Fjallað um fyrirsjáanlega brotlendingu !

 

Sú var tíðin á Íslandi sem og víðar, að lagagerð tók mið af því að í lögum yrði það fyrst og fremst undirstrikað sem fór saman við almenna réttlætiskennd fólks. Lögin urðu með því ákveðinn rammi um það sem sameinaði fólk og þannig varð öll samfélagshugsun styrkt og gerð að öryggislegri undirstöðu þjóðarinnar. Lögin urðu með þeim hætti sá sáttmáli sem þau eiga eðlilega að vera !

 

Á síðari árum hefur hinsvegar nokkuð oft komið í ljós að löggjafinn á það til að fara inn á aðrar brautir með lagasetningu. Það virðist ekki lengur stefnt að almanna-heill og víðtækri samstöðu um stefnumál, heldur er laumað inn í lagagerð ýmsum atriðum sem taka mið af sérhagsmunum og hyglingum fyrir ákveðna valdahópa. Slíkir hópar gera í krafti fjársterkrar stöðu sinnar yfirgangsfulla kröfu um endurmat á lífsins gæðum og vilja helst útiloka allan jöfnuð sem slíkan að fullu og öllu í samfélagssáttmálanum !

 

Gegn slíkum tilhneigingum fasista og auðvaldssinna þarf að snúast með einbeittum vilja fyrir sameiginlega hagsmuni alþjóðar. Þeir sem heimta nýjar spilareglur í samfélaginu til að drýgja völd sín og áhrif, og stefna að því að breyta lagasetningum sem sátt hefur ríkt um, í sérgæskufullar yfirlýsingar um hags-munagæslu fyrir einkarekstur og einka-aðila, segja sig með framkomu sinni frá því að vera hluti af íslensku þjóðinni !

 

Þeir hætta með því að eiga samleið með okkur hinum sem viljum varðveita samfélagssáttmálann og alla lagagerð í þjónustu heildarhagsmuna þjóðarinnar eins og áður var að stefnt og sameinast um. Þeir gerast með þeim hætti svikulir gagnvart öllu því sem þeir ættu að virða og verja og skilja sig frá heiðri og heilbrigðum rótum og verða þannig í raun óvinir samfélagslegrar einingar og andstæðingar réttlátrar lagaskipunar í landinu !

 

En það er fleira sem ógnar réttum siðum í dómskerfi og lagasetningu. Nú er fullyrt af kunnugum aðilum að það sé ekki lengur takmark löglærðra manna í málsóknum og réttarhaldsmálum að leita sannleikans, heldur að vinna mál, eiginlega sama hvernig það sé gert. Ef svo er, getum við glögglega séð hversu langt við erum farin að fljóta frá því sem sameinar í átt til þess sem sundrar. Við slíkan samfélags-ágreining getum við ekki búið til lengdar, því þá er öll réttlætisundirstaða okkar þjóðfélags úr lagi gengin og ófriður á næstu grösum, ef að líkum lætur !

 

Við búum við ákaflega brothætt fyrir-komulag í flestum okkar málum. Lagakerfið og þar með stjórnkerfið allt er ekki traust, framkvæmdavaldið er svo spillt og úr sér gengið að það horfir til vandræða, löggjafarvaldið er orðið að algerri fótaþurrku framkvæmdavaldsins og dómsvaldið er, vegna æ meiri spillingar, ekki síst í kringum seinni tíma lagasetningar, að missa alla heiðarlega og raunhæfa tengingu við alla alþýðu manna, fólkið í landinu, þjóðina sjálfa !

 

Spurningin er því óhjákvæmilega sú: Hvernig mun þetta allt saman fara, ef fer sem horfir ? Það er ekki erfitt að sjá það fyrir. Það er brotlending fyrir höndum, á flestum sviðum þjóðlífsins. Við erum með margvíslegum hætti að mölva undan okkur alla þjóðlega undirstöðu, fyrir atbeina þeirra aðila samfélagsins sem þegar hafa tekið sér of stóran hluta af skiptakökunni og ætla í græðgi sinni og kerfislegum yfirgangi að halda því áfram. Það mun leiða til þess að samfélagssáttmálinn verður endanlega rofinn og friðurinn í landinu þar með !

 

Svo má ekki gleyma því að erlendis blása nú viðsjárverðir vindar, uppsafnaðir stríðsvindar, og íslensk yfirvöld hafa ekkert annað gert varðandi það hættu-lega umhverfi okkar, en að gera það enn hættulegra fyrir þjóðina, með því að flækja okkur í allskonar þrælabönd erlendrar áþjánar um alla framtíð. Á sama tíma virðast sumir vilja fylla landið af innflytjendum sem enginn veit hvaða hollustu hafa til að bera gagnvart íslenskum þjóðarhagsmunum og friði í landinu okkar ?

 

Það virðist því ekki annað í sjónmáli en að við séum að koma á endastöð með öll okkar mál, ef við förum ekki að vakna af dásvefni lognmollu og dáðleysis, til að hefjast handa í nýrri sókn til endurnýjaðs sjálfstæðis og mannfrelsis. Oft hefur þess verið þörf, en nú er nauðsyn og sannarlega um líf og framtíð þjóðarinnar að tefla !