Horfið skjól

 

 

 

 

Kalt við fætur heims er hjarnið,

 

horfið augum náðarsvið.

 

,,Hvar er mamma” kallar barnið,

 

hvergi finnst hún heima við !

 

 

Hún er úti öðru að sinna,

 

auka tekjur, drýgja kjör.

 

Þekkt er málið, þar er vinna,

 

þegin leið á hærri skör.

 

 

Efnishyggju aðalvörnin

 

útivinnan – heimtar sitt.

 

Skilar engu að skeina börnin,

 

skuldastaðan aldrei kvitt.

 

 

Því er hafnað gildum góðum,

 

geisað fram við auraspil.

 

Ekki hægt að huga að jóðum,

 

heimavakt ei lengur til.

 

 

Lítil hjörtu særð og svikin

 

sækja ei neina von í hlað.

 

Réttmæt heill frá hugum vikin

 

hefnir sín og meira en það.

 

 

Kalt við fætur heims er hjarnið,

 

horfið lífsins náðarsvið.

 

Hrekst um leiðir lyklabarnið,

 

lítur hvergi móðurfrið !

 

                                     Rúnar Kristjánsson