Saga síðustu 80 ára : Litið yfir svið þar sem lítið er um frið !

 

 

 

 

Það er nú enn svo árið 2025, að Bandaríkjamenn eru eina þjóðin sem hefur varpað kjarnorkusprengjum á aðra þjóð og annað fólk. Og það vita allir sem eitthvað vilja vita, að það var ekki gert af neinni brýnni hernaðarnauðsyn, heldur fyrst og fremst mikilli forvitni og löngun til að prófa nýtt vopn. Og jafnframt átti víst að undirstrika rækilega ætlaða yfirburði í hernaðarlegum samanburði við aðrar þjóðir og þá kannski sérstaklega Sovétríkin. Með þessum villimannlegu sprengjuárásum hófu Bandaríkin í raun og veru Kalda stríðið sem merkti svo afgerandi komandi tíma !

 

Eisenhower forseti sá ástæðu til að taka það síðar fram, að kjarnorkuárásirnar á Hiroshima og Nagasaki hefðu ekki þurft að koma til. Japanar hefðu verið búnir að vera. En Trumanstjórnin vildi óð og uppvæg prófa nýja vopnið áður en stríðinu lyki, og ekki virðist hafa verið horft neitt í það, að það myndi þýða fórnarlömb í hundraða þúsunda tali og það almenna borgara. Auk þess munu Bandaríkin þegar til kom, ekki hafa viljað fá Sovétmenn inn í Japan að norðan, þó þau hefðu farið fram á þátttöku þeirra á Potsdam-ráðstefnunni í því að ganga frá Japönum að fullu !

 

Þó að það kunni að styttast í það að veröldin fari að kynnast átökum milli kjarnorkuvelda, er það þó - sem fyrr segir - alkunn staðreynd, að aðeins ein þjóð hefur gerst sek um hinn viðbjóðslega fyrrnefnda mannkynsglæp. Og það er sú þjóð sem hefur lengstum notið þess að henni hefur verið fyrirgefið margfalt meira en öðrum þjóðum, þó hún hafi sjaldnast látið í ljós iðrun og eftirsjá fyrir hræðilega glæpi sína um víða veröld. Stundum er mikil þörf á því að stilla framvindu mála upp með öðrum hætti en varð, til að hugleiða hvernig þá kynni að hafa verið tekið á málum ?

 

Segjum til dæmis, að Sovétríkin hefðu varpað kjarnorkusprengjum á eitthvert ríki eftir að þau voru komin með helsprengjur í sitt vopnabúr ? Það er ekki nokkur efi í mínum huga, að fordæmingaraldan um heim allan hefði þá orðið gífurleg og margfalt meiri en hún varð gagnvart kjarnorkuárásum Banda-ríkjamanna á Japan. Þar hefði ekki verið neinu saman að jafna. En nú er sú sögulega staðreynd öllum ljós, að Sovét-ríkin vörpuðu ekki kjarnorkusprengjum á önnur ríki og munu heldur ekki verða til þess héðan af og verða sem slík því varla fordæmd á heimsvísu fyrir það !

 

En það er jafnljóst að kjarnorkuveldum fjölgar, og Bandaríkin geta ekki með nokkrum réttlætanlegum hætti staðið í vegi fyrir því að aðrar þjóðir eignist þau vopn sem þau hafa lengi notað til að ógna öðrum þjóðum. Þau eiga kjarnorkuvopn, þau hafa notað kjarnorkuvopn gegn fólki og engin rök eru fyrir því að þau muni ekki gera það aftur !

 

Bandaríkin eru því enganveginn vörn heimsins gegn kjarnorkustyrjöld, þau eru miklu frekar líkleg til að valda því að slík átök kunni að brjótast út og geti brotist út. Það sem einu sinni hefur gerst, getur gerst aftur. Bandaríkjamenn hafa einir þjóða framið þennan höfuðglæp og Sagan undirstrikar því ábyrgðarleysi þeirra, umfram ábyrgðarleysi annarra, í meðferð gjöreyðingarvopna !

 

Allar líkur eru á því að eitt af því sem á að hjálpa til við að gera Ameríku mikla aftur, séu kjarnorkuvopn Bandaríkjanna. Það eitt eykur ekki svo lítið á þá hættu sem stafað getur af slíkum vopnum í vopnabúri Bandaríkjanna fyrir allt mann-kynið. Það væri svo sem eftir mörgu öðru í þessum heimi okkar, að það ríki sem hefur talið sig öllum ríkjum fremur hafa getað talað í nafni frelsis og manndáða, yrði til þess að lokum að tortíma veröldinni í geðveikislegri tilraun sinni til að endurheimta fyrri heimsveldisstöðu sína. Það yrði þá mesta misnotkun frelsisins frá upphafi vega og hver veit nema það verði einmitt hin endanlega niðurstaða !

 

Heimurinn er meira og minna í báli og hefur lengi verið það. Stórveldin hafa alla tíð skapað þar mestu hættuna. Sú hætta færist nær, enda virðist fátt vera gert til að hamla því að allt fari endanlega í kaldakol og það á heimsvísu. Leiðtogar heimsins virðast flestir afar vanburða væflur og sérstaklega þó þeir evrópsku. Sagði ekki Albert Schweitzer: ,,Maðurinn hefur glatað hæfileikanum til að sjá fyrir afleiðingar gerða sinna. Að lokum mun hann tortíma jörðinni !“

 

Í Evrópu mun ófriðarsprengingin mikla að öllum líkindum verða að veruleika og þriðju heimsstyrjöldinni þar með verða startað. Þá verður ógæfa alls heimsins fullkomnuð í óstöðvandi kjarnorkublossum hins endanlega hruns og hvorki Ameríka né veröldin yfir höfuð geta orðið mikil aftur. Þá verður líklega öllum dyrum lokað nema dyrum helvítis !

 

Undir alveldi ,,Sölunefndar þjóðarlífseigna“ !

 

 

Það er sjaldan talað um föðurlandssvik og föðurlandssvikara á Íslandi. Það er eins og hugtakið hafi aldrei náð að mæta neinum skilningsneistum hérlendis. Ef það sem aðrar þjóðir myndu telja föðurlandssvik kæmi fram í einhverri mynd hér, yrði líklega bara talað um sjálfsbjargar-viðleitni, eitthvað álíka og fyrri tíðar sauðaþjófnað. Það virðist þannig vera skoðun margra, að það sem eigi við aðrar þjóðir, geti alls ekki undir neinum kringumstæðum átt við Íslendinga. Hér gildi allt önnur viðmið á öllum sviðum !

 

Jafnvel höfðingjarnir á Sturlungaöld, sem voru orðnir hirðmenn Hákonar gamla Noregskonungs, töldu sig áreiðanlega ekki hafa framið nein föðurlandssvik, jafnvel ekki eftir örlagadóminn 1262. Þeir töldu sig öllu heldur hafa tryggt hagsmuni ætta sinna með þjónustu sinni við hið erlenda konungsvald og það skipti höfuðmáli í þeirra augum. Að svíkja landið sitt og þjóðveldið var hreint aukaatriði í því sambandi !

 

Nú virðumst við hafa samskonar menn í svipaðri stöðu hér í landinu okkar. Það eru þeir sem gerst hafa hirðmenn Evrópusambandsins. Það eru þeir sem leggja allan hug á það í dag, að koma íslenskri þjóð, íslensku sjálfstæði og íslensku þjóðfrelsi undir erlent vald. Og hvað skyldi þeim ganga til ? Þeir vonast sennilega eftir dúsum og bitlingum, eins og hirðmanna er jafnan siður. Það virðist enginn hörgull á þeim sem þannig láta !

 

Þjóðhollusta er slíkum mönnum ekki gefin og verknaður eins og föðurlandssvik er ekki til í þeirra útreikningum, og kannski heldur ekki til sem hugtak í landinu. Hvernig í ósköpunum fórum við annars að því að verða sjálfstæð þjóð, að vinna fullveldi okkur til handa ? Það hlýtur að hafa verið hreint kraftaverk á sínum tíma. En líklega er skýringin sú, að þjóðin hefur þá verið með býsna margt á hreinu sem nú virðist vera týnt og tröllum gefið !

 

Sérgæskufull viðhorf Íslendinga hafa magnast með ólíkindum á síðari tímum. Upp úr 1980, með frjálshyggju, markaðsvæðingu og óheft auðvald að vopnum, virðist hafa verið gengið með köldu blóði til þess verks að slátra allri félagshyggju í landinu. Og jafnframt að koma þeim miklu verðmætum sem félagshyggjan var búin að skapa í þágu þjóðarinnar, í hendur einstaklinga með réttan pólitískan lit og bakgrunn. Það var ekki sama hver átti þar í hlut. Ræningjar láta aldrei ránsfeng sinn fara í hendur óverðugra !

 

Og þeir sem stálu þjóðareignum þá og síðar kunnu til verka, innan kerfis sem utan. Og fjölmargar munu þær hafa verið sálirnar sem fylgdu með í þeim illu gjörningum glæpskunnar sem þá áttu sér stað, líklega keyptar að fullu frá öllu réttu og siðlegu framferði fyrir lífstíð.

 

Glatast mennt í málum hér,

magnast sálarvoði.

Margur týnir sjálfum sér,

sjái hann nóg í boði.

 

Mammon skilar aldrei neinu af því sem hann stelur, hvorki sálum né fjármagni. Föðurlandssvik eru ekki marktæk í hans ríki. Allt hefur þar sitt verð og þar sem verðmiði er ekki hafður uppi við, þar er því stolið sem sóst er eftir. Það er því búið að bregðast flestum ef ekki öllum þeim hugsjónum sem byggðu upp almenna íslenska velferð hér á árum áður. Öllum ágóða var stolið frá þjóðinni og honum stýrt í einkavasana eins og gert hefur verið víða annars staðar. Í því var engin íslensk sérstaða sett upp !

 

Lífskjör venjulegs fólks á Íslandi munu vafalaust verða þvinguð niður á komandi árum, af þeim samviskulausa peningaaðli sem hér virðist vera hyglað kerfislega í öllum efnum. Þeirri blóðsuguklíku sem vill stöðugt heimta til sín öll verðmæti sem sköpuð eru af almennu launafólki í þessu landi, án nokkurrar aðkomu ærlegra viðhorfa, réttlætissjónarmiða eða gildis-hreinna mannréttinda !

 

Barátta sem var talin unnin fyrir almenna lífshagsmuni íslensku þjóðarinnar fyrir mannsaldri, mun því halda áfram um ókomna tíð, þar til ránsfengur sérgæsku-aflanna verður endurheimtur í réttar hendur og íslenska þjóðin fær á fullum forsendum að njóta þess sem hún á !

 

 

Afneitun á íslenskum fjölbreytileika !

 

 

 

Íslandssagan frá landnámsöld hefur sýnt að það vantaði aldrei fjölbreytileika í mannlífið í þessu landi. Það var alltaf nóg um fjölbreytilega persónuleika innan þjóðarheildarinnar og sveitir landsins lögðu þá stöðugt til, nánast frá hverjum bæ. Það þurfti því ekki að fara að dæla allra handa liði frá útlöndum inn í landið til að skapa fjölbreytileika, eins og gjarnan er talað um á óþjóðlegum forsendum af óþjóðlegu liði á síðustu árum !

 

Það mættu margir líta til Svíþjóðar þegar hugleitt er á hvaða leið innflytjendamál eru hér á Íslandi. Glæpir hafa stórlega vaxið í borgum Svía við stjórnlausan innflutning fólks sem ætlaði sér aldrei að aðlagast sænsku samfélagi. Það kom til að taka til sín en ekki til að gefa af sér. Sums staðar takast harðsvíraðir glæpa-hópar þar á og morð eru hreint ekki orðin fátíð í gömlu jafnaðarmannaparadísinni. Reykjavík virðist sannarlega á hliðstæðri ofbeldis-vegferð í okkar landi og yfir-völdin hér virðast gjörsamlega ófær um að glíma við vandann og neita jafnvel að horfast í augu við hann og halda víst að hann hætti þá að vera til !

 

Samfylkingarákallið eftir stöðugt meiri fjölbreytileika í íslensku samfélagi er ekkert nema áróður og lygi. Þeir sem æpa eftir slíku, eru ekki að hugsa um farsæld íslensks samfélags, það eitt er víst. Glæpatíðnin í höfuðborginni virðist orðin slík að lögreglan sé hreinlega orðin ráðþrota gagnvart aðstæðum, eins og lögreglan var orðin í Svíþjóð. Þessvegna hafa Svíar líklega skriðið inn í Nató. Þeir sáu, þó allt of seint væri, að þeir réðu ekki lengur við sín sjálfsköpuðu vandræði og flýðu frá sögu sinni inn í blóði drifið hernaðarbandalag. Flýðu frá stríði á heimaslóðum inn í möguleika miklu stærra stríðs !

 

Þannig kvöddu Svíar hlutleysi sitt og meira en tveggja alda stríðslausa fortíð. Meiri vesaldóm hefur engin Evrópuþjóð sýnt á síðari tímum. En fávitalegt fordæmi sænsku kratanna er samt á fullum eftiröpunarvegi stjórnvalda hérlendis, enda hefur ekkert íslenskt stjórnmálaafl verið með nokkra glóru í þessum málum um langt skeið, og heimskan ein verið höfð þar að leiðarljósi. Ísland á heldur enga leiðtoga til að gera góða hluti, því stjórnkerfið virðist bara virka prívat og persónulega og sum ráðuneytin eru líklega þegar, andlega talað, búin að flytja sig til Brussel. Fjölbreytnin þar þykir svo dásamleg í sínu kratíska samhengi !

 

Sjálfstortímingarstefna hinna íslensku yfirvalda í innflytjendamálum virðist orðin slík að ekkert geti þar orðið til bjargar. Sama vitleysan og steypti öllu í þrot í Svíþjóð í þessum málaflokki, er í fullum gangi hér og óaðlögunarhæft fólk virðist flæða inn í landið í hundruðatali ár hvert. Ávísunin á ófrið í landinu á komandi árum stækkar þar með stöðugt og yfirvöldin virðast hreinlega loka augunum fyrir vaxandi hættum veru-leikans í þessum efnum. Það vantar hér alla þjóðlega vörn !

 

Fjölbreytileiki múslimalanda er sýnilega miklu eftirsóknarverðari í augum heims-borgaralegra Íslendinga á höfuðborgar-svæðinu  en þjóðlegur fjölbreytileiki hins íslenska mannlífs. Þar kemur líklega til hin ótrúlega uppskáldaða  víðsýni sem á víst að einkenna samfylkingarlega Evrabíusinna umfram aðra. Það er hinsvegar mjög lítið mál að kaffæra allt sem íslenskt er í þessu landi, og með sameinuðu átaki óþjóðlegra afla í landinu er líklegt að það takist á næstu áratugum !

 

Enda virðist fjármagn ríkisins og þjóðarinnar óspart notað til þess að koma allra handa útlendingum hér sem best fyrir, oft á afgerandi kostnað þeirra sem fyrir eru. Það mætti stundum halda, að það væri verið að búa til fullar forsendur fyrir borgarastyrjöld á Íslandi í komandi framtíð !

 

 

Nokkur orð um ,,fallega ævikvöldið“ !

 

 

Það virðist því miður víða vera pottur brotinn í aðbúnaði aldraðra í þessu landi. Einkaframtakið er sagt vera að sölsa það svið undir sig og þar eru peningasjónarmið aldrei sögð úr sjónmáli. Ríkið virðist helst vilja losa sig frá allri ábyrgð á gömlu fólki og helst er svo að sjá og heyra, að fólk sem leyfir sér að lifa framyfir starfslok sé bara til óþurftar. Heldur er nú kapitalisminn farinn að drottna yfir lífsvötnunum, enda nánast búið að myrða félagshyggjuna í landinu með stungum í bakið, stefnuna sem byggði hér flest upp áður fyrr með sameinuðum átaksvilja fyrir almannaheill !

 

Hagfræðin, ofmetnasta fræðigrein allra tíma, samkvæmt umsögn Görans Persson hér um árið, leggur bara til vandræða-tölur varðandi eldri borgara og þeir eiga líklega bara að skammast til að deyja sem fyrst. Þeir skekkja svo góðar lausnir á hagfræðidæmunum. Öll fallegu orðin um friðsælt ævikvöld eru víst löngu gleymd og þó að búið sé að arðræna eldri borgara miskunnarlaust alla starfsævi þeirra, er sýnilega stefnt að því að halda því áfram þar til gröfin tekur við. Allt tal um að tryggja mannlega reisn til hins síðasta, er falsi vígt og innihaldslaust að langmestu leyti !

 

Íslenska velferðarkerfið virðist í sumum tilfellum orðið að einhverri skrum-skælingu í höndum óprúttinna aðila. Fólk kemur kannski á dvalarheimili, allavega sums staðar, til að sjá hvernig aðstaðan sé fyrir aldraða foreldra. Það fær að sjá afskaplega fína og flotta mynd af því sem boðið er upp á. Svo þegar gömlu hjónin ganga í bæinn, er þeim boðið upp á eitthvað allt annað og lakara !

 

Ég hef heyrt slíkar sögur býsna oft og á satt að segja erfitt með að trúa þeim. Samt hafa sumar slíkar ratað í fjölmiðla, en svo virðist allt fljótlega þaggað niður, líklega svo að glansmyndin fái að njóta sín áfram. Það er hrollvekju líkast að heyra ýmsar lýsingar af því sem fólk virðist þurfa að búa við, þegar það er orðið ófært um að bera hönd fyrir höfuð sér. Og lögmál þagnarinnar virðist þá sitja eitt að völdum, svo illt sem við það er að búa, bæði hér og á Sikiley. Ótíndir bófar virðast þá geta hrósað sigri í skjóli kerfis og kærleiksleysis og makað krókinn með ómannlegum hætti !

 

Sú kynslóð sem byggði upp velferðina í þessu landi og er nú orðin gömul og þarfnast manneskjulegrar aðhlynningar og á það öllum frekar skilið, virðist þannig mæta í sumum tilfellum einhverjum skutil-sveinum Mammons sem bregða yfir sig gervi miskunnsama Samverjans á hátíðastundum, en eru kannski í raun bara ósvífnir peninga-plokkarar, krónukaldir níðingar að sínum bláu hjartarótum !

 

Hverju á að trúa ? Sögum um glæsilega stemmningu á ævikvöldi, eða sögum um ósvífið blekkingaferli og algera andstæðu góðra mála ? Það virðist því miður líða óðum að því að það verði ekki neitt sældarbrauð að verða gamall á Íslandi. En það var ekki þannig fyrir nokkrum árum, þá var litla þjóðin í norðrinu ekki orðin háð kaptalískum græðgismaskínum og kúguð af auðgildissjónarmiðum eins og nú er. Þá var manngildið enn virt og metið !

 

Ég minnist þess að fyrir þrjátíu árum eða svo, var viðtal við Íslending einn í sjónvarpinu. Hann var orðinn frægur og vinsæll læknir í Bandaríkjunum, með rífandi tekjur. Ég gleymi því seint þegar hann sagði: ,,Ég á eftir svona 10 til 15 ár hér, en svo fer ég heim !“ Hann var spurður hvers vegna hann yrði ekki áfram í Ameríku, fyrst hann hefði gert það þar svo gott sem raun bæri vitni ? Þá svaraði blessaður maðurinn, líklega bara í hjartans einlægni – eða þannig : ,, Nei, það er ekkert gaman að vera gamall hér !“

 

Hann var sem sagt með það í huga að eyða starfsævinni í landi sem bauð honum mjög góð launakjör, verða þar efnaður og safna í sjóði, skila þar af leiðandi litlu sem engu til Íslands, en hann ætlaði samt að eyða ævikvöldinu hér, í skjóli þess velferðarkerfis sem var og hét. Aðrir áttu sem sagt að sjá til þess að það viðhéldist og væri til staðar þegar hann kæmi heim til að njóta þess !

 

Svona hugsa held ég býsna margir og þarflaust er að geta þess hvar þeir flestir munu vera til húsa í pólitískum skilningi. Sérgæðingar hætta ekki að vera sérgæðingar þó þeir verði gamlir og samfélagskenndin truflar þá ekki mikið, enda sjaldnast til staðar sem slík. Sjálfið skiptir þá yfirleitt öllu máli og viðhorf slíkra manna til annars fólks eru oftast slík að það tekur ekki að minnast á þau. Þar er oftast ekkert til staðar sem hægt er að virða !

 

Samfélagsskyldur þeirra sem þannig eru gerðir, eru því litlar að vöxtum í raun, og þeir nota lífið síst af öllu til að ávaxta þær. Manneskjan er þannig gerð, að hún þarf stuðning fyrstu 15-20 árin sín, meðan hún er að ná fótfestu í lífinu. Þar er átt við þann stuðning sem góðir foreldrar eru líklegastir til að veita. Hver manneskja sem fær slíkan stuðning á þeim viðkvæma tíma ævinnar, ætti að vera nokkuð vel undirbúin fyrir lífið. Þarfir hins unga lífs eru mjög mikilvægar fyrir alla ævigönguna og samfélagið allt - og þeim þarf að mæta !

 

En það gleymist oft, að síðustu 15-20 ár mannsævinnar gera að ýmsu leyti svipaðar mannlegar kröfur um stuðning. Fáir geta átt fallegt ævikvöld án slíks stuðnings. Jafnvel ekki ríkir Íslendingar, sem kusu að eyða sinni starfsævi erlendis og skeyttu ekki um eigið land og íslenskt samfélag. Samfélag er öllum nauðsyn en þar þurfa allir að leggja eitthvað til. Allt sem þar vantar á, gildisfellir samfélags-hugtakið og vinnur gegn heilbrigði þess. Ísland er orðið töluvert kaldara samfélag og kærleiksminna en það var !

 

Í góðu samfélagi þurfa börnin að fá sitt og gamla fólkið sitt. Og þeir sem eru á aldrinum þar á milli, eiga að þekkja skyldur sínar gagnvart báðum þessum hópum og skapa tryggingu fyrir því að þar sé vel fyrir öllu séð. Öll rányrkja á samfélags-legum verðmætum er blóðug skömm hvar sem hún er látin viðgangast og ætti að sjálfsögðu hvergi að vera til !

 

Í örsamfélagi okkar Íslendinga er slík græðgis framganga meira en blóðug skömm, hún er svívirðileg synd gegn öllum mannrétti. Allir níðingar munu vissulega fá sinn dóm þegar öll skil verða gerð upp við endi daganna og þá verður of seint fyrir skrautfugla mannfélagsins að iðrast misgerðanna, enda verður þá komið að hinum endanlegu skuldadögum fyrir þá og þeirra líka!

Sól tér sortna !

 

 

Núverandi forseti Bandaríkjanna virðist hafa mjög sérkennilega nálgun við lýðræðishefðir þjóðarinnar og það er erfitt fyrir marga að lesa út úr hegðun hans eðlilega hollustu við lýðræðisleg gildi. Það er til dæmis enganveginn auðvelt að meta það svo, að nærri áttræður maður komi til með að breyta öllum heiminum til fylgis við þá hugmynd að gera Ameríku mikla aftur. Það þarf nokkuð mikið til slíks eftir 80 ára heimsvaldasinnaða, einpólunarstefnu Bandaríkjanna og öll þau miklu feilspor sem þar hafa verið tekin !

 

Það eru vafalítið yfirgnæfandi líkur á því að heimsbyggðin, utan Bandaríkjanna, hafi mjög takmarkaðan áhuga fyrir því að gera Ameríku mikla aftur og það á kostnað annarra ríkja. Og spyrja má hversvegna Ameríka sé ekki lengur svo mikil sem hún var ? Hvað hefur leitt til þeirrar hnignunar eftir 80 ára ofurvaldsstöðu á kostnað umheimsins ? Yfirgangur Bandaríkjanna um allan heim í þessi 80 ár hefur að langmestu leyti valdið hnignun þeirra og afturför. Það er gamli rómverski hrokinn sem er meginorsökin og hefur þar spillt málum umfram flest annað. Stórveldi hrynja oftast innanfrá eins og sagan sannar best !

 

En það er ljóst að Donald Trump lítur ekki á mál þannig, að Bandaríkin þurfi eitthvað í raun að laga í eigin ranni. Það er því algjörlega borin von að hann leiði eitthvert endurreisnarstarf innan bandaríska alríkisins, enda leitar hann brotalamanna fyrir hnignun þess alls staðar annars staðar en þar sem þær er að finna !

 

Valdatími Trumps styttist með hverjum deginum og maðurinn er kominn til ára sinna. Þó að bægslagangur hans sé mikill í núinu, er yfirlýst verkefni hans miklu meira en svo, að hann verði fær um að koma því af á þeim skamma tíma sem hann hefur til þess, ef hann heldur þá heilsu og starfsgetu yfir þann tíma. Margir valdahópar í Washington hugsa sér nú bara að halda sjó meðan Trump er forseti og komast í gegnum þann viðsjárverða tíma. Ólíklegt er einnig að arfleifð Trumps verði með þeim hætti sem yrði honum að skapi. Miklu frekar yrði sá tími líklega öðrum víti til varnaðar !

 

Það er eftirtektarverð staðreynd, að milljónir manna trúðu því fyrir valdatöku Trumps að hann yrði einhver friðar-höfðingi. Það var hinsvegar ekkert trúverðugt í málflutningi Trumps varðandi slíkt. Hann ætlaði svo sem að gera þetta og hitt, en allt á þeim forsendum sem bandarísk yfirvöld gáfu sér. Hann vildi leysa hvern vanda með formúlunni : „Ég kom, Ég sá, Ég sigraði !“ Egóið var eins og löngum fyrr allt í öllu, hjá þessum sjálfhverfasta forseta sem komið hefur fram til þessa í allri stjórnmálasögu Bandaríkjanna. Slíkur leiðtogi hlýtur að teljast hættulegur !

 

Bandaríkin geta ekki haldið áfram að hóta öllum öllu illu, nema farið sé að vilja þeirra. Það gengur einfaldlega ekki lengur. Stefna Trumps, sem virðist eingöngu og fyrst og fremst, taka mið af slíkum stjórnarháttum, mun óhjá-kvæmilega leiða til vaxandi ófriðar og síðan líklega kjarnorkustyrjaldar. Aðrar þjóðir vilja einfaldlega ekki lengur þurfa að lifa alfarið og deyja í þessum heimi á bandarískum forsendum. Bandaríkin eru sem betur fer ekki allur heimurinn !

 

Leikræn tilþrif Trumps, þar sem hann reynir að nota herafla Bandaríkjanna til að vekja ótta og virðingu, virka ekki lengur eins og þau gerðu kannski í eina tíð. Skipun hans um að bandarískir kjarnorkukafbátar færi sig nær Rússlandi, breytir afskaplega litlu. Hvar eru þá þeir rússnesku og hver er staða þeirra ? Kjarnorkuvopnabúr Rússa er líklega alveg nægilegt til að rústa heiminum margsinnis og Rússar hafa fullan rétt til að verjast áganginum að vestan með öllum þeim varnarvopnum sem þeir hafa yfir að ráða !

 

Ef Trump heldur að Rússar ætli að dansa eftir hans pípu, misskilur hann illa stöðu mála. Rússland lætur ekki lífshags-munamál sín og sinna þjóða í hendur Bandaríkjanna, ekki fremur en Ísland gerði það gegn Bretum hér um árið. Þó blásið sé til nýrrar nasista-krossferðar gegn Rússlandi í gegnum ESB og Nató, eru engar forsendur fyrir sigri í slíkri styrjöld. Allir munu þar tapa og eyðing lífs og landa verður meiri en nokkur getur ímyndað sér. Þá leið fara engir nema geðveikir menn !

Að bera virðingu fyrir þjóðþinginu !

 

 

Sem Íslendingur, og í eina tíð stoltur af því að vera það, hefði ég talið að það ætti að vera sjálfgefið, að maður ætti að geta verið á fullum forsendum í þeirri stöðu, að geta treyst þjóðþinginu til að halda uppi vöku og vörn fyrir fullveldi Íslands og frelsi og sjálfstæði lands og þjóðar, í samfélagi þjóðanna. En maður er það bara ekki, og að mínu mati, vantar þar meira að segja mikið á. Og ég verð að segja, að mér þykir það hart að vera í þeirri stöðu !

 

Þjóðþingið hefur sett svo niður í mínum augum, og ekki síst á síðustu árum, að það er í huga mínum hrollvekju næst. Ef maður skoðar síðustu hundrað árin í ljósi sögunnar, eru afrek íslenskrar þingsögu ekki sérlega mikil að vöxtum, en afglöpin mörg. Og afrek þess meirihluta sem lengstum hefur ráðið þar, hafa, að mínu mati, lítil sem engin verið. Þar hafa margir setið, sem ekkert erindi hafa átt inn á þing, og gerðu þar ekkert gagn, en í sumum tilfellum mikið ógagn varðandi frjálsan málstað þjóðarinnar og þjóðlega, íslenska reisn. Ég tel það mikið vafamál að þau skaðaverk sem þannig hafa verið unnin verði nokkurntíma bætt, því flest bendir til hins gagnstæða !

 

Við Íslendingar erum lítil þjóð, meira að segja örlítil þjóð, en við eigum að geta leyft okkur að eiga sæmd fyrir því. Við höfum falið þjóðþinginu varðveislu þjóðlegrar sæmdar okkar, en verkin sýna þar merkin og hafa lengi sýnt og þau eru því miður ekki góð. Þjóðþingið hefur - að mínum skilningi - á margan hátt gert okkur Íslendinga enn minni en við ættum að þurfa að vera. Það er ekki að verja fullveldi okkar eða sjálfstæði. Það er alveg ljóst fyrir mínum augum. Ég veit eiginlega ekki lengur til hvers það situr, en mér virðist það ekki vera á neinni öryggisvakt fyrir íslensku þjóðina. Og er þá einhver þar að sinna því sem sinna þarf ?

 

Að minni hyggju, er þjóðþingið nánast hvergi þar sem það ætti að vera og láta til sín taka. Og þessvegna get ég ekki lengur verið stoltur Íslendingur. Það er meira en sárt að vita og sjá, að það er yfirleitt allt svikið sem hægt er að svíkja, þegar samið er við útlendinga um mál lands og þjóðar. Við virðumst vera orðin eða að verða glötuð þjóð með glatað forustulið. Hin gömlu gildi okkar sem gáfu okkur hér áður fyrr reisn og vilja til heiðarlegrar framgöngu í hvívetna, virðast einskismetin í dag !

 

Eftir tíu ár eða svo, verða ungir Íslendingar kannski orðnir að fallbyssu-fóðri í komandi styrjöldum Banda-ríkjanna, ef fer sem horfir. Og það er vont að sjá þá blóðugu framtíð vera að hvolfast yfir okkur, forustulausa örþjóð, með allri þeirri bölvun sem því mun fylgja og sennilega mun ganga frá þessari vegblindu og villuráfandi þjóð okkar að fullu innan skamms. Mig tekur því sárt til lands míns og þjóðar, okkar mjög svo  útlendinga-herjaða samfélags !

 

Nei, því miður ! Ég get ekki borið virðingu fyrir þjóðþinginu. Mér er það alveg lífsins ómögulegt. Það er engin manneskja þar lengur sem ég ber virðingu fyrir eða traust til. En þar eru margar persónur nú sem ég hef skömm á og ættu þar sannarlega ekki að vera. Og mér virðist sem það sé stöðugt verið að draga þingið lengra niður á aumara plan með innihaldslausum umræðum, sem oft snúast um ekki neitt, nema þá kannski það eitt - að lýðskrumsfullir ræðumenn eru að reyna að auglýsa sjálfa sig, í gegnum síbyljulega sjálfsdýrkun og með ærnum tilkostnaði fyrir alþjóð !

 

Á íslenska þjóðin þetta ástand skilið ? Erum við virkilega orðin svo manndómslaus að við eigum þetta skilið ? Ég á erfitt með að trúa því. Ég trúi því miklu frekar, að þjóðin sé töluvert mikið betri en sú mynd sem þjóðþingið virðist hafa einsett sér að gefa af henni, í gegnum það sem kölluð eru störf þess. Sú mynd finnst mér ekki ásættanleg fyrir þann orðstír sem íslenska þjóðin átti forðum og gat sér með drengskap sínum og friðarvilja gagnvart öllum öðrum þjóðum. Þar verður sönn siðbót og rétt viðreisn að koma til !

 

Við þurfum og verðum að vera þess umkomin að koma fólki á þing sem stendur í lappirnar fyrir þjóðleg réttindi okkar Íslendinga og sleikir ekki skósóla útlendinga frá degi til dags. Aumingja-dómurinn er að fara með okkur í hundana og þaðan á haugana. Það vantar ekki að við hlaupum upp til handa og fóta fyrir allskyns hégómamálum en lífshags-munamál okkar, svo og nauðsynlegir innviðir, fá að sitja á hakanum og grotna jafnvel niður. Fjármunir þeir sem í það hefðu átt að fara til úrbóta, eru sendir úr landi, til Nató eða stríðandi landa, á kolvitlausum villu-forsendum !

 

Við þurfum að rísa á fætur og standa í lappirnar gegn spillingu og yfirgangi upprennandi innlends, útlendinga-sleikjandi peningaaðals, sem virðist ekki vita neitt um þjóðlega sæmd. Þá gætum við farið að styrkja okkar eigin merg og sannir Íslendingar geta þá vonandi farið að verða til á ný, með stoltum brag. Ef ekki, þá verður hin tilvistarlega Íslandssynfónía senn útspiluð og þjóðleysið líklega eitt framundan hjá úrkynjuðum, enskumælandi áttavillulýð !

 

Ekkert þjóðlegt sannleiks svar

sálna til er fengið,

þegar allt sem íslenskt var

er frá lífi gengið !

Um afvegaleiddar þjóðir !

 

 

Sjálfsagt gera þeir, sem lesið hafa pistla mína, sér fulla grein fyrir því að mér er lítið um Bandaríkin gefið. En þar er ekki við bandarísku þjóðina að sakast, heldur ríkisstefnuna og stjórnmála-elítuna sem rekur hana, og sýnt hefur um langt skeið ótakmarkaðan yfirgang um allan heim. Alríkisstjórnin er svo djúpt sokkin í heimsvaldastefnuna að hún kann sér hvergi hóf og er löngu orðin sinni eigin þjóð til mestu bölvunar í hvívetna !

 

Í þeim efnum er nánast alveg sama hvort Demókratar eða Repúblikanar teljast með völdin. Það er nefnilega svo í raun að það er ekki stjórnvaldið í Washington sem hefur stefnuvald málanna í sínum höndum, það eru hinir bandarísku auðhringar sem hafa fyrir löngu lagt allt vald í málum ríkisins undir sig að fullu og öllu. Það fjármálavald sem býr í þessum auðhringum er líklega skelfilegasta alræðisvald heimsins og stendur alls staðar í vegi fyrir friði !

 

Pentagon er alfarið stjórnað af þessum auðhringum sem ,,deila og drottna“ með miskunnarlausum rómverskum hætti um allan heim. Bandaríska þjóðin veit sennilega ekki mikið um það sem gert er í hennar nafni svo víða, og hún myndi vafalaust þurfa mikla áfallahjálp ef hún gerði sér grein fyrir því. Bandarískur almenningur er látinn vera ábyrgur fyrir ótöldum svívirðuverkum sem hann veit afskaplega lítið um, enda er mörgu leynt af slíku framferði, með fullum vilja yfirvalda, fyrir óbreyttum borgurum !

 

Bandaríska ríkisvaldið þjónar engum öðrum guði en Mammon og svo hefur lengi verið. Stöðugt fleiri þjóðir eru að átta sig á því að það er ekkert lýðræðislegt lengur við bandaríska valdið. Þar er bara grímu-klædd græðgismaskína í gangi allar stundir til að gera forríka aðstandendur sína enn ríkari. Þar verður engin hirsla svo full af gulli að ekki megi bæta þar við. Mikið vill jafnan meira !

 

Íslenska þjóðin veit heldur ekki mikið um það sem gert hefur verið og gert er í hennar nafni. Þeim er bara blindandi treyst sem fyrir löngu hafa sýnt að þeim er ekki treystandi. Íslensk stjórnvöld virðast stöðugt ganga meira fram með þeim hætti, að minni ástæða er fyrir þjóðina að treysta þeim. Að því leyti er ástand mála hér og í Bandaríkjunum ekki svo ólíkt. Þjóðirnar virðast báðar í tröllahöndum svikullar sérgæsku og óvitandi af því sem gert er í þeirra nafni. Og það sem gert er, er í mörgu í fullri raun, andstæða lýðræðislegra stjórnar-hátta !

 

Margar þjóðir bregðast öðrum þjóðum í milliríkjasamningum og svik geta verið þar daglegt brauð og eru það víða. En þær þjóðir sem búa við svik eigin ráðamanna gagnvart eigin þjóðar-hagsmunum, eru jafnan verst settar í lýðræðislegum skilningi. Það er skoðun mín, að í hópi slíkra ríkja, svo illt sem það er, séu bæði Bandaríkin og Ísland !