Eftirmæli á fyrra falli !

 

 

Við stofnun var Vg líklega í hugum margra vinstri manna lausnarsvar gegn því að allt vinstra fólk yrði að sópast undir sósíal-demókratíska millisamsuðu, sem var eiginlega að öllu leyti síðasta sort fyrir marga. Tilraunin var því talin þess virði að hún yrði reynd !

 

Fyrstu árin virtist líka allt þjóna væntingum með skaplegum hætti og Vg styrkti stöðu sína og talaði með rödd sem margir töldu að þyrfti að heyrast. Steingrímur J. stóð sig bærilega og átti mjög góða spretti á þingi. En það ber sannarlega ekki allt upp á sama daginn. Það sýnir sig yfirleitt fyrr en síðar, þegar fararnestið reynist galli blandað, að ekki er allt sem sýnist !

 

Hefði Steingrímur Sigfússon farist í bílslysinu sem hann lenti í inn við Bólstaðarhlíð í Austur Húnavatnssýslu í janúar 2006, hefði hann áreiðanlega fengið önnur og betri eftirmæli en líklegt er að hann fái hér eftir. Stundum má líklega segja að menn fái ekki að fara á réttum tíma og lifi jafnvel sjálfa sig og það í meira lagi. Það má vafalaust hugleiða slík dæmi á marga vegu !

 

Eitt er víst að árið 2009 og þar á eftir voru afdrifarík mistök gerð af hálfu Vg, með því að mynda samstjórn með krötum og ganga allt of mikið inn á málamiðlanir við þá sem ekkert áttu skilið. Eftir það stjórnarsamstarf virtist Steingrímur J. í margra augum vera orðinn umskiptingur. Það var enganveginn hlutverk Vg að þrífa upp skítinn eftir hrunið. Það áttu aðrir að gera, þeir sem virkilega voru taldir sekir í þeim efnum, íhaldsíhaldið, frjálshyggju-íhaldið, Framsóknaríhaldið og krataíhaldið !

 

Vg var eini flokkurinn sem bar ekki neina ábyrgð á hruninu og það var glórulaust af flokknum að bjarga krötum frá afleiðingum gjörða sinna með þeim hætti sem gert var. En Vg fór í þrifin og það undir stöðugum skömmum gerenda þjóðarhrunsins og þjónaði um leið undir svikula Samfylkinguna með svívirðilegum undansláttarhætti. Og víst er að siðleysið í umræðum á þeim tíma var fordæmalaus lágkúra og engum til sóma !

 

Enginn virtist skilja hvað réði stefnu Vg um þær mundir. Margir af betri mönnum flokksins voru flæmdir úr honum og hinn alræmdi prímadonnu-valdstími gekk brátt í garð. Það var eins og hinn fyrrum fríski andi frá Gunnarsstöðum væri þar með gjörsamlega útþurrkaður. Vg batteríið var svo látið fljóta blint og sofandi yfir til hægri, upp í opið fangið á Bjarna Ben & Có !

 

Síðan hefur Vg flokksnefnan ekki haft neitt nema mínusgildi. Allt hefur verið svikið og sundrað sem standa átti fyrir. Aðalstofnandi flokksins hafði áður endað feril sinn sem meint íhaldssleikja og eftirmaður hans þótti orðinn það sama, margfaldað með 100 !

 

Fylgið var hrunið og flokkurinn mældist ekki lengur inn á þingi samkvæmt skoðanakönnunum, og ekki reyndist neinn frambærilegur forustumaður, að þjóðar-áliti, vera eftir hjá Vg. Og ekkert virtist líklegt þaðan af til að forða þeirri marg verðskulduðu rass-skellingu sem beið flokksins !

 

En við þær fallboðnu aðstæður, stökk prímadonnan frá borði og ímyndaði sér víst að þjóðin vildi fá hana sem forseta. En nei og aftur nei. Það kom ekki til mála. Þjóðin hefur aldrei lyst á neinu því sem er orðið eins og rótnagað bein frá íhaldinu og sú staðreynd kom skýrt í ljós við úrslit kosninganna !

 

Vg á nú vonandi ekkert annað eftir en að verða fleygt á skítahaug Sögunnar. Saga flokksins og allur undirlægjuhátturinn við íhaldið og frjálshyggjuna síðustu árin fer jafnvel fram úr ræfildómi krata við íhaldið á árum áður og er þá töluvert meira en mikið sagt !

 

Stór hluti landsmanna telur sig nú líklega hafa fullar forsendur til að líta á Vg sem Vonlaus grey. Slík grey eiga auðvitað ekki að sitja á þjóðþingi okkar, hvorki fyrir þennan flokk eða aðra flokka. Þar þarf að vera íslenskt kjarnafólk !

 

Vandamálið er hinsvegar, hvar finnum við slíkt fólk nú til dags ? Hvar finnum við það í forustulausu flækjusamfélagi nútímans þar sem hver asninn reynir að yfirganga annan í egosjúkum framadraumum sínum og menntunarlegri vitleysu ?