt eða neitt !

 

Þessi ormategund er þannig séð mjög líkleg til að finna sig eins og heima hjá sér í Bandaríkjunum. Þar eru allar aðstæður henni vafalaust mjög þóknanlegar. Bendir því flest til að þessir asísk-ættuðu stökkormar verði mjög fyrirferðar-miklir á komandi árum í stóra stjörnufána-ríkinu og þar geti orðið hin mesta ormagryfja af þeim sökum í náinni framtíð !

 

En það yrði svo sem ekkert nýtt. Bandaríkin hafa nefnilega um allmarga áratugi verið hin mikla ormagryfja heimsins. Þaðan hafa straumar spillingar stokkið út um alla veröldina með ómenningarefni og allra handa viðbjóð, sem hefur svo smitað frá sér með hábölvuðum afleiðingum nánast alls staðar. Bandaríkin hafa þannig, öllum ríkjum fremur, verið hinn vítissendi stökkormur allrar heimsbyggðarinnar með tilheyrandi bölvun !.

 

Innanlandsvandamál Bandaríkjanna eru alltaf að aukast. Bæði varðandi samskipti kynþáttanna þar og eyðileggingu náttúrulegra nauðsynjaþátta. Auðvaldsstjórn er nefnilega ræningjafyrirbæri. Þar sér græðgin um alla framvindu. Ekkert heilbrigt fær að ráða för !

 

Svo stökkormslík stjórnvöldin í Washington munu hitta sig sjálf fyrir, senn hvað líður, því afleiðingar heims-ógnarlegs framferðis þeirra og yfirgangs verða hrika-legar þegar þar að kemur og það er ekki langt í það !

 

Sennilega hefur ekkert ríki í heiminum fengið aðrar eins gjafir frá náttúrunnar hendi og Bandaríkin og ekkert ríki farið jafn illa með þær. Það óheyrilega og himin-hrópandi vanþakklæti mun forsjónin endurgreiða innan skamms með fullum vaxtavöxtum réttlátrar hefndarskyldu !

 

Eftir þann dóm verða Bandaríkin hliðstætt víti til varnaðar fyrir mannkynið – eða það sem eftir verður af því - og Sódóma og Gómorra hafa verið til þessa !

Þarf stuðning einhvers svikaaðila !

 

 

Mjög lengi virðist svo hafa verið, að sjálfstæðis-flokkurinn hafi beinlínis gert út á það að fá einhvern af hinum flokkunum í samstarf með sér, á þeim forsendum að viðkomandi flokkur svíki stefnu sína !

 

Eftir að íhaldið missti meirihluta sinn í höfuðborginni varð það að bíta í það súra epli að það yrði að mynda meirihluta með öðrum og fá einhvern flokk til að tryggja sér þann meirihluta. Það var hrokafullu langtíma yfirgangsliði hin mesta auðmýking, en þannig var staða mála orðin og við því varð að bregðast þótt bölvað þætti !

 

Alþýða manna var loksins orðin það upplýst, að hún skildi að íhaldið var henni engin vörn eða heillaþúfa í málum og hafði aldrei verið það eða myndi nokkru sinni verða það. Blekkingin í þeim efnum var loksins að baki og búin að glata áhrifavaldi sínu. Og auðvitað hefði hún löngu fyrr mátt afhjúpast sem slík !

 

Þýlyndið og sleikjubeinahátturinn undir borðinu var að mestu liðin tíð hjá alþýðu manna og fólk var að vakna til vitundar um samfélagslegan rétt sinn. Það leiddi til þess að íhaldið sat eftir með sárt ennið og harmaði sín misstu tök á því atkvæðavaldi sem það hafði í raun alltaf misnotað !

 

Og nú varð að afla sér stuðningsaðila. Fylgið var einfaldlega ekki nægilegt til að hægt væri að deila og drottna sem fyrr. Það þurfti að fá einhvern til að svíkja og gerast Júdas við stefnu sína og þannig heilaþveginn hjálparkokkur áframhaldandi íhaldsvalds !

 

Og þannig hefur verið haldið á málum síðan. Alltaf hafa einhverjir fengist til að svíkja. Alltaf hafa einhverjir gengist inn á það að veita íhaldinu þrælsþjónustuna. Aðallega hefur slík þjónusta þó verið veitt á þjóðmála-sviðinu, eins og varðandi myndun á ríkisstjórn. Um það vitna dæmin enn í dag á peningasjúkum markaði mannsdómsfallsins !

 

Viðskiptakjörin í samningum varðandi slíkt skulu ekki rædd hér, en alltaf hefur auðvitað eitthvað verið í boði og alltaf hefur það verið á gildiskostnað þess sem þjónustuna hefur veitt hverju sinni. Allir skaðast nefnilega á samstarfi við íhaldið, hvort sem er á þjóðmálasviðinu eða í sveitarstjórnarmálum !

 

En nú sækir ótti að íhaldinu. Sumir andstöðuflokkarnir eru farnir að lýsa því yfir, jafnvel fyrir kosningar, að samstarf við íhaldið komi ekki til greina. Slíkar yfirlýsingar eru eins og eitur í beinum sérgæskumanna !

 

Það er sem sagt hætta á því að svikarar verði ekki lengur til þjónustu reiðubúnir. Það er skiljanlegt að íhaldinu bregði og líki ekki sú sviðsmynd sem upp virðist komin. Enda heyrist að fulltrúum þess lítist ekki á blikuna ef svo fer sem horfir !

 

Hið tækifærissinnaða spilverk hinna viðskiptafúsu og framasjúku framboðsaðila, um að ganga með óbundnar hendur til kosninga og vera opnir í báða enda, er gengið sér til húðar. Almenningur vill hreinar línur !

 

Menn vita nú betur en áður að íhaldið er hinn raunverulegi andstæðingur allrar félagshyggju og alþýðlegrar velferðar og menn eigi að berjast gegn því en ekki að þjónusta það. Og þessvegna kemur svikahlutverkið ekki lengur til greina að margra dómi, svo íhaldið óttast útilokunarstefnu !

 

Á sínum tíma, undir meirihlutavaldi íhaldsins, var farið fram á það við bæjarfulltrúa í Reykjavík af þáverandi forseta bæjarstjórnar, að þeir stæðu upp í virðingarskyni við Jón Þorláksson sem þá var nýlátinn !

 

Björn Bjarnason, sem þá var bæjarfulltrúi kommúnista, síðar formaður Iðju, sat þá sem fastast. Hann sagðist ekki standa upp fyrir bæjarstjóra íhaldsins, lifandi eða dauðum. Afstaða hans þótti hneyksli á þeim tíma !

 

En hvað átti Björn Bjarnason að virða við Jón Þorláksson ? Af hverju átti hann að standa upp í heiðursskyni við dauðan broddborgara sem alla tíð hafði verið andstæðingur hverskyns alþýðuvalds ? Björn sá eðlilega enga ástæðu til þess og var sjálfum sér samkvæmur á þessum fundi og enginn betur en hann !

 

,,Kurteisi kostar ekkert“ er löngum sagt, en kurteisi getur kostað talsvert þegar ætlast er til að menn sýni af sér hræsni í kurteisisskyni og gangi gegn sannfæringu sinni. Björn Bjarnason ætlaði ekki að kalla það yfir sig að sagt yrði við hann síðar : ,, Þú stóðst nú upp fyrir Jóni Þorlákssyni !“

 

Nei, hann gerði það ekki. Hann hafði, samkvæmt sinni sannfæringu, nákvæmlega ekkert að virða við þennan dauða foringja íhaldsins og honum datt ekki í hug að hræsna þar neitt. Sagði bara sína meiningu !

 

Menn eiga að vera sjálfum sér samkvæmir og standa á sannfæringu sinni við hvaða aðstæður sem um er að ræða. Manngildi dæmist ekki síst af frammistöðu við slíkar aðstæður !

 

Samstarf við íhaldið af hálfu vinstri flokka á því ekki að vera til umræðu. Íhaldið vill aðeins samstarf á þeim grundvelli að einhverjir svíki yfirlýsta stefnu sína og gangi í lið með því, svo það geti framkvæmt sérgæskustefnu sína gegn vinstri áherslum á kostnað almannaheilla !

 

Sem betur fer hefur íhaldið ekki lengur bolmagn til að halda völdum eitt og sér. Hjálparkokkar þess hafa í gegnum árin fengið sína refsingu fyrir þau svik sem þeir hafa sýnt og nú síðast eru vinstri grænir að ganga þar í gegnum sitt hýðingar-tímabil !

 

Það er þó vafasamt að þeir ætli sér í forherðingu sinni að læra neitt af reynslunni, því Kata er svo sæl á toppnum. En þeir fara þá bara innan tíðar endanlega á öskuhaug sögunnar og því fyrr sem það verður því betra. Sannari og betri öfl munu þá taka við í nafni lýðræðis og félagshyggju !

 

Þegar íhaldið kemst í þá stöðu að það fær engan til að svíkja lengur, sama hvaða gylliboð og mútur kunna að vera boðnar, þá mun margt breytast á Íslandi til bættra almennra kjara. Fólk mun fljótt fá að sjá þar muninn !

 

Forréttindaættirnar munu þá missa fyrri tök sín innan stjórnkerfisins, aðalsveldi kvótagreifanna mun líða undir lok og miklu manneskjulegra mun verða um að litast, um allt svið samfélagsins !

 

Samfara því verður komið í veg fyrir hverskyns spillingu sem enn lifir góðu lífi í baktjaldasamhengi við forsendur svikræðis og blindrar sérhagsmunahyggju. Jafnræði mannréttinda þarf að ná fullu gildi. Það er leiðin til almennrar velferðar á Íslandi !

 

Íhaldinu og sérgæsku þess mun að vísu seint verða alveg útrýmt, en við valdaþrotin þensluskilyrði þess og fallandi stöðu mun það í framhaldinu skreppa saman. Þegar það getur ekki lengur arðrænt aðra, verður það að lokum að nærast á eigin hít !

 

Þá mun það sjálfkrafa éta sig upp og vonandi drepast af afleiðingum eigin uppdráttarsýki !

 

Það verður mesta landhreinsun Íslandssögunnar !

 

 

 

 

 

 

Innihaldslausir fulltrúar fjórða valdsins ?

 

 

Þeir eru orðnir nokkuð margir, fulltrúar fjórða valdsins, sem hafa notfært sér þá kynningu sem þeir hafa fengið sem fjölmiðlamenn og gerst pólitískir framagosar. Ekki verður þó séð á nokkurn hátt af ferli þeirra að þeir hafi reynst öðrum betri eða færari sem stjórnmálamenn. Enda ekki við því að búast !

 

Við getum nefnt marga sem hafa valið sér þá leið til frama, að vinna sér fyrst nafn sem fulltrúar fjórða valdsins, en hafa svo við fyrsta tækifæri hlaupið yfir í pólitískar herbúðir og viljað verða þingmenn, ráðherrar, sendiherrar og yfirleitt hvað sem titlatog þessa heims býður upp á !

 

En hvað hefur þá fjórða valdið verið í augum slíkra manna ? Kannski bara tilvalinn stökkpallur yfir á hið bitlingaríka, pólitíska markaðssvið verðlagningar allra hluta ? Var þá bara græðgi og framagirnd viðkomandi manna drifkraftur alls í þeirra framgöngu, engar hugsjónir til staðar ?

 

Var sem sagt aldrei nein alvara á bak við yfirlýsta baráttu þeirra sem talsmanna fjórða valdsins ? Voru þeir bara falskar raddir í flærðarhjúp ?

 

Það er þekkt í Sögunni að einstakar manneskjur hafa náð að rísa hátt í dyggðum sínum, en öllu fleiri eru samt dæmin um það hvað margir geta lagst lágt. Enginn botn virðist geta verið til staðar hvað það snertir !

 

Að vera tvöfaldir í roðinu, og koma fram í öðru líki en því sem raunverulega er til staðar, virðist mörgum býsna eðlislægt. Og margir vilja sýnilega óþreyjufullir komast hærra upp í mannfélags-stigann og aðferðin skiptir þá slíka kannski ekki svo miklu máli. Tilgangurinn helgar löngum meðalið, ekki síst hjá hástökkvurum hræsninnar !

 

Slíkar staðreyndir eru og hafa lengi verið ljósar, en jafnljóst er það, að traust getur enginn unnið sér í siðuðu samfélagi með því að troða niður dyggðir og það sem heilbrigt má teljast í dagfari þjóðarheildarinnar !

 

Menn sem hafa gefið sig út fyrir að vera fulltrúar fjórða valdsins, fulltrúar almenningsheilla, samgæsku og ærlegrar upplýsingaskyldu, verða því miður sjaldan góðir fulltrúar fyrir andstæð öfl !

 

Framaleið til valda, sem vill oft fela í sér óhreinar viðmiðanir og falskan anda, skilar sér aðeins í röngum ávöxtum og hugsanlega samviskubiti í einstaka tilfellum !

Íslenskir kjósendur, gætið jafnan að réttindum ykkar og frelsisfjöreggi og kastið ekki atkvæðum ykkar, perlum ykkar,fyrir svín !

 

 

Íslenskt lýðræði í vanhæfu formi !

 

 

 

Enn sjáum við þá birtingarmynd sem nýafstaðnar kosningar staðfesta, hvernig hið íslenska lýðræði er að verða. Framboðslistar sýna að mjög víða er lýðræðið ekki lengur sett fram á almennum forsendum, heldur er þar um að ræða spillt og falskt elítu-lýðræði !

 

Slíkt lýðræði er læðingur lyga og svika. Það byggist á sérhagsmunavaldi þröngra hópa sem skáka í skjóli menntunargráða, eignastöðu-áhrifa og klíkusambanda. Það er ekki lýðræði sem stendur undir nafni og enganveginn byggt á lýðræðislegum jafnræðis grundvelli !

 

Eitt af því sem skekkir myndina ekki svo lítið, er að starfsmenn ríkis og bæja eru farnir að vera mjög áberandi á framboðslistum. Þeir vilja líklega tryggja atvinnu sína og vera sínir eigin yfirmenn !

 

Þar rekur gamla sérhagsmunatíkin trýni sitt fram sem oftar. Hún segir að það sé ekki nógu hagsmunalega öruggt að sitja bara öðrum megin við borðið. Menn verði að fá að sitja báðum megin við það og jafnvel allt í kringum það. Og við slíkar græðgiskröfur riðlast öll fagleg regla !

 

Mikið óskaplega væri það nú gott, að einhverjir gæfu kost á sér í framboð sem væru að fara fram til að gera eitthvað fyrir aðra. Einhverjir sem vildu styrkja samfélagið og heildarhag en ekki bara eigin hagsmuni !

 

Það má auðvitað færa full rök fyrir því að sterkari og betri samfélagsheild stuðli best að því að bæta hag allra – og það á jöfnum forsendum. En því miður virðast undarlega fáir vera að hugsa um jafnar forsendur...!

 

Og af hverju skyldi það vera ? Af hverju er manngildið miklu minna metið en auðgildið í þessu landi ? Af hverju er auðvald farið að ráða öllu lífi þjóðarinnar ?

 

Það er auðvitað vegna þess að allt of margir í okkar samfélagi eru farnir að fylgja eigingjörnu lífsstefi sérgæskunnar – Ég - um Mig - frá Mér - til Mín – Punktur, basta !

 

Slíkir samfélagsaðilar reyna í öllu að sjá til þess að íslenska þjóðfélagsgerðin verði ekki neitt annað en einskonar Litla Ameríka, auðvaldsþrungið fyrirbæri, fullt af græðgi og yfirgangi – ekki síst gagnvart réttindum þeirra sem standa höllum fæti ?

 

Íslenskt lýðræði er á villigötum ! Það snýst ekki lengur um almannaheill.Það snýst í æ meiri mæli um ógeðug og sérgæskufull gæluverkefni lýðskrumara og eiginhagsmuna-potara, einhverskonar bragga og baðhúsapólitík !

 

Það er allt of mikið af fólki í forustu í valdastöðum í þessu landi sem myndi við heilbrigðar aðstæður hvergi vera í slíkum stöðum. Það er þeirrar gerðar að það er einfaldlega ekki til þess hæft !

 

En við, sjáanlega illa ábyrgir borgarar þessa lands, látum slíkt óheilindalið vaða uppi og gjörspillt vinnubrögð þess yfir okkur ganga eins og við séum algerlega heilalaus viðrini. Slík framvinda er algjör þroskahefting lýðræðishugsunar í þjóðlegum skilningi og okkur kjósendum til háborinnar skammar !

 

Sönn samfélagsleg verðmæti eru sniðgengin í flestum greinum og fjármunum heildarinnar er sóað af ábyrgðarleysi út og suður. Og slíkum gjörningi stjórna yfirlýstir lýðræðislegir fulltrúar sem í vaxandi mæli eru kjörnir á alröngum forsendum og misnota í flestu aðstöðu sína !

 

Ég vil bara segja, til hvers hefur verið barist til velferðar í þessu landi, ef slíkt svikafargan verður í æ meiri mæli niðurstaðan ?

Að ganga ,,óbundinn" til kosninga !

 

 

 

 

Hvað skyldi nú þessi yfirlýsing þýða sem er fyrirsögn þessa pistils ? Þessi yfirlýsing sem er svo algeng fyrir kosningar og á víst að tákna í munni þeirra er svo mæla - óskaplega víðsýna og frjálsmannlega afstöðu ?

 

En nei, þarna er nú ekki neitt af því taginu. Slík yfirlýsing er ekkert nema ómerkilegt pólitískt klókindabragð þar sem framboðsaðilar áskilja sér rétt til að semja við hvern sem er – til að ná völdum. Inni í þeim gjörningi felst meðal annars það að svíkja hugsjónir eigin flokks og stefnu – fyrir völd !

 

Menn þurfa ekki annað en að líta á núverandi ríkisstjórn, sem situr með mjög vafasamt umboð frá kjósendum eftir stórgallaðar kosningar. Þar er ömurlegt dæmi um það hvernig völd eru tekin framyfir yfirlýsta stefnu og meintar hugsjónir. Og gildandi lög verða að gjalti í skollaleiknum. Þar er skýrt dæmi um það hvað það þýðir þegar framboðsaðili segist ganga óbundinn til kosninga !

 

Sú yfirlýsing felur fyrst og síðast í sér svik við væntanlega kjósendur. Framboðsaðilar þora ekki að segja hvað þeir eru með í huga, þeir telja sig verða að fara á bak við kjósendur, af því að þeir ganga ekki fram af heilindum. Það er óhreinleikinn og falsið sem ræður för hjá þeim !

 

Sá flokkur býr yfir heilindum ef einhver gerir það, sem segir hreint út hvað hann ætlar að gera eftir kosningar, hvernig hann ætlar að standa að málum. Menn afla sér trausts með heilindum en falla að gildi er þeir beita svikum !

 

Vinstri græn hafa tapað þremur þingmönnum eftir eitt kjörtímabil sem taglhnýtingur íhaldsins. Það tók þrennar kosningar við sömu skilyrði að þurrka Alþýðuflokkinn nánast út af þingi. Vinstri græn eru nú á þeirri svikabraut. Þau fylgja ekki lengur stefnu eða hugsjón, þau gangast bara fyrir völdum án nokkurra annarra markmiða. Eru orðin þrælar valdsins !

 

Flokkar sem sitja á svikráðum segjast ganga óbundnir til kosninga. Það á ekki hvað síst við um vinstri flokka. Þá eru þeir með það í huga að mynda stjórn með íhaldinu. Þessvegna þora þeir ekki að segja sannleikann gagnvart kjósendum sínum. Sannleikurinn á aldrei samleið með svikum en lygin er þar gróin við gerðirnar !

 

Þegar flokkar haga sér með slíkum hætti eru þeir í raun og veru að segja :

 

Flokkurinn með felldum gildum

fæst við sína eigin hagi.

Óbundinn af öllum skyldum,

ekki í neinu mannfélagi !

 

Framsókn gengur alltaf óbundin til kosninga og er alltaf opin í báða enda. Þessvegna er flokkurinn fyrir löngu orðinn viðskila við þær hugsjónir sem komu honum á framfæri við þjóðarsálina á sínum tíma. Þar er ekkert eftir sem gefur veganesti til framtíðar þegar á allt er litið !

 

Íhaldið svíkur ekki stefnu sína því hún er inngróið fyrirbæri og vond sem slík og verður alltaf holdgetinn hryllingur. Sú stefna sem auðvaldið fylgir á fulla samleið með eigingirni og sérgæsku mannseðlisins, ekki síst þar sem það er fundið spilltast fyrir !

 

Stefna íhalds og auðvalds höfðar til alls þess sem dregur mannsandann niður og villir alla heilbrigða sýn til þjóðfélagslegra gilda. Efnishyggjan rústar þar öllu því sem andlegt er. Eftir því sem íhaldið verður öflugra í landinu eftir því verður samfélagið snauðara að mannfélagslegum gæðum !

 

Það skilst því hvað er í gangi þegar flokkar sem segjast standa fyrir almennum mannréttar sjónarmiðum vilja ganga í takt við sérgæskuöflin í þjóðfélaginu. Það er hin óhreina valdasýki sem hefur náð tökum á þeim og forustu þeirra. Þeir vilja ekki vera heftir af hugsjónum og stefnufestu !

 

Þeir vilja skoða markaðinn og taka besta ,,boðinu“ sem þar fæst – boði Mammons sem alltaf er andstætt hagsmunum samfélagslegra gilda og allrar alþýðu í landinu. Þeir eru þannig merktir Kölska í bak og fyrir !

 

Að segjast ganga óbundinn til kosninga undirstrikar því tækifærissinnuð sjónarmið úrkynjaðrar flokksforustu sem situr á svikráðum við allt það sem hún þó þykist standa fyrir. Ekkert getur réttlætt framgöngu af slíku tagi !

 

Slík málsmeðferð er fyrirlitleg í alla staði og ætti eðlilega hvergi að hljóta stuðning fólks sem er annt um samfélag sitt og lífið í landinu og ekki síst eigin sjálfsvirðingu !

 

 

 

 

Klofbeldi !

 

Hugtök þurfa að vera fyrir hendi svo fólk geti vitað hvað við er átt þegar skoðanaskipti eiga sér stað. Og þá skiptir miklu hvernig hugtökin eru smíðuð, og hvort þau séu eitthvað sem sátt geti verið um milli andstæðra póla, í þeim búningi sem þau eru sett fram í. Í stuttu máli sagt, er hægt að nota þau sem slík ?

 

Ég hef til dæmis aldrei verið sáttur við hugtakið – fóstur-eyðing, það hefur allt of mikla líkingu við hugtakið sorp-eyðing. Að losa sig við eitthvað sem ekki er æskilegt. Ég vil nota hugtakið fóstur-deyðing, sem undirstrikar þaö sem á sér stað og nefnir kjarnaatriðið sem er - að lífi er fórnað !

 

Eitt mál sem mikið hefur verið til umræðu lengi vel, hefur ekki fengið sjálfstætt hugtak sem hentugt er og því er alltaf talað um kynferðislegt ofbeldi í því sambandi. Ég vil taka þar upp hugtakið klofbeldi !

 

Beldi er raunverulega orðtak sem vísar á óþekkt og yfirgang, á það að farið sé yfir eðlileg mörk í samskiptum. Og forskeytið segir sitt, það er ekki bara beldi í gangi, sem er í sjálfu sér óæskilegt, heldur of-beldi. Þegar við notum hugtakið klofbeldi, vísum við sem fyrr á beldi sem áníðslu-umsögn, en jafnframt á það hverskonar beldi er í gangi með forskeytinu, og að hverju það beinist !

 

Með því að nota þetta hugtak sem er ólíkt þjálla en orðasambandið kynferðislegt ofbeldi, mun það skila meiningu sinni fljótt og vel og nýtast í málinu sem það hugtak sem það er. Ætti þá enginn að þurfa að velkjast í vafa um það um hvað er verið að tala !

 

Við þurfum þannig að vera markviss í notkun hugtaka og geta tjáð okkur með skilvirkum hætti. Með því að viðhafa beinskeytt hugtök erum við á þeirri leið að gera það öruggara að skilningur sé fyrir hendi milli aðila máls. Og er það ekki einmitt það sem þarf að vera til staðar svo vel fari ?

 

Allt sem heitir ofbeldi

elur bölvun skæða.

Og klárlega er klofbeldi

kyrking allra gæða !