Siðrænt gildi Vesturlanda hefur hrunið !

 

 

Sú var tíðin að litið var svo á að Vesturlönd væru allur heimurinn. Afríka var öll undirlögð arðráni ríkja í Vestur-Evrópu og farið ránshöndum um ríki Asíu eins og frekast var hægt. Hinar sjálf-kjörnu siðmenningarþjóðir leyfðu sér allt í krafti iðnvæðingar og hernaðarlegra yfirburða. Allir aðrir voru réttlausir og yfirleitt bara í stöðu hinna kúguðu – stöðu þræla og undirmálslýðs !

 

En Vesturlönd eru ekki allur heimurinn og hafa aldrei verið það. En sennilega eru þau ómerkilegasti hluti heimsins og sá hluti hans sem er sekastur um mestar misgjörðir gagnvart náungum sínum.

Sá sem ekki sér þær staðreyndir sem hrópa hvað hæst gegn kúgun og misgjörðum Vesturlanda, hlýtur að hafa mjög takmarkaða innréttingu andlega séð. Og slík sálarstaða manna kallar í öllu á guðleysi og fráhvarf frá öllu sem er frambærilegt og siðlegt og rétt !

 

Að öllum líkindum er samviskulausasta og eigingjarnasta fólk veraldar búsett á Vesturlöndum. Mammonstengingin er lang-samlega sterkust þar og efnishyggju-dýrkunin takmarkalaus. Helstu auðmenn þar hreykja sér af því að vera trúleysingjar. Þeir trúa ekki á Guð. En hverjum þarf það að koma á óvart ? Menn sem fylgja Mammoni í öllu og glepjast af gulli hans, trúa auðvitað ekki á Guð. Það fer vafalaust ískaldur hrollur um þá, ef minnst er á Dómsdag í þeirra áheyrn !

 

Menn þurfa ekki að ímynda sér að slíkir sálarleysingjar fáist til að viðurkenna eitthvað vald sér æðra ? Að einhver dómur bíði þeirra þegar öll skil verða gerð upp ? Að sjálfsögðu ekki. Andavaldið sem ræður þeim og ríkir að baki öllu peningavaldi, á ekkert skylt við ríki Guðs. Það er af andstæðum rótum og þjónar þeim öflum sem þar ráða og eru í uppreisn gegn Guði. Illa fenginn auður talar aldrei í þágu góðra málefna !

 

Rætur mála vísa annaðhvort til góðs eða ills. Stór hluti auðmanna reynir stöðugt að skapa sér betri ímynd í gegnum gjafir til góðgerðarmála og með því að styrkja eitthvað af slíkum toga, en það verður aldrei til góðs. Ávextirnir verða alltaf beiskir frá slíkum rótum. Illa fengið fé skilar aldrei blessun !

 

Þórdís spákona vissi það á tíundu öld og vildi ekki að Þorvaldur Koðránsson, verðandi fóstursonur hennar, yrði alinn á slíku fé. Hann varð síðar fyrsti íslenski kristniboðinn og skilaði sér til góðs í mörgu. Orð Sveins Danakonungs um mannkosti hans eru ein mestu lofsyrði sem sögð hafa verið um íslenskan mann !

 

Nýlega sagði Íslendingur sem fór hringferð um hnöttinn frá viðtökum sem hann fékk hjá bláfátæku fólki á stríðshrjáðu svæði í Afríku. Það sýndi honum einstakan kærleika og vildi allt fyrir hann gera. Það gaf fúslega af fátækt sinni. Það var heldur ekki Vesturlandafólk og Vesturlönd eru ekki allur heimurinn, sem betur fer. Þá væri staða mannkynsins mun verri en hún er, þó ekki sé hún góð. Manngæskan lifir víða góðu lífi utan Vesturlanda fyrir þá náð sem þar er gefin !

 

Í Afríku og víðar eru kenningar kristindómsins boðaðar og sýndar í daglegu lífi með hreinni og sannari hætti en á Vesturlöndum. Það er virkilega kominn sá tími, að við þurfum að þiggja heilagar gjafir og endurnýjaðan og sannan mannkærleika úr höndum þeirra sem ekkert eiga nema það sem mölur og ryð fá ekki grandað. Þaðan og aðeins þaðan er blessun að fá af hreinum rótum Guðs Náðar !