Svikin við friðarstefnu fullveldisins !

 

 

 

Þeir forustumenn fullveldismála okkar Íslendinga sem gengu frá samningum við Dani 1918, voru sannfærðir um það að íslensku þjóðinni væri best borgið með því að halda sig fjarri deilum annarra þjóða og kappkosta að eiga góð og friðsamleg samskipti við allar aðrar þjóðir. Sú stefna væri og myndi áfram verða Íslendingum farsælust sem veganesti til framtíðar !

 

En íslenski sjálfstæðisandinn bjó ekki í nösum allra, hvorki þá né síðar. Sumir vilja alltaf selja frumburðarrétt sinn ef baunadiskur er í boði. Og slík viðskipti hafa alltaf verið yfirgripsmikil á íslenskum markaði, ekki síst hin síðari ár, eins og ófá dæmi sýna !

 

Verðmiði var settur á Ísland upp úr stríðslokum 1945. Fáir vissu til fulls hvað var að gerast á bak við tjöldin, en það var mikil verslun í gangi. Stjórnmálamenn sem fluttu þjóðlegar ræður 1945 með fjálglegum hætti um sjálfstæði Íslands og nauðsyn íslensku þjóðarinnar á því að það yrði varið, hættu skyndilega að halda slíkar ræður. Það kom allt annar andi í ræður þeirra og þær hættu að vera þjóðlegar. Eitthvað virtist hafa persónu-breytt mönnum og gert þá að einhverju allt öðru en þeir höfðu talist vera áður !

 

Þeir fóru að tala um nauðsyn vestrænnar samstöðu gegn ógn sem sögð var blasa við á sama tíma og álfan var að stórum hluta í rústum. Hvað var eiginlega í gangi ? Voru menn ekki einmitt að koma út úr skelfingum, sem hlutu að undirstrika hvað dýrmætt væri fyrir okkur öll að halda frið í þessari veraldarskonsu okkar ?

 

En seiðnum var framhaldið. Og það var ekki farið dult með það, að ógnin átti að stafa frá þjóð sem hafði borið þyngstu stríðsbyrðarnar gegn nazistaveldinu, misst um 27 milljónir þegna sinna, var með allan vesturhluta lands síns í rúst og hafði orðið fyrir efnahagslegu tjóni sem talið var jafngilda 485 milljörðum dollara á þeim tíma. Hvaða þjóð þráði friðinn meira og þurfti frekar á honum að halda ?

 

En þjóðarleiðtogar þeir sem héldu þessum hernaðarhyggjuáróðri fram í lok stríðsins, voru fulltrúar þjóðar sem varð fyrir sáralitlu efnahagslegu tjóni í allri styrjöldinni og manntjón hennar var um 450.000 manns. Þeir vildu því sýnilega hafa í gangi viðvarandi stríðsástand og fá að vera ráðandi þjóð um veröld alla !

 

Hið sanna var nefnilega, að það var verið að koma á nýrri heimsskipan. Það átti að nota sterka stöðu tiltekinnar þjóðar eftir stríðið, til að festa niðurbrotnar þjóðir Evrópu á skuldaklafa hennar um langa framtíð, ef ekki alla !

 

Nýtt Rómaveldi var að rísa með miklar bandalagsáætlanir austan og vestan Atlantshafs. Og litla Ísland gat ekki einu sinni fengið að vera í friði fyrir þessum rísandi friðræningjum sem veifuðu valdi sínu í krafti öflugrar efnahagsstöðu sinnar og vildu gína yfir öllu á heimsvísu !

 

Þeir höfðu lofað því að þeir myndu fara af landi brott í stríðslok, en sviku þau orð sín og hafa allar götur síðan svikið allt sem ærlegir menn telja sér skylt að standa við. Og ekki nóg með það, heldur fengu þeir drjúgan hluta af íslenskum ráðamönnum þessa tíma til að svíkja líka. Það geta menn séð af því hvernig ræður þeirra breyttust skyndilega og fóru að verða amerískar en ekki íslenskar !

 

Sjaldan og sennilega aldrei hefur íslenska þjóðin verið blekkt jafn illa og þegar hún var véluð inn í Nató, án þess að fá að koma þar við sögu með lýðræðislegum hætti. Nógir voru Natóþjónarnir í þremur ráðandi flokkum og allir sammála því að leiða málið framhjá þjóðinni og öllu lýðræðislegu vali !

 

Stærri flokkarnir tveir vildu þó ekki eiga forsætisráðherra þeirrar ríkisstjórnar sem látin var standa fyrir þessum illa gjörningi. Hann varð að sækja til minnsta flokksins sem lagði hann til af sérstökum undirlægingarvilja !

 

Þannig varð fullveldisþjóðin frá 1918, sem vildi friðsamleg samskipti við allar þjóðir heimsins, herlausa smáþjóðin á markalínu Evrópu og Ameríku, blekkt og svikin og dregin inn í heimsvaldasinnaða hernaðarbandalagsklíku, sem stöðugt gerir sögu sína glæpsamlegri og verri !

 

Þar eru Íslendingar, hin fyrri full-veldisþjóð friðarins, orðin ábyrg fyrir mörgu sem aldrei skyldi verið hafa, og sú atburðarás hefur verið okkur bölvun og ógæfa, allt frá því að þjóðin var leidd undir Natóvaldið sem fórnarlamb, fyrir tilverknað svikulla forustumanna sem brugðust öllu því sem þeim bar skylda til að standa fyrir !

 

Einhverntíma kemur að því að þeir menn verða séðir í sönnu ljósi verka sinna og felldir af stöllum. Eftirfarandi Orð Krists standa í hornsteini Alþingishússins sem heilbrigt leiðarstef fyrir þjóðina :

,,Sannleikurinn mun gjöra yður frjálsa !“ Að því mun koma að þeim verður fylgt – að öðrum kosti mun þjóðin glatast !

 

Þetta leiðarstef gefur okkur þá von að íslenska þjóðin muni ekki endalaust láta ljúga að sér, og að því muni koma að hún verði frjáls, frjáls frá Nató, frjáls frá öllum ófriðaröflum, frjáls frá öllu valdi svikulla forustumanna sem lúta erlendu valdi, frjáls til þess að þjóna ærlegum viðmiðum eins og þeim sem fólust í fullveldis-yfirlýsingunni frá 1918 og hlutleysis og friðarstefnunni gagnvart öllum þjóðum !

 

Í þeirri stefnu einni getum við gengið fram í heilbrigðum þjóðaranda og áunnið okkur endurnýjaða virðingu meðal annarra þjóða !